MPENZI WANGU SARAFINA - 4

 

Simulizi : Mpenzi Wangu Sarafina

Sehemu Ya Nne (4)







Alianza taratibu sana lakini mwisho wa siku David akaanza kuzoea, akawa mtumiaji mzuri wa madawa hayo, alifanya kwa siri, hakutaka Gloria ajue kilichokuwa kikiendelea. Kila alipokuwa akielekea kazini, alijifungia ofisini na kuanza kutumia madawa hayo.

Mzee Mpobela ambaye alikuwa karibu naye akashtukia kilichokuwa kikiendelea, kila alipomwangalia David aligundua kwamba mwanaume huyo alianza kutumia madawa ya kulevya. Ilimuumiza sana, japokuwa alikuwa akiwauzia watu wengine lakini alijua madhara ya kutumia madawa hayo.

Hakupenda kumuona David akitumia, akamuita kwa lengo la kuzungumza naye, alimwambia kwamba alikuwa akitumia madawa ya kulevya kitu ambacho hakikuwa kizuri lakini David akakataa na kumwambia kwamba hakuwa akitumia madawa hayo.

Kwa kumwangalia ilikuwa vigumu kuamini kwani dalili zote alikuwa akizionyesha. Mzee Mpobela aliendelea kumsisitizia kwamba madawa ya kulevya hayakuwa mazuri, alitakiwa kuachana nayo lakini kwa Davidi ilikuwa vigumu sana kumkubalia.

Siku ziliendelea kukatika, baada ya mwaka mmoja wa kutumia kisiri hatimaye mkewe, Gloria akaanza kugundua kwamba mumewe hakuwa sawa, hakuwa imara kama kipindi cha nyuma na mbaya zaidi sauti yake ikaanza kubadilika na kusikika kama ya mtu anayetumia madawa ya kulevya.

“Mume wangu!” aliita Gloria.

“Unasemaje mke wangu!”

“Kuna nini kinaendelea?”

“Wapi?”

“Sauti yako inabadilika kila siku, kuna nini?” aliuliza Gloria huku akimwangalia mumewe huyo.

“Hakuna kitu!” alijibu David.

Alijaribu kumdanganya mke wake, hakutaka kabisa mwanamke huyo agundue kile kilichokuwa kikiendelea, kila siku alijificha, alitumia kisiri na aliporudi nyumbani alionekana kuwa sawa lakini baadaye kila kitu kikawa hadharani.

Gloria hakutaka kukubali, alijua kabisa kulikuwa na kitu kilichokuwa kikiendelea kwa mume wake, alimtilia shaka kwamba alikuwa akitumia madawa hayo na hivyo kwenda ofisini kwake.

Hakutaka kumpa taarifa, kama mumewe alikuwa akirudi nyumbani salama, hakuwa akifanya kitu sasa madawa hayo alikuwa akivutia wapi zaidi ya kazini kwake? Gloria akaenda huko, alipofika sehemu ya mapokezi, hakutaka mumewe kupigiwa simu kwani alijua kwamba endapo angejua kwamba amekuja basi angeficha kila kitu.

“Karibu!” alimkaribisha sekretari.

“Ahsante! Yupo huyu?” aliuliza Gloria.

Hata kabla msichana huyo hajajibu kitu chochote kile Gloria akaanza kupiga hatua kuelekea ofisini kwa mumewe. Akaufungua mlango na kuingia ndani. David alipomuona, akashtuka, haraka sana akainuka kwenye kiti na kumfuata kwa lengo la kumkumbatia na kumbusu kama kawaida yake, Gloria akamsukumia pembeni na kuifuata meza yake.

Kitu cha kwanza kabisa kilikuwa ni kufungua droo za meza ile, kile ambacho alikitarajia ndicho alichokutana nacho humo. Macho yake yakatua katika mfuko wa nailoni, alipouchukua na kuufungua akakutana na madawa ya kulevya pamoja na bomba la sindano.

Gloria alihisi nguvu zikimuisha, hakuamini kile alichokuwa akikiona, akakifuata kiti na kutulia, akakiinamisha kiti chake na kuanza kulia. Hakuamini kile alichokiona, mumewe, mwanaume mtaratibu, mpole leo hii alikuwa mtumiaji wa madawa ya kulevya.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Aliumia mno, David akamsogelea mkewe kwa lengo la kuzungumza naye, Gloria akamsukumia pembeni, alivimba kwa hasira na hakutaka kusikia lolote lile kutoka kwa mumewe.

“Let me explain,” (acha nikuelezee) alisema David.

