USILIE TENA GENEVIV - 2

 

Simulizi : Usilie Tena Geneviv

Sehemu Ya Pili (2)



SHED NO MORE TEARS GENEVIV







Alitoa ushauri Daktari, lakini Bi Patricia alishindwa kuafiki kwa jinsi alivyomfahamu Geneviv.

“Dokta ahsante kwa kuonyesha kuwa upo pamoja nasi. Nimjuavyo mwanangu hawezi kumsaidia baba yake kwani bado anamchukia mno… tuache tu mungu ndiye atakayejua namna ya kutunusuru”



Kauli ile haikumvunja nguvu daktari ambaye sasa alionesha nia ya kutaka kuwasaidia. Waliendelea kuzungumza kwa muda mrefu na hatimaye daktari Zayumba ikabidi achukue jukumu la kumpa tiba ya kisaikolojia Geneviv, kwani ilionekana anamchukia baba yake kwa sababu ya kuumia mno kisaikolojia.



Daktari alizidi kumweleza Bi Patricia kuwa hali kama ya mwanae huwatokea watoto wengi wanaoshuhudia mateso ya kikatili wanayofanyiwa mama zao na kama wasipopata msaada wa kisaikolojia huja kuwa hatari katika maisha yao ya baadae. Baada ya mazungumzo ya muda mrefu, hatimaye Daktari na Bi Patricia walitoka ofisini na kwenda wodini alikolazwa Geneviv ambaye sasa alikuwa amepata nafuu kubwa na aliweza hata kukaa kitandani mwenyewe. Daktari Zayumba alitumia mbinu zake zote za kidaktari na kisaikolojia kumshawishi Geneviv kutomchukia tena baba yake, na baada ya kuzungumza naye kwa muda mrefu hatimaye chuki yote aliyokuwa nayo kwa baba yake iliisha. Kwa muda wote huo walikuwa bado hawajamwambia kuwa baba yake tayari yuko gerezani.



“Do you hate your daddy anymore?”

Aliuliza Bi Patricia huku akimkumbatia mwanae ambaye sasa alianza kuonyesha kuchangamka.

“I love my daddy, I don’t hate him anymore! I’ve learn to forgive and forget…I love him!”



Aliongea Geneviv kwa furaha huku naye akimkumbatia mama yake. Daktari Zayumba alikuwa amesimama pembeni akifurahia mafanikio mazuri ya kazi yake aliyoifanya. Hiyo ilikuwa ni hatua muhimu sana katika safari ya kumkomboa mzee Rwakatare kutoka mikononi mwa sheria zilizopindishwa. Kwa pamoja walimtanguliza Mungu kuhakikisha kuwa haki inachukua mkondo wake na kumuacha huru mzee Rwakatare. Baada ya kumuweka sawa Geneviv, Daktari na Bi Patricia walitoka tena nje na kuelekea ofisini ambako bila ya kupoteza muda walianza kuandaa ushahidi wa kitaalamu ambao ungemtoa gerezani mzee Rwakatare. Walipanga kufichua uovu wa jeshi la polisi kwa kitendo walichomfanyia Geneviv.



Mpango madhubuti ukaanza kuandaliwa chini ya usimamizi wa daktari Zayumba. Kitu cha kwanza walichokifanya ilikuwa ni kutafuta vielelezo muhimu kama cheti cha daktari na vipimo vya awali alivyochukuliwa Geneviv wakati alipofikishwa hospitalini hapo akiwa hajitambui.

“Lakini vipimo vinaonyesha kwamba alifanyiwa kitendo hicho na watu zaidi ya watano, hebu kajaribu kumuuliza kama anaweza kuwakumbuka wote vizuri ili maelezo yetu yasije kupishana”

Daktari Zayumba alitoa hoja ya msingi ambayo Bi Patricia aliiona kuwa inafaa kufanyiwa kazi mapema. Akatoka na kwenda wodini alikokuwa amelazwa Geneviv. Ilibidi atumie mbinu za kiutu uzima kuweza kuufahamu ukweli wa wahusika halisi wa tukio bila ya kumuumiza tena mwanae. Alianza kwa kumueleza yaliyomsibu baba yake mpaka akapelekwa gerezani. “Alikuwa anakuokoa wewe kwa hiyo wewe ndio mtu pekee unayeweza kusaidia akaachiwa huru, nakuomba sana mwanangu tusahau yote aliyotufanyia daddy, tuungane kumsaidia atoke gerezani”Bi Patricia alikuwa akimsihi mwanae.



Geneviv alimuonea huruma baba yake kiasi cha kutoa machozi na akaahidi kufanya kila linalowezekana kumsaidia baba yake.

“Nimekuelewa mumy, niko tayari kufanya lolote kumtoa daddy Gerezani. Mwalimu wetu alitufundisha kuwa gerezani ni kubaya, kuna chawa, viroboto na kunguni, halafu hakuna hewa ya kutosha…daddy akikaa sana atakuwa na upele na magonjwa ya ngozi…” Aliongea Geneviv kwa huzuni. Ni wazi kuwa naye alifahamu hatari iliyokuwa inamkabili baba yake.

Lakini Bi Patricia alipozidi kumdadisi kama anawakumbuka wote waliohusika, Geneviv alisita kusema ukweli ambao hakuna mtu mwingine aliyekuwa anaufahamu zaidi yake. Kabla ya kufanyiwa unyama ule na polisi, tayari alikuwa amefanyiwa na wanafunzi wenzake anaosoma nao Shule moja. Kueleza kila kitu kulimaanisha kuwa hata wale wanafunzi nao lazima wangesakwa na kutiwa mikononi mwa sheria kitu ambacho hakutaka kitokee.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Aliamini wale walifanya vile kwa sababu ya uvutaji bangi ambao kwao ilikuwa adhabu tosha. Kama angewataja ingemaanisha kuwa wangefukuzwa shule na kufungwa miaka mingi Gerezani hivyo kuwaachia huzuni ya kudumu wazazi wao na wanafunzi wenzao. Alijikuta akiwaonea huruma kiasi cha kudondosha machozi. Hakutaka jambo lolote baya liwatokee hasa baada ya kujifunza kuwa usilipe ubaya kwa ubaya kwani madhara yake huwa makubwa kuliko unavyotarajia. Akaapa kuwalinda kwa kutowataja.

Lakini bado alishaahidi kuwa atasaidia baba yake atolewe gerezani, hilo lilikuwa jambo lingine zito lililousumbua moyo wake. Alichokifanya ni kumbembeleza mama yake kuwa Daktari asiandike kama alibakwa na watu watano kwani hiyo ingefanya watu wazidi kumuonea huruma na wengine wazidi kumdharau hasa wanafunzi wenzake. Bi Patricia alimkubalia mwanae bila kujua kuwa ameficha siri nyingine.

Akamuomba amsimulie tukio zima jinsi lilivyokuwa ili na yeye amsaidie mawazo ya namna ya kujieleza.

Geneviv alianza kueleza…

“Siku ile nilivyoondoka nyumbani nilikimbilia porini na nikawa sitaki kurudi nyumbani kwa sababu nilimchukia baba halafu nilidhani nimemuumiza sana nilipompiga na stuli kichwani. Nikawa nakimbia kuelekea nisikokujua mpaka nikafika mbali na nyumbani. Nilipoona nimechoka nikaamua kupumzika chini ya mti…”

Alipofikia hapo kuelezea ilibidi aongee uongo kidogo ili kuuficha ukweli wa wale wanafunzi wenzake.Akaendelea…

“Nilipokuja kushtuka nikakuta giza limeshaingia na mvua inanyesha. Nikaamka na kukimbilia barabarani ambako nilianza kutembea kufuata barabara. Baadae nikaona gari linakuja nikaamua kulisimamisha, kumbe lilikuwa ni la polisi. Nikawaambia kuwa wanisaidie nirudi nyumbani… wakanipakiza kwenye gari mpaka pale kituo kikuu cha polisi”

Geneviv alikuwa akieleza kwa ufasaha kabisa, Bi Patricia akawa anamsikiliza kwa makini huku akiwa na shauku kubwa ya kutaka kujua kilichoendelea.Akaendelea tena…

“Tulipofika kituoni walinishusha na kunikabidhi kwa polisi wengine wawili tuliowakuta pale ndani. Wale wengine wakaondoka na kuniacha na wale wawili. Baadae mmoja alikuja akanishika mkono akidai anaenda kunionyesha sehemu ya kulala.Tukaingia kwenye kichumba cha nje pembeni ya kituo. Tulipoingia ndani alifunga mlango na kuniambia nikipiga kelele ataniua na bunduki. Mi sikujua anataka kufanya nini, nikaona anavua suruali yake halafu akaniziba mdomo. Akawa anani… Geneviv alishindwa kumalizia na akawa analia kwa kwikwi. Alikuwa amekumbuka maumivu yaliyoanza kupoa moyoni mwake. Bi Patricia akawa anambembeleza mwanae huku naye akijifuta machozi.Baada ya kutulia akaendelea kusimulia…

“Yule mmoja alipomaliza alitoka nje akanifungia mlango, halafu akaja mwenzake. Na yeye akanifanyia kama yule wa kwanza…nilishindwa kuvumilia nikaanza kulia kwa sauti lakini akaendelea. Mara nikasikia sauti kama ya daddy nje, halafu mlango ukavunjwa. Kweli alikuwa ni daddy na hata sijui alitokea wapi. Akaanza kumpiga yule polisi mpaka akaanguka chini. Daddy akanibeba begani tukatoka nje ambako mvua ilikuwa ikinyesha sana.

Akaanza kukimbia huku amenibeba begani… baada ya hapo sikumbuki kitu mpaka nikajikuta niko Hospitali nimelezwa kwenye kitanda…” Alimalizia kueleza Geneviv huku akijifuta machozi yaliyokuwa yameuloanisha uso wake. Ulikuwa ni ushahidi mzito ambao yeyote ambae angeusikia angemwonea huruma na kulilaani jeshi la polisi lililopewa jukumu la kuwalinda raia na badala yake likageuka na kuwafanyia ukatili mkubwa kama huo wa Geneviv.





Bi Patricia akawa anaendelea kumbembeleza na kumsisitiza kuwa mtu mwingine akija kumuuliza aeleze kama alivyomueleza bila ya kusahau kitu.

Baada ya hapo Bi Patricia alitoka na kwenda ofisini kwa daktari Zayumba ambako alimueleza kwa undani mkasa mzima ulivyokuwa na wakawa wanaendelea kujadili nini cha kufanya.

“Mi nafikiri tumfuate Raisi Ikulu tukamweleze hali halisi labda atatusaidia kwa sababu Raisi huyu mpya ni mpenda haki na huwa hachagui maskini au matajiri,anawasikiliza wote wenye shida.”

Wazo hilo lilipingwa vikali mno na Daktari Zayumba ambaye alieleza wasiwasi wake peupe kuwa swala hilo lisingeshughulikiwa zaidi ya kuanza kuhangaishana mahakamani ambapo mwisho wa siku lazima watuhumiwa wangeachiwa huru kwa kukosekana kwa ushahidi wa moja kwa moja...

“Nakubaliana na wewe kuwa Rais wetu James Kahungo (the JK) ni mpenda haki, lakini tatizo lipo kwa wasaidizi wake ambao kila mmoja anawaza kujinufaisha yeye, kama hiyo haitoshi wana tabia ya kulindana wanapoona mwenzao amefanya maasi…Watateteana na mwisho hakuna lolote litakaloendelea. Mwanao atakuwa ameshaharibiwa na mumeo ataendelea kuozea gerezani.”

Alichokizungumza daktari Zayumba kilikuwa ni kweli kwani nchi ya Blaziniar kwa sasa ilikuwa imetawaliwa na urasimu na hujuma karibu kila idara tofauti na zamani .Viongozi wa juu walikuwa wakifanya maasi na wakikaribia kubainika walikuwa wakiwatumia raia wa kawaida kama ngao kwao.Walikuwa wakipeana kazi wao kwa wao na kulipana mishahara minono huku mwananchi wa kawaida akizidi kuteseka.Kibaya zaidi walikuwa wakijihusisha na vitendo viovu kama ujambazi kwa kuunda makundi yao, huku wengine wakijihusisha na biashara haramu ya madawa ya kulevya. Zaidi ya yote, ufisadi na uhujumu uchumi ulikuwa ukizidi kupamba moto. Kwa kifupi serikali ya Blaziniar ilikuwa imepoteza kabisa mwelekeo.

“Sasa wewe unafikiri tutafanya nini? Kinachotakiwa hapa ni kuwafichua wote waliohusika na hatimaye ukweli halisi ufahamike na mume wangu aachiwe huru” Aliongea Bi Patricia kwa masikitiko huku akionekana kukata tamaa.

Kuna mbinu mbili ambazo naamini zitafaa sana… ya kwanza ni kumtafuta mwanasheria ambaye atatusaidia kuendesha kesi…lakini tutahitajika kuwa na pesa nyingi za kumlipa na kuendesha kesi na kuna uwezekano njia hii ikachukua muda mrefu sana mpaka hukumu ya mwisho itolewe.

Lakini hii njia ya pili nadhani ndio inafaa zaidi…Bi Patricia alitega masikio yote mawili kwa makini kutaka kuisikia njia hiyo ya pili ni ipi.

“Njia ya pili ni kutumia vyombo vya habari kama sauti yetu sisi wanyonge.Tutakachokifanya ni kuandaa taarifa zote muhimu kuhusu namna tukio lilivyotokea tukiambatanisha na taarifa ya ushahidi wa kidaktari na kuupeleka kwenye vyombo vya habari ili wananchi wote wa nchi hii wafahamu ukweli unaofichwa na serikali juu ya unyama waliomfanyia Geneviv.”

Njia hii ndio iliyoonekana inafaa zaidi na wote wakaiafiki. Wakaanza kutafakari ni chombo gani cha habari kinachoweza kuwa msaada kwao.

“ Mi nadhani twende pale kwenye ofisi za kampuni ya Planet Link Media, unajua wale wanachapisha magazeti yanayosomwa karibu nchi nzima, halafu Redio yao inasikika pande zote za nchi na kama hiyo haitoshi mmiliki wake ni mtu wa Mungu na anapenda siku zote kuona haki ikitendeka. Naamini atakuwa msaada mkubwa kwetu.”

Baada ya makubaliano hayo, walianza kujiandaa bila kupoteza muda. Geneviv akaandaliwa na kwa kutumia gari la Dokta Zayumba safari ya kuelekea Mwenge zilipo ofisi za Planet Link Media ikaanza. Walipofika waliomba kukutana na mkurugenzi, Bwana Samson Liganga ambapo walionyeshwa ofisi yake ilipo na katibu muhtasi (secretary wake). Baada ya salamu, walianza kueleza kilichowapeleka. Bwana Liganga aliwasikiliza kwa makini huku akinote’ mambo ya msingi kwenye kitabu chake cha kumbukumbu. Walieleza kila kitu kuanzia mwanzo mpaka mwisho, na Geneviv akahitimisha kwa ushahidi mzito ambao ulimuacha bwana Liganga ameduwaa. Alipokuwa akimtazama Geneviv, aligundua kuwa hakustahili kufanyiwa unyama kama ule kwani ukiachilia mbali urembo, bado alikuwa msichana mbichi kabisa.

“Oooh My Lord, pole malaika. Hukustahili kupatwa na yaliyokupata, ila kwa kuwa yameshatokea basi Mungu ndio anayejua.”

Aliongea bwana Liganga kwa masikitiko na baada ya hapo ukimya ukatawala ofisini. Kila mtu akawa amezama kwenye mawazo kivyake… zaidi bwana Liganga ambaye alionekana kuumizwa zaidi. Ilibidi awaombe wafumbe macho ili wasali kwa Mungu wao awaongoze katika vita ile kali iliyokuwa mbele yao. Baada ya sala iliyodumu kwa takribani dakika ishirini ikiongozwa na bwana Liganga mwenyewe, wote waliitikia Aaamen! Wakiwa na imani kubwa kuwa Mungu wao angewatangulia na kuwaonyesha njia ya kupita.



Baada ya hapo bwana Liganga aliitisha mkutano wa dharula na waandishi na watangazaji wa kampuni yake. Sekunde chache baadae wakawa wamekusanyika kumsikiliza bosi wao. Aliwaeleza kitu cha kufanya na muda mfupi baadae kazi ikaanza mara moja. Geneviv akachukuliwa na kuingizwa chumba cha habari ambapo alianza kuhojiwa mara moja huku akirekodiwa na mitambo ya kisasa iliyokuwa ndani ya chumba cha habari.

Masaa machache baadae taarifa ile ikaanza kurushwa hewani na kuwafanya raia wote waanze kuufahamu ukweli halisi wa tukio. Shughuli ilikuwa pevu kwani kila aliyeisikia habari ile alibaki mdomo wazi kwa namna ambavyo jeshi lilikuwa limefanya unyama na kisha kuwadanganya wananchi.

“Tumechoka na serikali ya kibabiloni, tuliwapigia kura ili watutetee, ona sasa na wao wanaungana na polisi kupindisha sheria, mimi nashauri wananchi wote tuandamane mpaka haki itakapochukua mkondo wake, tumechoka, tumechoka….”

Alisikika mwananchi mmoja akitoa maoni yake redioni baada ya kuusikiliza kwa makini mkasa ule. Watu walizidi kutoa maoni yao ambapo kila mmoja alisisitiza kuwa lazima wananchi wote waandamane kumtetea binti yule na baba yake na kuwashikisha adabu wote waliohusika.

Habari ile ilizigusa hisia za watu wengi mno kiasi cha kusababisha vuguvugu kali miongoni mwa raia wote wa Blaziniar.

****

Mambo yameanza kuchangamka, wananchi wamekuja juu mno baada ya kuubaini ukweli na sasa wanaishinikiza serikali…

“Huu ndio unaoitwa mchezo mchafu, iweje hawa polisi watuchezee akili kama watoto wadogo? Kumbe matangazo yale yote waliyokuwa wanadai kituo kimevamiwa na silaha zimeibwa ilikuwa ni uzushi mtupu wakijaribu kuficha uozo wao, haiwezekani…”

Hayo yalikuwa ni mazungumzo ya mmoja kati ya watu wengi waliokuwa wameanza kujikusanya makundi makundi karibu nchi nzima wakifuatilia kwa makini kilichokuwa kikitangazwa redioni kuhusu yaliyomsibu binti mdogo Geneviv.



“Enough is enough, inatosha sasa…tumechoka kuonewa! No more tears…”

Aliongea mzee maspedi kwa mbwembwe na kushangiliwa na wenzake waliokuwa wakimsiliza.

Vuguvugu lile liliendelea kushika kasi na kusambaa nchi nzima kama moto wa nyikani huku kila mmoja akilipokea kwa hisia tofauti. Wengi walionekana kuchoshwa na uonevu wa serikali yao kupitia vyombo vyake kama polisi, mahakama na bunge.

Ikawa “nkhondo igwa” nchi nzima. Watu wakaanza kujiandaa kufanya mgomo mkubwa nchi nzima kuishinikiza serikali iwachukulie hatua kali wote waliohusika na wafungwa wote wanaoshikiliwa kiuonevu wakiongozwa na mzee Rwakatare waachiwe huru.

Hakuna aliyeonekana kufanya mzaha tena, kila mtu alidhamiria kuukomesha uonevu wa serikali kwa wananchi wake. Wengi walianza kuamini ule msemo usemao wanaokwenda jela sio wote wana hatia…na sasa kila mmoja alianza kuona ukweli.

“Ndiyo mchezo wao hao, mbona wengine tulishashtuka siku nyingi kabla, tuungane tuukomeshe unyanyasaji kama huu, tatizo na sisi wananchi tumezidi woga, tunaona mambo ya ajabu yanafanyika nchini mwetu tunabaki kimya na kuwa watazamaji, sote tuamke....” Ilikuwa ni kelele mtindo mmoja huku watu wakishangilia kila hoja ilipokuwa inatolewa.

*****CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Habari zilizidi kuenea kwa kasi ya ajabu mpaka zikamfikia Raisi ikulu. Ilibidi awaite wasaidizi wake mapema kabla mambo hayajaharibika zaidi kwani kulikuwa na ripoti kutoka sehemu mbalimbali za nchi kuhusu wananchi kutaka kuandamana nchi nzima.Kikao cha dharula kikaitishwa ndani ya Ikulu na maafisa wote wa polisi na usalama wakaitwa.

Raisi alionekana kuchanganywa na habari zilizokuwa zimetapakaa nchi nzima na sasa akawa anahangaika kutuliza mambo kwani alijua kuwa kama atazembea na kutanguliza kujuana na uswahiba angezidi kuwaudhi wapiga kura wake ambao nao walishapoteza imani naye na serikali yake. Ilibidi awe mkali sana ili kuhakikisha ukweli unapatikana haraka sana.Tofauti na maraisi waliokuwa wamemtangulia ambao walikuwa wakipenda kuunda tume kufuatilia mambo kama yale na kupoteza pesa nyingi za walipa kodi na muda, yeye aliamua kulivalia njuga swala lile mwenyewe na kuingia kazini.



Alianza na maafisa wa juu wa polisi ambapo aliwataka waeleze ukweli ni upi kati ya taarifa waliyokuwa wameitoa wao kwa vyombo vya habari na ile waliyoitoa waathirika wa unyanyasaji ule wa mtoto Geneviv na baba yake.

“Hii ni aibu kubwa sana kwangu na kwa serikali nzima. Wananchi wanatulaumu na sasa tumepoteza imani kabisa kutoka kwa wapiga kura wetu.Sijui tufanye nini ili warudishe imani yao kwetu… Mimi kama mkuu wa nchi siwezi kuvumilia kuona hadhi yangu na umaarufu mkubwa niliojijengea unachafuliwa kwa ujinga wa wachache kati yenu.

Lazima niufahamu ukweli mara moja… na ikigundulika kuna uzembe wa aina yoyote hapa, wote mliohusika mtawajibishwa vikali mara moja”

Alikuwa akifoka Raisi James kahungo wakati akiendelea na kikao chake cha dharula na maafisa wakuu wa jeshi la polisi. Baada ya kuongea kwa kifupi, raisi aliamua kuongozana na maafisa wa polisi mpaka kituo kikuu cha polisi ambako iliripotiwa kuwa ndio kile walichokitangaza polisi kama ujambazi ulitokea.

Msafara ule mrefu ulifika kituoni ukiongozwa na raisi mwenyewe na alipofika tu aliwataka Maafisa wa polisi na mkuu wa kituo waeleze na kuonyesha ushahidi wa namna ambavyo kituo hicho kilivamiwa, ghala ya silaha ikavunjwa na polisi kuuwawa kama walivyokuwa wametoa taarifa kwenye vyombo vya habari siku chache zilizopita.

Si mkuu wa kituo wala maafisa waliokuwa tayari kutoa maelezo yaliyonyooka mbele ya Raisi ambaye sasa alikuwa amefura kwa hasira. Wote wakawa wanajikanyaga huku wakitetemeka.

Ukweli ambao ulimshangaza hata Raisi mwenyewe ni kwamba hakukuwa na dalili yoyote ya kuvamiwa kwa kituo kile.

Ghala la silaha lililodaiwa kuvunjwa na majambazi halikuwa na alama yoyote ya kuthibitisha kama ni kweli lilivunjwa ingawa walipoingia ndani waligundua kuwa silaha nyingi hazikuwemo.

Hili nalo halikupata jibu la haraka na la kuridhisha na maafisa wale na mkuu wa polisi kila walipokuwa wakiulizwa hawakuwa na majibu zaidi ya kuanza kutetemeka kila mmoja kivyake.

“Nataka maelezo kuhusu hili, sio kuchekecheka hapa. Unamchekea nani wakati wananchi wangu wanalia…na nchi inaangamia?”