“What do want to tell me?” (unataka kuniambia nini?) aliuliza mwanamke huyo kwa hasira.

“I’m not what you think I’m,” (mimi sipo kama unavyonifikiria) alisema David.

“Who are you?” (wewe nani?) aliuliza Gloria huku akionekana kubadilika, japokuwa mara kwa mara alikuwa akikasirika lakini siku hiyo alionekana kuwa tofauti na siku nyingine kiasi kwamba David mwenyewe alianza kuogopa.

Hakuwa na cha kujitetea, alikamatwa akiwa na madawa ya kulevya, Gloria hakutaka kusikia chochote kile, akatoka na kurudi nyumbani kwake. Njiani alikuwa akilia, hakuamini kile alichokutana nacho kwa mumewe, wakati mwingine alihisi kama alikuwa ndotoni ambapo baada ya muda fulani angeamka kutoka katika usingizi mzito.

Alimfahamu mumewe, alikuwa na sifa za kuitwa mume bora kutokana na jinsi alivyokuwa. Hakujua ni nini kingetokea kama angemwambia baba yake, hakujua kama kila kitu alichokuwa nacho David kuhusu madawa yalitoka kwa mzee huyo.

Gloria akabadilisha mawazo, hakutaka kurudi tena nyumbani, ilikuwa ni lazima kuwasiliana na baba yake kwa lengo la kuonana na kuzungumza naye. Hilo halikuwa tatizo, Mzee Mpobela akamwambia amfuate ofisini kwake ambapo huko wakaanza kuzungumza.

Hakushangaa, aliligundua hilo tangu kitambo na alijaribu kumwambia David kuachana nayo lakini mwanaume huyo hakutaka kusikia. Walimwaga maji na ilikuwa vigumu kuyazoa.

Akampigia simu David na kuomba kuonana naye baada ya kurudi nyumbani. Hilo halikuwa tatizo, wakaonana na kuweka kikao cha watu wanne tu, wazazi wa Gloria, Gloria mwenyewe na David.

David hakukataa, alikiri kutumia madawa hayo na aliahidi kuacha lakini hakukuwa na mtu aliyedhani kama mwanaume huyo angeacha kutumia madawa hayo kwani watumiaji wengi waliokuwa wakitumia, ilihitajika nguvu nyingi sana kuacha.

Kama walivyofikiria ndivyo ilivyotokea, madawa ya kulevya yakamchukua David, akaanza kupoteza nguvu, mwili wake ukaanza kuchoka japokuwa alijitahidi sana kula. Alibwia madawa ambayo hayakuwa yakimpenda hivyo kuanza kudhoofika mwili wake.

Yalikuwa ni maumivu makali kwa Gloria, kilichokuwa kikitokea hakuwa akikiamini, kitendo cha kumuona mumewe akianza kupotea kilimtia uchungu mkubwa moyoni mwake.

Mwaka mwingine uliofuata, David akachakaa, hakuwa yule wa kipindi cha nyuma, maisha yake yaliendeshwa kwa kutumia madawa ya kulevya na kila alipokuwa akikosa kutumia kwa saa kumi na mbili mwili mzima ulikuwa ukiwasha kana kwamba alipakwa upupu.

“Baba msaidie mume wangu! Anapotea,” alisema Gloria huku akilia.

“Nimemsaidia sana lakini sidhani kama itawezekana tena,” alisema Mzee Mpobela.

Alijitahidi kumpeleka katika vituo vya watumiaji wa madawa ya kulevya (soba) lakini kila hali yake iliporudi na kuwa nzuri, aliporudi nyumbani aliendelea kubiwa madawa ya kulevya.

Yalimuumiza, yaliichafua damu yake, mishipa yake ilitobolewa sana kwani alipokuwa akiikosa mikononi alikuwa akiifuata ya shingoni mwake. Aliumia lakini hakuwa na jinsi, alikuwa akiitafuta stimu ambayo ingemfanya kujisikia furaha kila wakati.

Akawa anakutana na wenzake na kuanza kutumia huko, tena wakati mwingine akitoroka nyumbani na kwenda kuishi mbali kabisa. Gloria na baba yake walimtafuta sana, kila walipompata, alitoroka tena na alikuwa akirudi nyumbani pale alipokuwa akiishiwa tu, alipopata pesa, alitoroka tena.

“David mume wangu unanitesa,” alisema Gloria huku akimwangalia mume wake huyo.

“Mimi?”

“Ndiyo! Unanitesa sana! Kwa nini lakini?” aliuliza Gloria.