Raisi alikuwa akimfokea mkuu wa kituo ambaye alionekana kuleta mizaha kwenye maelezo yake. Hakuwa na majibu yenye kujitosheleza na badala yake akawa anatanguliza samahani nyingi kwa Raisi.

Baada ya kutoka kwenye Ghala la silaha, Raisi aliomba kupelekwa nyumbani kwa askari aliyedaiwa kuwa aliuawa na majambazi ambapo pia hakuna aliyeweza kuonyesha wala kuthibitisha kuwa ni kweli kuna askari aliuliwa.

Alipoona wote wanatupiana mpira akaomba kutajiwa jina lake, lakini pia hakupata jibu. Akagundua kitu ingawa hakupenda kuwa na maelezo mengi.

Alipoenda kukagua vyumba vya nje ambavyo mtoto Geneviv wakati akihojiwa redioni alieleza kuwa ndiko alikofanyiwa ukatili ule, aligundua kuwa ni kweli mlango ulikuwa umevunjwa na alipoingia ndani alishuhudia mwenyewe kwa macho yake, damu nyingi zikiwa zimeganda na kukauka juu ya kitanda kidogo kilichokuwa mle ndani na pale chini sakafuni.

Alipoomba ufafanuzi wa hilo, pia hakukuwa na majibu zaidi ya kila mmoja kuonekana akijikanyaga kwa hofu.

Raisi alipotoka aliingia mpaka ofisini kwa mkuu wa kituo ambako aliomba majina ya askari wote waliokuwa doria na wale waliokuwa zamu siku ya tukio.

Katika hali ya kushangaza mkuu wa kituo alianza kuwatetea kuwa wao walikuwa kazini na kama yalitokea makosa basi kwa niaba yao anaomba wasamehewe kwani wao ni binadamu na hukosea.

Kwa hali aliyokuwa nayo Raisi Kahungo, alishindwa kuzizuia hasira zake na akajikuta amerusha ngumi iliyompata sawia mkuu wa kituo na kumfanya apepesuke huku akitaka kuanguka kabla ya kudakwa na wenzake. Mara moja Raisi akatoa amri ya mkuu yule wa kituo kuwekwa chini ya ulinzi.

Wanajeshi wa jeshi la watu wa blaziniar (Blaziniar Force Unit) wakapewa jukumu hilo. Ndani ya muda mfupi mkuu wa kituo akawa ndani ya karandinga la jeshi chini ya ulinzi mkali.

Raisi aliwazuia wasimpeleke kwanza kwenye gereza la kijeshi mpaka atoe maelezo ya askari waliokuwa zamu siku ya tukio. Akawa anashindwa kueleza huku akilia kama mtoto. Alikuwa amezoea kunyanyasa sana Raia lakini leo ilikuwa zamu yake.

Rais kahungo hakuwa na masihara tena. Alikuwa amechukia na kuvimba mithili ya nyoka koboko mwenye sumu kali.

Akaitwa msaidizi wa mkuu wa kituo na kuamriwa kutoa majina ya watu waliokuwa zamu siku ya tukio. Baada ya kuona hali aliyokuwa nayo rais, alianza kutetemeka na kutafuta faili lililokuwa na kumbukumbu zote za wafanyakazi.

Akatoa karatasi lenye majina ya watu kumi, ambao wawili kati yao ndio waliokuwa pale kituoni usiku wa siku ya tukio na wengine nane walikuwa Doria.

Akaagiza wote kumi watiwe nguvuni na bila kupoteza muda jeshi likaanza kuwasaka na muda mfupi baadae wakapatikana. Baada ya kupatikana wote, mmoja alionekana kuwa na jeraha kubwa kichwani ambalo alilificha kwa kuvaa kofia kubwa.

Raisi akawa anapita mbele ya kila mmoja akiwakagua na kuwahoji maswali makali.

Alipofika kwa yule mwenye jeraha, alimvua kofia kwa nguvu na akaanza kukumbuka maelezo ya mtoto aliyefanyiwa ukatili wakati akihojiwa redioni.

Akagundua kuwa huyo ndio yule aliyekutwa na baba wa mtoto mzee Rwakatare kisha akapigwa kichwani na kitu kizito. Alipomhoji huku akimkazia macho kuwa lile jeraha kichwani lilisababishwa na nini, alishindwa kujibu na akajikuta akiachia haja ndogo.

Wote waliomshuhudia waliangua kicheko baada ya kumuona yule polisi akiwa hana ujanja mbele ya Raisi mpaka kushindwa kujizuia.

Pamoja na watu karibu wote kucheka, Rais alionekana kuvaa sura ya kazi akiwa hana hata chembe ya mzaha.

Aliendelea kukunja sura huku akizidi kumsogelea yule polisi. Katika hali nyingine, Rais alishindwa kuzuia hasira zake na akajikuta akirusha kibao kizito ambacho kilimpata na kumfanya aanguke mzimamzima kama mzigo mpaka chini.

Wenzake wakamuinua na akawa anaendelea kumhoji maswali magumu. Watu wote walipigwa na mshangao wakiwa hawaamini kama ni yule Raisi waliyemzoea ndio alikuwa mkali kiasi kile, wakajua kuwa kweli moto unawaka.Akatoa amri kuwa wale polisi wote kumi waliokuwa zamu siku ya tukio nao waunganishwe na mkuu wao wa kituo na wapelekwe gereza la kijeshi kwa ajili ya kushikishwa adabu.



Muda mfupi baadae karandinga la jeshi likiwa na watu kumi na moja likaanza safari ya kuwapeleka watuhumiwa kweye gereza kuu la kijeshi.Raisi na msafara wake wakaelekea hospitali alikolazwa mtoto Geneviv akiendelea kupata matibabu. Alitaka kwenda kumuona mwenyewe mtoto aliyefanyiwa ukatili ule wa kutisha.

Muda mfupi baadae msafara ulikuwa tayari pale Hospitali na Raisi akafikia ofisini kwa Daktari mkuu, Barikieli Zayumba ambaye alienda kumuonyesha wodi aliyolazwa Geneviv. Hakutaka mtu mwingine yeyote aingie nae wodini zaidi ya Daktari Zayumba.

Raisi akakutana ana kwa ana na Geneviv na mama yake Bi Patricia aliyekuwa aamejiinamia pembeni ya kitanda alicholala mwanae. Kwa ile hali ambayo Rais James kahungo aliishuhudia pale wodini, ilitosha kumdhihirishia namna ambavyo wananchi wake walikuwa wakiteseka.

“Pole binti kwa yote yaliyokukuta! Pole sana”

Rais alikuwa akimpa pole Geneviv huku akimsikitikia sana. Alisalimiana pia na Bi Patricia na akawahakikishia kuwa ameamua kulifuatilia swala lile yeye mwenyewe na haki lazima ingepatikana baada ya muda mfupi. Alikaa juu ya kitanda cha Geneviv na kumuomba amsimulie hali halisi jinsi ilivyokuwa.

Geneviv bila wasiwasi alimsimulia kila kitu kama alivyosimulia redioni.

Hakuacha kitu. Pamoja na ukakamavu aliokuwa nao Rais, alijikuta akishindwa kuyazuia machozi yasimtoke. Alimuonea huruma mno na hata yeye alikiri kwamba hakustahili kutendewa namna ile kutokana na jinsi alivyokuwa. Baada ya kumaliza kumsikiliza Geneviv, aliaga na akaahidi atarudi tena kumjulia hali binti Geneviv.

Alipotoka nje, wafuasi wake wote walikuwa wakimsubiri mlangoni na wote walishuhudia namna alivyobadilika usoni. Macho yalikuwa mekundu sana kuonyesha kuwa alikuwa akilia. Wakajua hukumu iliyokuwa mbele ya wahusika isingekuwa ya mchezo.

Wote walikuwa wakinong’onezana chini chini kwamba kama Rais angekuwa hivyo kufuatilia mambo yote, hakika nchi ingefika mbali sana kimaendeleo na kidemokrasia.



Baada ya kutoka hospitali msafara uliongoza mpaka gerezani alikokuwa amefungwa Mzee Rwakatare.

Mzee Rwakatare alikuwa amefungiwa ndani kabisa ya gereza kiasi cha kutotambua kilichokuwa kikiendelea katika ulimwengu wa kawaida. Aliamini huo ndio ulikuwa mwisho wake na akawa analia kwa kuiacha familia yake bila mwongozo.

Kule ndani alikofungiwa kulikuwa na giza muda wote kiasi cha kushindwa kutofautisha mchana na usiku. Alikuwa hajui chochote kinachoendelea Uraiani kwa kuwa alizuiwa kukutana na mtu yeyote kutoka nje hata mke wake.

Alijua kuwa kipindi chake cha maisha aliyobakiza hapa duniani kingeishia mle gerezani na akawa hana mategemeo kabisa ya kunusurika. Alichokuwa akikifanya muda wate ilikuwa ni kumlilia Mungu wake amsamehe dhambi zake zote na azidi kuilinda familia yake ambayo sasa ilibaki bila baba.

Baada ya kufika eneo lilipo Gereza kuu, Rais James Kahungo aliamuru mzee Rwakatare atolewe kwa ajili ya kufanya naye mahojiano maalum. Mzee Rwakatare alikuja kushtuka kutoka kwenye lindi zito la mawazo baada ya kusikia mlango mkubwa wa chuma wa kuingilia kule alikokuwa amefungwa ukifunguliwa. Akajua siku ya kwenda kupandishwa kizimbani na kusomewa mashtaka imefika.

Akabaki amekaa vilevile kama alivyokuwa, akimwangalia askari magereza aliyekuwa akihangaika kufungua mlango. Tofauti na alivyotarajia, yule askari magereza alimletea nguo zake alizovuliwa wakati akiingizwa mle gerezani na kwa upole akamwambia kuwa ajiandae haraka kwani kuna mtu muhimu sana amekuja kumtembelea.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Mzee Rwakatare akabaki akijiuliza maswali mengi bila majibu. Kwanza kitu cha kwanza alishangaa kwa jinsi yule askari magereza alivyokuwa mpole kwake tofauti kabisa na siku zote.Pili alishangaa ni nani aliyeruhusiwa kuja kumuona wakati mkuu wa gereza alishatoa amri kuwa asiruhusiwe mtu yeyote kuja kumtembelea. Alipomtazama yule askari usoni alisoma kitu, ikabidi aendelee kuvaa kama alivyoambiwa. Ieleweke kwamba gereza hili lilikuwa na utaratibu mgumu na wa ajabu kwani baada ya mtu kuingizwa ndani, huamriwa kuvua nguo zote na kisha kupewa kaptura chafu ya magereza yenye chawa wengi huku ukiachwa kifua wazi. Kwa muda mfupi tu aliokaa mle ndani, mzee Rwakatare alikuwa amedhoofika sana kiasi cha mbavu zake kuanza kuhesabika.



“Tafadhali fanya haraka mzee!”

Yule askari alizidi kumhimiza mzee Rwakatare kwa sauti ya upole.

Baada ya kuwa tayari, walitoka na kuanza kuelekea ofisini kwa mkuu wa gereza. Akiwa anazidi kwenda alishtushwa na umati mkubwa wa watu ambao aliwatambua kwa haraka kuwa ni viongozi wa juu wa serikalini, huku nje kukiwa na msururu mrefu wa magari. Alishindwa kuificha hofu yake na sasa akawa anatetemeka mwili mzima.

Baada ya kuingia ofisini huku akiwa bado anatetemeka, macho yake yalikutana ana kwa ana na Raisi James Kahungo. Akajua swala lake limekuwa kubwa sana, mpaka Rais amekuja gerezani. Aliona huo ndio muda muafaka wa kujitetea kwa kadri ya uwezo wake wote mbele ya mkuu wa nchi.

“Lakini mimi sio jambazi wala muuaji mheshimiwa Raisi, wamenisingizia tu…sio kweli”

Alianza kujitetea hata bila salamu wala kuruhusiwa kuongea. Mheshimiwa Raisi alisimama na kuamuru watu wote waliokuwa mle ofisini watoke nje na kumuacha na mzee Rwakatare. Baada ya sekunde kadhaa, wakabaki wawili tu.