Mwenyewe alijiona kuwa sawa, hakuacha, kila siku alikuwa mtu wa kutumia madawa hayo. Watu wengi walimuonea huruma, waliona jinsi alivyokuwa akipotea, jinsi alivyokuwa akiyahatarisha maisha yake, kila mmoja alihuzunika lakini hawakujua ni kwa namna gani wangeweza kumsaidia kuepuka na madawa hayo.

Baada ya mwaka mwingine kuingia, mishipa yake ikaanza kupata matatizo, utumbo wake uliokuwa ukipeleka chakula ukaanza kuhadhiriwa, figo zikachoka na hatimaye akapata kidonda kidogo ubavuni, kidonda kilichokuwa kikitoka usaha kila siku.

Mzee Mpobela hakutaka kukubali, bado alimpenda sana David, alichokifanya ni kuanza kumsaidia, alimpeleka katika Hospitali ya Muhimbili, akatibiwa, hakikupona, akarudishwa nyumbani.

Alikuwa akitia huruma, japokuwa alikuwa mgonjwa lakini hakutaka kuacha madawa ya kulevya. Kidonda kile kiliendelea kumtesa, wakati mwingine alikuwa akilia usiku lakini asubuhi kama kawaida aliendelea kubiwa madawa hayo.

Kidonda kile kidogo kikaanza kuongezeka taratibu na baada ya miezi miwili akapelekwa tena hospitalini ambapo daktari aliamua kuwaambia ukweli kwamba kidonda kile kisingeweza kupona maisha yake yote kwani madawa ya kulevya aliyokuwa akitumia yalimsababisha kansa ya damu iliyoanza kumtafuna.

“Unasemaje?” aliuliza Gloria huku akiwa haamini.

“Mumeo ana kansa ya damu,” alisema daktari kwa huruma huku uso wake ukiwa kwenye huruma nzito. Gloria akaanza kulia kwani aliamini mwisho wa kansa ile ndiyo ungekuwa mwanzo wa kifo cha mume wake kitu ambacho hakutaka kuona kikitokea.



Yalikuwa ni majibu mabaya kwa Gloria, hakuamini kile alichokisikia kwamba mume wake mpendwa, David alikuwa na kansa ya damu iliyokuwa ikimtafuna ambayo kitaalamu ilijulikana kama Leukemia.

Alilia usiku na mchana, kila alipokuwa akimwangalia mume wake kitandani pale, moyo wake ulimuuma na kumchoma. Hakuona kama mume wake huyo angeweza kupona kwani kila siku kile kidonda kilichokuwa ubavuni mwake kilizidi kutoa usaha na mbaya zaidi kiliendelea kuchimbika kwenda ndani.

David aliumia, alilia kitandani pale, hakujua kama ugonjwa huo ulikuwa ni laana kutokana na yote aliyokuwa ameyafanya. Alitembea na wanawake wengi, aliwapa mimba na kuwalazimisha kutoa. Hakuona thamani ya wanawake wale, hakujua kama mwisho wake huo ulitengenezwa na wanawake wale ambao kila siku walilia kwa ajili yake.

Machozi ya uchungu waliyokuwa wameyatoa kwa ajili yake leo hii yalikuwa yakilipwa kwa maumivu makali mwilini mwake. Aliendelea kuteseka, kila siku Gloria alikuwa akishinda hospitalini hapo, kila alipokuwa akimwangalia mume wake, alibadilika, hakuwa kama yule aliyekuwa kipindi cha nyuma.

Mwili wake ulikongoroka, madawa yale yalimuumiza mno, wakati mwingine, alikuwa akitetemek, mwili wake ulizoea madawa hayo, alipokuwa akiyakosa, alikuwa akiteseka kupita kawaida.

Mzee Mpobela akamnunulia dawa za kuondoa usongo wa kutumia madawa ya kulevya, dawa za Methadone, David alianza kuzitumia hizo lakini hazikusaidia, bado alikuwa na usongo mkubwa wa kutumia madawa hayo.

Walitaka aachane kabisa na utumiaji wa madawa hayo, wakaamua kumsafirisha na kumpeleka nchini Malaysia, huko alitakiwa kukaa katika kituo kimoja cha watu waliokuwa wanatumia madawa ya kulevya lakini wakawa wanapatiwa tiba.

Akawekwa huko, kidogo ilimsaidia, hamu ya kutumia madawa hayo ikaanza kuondoka, mwili ukaanza kurudi katika hali yake ya kawaida ila ni kitu kimoja tu ndiyo kilichokuwa kikimtesa, nacho kilikuwa ni kidonda alichokuwa nacho ubavuni.

Hakikupata nafuu, kila siku kilitoa usaha, wakati mwingine kilikuwa kikinuka sana hali iliyomfanya kutengwa na watu mbalimbali. Kwa kuwa alikuwa kero katika kituo hicho, uongozi ukamwambia kwamba alitakiwa kurudi nchini Tanzania.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Akarudishwa, Gloria akabaki naye akiendelea kumuuguza mume wake. Hakupata nafuu, kila siku alikuwa mtu wa kulia tu, aliteseka, aliumia lakini hakukuwa na nafuu yoyote ile aliyokuwa akiipata.

Kidonda kikachimba na kuchimba, mbavu zikaanza kuonekana, mbali na kuchimbika kwa kidonda hicho, kansa ikaongezeka kwani hata dawa alizokuwa akizitumia hazikumsaidia hata kidogo.

Macho yakaanza kuwa mekundu, kila alipokuwa akikaa, alihisi mwili wake kuwasha kupita kawaida. Akaanza kuviona viungo vyake kuwa vizito, akashindwa kutembea, alihisi damu zikiwa zimejaa miguuni, akahisi moyo wake kuwa mzito, aliteseka na kuteseka lakini hakupata nafuu hata mara moja.

“Sarafina ananiua…” alijikuta akisema mbele ya mkewe.

Gloria alishindwa kuelewa ni kitu gani kilitokea, alimwangalia mume wake kwa macho yaliyomtaka kurudia tena kile alichokisema. David hakunyamaza, alimwambia mke wake kwamba kulikuwa na mtu aliyekuwa akisababisha yeye kuwa katika hali hiyo.

Aliwachezea wanawake wengi, aliwaambia wanawake hao watoe mimba lakini wote hakuwakumbuka, mtu aliyemkumbuka zaidi alikuwa Sarafina. Picha aliyokutana naye barabarani ikamjia, hakuwa Sarafina yule wa kipindi cha nyuma, alikuwa mwingine kabisa, aliyechoka, ambaye alihitaji msaada mkubwa ila kwa kuwa alikuwa jeuri, akaondoa gari lake pasipo kumsikiliza kwa chochote kile.

Picha hiyo ilimuumiza kupita kawaida. Alibaki kitandani pale akilia kwa uchungu. Ulikuwa ni muda wa kutubu dhambi zake, alijua kwamba alikuwa katika hatua ya mwisho ya kuvuta pumzi ya dunia hii, alitubu, Mungu amsamehe kwa yote aliyokuwa ameyatenda.

“Mtafute Sarafina umuombe msamaha!” aliisikia sauti ikizungumza moyoni mwake.

Hakujua mwanamke huyo alikuwa wapi, hakujua kama bado alikuwa akiendelea kukaa mitaani au wapi. Alimshirikisha mke wake juu ya jambo hilo, hakutaka kumficha, alimwambia ukweli juu ya kila kitu.

Ilipita miaka mingi nyuma lakini Gloria alikumbuka kila kitu. Moyo wake uliumia, haukuumia kwa sababu ya mwanamke mwingine bali uliumia kwa kuwa mwanamke mwenzake alifanyiwa jambo kama hilo, hakika alijiona kama yeye ndiye aliyefanyiwa.

“Namkumbuka. Ni miaka mingi imepita,” alisema Gloria.

“Ninaamini yeye ndiye chanzo cha kila kitu kilichotokea mke wangu! Nahitaji kumtafuta mwanamke huyu nimuombe msamaha,” alisema David huku akimwangalia mke wake.

Alidhamiria kwa moyo mmoja, siku iliyofuata, hakutaka kukaa hospitalini, wakaomba ruhusa kutoka, wakapewa na kuanza kumtafuta Sarafina. Kila alipokuwa akitembea, david hakutembea vizuri, alikuwa akichechemea na muda mwingi alihitaji kupumzika.

Kidonda kilimtafuta, kilimtesa, kilitoa usaha, kilinuka lakini hakutaka kuona akibaki hospitali, alitaka kumtafuta mwanamke huyo, amuone mtoto wake na kumlea lakini si kuona akifa pasipo kumuona mwanamke huyo.

Alimtafuta Sarafina kwa siku ishirini, alitembea sehemu kubwa na mkewe, mitaani lakini kote huku hakufanikiwa kumuona mwanamke huyo. Moyo wake uliuma, ulichoma, alijutia maisha yake, ni kweli alikuwa na pesa lakini amani ya moyo ilikuwa ni zaidi ya pesa alizokuwa nazo.

Siku hizo zikakatika, hakumuona Sarafina wala mtoto wake. Akarudi hospitalini, akalia sana, akakata tamaa na kadiri siku zilivyokuwa zikizidi kwenda mbele ndivyo alivyokuwa akizidi kuumia kitandani pale.