“Pole sana kwa yaliyokukuta, nimeshaujua ukweli wote na hivi unionavyo nimetoka Hospitali alikolazwa mwanao. Amini nakuambia jogoo hatawika asubuhi ya kesho kabla hujaungana na familia yako.”

Mzee Rwakatare hakuamini alichokisikia kutoka kwa Raisi wake. Alikuta moyo ukimlipuka kwa furaha kiasi cha kuruka juu na kumkumbatia Rais james Kahungo kwa nguvu.

“Kwa kuwa umekisikia kilio changu na kuja kunifungua minyororo ya uonevu na kuniahidi uhuru, nami ntakupa siri nzito ambayo hakuna anayeweza kukwambia.”

Kwa Furaha aliyokuwa nayo, Mzee Rwakatare alijikuta akianza kuropoka na kutoa siri.

Rais alitega sikio na kuanza kumsikiliza kwa makini.Akaendelea…

“Natambua kwamba wewe ni mwanamapinduzi halisi na ndio maana leo uko hapa.

Nitakachokuambia kifanyie kazi na utaubaini ukweli. Kati ya watu zaidi ya mia tatu uliotusimamisha kazi serikalini kwa tuhuma za ufisadi na uhujumu uchumi nikiwepo na mimi,umetuonea kabisa. Ukweli ni kwamba sisi tumegeuzwa ngao ya wakubwa ambao bado wako madarakani na unashinda nao ikulu.

Mafisadi ni hawa ulioongozana nao na niko tayari kukusaidia kuufahamu ukweli wa namna wanavyokuzunguka na mwisho wa siku wanatubebesha sisi watu wa chini misalaba…amini nakwambia, una kazi ngumu sana ya kujisafisha kwani tayari wananchi wamepoteza imani. Nipe nafasi nikusaidie na hii itakuwa kama shukrani yangu kwako kwa kunitoa gerezani.”

Mzee Rwakatare alihitimisha maelezo yake na kumuacha rais akiwa ameduwaa. Mzee Rwakatare alionyesha kuwa na siri nzito sana…na hili lilidhihirishwa na lugha ya macho aliyokuwa akimuonyesha raisi.

“Ok nimekuelewa vizuri na baada ya kutoka humu jioni ya leo nitakuhitaji usiku uje ikulu ili unipe taarifa rasmi. Usimwambie mtu mwingine yeyote na uwe kimya mpaka nitakapotuma mtu kuja kukuchukua usiku wa leo.”

Rais aliinuka na kumuita mkuu wa gereza ambaye aliingia akiwa anakimbia.

Alimuachia maagizo kuwa Mzee Rwakatare aachiwe huru mara moja na ahakikishe anapewa ulinzi na kupelekwa mpaka nyumbani kwake.

Safari ya kurejea ikulu ikaanza huku Rais James Kahungo akiwa na mawazo tele kichwani. Alishindwa kuamini kama kweli watu wake aliowaamini kwa kiasi kikubwa wanaweza kumgeuka na kumsababishia ugumu wa kazi namna ile.Aliapa kuendeleza vita mpaka imani yake kwa wananchi irejee.

Wakati mzee Rwakatarea akimtonyaRaisi kuhusu siri nzito aliyokuwa nayo kuhusu uhujumu nchi na ufisadi, Baadhi ya mashushushu wa viongozi wakubwa waliokuwa nje, walikuwa wakisikiliza mazungumzo yaliyokuwa yakiendelea ndani kwa kutumia mitambo maalumu iliyokuwa imetegwa ndani ya chumba cha mkuu wa gereza.

Baada ya kufika ikulu na kumuacha Rais apumzike kwa kuwa alikuwa amechoka, taarifa za chinichini zikaenea miongoni mwa vigogo ambao waliitisha mkutano wa siri haraka sana.Ajenda kubwa ikawa ni kumuwahi mzee Rwakatare kabla hajatoa siri kubwa kwa Raisi.“Yule bwana tusipokuwa makini atatuharibia kila kitu kwa sababu anafahamu siri zetu nyingi na hasa wizara ya nishati na madini alikokuwa anafanyia kazi.Inabidi tumuwahi na kumpoteza kabla ya usiku hajakutana na Raisi.”

Alitoa hoja kigogo mmoja na kuungwa mkono na wenzake.



“Lakini lazima tuwe makini sana, kwa sababu Raisi akigundua mchezo huu tumekwisha… si mmemuona alivyokuwa leo? Halafu hata wananchi nao wameshaanza kushtuka, lazima tuwe makini”

Kigogo mwingine alitahadharisha hatari iliyokuwa mbele yao na kuwafanya wenzake wakune vichwa. Ilikuwa ni lazima mpango kabambe wa kumuua Mzee Rwakatare uandaliwe siku ileile kabla hajaenda kukutana na Raisi ili kuzidi kuuficha ukweli. Kikao cha siri kiliendelea kwa muda wa masaa matatu mfulilizo na hatimaye muafaka ukafikiwa…ikabakia utekelezaji.

Baada ya muda mfupi kupita tangu mkuu wa gereza aachiwe maagizo na ya kumuachia huru mzee Rwakatare, kweli alitekeleza alichoambiwa.Mzee Rwakatare aliachiwa huru na kupewa ulinzi wa kumrudisha mpaka nyumbani kwake salama.Alipofika nyumbani kwake alikuta nyumba ikiwa kimya kabisa, akajua bado mkewe na Geneviv wako Hospitali, bila kupoteza muda akaingia bafuni kutoa uchafu wote wa gerezani na baada ya hapo alizichoma moto nguo alizokuwa amezivaa na akawa anajiandaa kuelekea Hospitali.Alikuwa bado haamini kama ni kweli ameachiwa huru…alijihisi kama yuko ndotoni. Akiwa bado anajiandaa alisikia mlango ukigongwa. Akatoka kwenda kufungua.

“Ooooh my Lord, welcome back home! God is great…”

Walikuwa ni Bi Patricia na mwanae Geneviv baada ya kuruhusiwa kutoka Hospitali. Ilikuwa ni furaha isiyo kifani kukutana tena pamoja baada ya misukosuko mizito. Walikumbatiana pale pale mlangoni huku wakiwa wameshikana mikono. Wote walikuwa wakitokwa na machozi ya furaha wakiwa hawaamini kilichotokea. Waliendelea kukumbatiana kwa muda mrefu huku kila mmoja akiendelea kulia kwa furaha.

“Haya twendeni ndani, yote yametimia…Mungu akiwa nasi nani wa kutuzuia?”

“Hakunaa!” wote waliitikia na kuinuka kuelekea ndani. Walipofika sebuleni walianza upya kumshukuru Mungu wao kwa kuwakutanisha upya. Waliendelea kusali huku wakiwa wameshikana mikono. Walikaa kwa muda mrefu sana mpaka giza likaanza kuingia. Walisitisha maombi na wakaanza kusimuliana yote yaliyotokea kipindi ambacho walikuwa wametengana. Zilikuwa ni taarifa za kusisimua mno.



Baada ya kusimuliana sana, Mzee Rwakatare aliwapa taarifa juu ya mwaliko wa Rais wa kwenda ikulu jioni hiyo.

“Lakini kwani ni lazima uende leo, mi nafikiri usiku mzima wa leo tungeendelea kumuomba Mungu kwa miujiza aliyotufanyia, tutulie ndani mume wangu, huko utaenda hata siku nyingine..”

Bi Patricia alitoa hoja ya msingi sana, lakini mzee Rwakatare akawa mbishi na wakaanza kubishana kila mmoja akitetea wazo lake.

“Lakini lazima ujue kwamba mheshimiwa Rais ndiye aliyenisaidia mpaka muda huu tuko pamoja, lazima tumlipe fadhila.”

“Ni sawa mume wangu,lakini Mungu ndiye aliyewezesha yote haya. Tumlipe fadhila kwanza Mungu halafu siku nyingine ndio uende huko. Kwani cha msingi kinachokupeleka huko ni nini?”

“Naenda kuwafichua wote wanaoihujumu nchi yetu hasa kwenye ofisi niliyokuwa nafanya kazi, Nawafahamu wote na nazijua mbinu wanazozitumia, nimeshamwahidi Rais kuwa nitamsaidia…na amesema atamtuma mtu kuja kunichukua usiku huu” Alizidi kusisitiza mzee Rwakatare huku aking’ang’ania hoja yake.

“Mungu wangu, yaani hili halijaisha vizuri unataka kutuletea matatizo mengine, wewe hao mafisadi unafikiri watakuangalia vizuri unapoenda kuwachoma mbele ya Rais, tafadhali mume wangu…mambo ya siasa za nchi yetu achana nayo,bado tunakuhitaji…please don’t go!”

Wakiwa bado wanabishana, mara wakasikia muungurumo wa gari likija pale nyumbani kwao. Walipofunua pazia na kuchungulia nje,waliliona gari kutoka ikulu likipaki nje ya nyumba yao. Wakatazama…

“Niruhusu niende tu mke wangu, nilishamuahidi mkuu kuwa lazima niende na kama unavyoona ameshatuma mtu kuja kunichukua, haitakuwa busara kukaidi na ataona kama tumemdharau…please niruhusu!”

Mzee Rwakatare alikuwa akizidi kumshawishi mkewe amruhusu. Moyo wa Bi Patricia ulikuwa mgumu sana kumruhusu mumewe kuondoka. Yeye mwenyewe hakuelewa ni kwa nini hali ile ilimtokea, lakini ni kwamba moyo ulikuwa mgumu sana na akajikuta akiingiwa na hofu juu ya usalama wa mumewe. Geneviv alikuwa kimya akisikiliza mazungumzo ya wazazi wake. Hakuweza kuchangia chochote kwani alikuwa bado hajarudiwa na nguvu zake vizuri baada ya kutoka Hospitali.

Baada ya kuona mumewe akizidi kushikilia msimamo wake, ilibidi amruhusu kwa shingo upande.

“Daddy don’t delay…we will be missing you, and I got something special to let you know this night..” (Baba usichelewe kurudi, bado tunahitaji kukaa na wewe halafu kuna kitu maalum nataka nikuambie ukirudi)

Geneviv aliongea kwa sauti ya chini huku akimsindikiza baba yake kwa macho wakati akitoka kuelekea pale lililopaki gari kutoka ikulu. Alipofika nje aligeuka na kumwangalia mkewe aliyekuwa amejiinamia mlangoni, akampungia mkono na kuingia ndani ya gari. Safari ikaanza kuelekea ikulu.

Kichwani mwake alikuwa akishangilia ushindi kwa jinsi ambavyo angeenda kuwafichua wote wanaoihujumu nchi yao na kuwafanya kila siku wananchi wake wazidi kuwa maskini. Nitaeleza kila kitu… hata kama wakija kuniua bora kufa kishujaa kuliko kuishi kama ng’ombe. Bora kujitoa sadaka kwa ajili ya nchi yangu. Nitasema kila kitu bila kujali litakalonikuta. Mimi ni mwanaume kamili na lazima niutetee uanaume wangu kwa kuushinda woga na kuufichua uozo wa viongozi wetu…Do it or die”

Mzee Rwakatare alikuwa akijisemea moyoni peke yake. Kweli alidhamiria kutoka ndani ya moyo wake kuwa chachu ya mabadiliko nchini mwake. Safari iliendelea na sasa wakawa wameingia barabara kuu ya kuelekea ikulu.

“Dereva tafadhali punguza mwendo, unakimbilia wapi saa hizi? Twende taratibu na tut…

Kabla hata hajamalizia kusema sentensi yake, mzee Rwakatare kwa macho yake aliona roli kubwa lililobeba mawe likiingia barabarani mita chache mbele yao na kuzuia njia. Kufumba na kufumbua walishuhudia gari lingine kama lilelile likija kwa kasi ya ajabu likitokea nyuma yao, wakawa katikati… kufumba na kufumbua kikasikika kishindo kikubwa kama bomu na gari walilopanda mzee Rwakatare na dereva kutoka ikulu likawa kama chapati. Lilikuwa limegongwa vibaya na kukandamizwa katikati ya maroli mawili yote yakiwa yamejaza vifusi vya mawe ya kujengea. Hakukuwa na uwezekano wa mtu kutoka salama.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

*****

“Bosi kazi yenu tayari imekamilika tunachokitaka ni mzigo wetu”

Kiongozi wa kundi hatari la majambazi ya “Bandidu killers” alikuwa akiongea kwa simu na mmoja wa vigogo waliokuwa wamekaa nao kikao cha siri cha kumpoteza mzee Rwakatare. Waliahidiwa mamilioni ya dola za kimarekani kama wangemuwahi kabla hajafika ikulu.

“mnasema kweli? Kwa hiyo safari ya ikulu imeshakuwa ya kuzimu? Kazi nzuri sana vijana, tunakuja sasa hivi palepale tulipokutana mchana. Mzigo wenu uko tayari na bila shaka mtafurahi wenyewe.” Ulisikika upande wa pili ukijibu kwa furaha na bila kupoteza muda wakaendaa kukutana pale walipokuwa wamekaa kikao cha siri mchana.

“Kwa hiyo mna uhakika hakuna hata mmoja kati yetu atakayehusishwa na kifo chake” Alihoji mmoja wa vigogo wakati akiwakabidhi Bandidu killers mfuko uliojaa dola za kimarekani.

“Ile ni ajali na tumefanya kama mlivyotuagiza. Hakuna hata mmoja kati yenu atakayehusishwa kwa sababu ajali ni ajali na inaweza kumkumba yeyote muda wowote”

Alijibu kwa sauti nzito kiongozi wao na baada ya makabidhiano kila mmoja akatawanyika wakila kiapo cha kila mmoja kutunza siri ile.

Raisi James kahungo alikuwa tayari ameshaingia kwenye ofisi yake ndogo akimsubiri dereva wake amlete mzee Rwakatare ili ampasulie siri nzito. Alikuwa na hamu kubwa ya kutaka kuwajua hao wanaomzunguka na alijiapiza kuwashikisha adabu bila kujali vitambi vyao.

Akawa anaendelea kungoja. Muda nao ukawa unazidi kuyoyoma huku kukiwa hakuna dalili ya mtu yeyote kuingia ndani. Akaanza kupatwa na wasiwasi. Akainua simu ya mezani iliyokuwa pale mezani kwake na kujaribu kumpigia dereva wake, lakini hakupatikana.

“Whats wrong with them?” Utulivu ulimuisha na akawa anazunguka huku na huko mle ofisini kama anayetafuta kitu. Aliirudia tena ile namba ya dereva wake lakini bado ikawa haipatikani. Ikabidi amtafute mmoja kati ya vijana wake aliokuwa anawaamini kutoka kitengo cha usalama wa taifa. Akampa jukumu la kufuatilia kujua ni nini kilichotokea mpaka muda ule dereva aliyetumwa kumchukua mzee Rwakatare hajarudi na simu yake haipatikani. Hakujua kinachoendelea. Muda huo tayari ilishafika saa tano za usiku.

Wakati akiendelea kumsubiri yule kijana aliyemtuma arudishe majibu, alisikia taarifa ya dharula” Breaking news” ikisomwa kutoka kituo cha redio cha Planet Link fm, ikiripoti kuwa magari matatu likiwemo gari la ikulu yalikuwa yamepata ajali mbaya ya sana ya kugongana na kwamba polisi walikuwa wakiendelea kuhangaika kuwaokoa watu waliokuwa ndani ya magari yale ingawa taarifa iliendelea kueleza kuwa shughuli ya uokoaji imekuwa ngumu kutokana na mawe yaliyokuwa kwenye malori mawili kulifunika gari la ikulu na kulifanya liwe “nyang’anyang’a”.

“Mungu wangu! Whats the hell is this, ntawaambia nini wananchi kama mzee Rwakatare amekufa kwenye ajali? Bila shaka wataamini mimi ndie niliyemuua…”

Rais James Kahungo alipata mshtuko mkubwa sana baada ya kusikia taarifa ile, na akajikuta mwili ukimuisha nguvu na akili ikiacha kufanya kazi. Akadondoka chini na kupoteza fahamu.

Taarifa ile pia ilisikiwa na Bi Patricia ambaye baada ya kusikia tu, alitoa kauli moja tu…

“Nilijua lazima kuna njama za kumuua mume wangu,ona sasa…”

Naye akajikuta mapigo ya moyo yakimwenda mbio na mwili ukikosa nguvu, vikifuatiwa na kizunguzungu kikali kilichomfanya apoteze fahamu.

*****

Usiku ule ule habari zilienea kwa kasi huku kila aliyesikia akihisi kuna njama kali ambazo zilikuwa zimepangwa za kumuangamiza, kila mtu alikuwa haamini masikio yake. Vuguvugu ambalo lilikuwa limeanza kutulia likaanza kulipuka upya.

Shughuli za uokoaji ziliendelea mahali ilipotokea ajali mbaya baada ya magari matatu kugongana, likiwemo gari la ikulu ambalo ndani yake kulikuwa na watu wawili, dereva kutoka ikulu na mzee Rwakatare.

Taarifa za awali zilionyesha kuwa hakuna uwezekano wa mtu yeyote kutoka akiwa hai kwenye ajali ile kwa jinsi ambavyo gari la ikulu lilikuwa limebondeka baada ya kubanwa katikati ya maroli mawili yaliyokuwa yamejaza mawe makubwa. Ajali ilitisha na ikageuka kuwa gumzo la nchi nzima. Hiyo ilimaanisha kuwa huo ndio mwisho wa mzee Rwakatare na safari yake ya kuelekea ikulu ikawa imegeuka na kuwa ya kuzimu.



Ilikuwa ni kama simulizi isiyokwisha. Wananchi walikuja juu hasa baada ya ajali yenyewe kuonekana dhahiri ilikuwa imepangwa na wakawa wanamshinikiza Raisi ajiuzulu huku wengine wakimtaka avunje baraza lake lote. Hata baada ya uokoaji kukamilika, miili iliyopatikana ilikuwa haitamaniki kutokana na jinsi ajali ilivyokuwa mbaya na huo ndio ukawa mwisho wa kusikitisha wa mzee Manuel Rwakatare.

Bi Patricia alikuwa hajitambui na kila fahamu zilipomrudia, alikuwa akizimia tena, akiwa haamini kama ni kweli mumewe ndio ametangulia mbele za haki kwa namna ile. Maelfu ya watu walikusanyika nyumbani kwa mzee Rwakatare na mipango ya mazishi ikaanza kuandaliwa. Kila mtu alizungumza lake lakini ukweli ukabaki kuwa palepale. Mzee Rwakatare alikuwa ameshatangulia mbele za haki.

“Rest in peace daddy! May God grant you eternal light… R.I.P”

Pumzika kwa amani baba, Mungu akujaalie mwanga wa milele, pumzika kwa amani”

Alikuwa aliongea Geneviv na kuwafanya waombolezaji waliokuwa wamejaa pale nyumbani kwao kuzidi kulia kwa simanzi kubwa.

Kwa Geneviv hali ilikuwa mbaya zaidi kwani sasa matukio ya ajabu na mikosi yalikuwa yamekolea. Pengo la kuondokewa na baba yake likawa ni pigo jingine lililozidi kumfanya atoe machozi…Soo many tears(Machozi mengi sana).

Mambo yalikuwa mabaya zaidi kwa Rais ambaye mshtuko mkubwa alioupata baada ya kusikia habari ile ulimfanya apoteze fahamu kwa muda mrefu hali iliyosababisha akimbizwe hospitali usiku uleule kuokoa maisha yake. Hata baada ya kuzinduka siku iliyofuatia, shinikizo la juu la damu lilikuwa limemuelemea kiasi cha kumfanya awe taabani. Aliamini kila mtu angehisi kuwa yeye ndiye mhusika wa kifo cha Manuel Rwakatare kutokana na mazingira ya kutatanisha ya namna ambavyo kifo kile kilitokea.

Taratibu za mazishi zilipokamilika mwili wa marehemu ulipelekwa makaburini tayari kuuhifadhi kwenye nyumba ya haki mpaka siku ya hukumu. Si Geneviv wala Bi Patricia ambaye aliamini kama kweli huo ndio ulikuwa mwisho wa baba yao. Walitia huruma sana kwa jinsi walivyokuwa wakiomboleza kwa huzuni. Wanawake kadhaa walipewa jukumu la kuwasimamia na kuwafariji kwa karibu, lakini bado hakuna aliyeweza kuwatuliza. Bi Patricia alikuwa amemkumbatia mwanae Geneviv huku wakilia kwa pamoja… walihuzunisha sana.



“Jikaze mpendwa, Mungu ana makusudi yake kwetu, tujifunze kumshukuru kwa kila jambo hata liwe la kuumiza sana kama hili…tumwachie yeye kila kitu kwani yeye anafahamu atakavyotufariji na kutulinda katika kipindi kigumu kama hiki.” Yalikuwa ni maneno ya faraja kutoka kwa mmoja wa marafiki wa karibu wa Bi Patricia.

Ilibidi jitihada za ziada zitumike kuwatuliza katika kipindi kile, ambacho kwao kilionekana kuwa kigumu zaidi ya vyote. Baada ya mazishi, maelfu ya waombolezaji walirudi nyumbani kwa mzee Rwakatare ambako msiba uliendelea.

Wakati haya yote yanatokea, Geneviv alikuwa yuko jirani kabisa kufanya mtihani wake wa mwisho wa kumalizia elimu ya msingi na huo ndio ulikuwa mwezi wa mwisho wa kujiandaa. Kutokana na matatizo yaliyokuwa yamemwandama mfululizo, alishindwa kuhudhuria shule kwa siku nyingi na kumfanya ashindwe kujiandaa vizuri. Hata baada ya msiba wa baba yake kuisha, bado hakuweza kwenda kuendelea na shule kutokana na muda mwingi kuwa na majonzi, wakishinda kulia na mama yake. Hakuna aliyeweza kumfariji mwenzake, ikawa ni machozi na maombolezo yasiyoisha. Kila kitu kilipoteza maana na akawa anajiona kama mtu aliyeandikwa matatizo tu chini ya jua. Machozi yalikuwa hayamuishi...Soo many tears.

Wiki tatu tangu Mzee Rwakatare azikwe, Bi Patricia alianza kusumbuliwa na shinikizo la chini la damu, ambapo moyo wake ulikuwa ukifanya kazi chini ya kiwango na kusababisha shinikizo la damu kushuka chini ya kiwango cha kawaida. Wataalamu waliielezea hali hii kuwa inasababishwa na mtu kuelemewa na msongo ambao huzaa huzuni kali, na kama mgonjwa asipopata matibabu ya haraka nay a uhakika athari zake zilikuwa mbaya sana. Tatizo hili lilimfanya Bi Patricia ashindwe kurejea tena kazini hata baada ya likizo ya kufiwa aliyopewa kuisha. Akawa muda mwingi akishinda amelala na mwanae Geneviv wakiwa hawaelewi nini hatma yao baada ya kuondokewa na nguzo yao, mzee Rwakatare.

Pamoja na kuendelea kutibiwa palepale nyumbani kwa msaada mkubwa wa daktari Zayumba, bado hali ya Bi patricia ilikuwa ikizidi kuwa mbaya, huku shinikizo la damu likizidi kushuka siku baada ya siku. Maisha yakaanza kuwa na sura tofauti kabisa na waliyoizoea.

****

Baada ya Rais Kahungo kurejea kwenye hali yake ya kawaida, alijikuta akishindwa kuendelea kuiongoza nchi baada ya wananchi kuendelea kulalamika sana juu ya yaliyotokea huku wakimtupia lawama zote yeye kwa kushindwa kuiongoza nchi kiasi cha kuwapa nguvu wahujumu na mafisadi kuipeleka nchi shimoni.

“I think I have to resign for the benefit of my people and my countrty” (Nafikiri natakiwa kujiuzulu kwa manufaa ya watu wangu na nchi yangu)

Rais Kahungo aliamua kuweka wazi msimamo wake mbele ya mwanasheria mkuu, mkuu wa majeshi na spika wa bunge la watu wa Blaziniar.