“Daktari!” alimuita daktari aliyekuwa akiingia na kutoka ndani ya chumba alichokuwemo.

“Unasemaje?”

“Naomba kalamu na karatasi!” alisema David kwa sauti ndogo, daktari akaondoka, ba baada ya dakika chache akarudi na kalamu, karatasi mikononi mwake, David akaichukua, akainuka kitandani pale, kwa tabu sana akakaa na kuegemea mtu kwa nyuma.

Alisikia mauamivu makali, alivumilia, alitaka kuandika vitu kwa ajili ya Sarafina, aliamini kwamba kamwe asingeweza kumuona ila aliamini kwamba maandishi yalikuwa yakiishi na ingetokea siku moja yangeweza kumfikia mwanamke huyo.

Kabla ya kuandika maneno yoyote yale katika karatasi ile, akatulia, akaangalia juu, mawazo yake yakaanza kurudi nyuma kabisa, tangu siku ya kwanza kuonana na msichana huyo, alikuwa mrembo, alimpenda, lakini kwa ujinga wake, kwa tamaa zake mwisho wa siku akampa mimba na kumshinikiza kuitoa kitu ambacho msichana huyo alikataa.

Kila kitu alichokuwa akikiwaza wakati huo, kiliuchoma moyo wake. Aliendelea kukumbuka mambo mengi, kumbukumbu zilizomuumiza ambazo zilimfanya kujuta zaidi na zaidi. Baada ya kukumbuka kwa dakika chache, akaanza kuandika maneno hayo.

Mpenzi Wangu Sarafina.

Nakumbuka siku ya kwanza nilipokuona, hakika ulikuwa msichana mrembo ambaye sikuamini kama ningeweza kuwa pamoja nawe. Nilikupenda kupita kawaida na nilipokwambia, ulijitambua, uliutambua uzuri wako, ukanikatalia lakini mwisho wa siku ukanikubalia.

Mpenzi Wangu Sarafina.

Nilikupata, nikakupenda, sikuwa na akili, nilikuwa kijana mwenye mambo mengi. Mbali na wewe nilikuwa na wanawake wengine, nilikuchukulia kama nilivyowachukulia wengine, sikukujali sana, nilikuchukulia kuwa mwanamke wa kupita, sikukuthamini inavyotakiwa. Nisamehe sana Sarafina.

Mpenzi Wangu Sarafina.

Baadaye ukaniambia kwamba una mimba. Sikuwa tayari kuwa na mtoto, nilikuchukulia kama mwanamke wa starehe, niwe na mtoto ili iweje? Nikaamua kukwambia kwamba ulitakiwa kutoa, kama nilivyokwambia, ndivyo nilivyowaambia wengine. Nisamehe sana Sarafina.

Mpenzi Wangu Sarafina.

Niliendelea kutembea na wanawake wengine, kulala nao ndiyo ilikuwa sifa ya ujanani, niliwatambia wenzangu kwamba nilikuwa kiwembe, nilimchukua kila msichana niliyekuwa nikimtaka, sikujua kama muda unakwenda, sikujua kwamba kila ubaya unaoufanya una gharama zake, nisamee sana Sarafina, sikujua, wakati mwingine natamani sana kama muda ungerudi nyuma, nisafishe pale nilipokosea ila sitoweza tena.

Mpenzi Wangu Sarafina.

Najua ulijifungua, sikujua ulikuwa ukiishi vipi. Nilipokuona barabarani ukiwa na mtoto ambaye niliamini ni wangu kwa kuwa tulifanana sana, nilichukia. Niliona ukitaka kuniharibia uhusiano wangu kwa mke wangu, kwa kuwa sikukuhitaji, nikaondoka. Hicho ni kitu ambacho kinaniumiza mpaka leo hii. Kwa nini nimekufanyia yote hayo? Kwa nini sikukuonea huruma Sarafaina wangu? Hakika ninastahili kupata yote ninayopata kwani mauamivu ninayoyasikia moyoni, ni makubwa kuliko maumivu ya kidonda nilichokuwa nacho.

Mpenzi Wangu Sarafina.

Nilijiona mjanja, nilijiona mjuaji, baada ya kuhangaika sana na kuoa, hatimaye nikapata pesa, nikajiingiza kwenye matumizi ya madawa ya kulevya. Ninahisi kuna kitu hapa. Nilichukia madawa ya kulevya, ila kwa nini niliingia? Nahisi Mungu aliniingiza ili baadaye nipate kile kilichokusudiwa na kuutambua uovu wote niliokuwa nimekutendea maishani mwako. Sarafina! Mimi ni mkosaji, nimekukosea sana, nimekuumiza sana, ila pamoja na yote hayo, naomba unisamehe, nisamehe kwa yote niliyokutendea, ni ujinga, ni upumbavu, hakika ninastahili haya ninayoyapata. Hakika nimejifunza mambo mengi, na kupitia maisha yangu natumaini wanaume wengi watajifunza.

Mpenzi Wangu Sarafina.

Nina hamu ya kumuona tena mtoto wangu. Ninaumia ninapokufa nikiwa na mtoto mmoja tu. Nilijiona mjanja kumpa muda mke wangu kwamba hatutakiwi kuwa na mtoto kwa sasa mpaka baadaye. Ni upumbavu pia kwani kuwa na mtoto ni jambo jema mno. Sarafina, nina hamu ya kumuona tena mtoto wangu, sijui nitamuona vipi, ila ninamkumbuka mno.

Mpenzi Wangu Sarafina.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Ninaomba msamaha! Nisamehe kwa yo…..



Aliandika maneno mengi, kwa sana alihitaji msamaha kwa yote aliyokuwa ameyafanya. Hakumaliza kuandika tena, vidole vyake vikalegea, kalamu ikaanguka, macho yakawa mazito na hatimaye kufumba milele.

David akafariki kitandani pale kwa maumivu makali. Kansa ya damu ilimtafuta kwa kiasi kikubwa mno. Kilichokuwa kimemuuma mno si kansa bali moyo wake uliokuwa ukijuta kwa kila kitu alichokuwa amemfanyia msichana ambaye kila siku alimwambia kwamba alikuwa akimpenda kwa moyo wote.



Richard alishindwa kuubadilisha ukweli, ukabaki palepale kwamba mtoto wake alikuwa amefariki alipokuwa akizaliwa. Alilia sana, alimwangalia mke wake pale kitandani alipokuwa, moyo wake ulimuuma na kuna wakati alimlaumu Mungu kwa kumsababishia maumivu makali kiasi hicho.

Alisimama mbele ya kitanda alicholalia mke wake, alimwangalia huku moyo wake ukiwa kwenye maumivu makali. Alikumbuka namna Bianca alivyokuwa na hamu ya kumuona mtoto wake, alikumbuka jinsi mwanamke huyo alivyokuwa makini katika kuitunza mimba yake, hakujua ni kitu gani kingetokea baada ya kufumbua macho na kugundua kwamba mtoto wake alikuwa amefariki dunia.

Machozi yalimbubujika, alikuwa kwenye kipindi kigumu, kilichojaa maumivu makali kuliko vipindi vyote. Alisimama palepale, hakutaka kuondoka, alimwangalia mke wake machoni mwake, hakuona kama kungekuwa na mtu ambaye alikuwa na uwezo wa kumpa faraja zaidi ya mtoto wake ambaye alikufariki katika kipindi alichokuwa akizaliwa.

Baada ya saa moja, wazazi wa pande zote wakafika hospitalini hapo. Walipomuona Richard kila mmoja alimuonea huruma, alikuwa mnyonge, mwenye mawazo na hata walipoyaangalia macho yake waligundua kabisa kwamba mwanaume huyo alikuwa na maumivu makali moyoni mwake.

“Pole sana Richard,” alisema baba yake huku akimpigapiga mgongoni.

“Nashukuru sana! Naamini kila kitu kinachotokea kipo katika makusudi yake,” alisema Richard huku akikiinamisha kichwa chake.

Baada ya saa nne kupita ndipo Bianca akafumbua macho kitandani pale. Mtu wa kwanza kabisa kumuona alikuwa mume wake na swali la kwanza kuuliza lilikuwa ni juu ya mtoto wake.

Alitaka kumuona, alikumbuka kwamba kabla ya kupoteza fahamu alikuwa katika chumba cha uzazi kwa ajili ya kujifungua na hata alipoyafumbua macho yake, kitu cha kwanza kabisa kilikuwa ni kutaka kumuona mtoto wake huyo.

Aliangalia huku na kule, hakukuwa na mtoto, aliwaona wazazi wake na mume wake huyo ambaye uso wake ulikuwa kwenye majonzi tele. Akahisi kulikuwa na kitu kimetokea kwani ilikuwa ni vigumu watu hao kuwa kwenye nyuso hizo na wakati alikuwa amejifungua.

“Mtoto wangu yupo wapi?’ aliuliza Bianca huku akimwangalia mume wake.

“Mke wangu! Subiri kwanza! Unaendeleaje?’ aliuliza Richard huku akimwangalia Bianca.