“Lakini mheshimiwa kwa nini usiendelee kuwa Rais mpaka kipindi hiki cha kwanza kiishe ndio uchukue uamuzi mwingine? Bado watu wanakuhitaji uendelee kuwaongoza”

Alitoa ushauri mwanasheria mkuu akiungwa mkono na spika wa bunge. Msimamo wa wa James Kahungo ukawa palepale.

“Nijuavyo mimi uongozi wowote ule ni imani ya wale unaowaongoza kwako, kama ikitokea imani hiyo imepungua au imeisha kabisa, huwi tena kiongozi bora ila unabaki kuwa bora kiongozi. Kwa hili sina la kufanya zaidi ya kuwapisha wengine nao wajaribu.” Aliendelea kusisitiza Rais james Kahungo na baada ya majadiliano mazito, walimkubalia alichokitaka kwa maslahi ya taifa na wananchi wake.

Siku iliyofuatia Raisi james Kahungo akatangaza rasmi kujiuzulu wadhifa wake kama Rais baada ya wananchi wake kukosa imani naye na kwa serikali yake. Alivunja baraza lote la mawaziri aliowateua na kumkabidhi Madaraka yote mwanasheria mkuu, bwana Sebastian Manyika. Kwa mujibu wa sheria za nchi ya Blaziniar, baada ya Rais kutangaza kujiuzulu, nchi huongozwa na mwana sheria mkuu akisaidiwa na mkuu wa majeshi mpaka uchaguzi mpya utakapofanyika.

Wengi waliipokea taarifa ya kuvunjwa kwa baraza la mawaziri kwa shangwe kubwa na wakazidi kumpongeza Raisi kwa uamuzi wa kishujaa wa kulinda hadhi yake aliouchukua na zaidi kwa kuiokoa nchi yake. Baada ya kuachia Madaraka, raisi na familia yake walirudi kijijini kwao Mtae iliko asili yao ambako walianzisha mashamba na kuendelea na shughuli za kilimo cha kisasa na ufugaji. Nchi ikawa inaongozwa na mwanasheria mkuu akisaidiana kwa karibu na mkuu wa majeshi ya ulinzi na usalama.

******CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Hali ya Bi Patricia ilizidi kuwa mbaya siku baada ya siku, huku shinikizo la damu likizidi kushuka chini. Ilibidi apelekwe hospitali ambako angepatiwa huduma kwa ukaribu zaidi. Daktari Zayumba alijitolea kumsaidia mpaka ahakikishe anapona. Geneviv akajikuta ameanza upya shughuli ya kumuuguza mama yake mpendwa. Alishindwa kuelewa kwa nini yeye tu ndio anaandamwa na mikosi mikubwa namna ile. Alikuwa akilia sana akikumbuka yote yaliyompata ndani ya muda mfupi tu.

Akawa anamuomba Mungu usiku na mchana amsaidie mama yake kupona kwani yeye ndio alikuwa msaada pekee uliosalia maishani mwake . Hakutaka kuamini kabisa kuwa maisha yake ndio yalikuwa yakianza kupoteza mwelekeo kwa kasi namna ile. Ni ndani ya miezi michache sana, mambo yote yalikuwa yamebadilika kwa kiasi ambacho kingemshangaza kila mtu. Kutoka kuwa mtoto wa afisa wa juu wa serikali mpaka kuwa yatima asiye na baba akishinda hospitali kutwa nzima kumhudumia mama yake.

Hakufahamu ataishi vipi ndani ya ulimwengu uliojaa kila aina ya mabaya, tena akiwa bado binti mdogo kabisa. Alikuwa akitokwa na machozi kila alipomtazama mama yake ambaye hali yake ilikuwa ikizidi kuwa mbaya licha ya madaktari kuendelea kumhangaikia. “Kwani tatizo la my mum ni hilo tu la shinikizo la chini la damu au kuna jingine?, mbona mnampa dawa kila siku lakini haponi au kuna kingine, niambieni nijue please…”

Alikuwa akilalama Geneviv akionyesha kupoteza matumaini ya mama yake kupona.

“usiwe na wasiwasi Geneviv, Mungu atamsaidia mama na bila shaka atapona. Endelea kumuomba mungu usiku na mchana… Atapona tu umesikia eeeh!” alikuwa akiongea Daktari Zayumba akimtia moyo Geneviv. Alijitahidi kumpa msaada mkubwa wa kisaikolojia kwani ilionyesha dhahiri akili yake imeshindwa kuhimili matatizo makubwa yaliyokuwa yakimuandama akiwa bado na umri mdogo sana. Alijikuta akimuonea huruma sana.

“Nini hatma ya mama yangu? Mbona amepewa dawa nyingi sana lakini bado haamki?”

Aliuliza Geneviv akionyesha kuanza kukata tamaa ya mama yake kupona. Daktari Zayumba akawa anazidi kumpa moyo kuwa mama yake atapona tu, hata kama atachelewa. Pamoja na kuendelea kupewa kila msaada, Bi Patricia alishindwa kuzinduka na akawa ni mtu wa kulala masaa ishirini na nne. Hata kujigeuza pale kitandani alikuwa hawezi, Geneviv akabaki kuwa msaada wake wa mwisho.



Baada ya kuona hakuna nafuu inayopatikana, madaktari walishauri kuwa bora arudishwe nyumbani ili kupunguza gharama za kulala hospitali ambazo sasa zilikuwa kubwa. Geneviv hakuwa na la kufanya zaidi ya kuukubali ushauri ule. Daktari Zayumba akawasaidia usafiri wa kuwarudisha nyumbani na akaahidi kuzidi kutoa misaada kila mara.



Geneviv akawa amerudi na mama yake nyumbani, akitakiwa kufanya kila kitu ili mama yake aendelee kuishi. Ni yeye ndiye aliyetakiwa kuhakikisha mama yake anakula, anabadilishwa nguo na kufanyiwa usafi kila siku. Hakukuwa na mtu mwingine aliyeendelea kuwasaidia zaidi ya daktari Zayumba. Hata wale ndugu ambao kipindi maisha yao yakiwa mazuri walikuwa wakija kuwasalimu mara kwa mara na kujazana pale kwao, hawakuonekana tena. Ikawa ni Geneviv na mama yake, peke yao.



“Me and my mum…”

Alikuwa akiongea Geneviv kwa sauti ya kunong’ona akiwa amekaa pembeni ya kitanda cha mama yake akimtazama kwa huruma. Alionekana kupoteza kabisa matumaini ya mama yake kupona… akawa anangoja chochote kitakachotokea. Bi Patricia alikuwa amelala kimya akiwa hajui chochote kinachoendelea. Alikuwa amefumba macho na kupoteza nuru ya maisha. Kifo cha mumewe kilikuwa kimemmaliza kabisa, akawa ni kama anayengojea siku yake ifike akaungane na mumewe. Hali hii ilikuwa ikimfanya Geneviv alie usiku kucha. Hakuelewa nini hatma ya maisha yake baada ya nguzo zake zote kupotea, tena akiwa bado na umri mdogo kabisa. Alitia huruma.



Kadri siku zilivyokuwa zinasonga, ukali wa maisha ukaanza kujionesha dhahiri. Pesa ya akiba iliyokuwepo pale ndani iliisha na kusababisha aanze kushindwa kumpatia mahitaji muhimu mama yake. Mwisho chakula nacho kikaisha na kumfanya Geneviv aanze kuhaha huku na kule kuomba misaada. Hakutaka kuona mama yake anakosa mahitaji muhimu kama chakula, akawa anasumbuliwa na mawazo ya nini cha kufanya kuhakikisha mama yake anaendelea kupata huduma.



Akawa anaamka asubuhi na kuanza kuzunguka mitaani kwa kwa ndugu na majirani kuhakikisha wanapata japo chakula cha yeye na mama yake. Wote waliokuwa wakimfahamu walikuwa wakimuonea huruma sana. Siku za mwanzo wakawa wanamsaidia mahitaji madogomadogo lakini kadri siku zilivyokuwa zinasonga, misaada nayo ikapungua na maisha kuzidi kuwa makali. Ilifika mahali akawa anashindia uji siku nzima.



Alipoona mambo yanazidi kuwa magumu, ilibidi aende kwa rafiki yake wa siku nyingi waliyekuwa wakicheza pamoja siku za nyuma, Alice. Tofauti na yeye, mwenzake Alice hakusoma hata darasa la kwanza kutokana na wazazi wake kukosa kabisa uwezo wa kumsomesha. Lakini japokuwa hakusoma, Alice alikuwa akiishi maisha ya kujitegemea na alikuwa amepanga chumba ambacho alikuwa akikilipia kodi yeye mwenyewe. Alionekana kuyamudu maisha yake licha ya umri wake kuwa mdogo na haikufahamika mara moja alikuwa akifanya kazi gani.



“Nimekuja shosti, mwenzio maisha yamenishinda. Tangu baba afariki, mama anaumwa na wala haponi. Tumetumia hela zote za akiba kumtibia lakini bado hapati nafuu na saizi hata chakula tunakosa. Naomba unisaidie mawazo ya kazi ya kufanya ili niendelee kumtunza mama, mwenzio roho inaumaa…”

Aliongea Geneviv huku machozi yakimtoka. Alice alikuwa akimsikiliza kwa makini, na akajikuta akimuonea huruma. Alijua fika jinsi ugumu wa maisha unavyoumiza kwani na yeye alipitia maisha magumu sana.



“Jamani pole shosti, lakini nasikitika sana kukuambia siwezi kukusaidia kwani kazi ninayoifanya na inayoniwezesha mimi kuishi maisha mazuri kama haya wewe huiwezi. Ni kazi ya hatari sana. Hutaiweza Geneviv…” Aliongea Alice huku akimkumbatia Geneviv ambaye urafiki wao ulianza tangu wakiwa wadogo kabisa.



Geneviv alishangaa kwa nini Alice anasema vile, na akawa hajaelewa anamaanisha nini. Akaendelea kusisitiza kuwa ataweza tu kwa kuwa anashida.

“Kwani wewe umewezaje mpaka uniambie mimi siwezi? Na mimi nimekuwa mkubwa, nitaweza tu. Niambie tafadhali, nitajitahidi na nitaweza tu. Na mimi nataka niishi vizuri kama wewe. Nataka kumtunza mama yangu kwa uwezo wangu wote.”

Baada ya Geneviv kumbembeleza sana, ilibidi amwambie ukweli ila akamsihi asimwambie mtu yeyote.



Ukweli ni kwamba Alice alikuwa akifanya biashara ya kujiuza na hiyo ndiyo iliyomuwezesha kuishi maisha mazuri kama yale. Aliweza kulipa kodi, kununua vitu vya thamani kama makochi, redio kubwa, Tv na vingine vingi ambavyo vilikifanya chumba chake kionekane kama anaishi mtu mwenye uwezo mkubwa sana. Ni biashara hiyohiyo ya kujiuza ndiyo iliyomfanya amudu kufanya yote hayo.

“ Whaaat! Alice unajiuza? Siwezi…siwezi mimi bora nife maskini” Geneviv aliongea kwa sauti akiwa ameshtushwa mno kusikia rafiki yake akifanya biashara ya hatari kama ile. Kwa haraka aliinuka na kukimbia kutoka nje…huku nyuma akamuacha Alice akimkejeli



“Lakini nilikwambia hutaweza ukang’ang’ania, sasa unashangaa nini? Kama huwezi basi kaendelee kushinda na njaa na mama’ako. Utakufa maskini na uchumi umeukalia… utashaa…”

Baada ya kutoka kwa rafiki yake, Geneviv alikimbia mpaka chumbani alikolala mama yake. Akakaa pembeni ya kitanda na kuanza kumwaga machozi. Alikuwa katika wakati mgumu sana wa kuamua nini cha kufanya. Hakuna kitu alichokilaani maishani mwake kama uchangudoa. Lakini alipomtazama mama yake akiwa hoi pale kitandani, alijikuta akizidi kuchanganyikiwa zaidi. Alihitaji kupata pesa ili amsaidie mama yake, lakini hakuwa na namna ya kuzipata pesa hizo. Akawa anajiuliza mara mbilimbili juu ya alichoambiwa na rafiki yake Alice.