“Niambie kwanza mtoto wangu yupo wapi!”

“Bianca! Pumzika kwanza!”

Moyo wa Richard ukauma zaidi. Bianca hakutaka kunyamaza, alitaka kusikia mahali alipokuwa mtoto wake. Hakujua kama alikuwa amefariki, alichokijua ni kwamba alijifungua salama na mtoto huyo kuhifadhiwa mahali fulani.

Richard alijitahidi kumtuliza mkewe kitandani pale lakini moyo wake ulikuwa ukiuma mno. Alijizuia kwa nguvu zote asionyeshe majonzi yoyote yale au hata kumwaga machozi kwa mkewe lakini kikafika kipindi akashindwa kabisa kwani kwa jinsi Bianca alivyokuwa akimuulizia mtoto na moyo wake kujua kwamba alifariki ila hakutaka kumwambia ukweli,

Bianca alielewa kilichokuwa kikiendelea, kitendo cha mume wake kunyamaza kumwambia kilichokuwa kimetokea ilimaanisha kwamba mtoto wake alikuwa amefariki dunia kitu kilichomuuma mno.

Akaanza kulia kwa sauti huku akimtaja mtoto wake. Richard aliyekuwa mbele yake akashindwa kuvumilia, haraka sana akatoka na kwenda ukutani ambapo huko akaanza kulia kwa uchungu mkubwa.

Moyo wake ulimuuma zaidi, alijitahidi mno kumficha mkewe lakini hakufanikiwa na mwisho wa siku kugundua kwamba mtoto wake mpendwa alikuwa amefariuki dunia.

Huo ndiyo ulikuwa ukweli. Mioyo yao iliumia mno, mpaka siku ambayo Bianca aliporuhusiwa kurudi nyumbani, alionekana mnyonge kupita kawaida na muda mwingi alikuwa akilia kwa kilio cha kwikwi.

Richard hakutaka kwenda kazini, kwa siku hizo akaamua kukaa nyumbani kuomboleza kwani kama kuumia, aliumia mno na mbaya zaidi, mkewe ambaye ndiye alikuwa faraja yake pekee naye pia akawa ameumia.

Siku zikakatika, wakaendelea kukaa kwenye majonzi mazito. Baada ya mwezi mmoja kupita, wakakubaliana kukubaliana na hali iliyotokea kwamba kama mtoto wao kufariki, alifariki na hivyo walitakiwa kufanya mambo yao kama kawaida.

Walichokifanya ni kuendelea na maisha ya kawaida huku wakimuomba Mungu awape mtoto mwingine. Kila mmoja alionekana kuwa siriazi kwa kipindi hicho, katika siku zote za hatari za kushika mimba ndizo ambazo walikuwa wakifanya mapenzi kwa nguvu zote.

Walichokuwa wakikihitaji kilikuwa ni mtoto. Mungu aliwapa kila kitu maishani mwao, ili furaha yako ikamilike ilikuwa ni lazima kupata mtoto. Walijitahidi kupita kawaida lakini matokeo yakawa bila kwa bila.

Hawakujua tatizo lilikuwa nini. Miezi sita ya majaribio ikapita lakini Bianca hakushika mimba. Wakawa na hofu, wakahisi kwamba kulikuwa na kitu kilichokuwa kimetokea, wakati mwingine Richard alihisi kwamba mke wake alishindwa kuzihesabu siku zake za kuingia kwa mwezi hivyo kuanza kuhesabu kwa pamoja.

Walifuata kalenda lakini bado Bianca hakujisikia hakuchafuka na mbaya zaidi hata kujisikia kichefuchefu hakujisikia. Hawakukata tamaa, waliendelea zaidi, mwaka ukakatika, hali ilikuwa hivyohivyo, Bianca hakuwa amepata mimba kitu kilichowafanya kwenda hospitalini.

“Kwa muda gani?” aliuliza daktari.

“Mwaka mzima! Hakuna kitu,” alijibu Richard huku akionekana kukata tamaa, muda wote huo Bianca alikuwa kimya, hakuwa na la kuongea, kama kumuomba Mungu, alimuomba sana lakini hakukuwa na kitu chochote kile.

“Itabidi tumfanyie uchunguzi mke wako,” alisema daktari kitu ambacho kwa Richard hakukuwa na tatizo lolote lile.

Hilo ndilo walilolifanya madaktari hao, wakampima Bianca na kugundua kwamba alikuwa na tatizo kubwa katika mfumo wake wa uzazi. Ukuta wake wa uterasi ulikuwa umechanika hivyo kuwa vigumu kwa kushika mimba.