“Yaani mimi nikajiuze? No, No! haiwezekani. I wont dare it!” Aliongea kwa sauti na akaanza kulia tena. Hakuna aliyekisikia kilio chake… hakuna aliyeweza kumfariji. Akamuinamia mama yake pale kitandani huku akizidi kumwaga machozi. Bi Patricia alikuwa amefumba macho akiwa hajui chochote kinachoendelea. Aliendelea kulia kwa muda mrefu huku akizidi kutafakari alichoambiwa na rafiki yake Alice. Mpaka muda wa kulala unafika, alikuwa bado hajapata jibu. Mawazo yalikuwa yakishindana akilini mwake kiasi cha kumfanya aanze kuhisi kichwa kimekuwa kizito.



Akiwa amelala usiku, wazo jingine likamjia. Alifikiria sana jinsi ambavyo thamani yake ilitolewa kikatili baada ya kubakwa. Alijiuliza tena kama aliweza kubakwa na watu wengi kwa wakati mmoja, tena bila kupewa kitu, kwa nini asihalalishe kile alichoanza kufanyiwa ili amnusuru mama yake? Mawazo yalikuwa yakishindana kichwani na mwisho akafikia uamuzi wa mwisho. Aliamua kuuweka utu wake pembeni ili amnusuru mama yake. Akapania kuwa asubuhi na mapema atawahi kwa rafiki yake Alice kumwambia kuwa yuko tayari.





Asubuhi na mapema, Geneviv aliamka na kumtayarishia mama yake uji. Baada ya kumnywesha, alitoka na kueleka kwa rafiki yake Alice. Alipofika, Alice alikuwa bado amelala kutokana na kurudi usiku sana, ikabidi amuamshe na kumueleza kuwa amejifikiria usiku kucha kuhusu walichoongea jana yake, na ameamua kukubaliana naye.



“Kwa hiyo tutakuwa pamoja etii! Shaka ondoa, nitakufundisha kila kitu usijali. Cha msingi ondoa woga na utazoea sasa hivi.”

Alice alimpokea kwa furaha na kumuahidi kumfundisha kila kitu kuhusu kazi yake. Wakaandaa kifungua kinywa kwa pamoja na kuanza kula huku wakipiga stori zao za kawaida.



“Yaani Geneviv ulivyo mzuri mpaka nakuonea wivu. Usiku tukienda kazini utaona watakavyokugombania. Yani utapata hela nyingi sana mpaka mwenyewe utashangaa.”



Aliongea Alice na kumfanya Geneviv atabasamu. Hakufurahishwa na sifa zile, akilini mwake alikuwa akiwaza namna atakavyoianza kazi ya hatari usiku. Baada ya kunywa chai nzito kwa Alice, walitoka na kwenda kumuangalia mama yake Geneviv. Waliendelea kukaa pale nyumbani mpaka jioni ambapo Alice alimuelekeza Geneviv kuwa amuandalie kila kitu mgonjwa kabla hawajaondoka.

“Sasa mama atabaki na nani? Hatutachelewa kweli kurudi?” Geneviv alikuwa bado anasitasita, Alice akawa anamtoa hofu kuwa hawatachelewa.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Baada ya kuweka kila kitu sawa, Geneviv alifunga milango na madirisha akimuacha mama yake akiwa amelala na kuondoka kuelekea kwa Alice. Walipofika bila kupoteza muda walianza kujiandaa kuelekea kazini, kujiuza. Alice alikuwa mzoefu sana na kazi ya uchangudoa kwani aliianza tangu akiwa mdogo. Alikuwa akimuelekeza Geneviv kila kitu, kuanzia namna ya kujipodoa usoni, kichwani na mwilini na pia namna ya kuvaa nusu uchi. Geneviv alikuwa mgeni wa kila kitu. Alikuwa akishangaa kila kitu hali iliyomfanya Alice awe anamtania mara kwa mara kumcheka.



Ilipotimia saa tatu za usiku, walikuwa tayari wameshajiandaa kila kitu na wakawa wanatoka. Geneviv alikuwa akijishangaa kwenye kioo kilichokuwa mle ndani kwa jinsi alivyobadilika. Alikuwa akionekana mrembo kupita kawaida. Nguo alizoazimwa na Alice zilimfanya aonekane tofauti kabisa, zikimuacha sehemu kubwa ya mwili ikiwa wazi. Walipofika barabarani Alice aliita taksi na kumpa maelekezo dereva.



Tupeleke Valentino cassino tafadhali… Aliongea kwa manjonjo Alice na akafungua mlango akimuonyeshea Geneviv kwa ishara kuwa waingie ndani.

Safari ikaanza kuelekea Valentino Cassino, kilipokuwa kituo kikuu cha makahaba na machangudoa.



Ndani ya Valentino Cassino, kulikuwa kukifurika wasichana na wanawake wanaojiuza, wakubwa kwa wadogo, wamama kwa vibinti vidogo wote wakiwa wamevalia mavazi ya ajabuajabu ili kutangaza biashara.

“Full time mpaka asubuhi elfu thelethini, short time tunaelewana, hata ukiwa na buku tano poa tu!”



Dada mmoja wa makamo alikuwa akiongea biashara na kijana mmoja wakiwa wamesimama kwa upande wa nje. Geneviv aliyasikia mazungumzo yale na akabaki ameduwaa. Hakuwahi kufikiri kuwa uzinifu unaweza kuzungumziwa kibiashara namna ile, huku watu wakiwa hawana hofu kabisa. Wateja wa biashara ile walikuwa ni wanaume, vijana, wazee, wanafunzi na wahuni wa mitaani, lakini wengi wakiwa ni wale ambao tayari wana familia zao, na walikuwa wakiwafuata palepale na kuchagua mizigo kisha kuondoka na wanaempenda. Pombe aina zote zilikuwa zikiuzwa, madawa ya kulevya na kila aina ya uovu ulikuwa ukipatikana, sauti ya muziki ilikuwa kubwa sana muda wote. Palionekana kama Jehenum ndogo.



Geneviv alikuwa akitetemeka mwili mzima kwani hakuwahi hata mara moja kuingia kwenye kumbi za starehe, tena usiku kama huo. Vurugu za mle ndani zilimtia hofu akawa kama anayeota, Alice alilitambua hilo na akawa jirani kabisa kumuondoa wasiwasi. Ile wanaingia tu mlangoni, wote waliokuwa ndani waliwakodolea macho na zaidi kwa Geneviv ambaye uzuri sura yake na umbo lake ulimfanya kila mmoja kummezea mate.



Dakika chache baadae walikuwa wamezungukwa na wanaume kibao, kila mmoja akitaka kuondoka na Geneviv. Kwa kuwa Alice alikuwa mzoefu, alisimamia kisawasawa biashara na akataka anayetaka kuondoka na Geneviv atoe kwanza hela alizonazo na mwenye dau kubwa ndio atakaeondoka nae. Muda mfupi baadae mdau mwenye mihela kibao alishinda tenda kwa kutangaza dau kubwa kuliko wote, Geneviv akabebwa juu juu na wakaingia ndani ya gari moja la kifahari sana na kupotelea gizani. Kiumri yule mwanaume alikuwa sawa na baba yake, lakini kwa kuwa ndiye aliyetoa dau kubwa Geneviv akawa hana ujanja. Akaenda kugeuzwa kitoweo.



Mpaka inafika asubuhi, Geneviv alikuwa ameingiza pesa nyingi sana mpaka mwenyewe akawa anashangaa. Japokuwa kazi ile hakuipenda, alijikuta akitabasamu wakati Alice akimhesabia mauzo ya usiku.



“Ama kweli Geneviv una bahati. Yaani usiku mmoja tu umeingiza hela ambayo kwangu ningejiuza wiki nzima ndio nifikishe kama hii. Kweli kizuri hujiuza..”



Aliongea Alice na wote wakacheka na kugongesheana mikono. Bila kupoteza muda waliingia bafuni kuoga na baada ya kujiandaa Geneviv aliondoka huku akikimbia kwenda kumuangalia mama yake. Alipofika alianza kumuandalia kifungua kinywa mgonjwa, na kwa kutumia hela aliyoipata usiku, aliweza kununua na kuandaa chakula kizuri sana.



Huo ndio ukawa mwanzo wa kuzama kwenye tabia ya uchangudoa. Ikawa kila siku usiku, Alice anakuja kumchukua na wanaenda nyumbani kwake kujiandaa na baada ya hapo wanaingia mawindoni mpaka asubuhi.



Pamoja na kufanya yote hayo, Geneviv alikuwa hamsahau mama yake. Alikuwa akijitahidi kumlisha chakula kizuri na kumnunulia mashuka mazuri ya kisasa pamoja na nguo. Pale ndani kwao pakaanza kubadilika na taratibu Geneviv akaanza kuzoea kila kitu na kuona kama hakuna cha ajabu. Japokuwa nafsi yake ilikuwa ikimshtaki, hakuwa na la kufanya zaidi ya kujilazimisha kuzoea.



***

Baada ya mwezi mmoja baadae, Geneviv tayari alikuwa mzoefu na aliweza kukusanya pesa nyingi sana. Akaamua kuzitumia kumpeleka tena mama yake hospitali. Safari hii hakutaka kumrudisha tena palepale Planet health care, akaamua kumpeleka kwenye kliniki ya kisasa iliyokuwa imefunguliwa siku za karibuni, ikitoa huduma kwa wagonjwa wa moyo na matatizo ya kisaikolojia. Japokuwa matibabu katika kliniki ile yalikuwa ghali sana, Geneviv aliweza kumudu kutokana na pesa nyingi alizokuwa anazipata kwenye mchezo wao na Alice. Mama yake akaanza kupewa huduma bora huku akiangaliwa kwa ukaribu zaidi. Pesa ilikuwa ikifanya kazi yake.



Wakati hali ya mama yake ikianza kuwa nzuri, Geneviv alianza kujisikia dalili za ajabu. Alikuwa akisikia kichefuchefu na kutapika kila baada ya kula au kusikia harufu ya chakula. Tumbo lake nalo likaanza kuongezeka ukubwa taratibu.



“What the hell is this, mbona tumbo linazidi kuwa kubwa?” Geneviv alikuwa akijiuliza maswali peke yake akiwa bafuni kuoga baada ya kuona tumbo lake linazidi kuwa kubwa. Ilibidi amwambie rafiki yake Alice.



“Hiyo itakuwa ni mimba tu, lakini hilo ni tatizo dogo sana. Ntakupeleka kwa mtaalamu aiporomoshe, wala hata usiwe na wasiwasi”



Geneviv alishangaa namna ambavyo Alice alikuwa akirahisisha mambo. Alivyoelewa yeye, utoaji mimba ulikuwa ni hatari sana kwani huweza hata kusababisha kifo kwa mhusika. Pia ilikuwa ni dhambi kwa Mungu na hata vitabu vya dini zote vilipinga kabisa suala hilo.



Huo ukawa mtihani mwingine kwenye maisha ya Geneviv. Lakini alipofikiria kwa undani, aliona ni bora tu kufanya alichoshauriwa na Alice kwani hata kama angekataa, asingeweza kuzaa kwani umri wake ulikuwa bado mdogo na hata hivyo hakujua baba wa mtoto huyo ni nani kwani alishakuwa amekutana na wanaume wengi tayari, tena bila tahadhari yoyote. Akaamua kuufuata ushauri wa Alice, kutoa mimba.



***

Huwezi kuamini, baada ya Bi Patricia kufikishwa kwenye kliniki ile na kupewa tiba ya uhakika alianza kupata nafuu kwa haraka sana.Wiki moja tu baadae alishaanza kupata nguvu za kuinuka mwenyewe ingawa bado alikuwa hawezi kuongea chochote.



“Cant believe it, kweli Mungu mkubwa, yani mama leo unaweza hata kucheka…tulishakata tamaa, kweli Mungu mkubwa”

alikuwa akiongea Geneviv huku akimkumbatia mama yake kwa furaha pale kitandani.



Hali ya Bi Patricia ilishakuwa ya kuridhisha na sasa aliweza hata kuongea, ingawa bado alikuwa akiongea kwa shida. Geneviv aliendelea kumhudumia kwa kila kitu mpaka hali yake ikawa nzuri kabisa. Wale waliokuwa wamemkatia tamaa Bi Patricia kuwa lazima afe, walikuwa hawaamini kusikia kuwa amepata nafuu na karibu ataruhusiwa kurudi nyumbani. Wakawa wanaenda Hospitali kuhakikisha kama ni kweli alikuwa amepona.



“Kweli Mungu mkubwa, yaani yule mwanamke amepona, mi nilishamuhesabia kuwa tayari ni marehemu”Alisikika mama mmoja akiwahadithia wenzake baada ya kutoka hospitali. Upande wa pili Geneviv alikuwa akijiandaa kwenda kuitoa ile mimba kabla watu na hasa mama yake hajamshtukia kwani alihisi huenda akamuumiza zaidi mama yake atakapogundua kuwa ni mjamzito. Hakutaka hilo litokee, akawa anafanya maandalizi ya mwisho kabla ya kupelekwa kwa mtaalamu wa Abortion.

“Lakini mwenzio naogopa sana, nisije nikafa nikamuacha mama yangu peke yake, bwana mi siendi!”

Alikuwa akilalamika Geneviv kwa Alice.



“Sasa umeanza mambo ya ajabu, ntaacha kukusaidia mimi! Unafikiri mama yako akikuona na akigundua una mimba si ndio atakufa kabisa kwa presha? Fanya mambo kiutu uzima, acha ushamba” alikuwa akiongea Alice akionekana kughadhabishwa na woga wa Geneviv.



Baada ya Bi Patricia kupona, aliendelea kubaki hospitali kwa matibabu zaidi ili kuhakikisha tatizo lake halijirudii tena. Alimshukuru sana Mungu wake kwa kumuokoa kutoka kwenye shimo la mauti kwani alishafikia hatua ambayo hata yeye mwenyewe hakuwa na matumaini ya kupona. Alimshukuru zaidi mwanae Geneviv kwa yote aliyomfanyia kuokoa maisha yake.



Pamoja na hayo yote, Alishangazwa na mabadiliko ya mwonekano na tabia za Geneviv. Alishangaa kugundua kuwa Geneviv ameanza kutumia vipodozi vikali, ameanza kuseti nywele na anavaa mavazi ya ajabu ambayo hakujua ameyapata wapi kwani hakuwahi kumnunulia hata mara moja. Pia alikuwa akimiliki simu ya kisasa ya mkononi na zaidi urafiki wake na Alice ulionekana kushamiri na kila walikokwenda walikuwa wanaongozana.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Alitambua kuwa mwanae na Alice walikuwa marafiki tangu enzi wakiwa bado wadogo, lakini wakaja kutengana kutokana na Geneviv kuwa bize na shule. Pamoja na hayo alikuwa akizifahamu vizuri tabia za Alice na hasa ile ya uchangudoa. Akaanza kuingiwa na wasiwasi juu ya mwanae. Hakutaka kuendelea kuumiza kichwa kwa kumhoji maswali Geneviv kwani alihisi huenda akajikuta akirudi kwenye ugonjwa wake wa moyo. Akawa anangoja apone kabisa ndio akae na binti yake, lakini moyoni alishaanza kuhisi kitu.



Pamoja na hayo alikuwa akijiuliza ni nani aliyemleta kwenye Hospitali ya gharama namna ile ambayo imeokoa maisha yake. Alikuwa bado hajajua kuwa ni jitihada za mwanae kujitoa sadaka ndio zimemfanya apone. Alikuwa akimshukuru zaidi mungu kwa kumpa nguvu mpya na kumrudishia uhai. Mawazo juu ya kuondokewa na mumewe yalishaanza kupotea na akawa anawaza jinsi atakavyoanza maisha mapya na mwanae Geneviv.



*****

Geneviv na Alice walikuwa wakielekea kwenye Dispensari moja ya uchochoroni iliyokuwa ikisifika kwa kufanya kazi ya utoaji mimba. Machangudoa wote na wanafunzi wa kike waliokuwa wakipata mimba bila kutarajia pale ndio kilikuwa kituo chao cha kufanyia mauaji ya vichanga. Daktari Maguru alikuwa akipata pesa nyingi sana kwa kazi ile haramu. Japokuwa kila mtu alikuwa anafahamu kuhusu kinachofanyika pale, bado hakuna sheria zozote zilizokuwa zinachukuliwa dhidi yake.



Mabinti wengi walikuwa wakipoteza maisha kila uchao wakati wakitolewa ujauzito na wengine walikuwa wakiachwa na vilema vya maisha. Mapigo ya moyo ya Geneviv yalikuwa yakienda mbio kupita kawaida walipokuwa wakiikaribia Dispensari ile. Alice alimshika mkono na wakaingia mpaka ndani ambako walikuta foleni kubwa ya wasichana wengine nao wakiwa wanasubiri huduma. Kidogo wasiwasi ulipungua baada ya kuona kuwa hakuwa peke yake, na zaidi kulikuwa na wasichana wengi ambao kiumri walikuwa wadogo kwake.



Alibaki akijiuliza bila kupata majibu inakuwaje watoto wadogo kama wale aliokuwa anawaona mle ndani tena wengi wakiwa ni wanafunzi, walikuwa hawaogopi kufanya dhambi kama ile ambayo yeye aliiona kama mbaya zaidi na ni sawa na kuua kiumbe kisicho na hatia. Baada ya kungoja kwa muda mrefu kwenye foleni, hatimaye zamu yao ya kukutana na daktari Maguru ilifika.



Chumba cha daktari kilikuwa kikitoa harufu kali ya damu kama machinjioni. Kitanda kilikuwa kimeloa damu na hata nguo alizovaa daktari zilikuwa na damu. Kilichomtisha zaidi Geneviv ni vifaa vilivyokuwa vinatumika. Mikasi mikubwa, visu na vyuma vya ajabu-ajabu vilivyokuwa vimetapakaa damu vilimtisha mno.



“Mungu wangu… im finished! Alice mi naondoka, siwezi, siwezii”

Aliongea Geneviv kwa sauti kubwa na akawa anataka kukimbia na kutoka nje. Daktari Maguru alimuwahi na kumrudisha ndani. Alice akaanza kuwaka baada ya kuona Geneviv anataka kumwaibisha.



“Ni mara yake ya kwanza etii” daktari Maguru alimuuliza Alice huku akiwa anasafisha vifaa vyake tayari kwa kumshughulikia Geneviv. Alice aliitikia kwa ishara na wote wakacheka. Geneviv alikuwa akitetemeka kupita kiasi, hakuamini kama angeweza kutoka hai kwenye kile chumba kilichokuwa kinatisha kama machinjioni. Baada ya kumtuliza, daktari Maguru alianza kumhoji maswali machache huku akiendelea kuandaa vifaa vyake na kuvisogeza karibu na kitanda…



“Wenzio wanatoa hata zaidi ya mara nne na bado wanadunda mitaani ndio itakuwa wewe. Tulia nikufanyie mambo, mimi ndio Maguru mtaalamu mwenyewe, hakiharibiki kitu hapa.” Alikuwa akijisifia yule daktari huku akivaa gloves ndefu tayari kwa kazi. Alimtoa Alice nje na kubaki na Geneviv. Akamuamuru kuvua nguo na kubaki kama alivyozaliwa ili afanye kazi yake vizuri. Kwa kuwa alikuwa na shida, Geneviv alitii huku akijificha uso wake kwa aibu.



“Mtoto mzuri huyu sijapata kuona, lazima nimuonje kwanza kabla ya kazi… nikimuachia watanicheka sana.” Daktari Maguru alikuwa akijisemea kimoyomoyo huku udenda ukimtoka. Ikabidi atumie mbinu uchwara za kidaktari kumuweka sawa Geneviv. Alimdanganya kuwa njia yake ilikuwa ndogo hivyo ilikuwa ni lazime ailainishe kwa kumuingilia ndio aendelee na kazi. Geneviv hakuwa mbishi,



akamuacha afanye anachokitaka mradi mimba itoke. Baada ya kumfaidi bila huruma, Daktari Maguru aliendelea na kazi yake. Masaa mawili baadae alikuwa ameshamaliza kazi. Akafungua mlango na kumuita Alice aje amchukue Geneviv.



“Pole shosti huo ndio ukubwa. Ulikuwa unaogopa nini,mbona hujafa sasa!” alikuwa akiongea Alice kwa masihara hali iliyozidi kumkasirisha Geneviv. Alikuwa akisikia maumivu makali kupita kiasi. Akajikaza na kushuka kitandani, Alice akamshika mabegani na kuuzungusha mkono mwingine kiunoni, wakawa wanatoka huku Geneviv akichechemea. Walipofika nje ilibidi wakodi taksi kwani Geneviv alishindwa kabisa kutembea. Ikawapeleka mpaka kwa Alice ambako baada ya kufika tu, Alice alimchemshia maji ya moto na kuanza kumkanda. Geneviv alikuwa akilia sana kutokana na maumivu aliyokuwa akiyasikia

**********



Bi Patricia alishangaa kuona muda wa chakula cha mchana unapita bila ya Geneviv kumpelekea chakula wakati haikuwa kawaida yake. Akawa anaangaza macho huku na kule akidhani labda atamuona akija. Mpaka jioni inafika alikuwa hajafika. Muda mfupi baadae Alice alienda kumpelekea chakula akiwa peke yake. “Mwenzio yuko wapi, mbona hata mchana hakuja?” Bi Patricia alimdaka juu juu Alice na kuanza kumhoji maswali mfululizo. Ikabidi Alice adanganye…



“Geneviv anajisikia vibaya mama, kichwa na tumbo vinamuuma tangu asubuhi tulivyotoka hapa. Nimemuacha amepumzika lakini anaendelea vizuri”

Bi patricia hakutaka kuhoji zaidi, akaishia palepale ingawa alipomkazia macho Alice alisoma kitu kwenye macho yake. Muda ulipoisha akondoka na vyombo kurudi nyumbani. Bi patricia alishaingiwa na wasiwasi juu ya mwanae Geneviv, akabaki kumuachia Mungu.



Tumbo liliendelea kumuuma Geneviv bila kupata nafuu. Japokuwa alikuwa amepewa dawa za kumaliza maumivu na kusafisha tumbo, aliugulia usiku kucha akijigalagaza kitandani kwa Alice. Alikuwa akisikia maumivu makali sana ambayo yalikuwa yakiongezeka kadri muda ulivyokuwa unaenda. Mpaka kunakucha, alikuwa hajapata hata tone la usingizi. Kutokana na maumivu, alishindwa kumuandalia kifungua kinywa na kumpelekea mama yake hospitalini. Ikabidi Alice aende tena peke yake.



“Vipi mbona umekuja tena peke yako, ina maana bado Geneviv hajapata nafuu, au ni malaria? Lakini bahati nzuri na mimi nimesharuhusiwa, nisubiri tuondoke wote”

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Aliongea Bi Patricia wakati akipata kifungua kinywa alicholetewa na Alice. Wasiwasi ulianza kumuingia Alice baada ya kusikia mama yake Geneviv ameruhusiwa kurudi nyumbani. Alijua lazima siri yao ingefichuka… “Sijui itakuwaje huko nyumbani akienda kumuona Geneviv, leo tumepatikana” alikuwa akijisemea Alice wakati akimsaidia mama Geneviv kufungasha vitu vyake tayari kurudi nyumbani baada ya kupona na kuruhusiwa kutoka hospitali.



Bi Patricia alikuwa tayari amekusanya vitu vyake vyote tayari kwa safari ya kurudi nyumbani baada ya kukaa Hospitali kwa muda mrefu. Alice alikuwa akimsaidia na muda mfupi baadae wakawa ndani ya gari tayari kwa kurudi nyumbani.



ITAENDELEA