“Unasemaje?” aliuliza Richard huku akionekana kushtuka.

“Kwa hapa! Ni vigumu sana kushika mimba. Kama unasema mimba yake iliharibika, basi tatizo lilianzia hapo,” alisema daktari huku akimwangalia Richard.

Wote wakabaki kimya, wakainamisha vichwa vyao chini, maneno aliyozungumza daktari huyo yaliwaumiza kupita kawaida. Hawakuamini kama huo ndiyo ungekuwa mwisho wa mwanamke huyo kushika mimba.

“Inamaana hatoweza kushika mimba?” aliuliza Richard huku akishtuka.

“Ndiyo! Ila kama atafuata maelekezo ya kidaktari basi atashika baada ya miaka mitatu,” alijibu daktari huyo, jibu lililowafanya wote kunyong’onyea kwani hawakutegemea kusikia kitu kama hicho!

“Miaka mitatu au miezi mitatu?” aliuliza Bianca huku akimwangalia daktari huyo.

“Miaka mitatu! Siku 1095,” alijibu daktari huyo kitu kilichomfanya Bianca kuanza kuangua kilio mahali hapo.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Mawingu mazito yakaanza kujikusanya katika anga lote la Dar es Salaam, watu wote waliokuwa njiani kuelekea majumbani mwao wakaanza kufanya haraka kwani dalili zilionyesha kwamba mvua kubwa ingenyesha muda mfupi ujao.

Wale waliokuwa ndani kwa lengo la kutoka, wakavaa makoti yao huku wengine wakichukua miamvuli kwani hali iliyokuwa ikionekana ilimtia hofu kila mmoja na kuhisi kwamba mvua kubwa ambayo haikuwahi kutokea kwa mwaka huo ingeweza kunyesha dakika chache tu zijazo.

Kwa watu waliokuwa wakiishi mabondeni hawakuwa na amani. Waliichukia mvua, kila ilipokuwa ikinyesha, walikuwa wakiweka ndoo katika sehemu ambazo zilipitisha maji huku wengine wakichukua vifaa vya umeme na kuviweka juu ya kitanda kwa kuhofia mafuriko.

Wakati huohuo Malaika alikuwa ndani ya chumba alichokuwa akiishi na Ibrahim. Alikuwa na hofu kubwa, alikuwa na ugonjwa wa Sickle Cell, kila baridi lilipokuwa likipiga alikuwa akihisi maumivu makali katika mifupa yake kitu kilichomnyima raha kabisa na kuhisi kwamba muda wowote ule angeweza kufariki dunia.

Alijikunyata kitandani, alikosa amani, dalili za mvua kubwa iliyotaka kunyesha ikamfanya kukosa raha kabisa. Nyumba ilikuwa sehemu nzuri na waliishi hapo kwa miaka nane lakini bado moyo wake ulikuwa na hofu kubwa.

Moyo wa Ibrahim ulikuwa kwenye maumivu makali, alimfahamu Malaika, alikuwa msichana aliyekuwa kwenye mateso makali hasa katika kipindi cha baridi. Aliumia kila alipokuwa akimuona akilia, wakati mwingine alimlaumu Mungu, kama alikuwa na uwezo wa kufanya uponyaji, kwa nini hakumponya Malaika ili naye awe mzima kama watu wengine?

“Malaika mpenzi!” alimuita mpenzi wake.

“Abee!”

“Ngoja nikuletee shuka jingine!” alisema Ibrahim, akafungua kabati na kutoa shuka moja na kumfunika Malaika kitandani pale.

Msichana huyo akajikunyata, Ibrahim alikuwa pembeni kwenye kiti, hakutoka nje, alibaki akimwangalia mpenzi wake namna alivyojikunyata kitandani pale. Wakati akisikia maumivu makali moyoni mwake kwa kile kilichokuwa kikiendelea, mvua hiyo kubwa ikaanza kunyesha.

Hali ya hewa ikabadilika ghafla, joto likamezwa na baridi kali kuanza kupiga. Ingawa Smalaika alijifunika shuka kitandani pale lakini yalishindwa kuzuia baridi kumpiga na kumsababishia maumivu katika mifupa yake.

Akaanza kulia kama mtoto, alisikia maumivu makali mno, maimivu ambayo alikuwa akiyasikia kila siku alipokuwa akihisi baridi kali au ugonjwa huo ulipokuwa ukimkumba ghafla.

Ibrahim akasimama kutoka pale kitini na kumfuata Malaika kitandani pale, alipomfikia, akavua nguo zake na kisha kumfunika msichana huyo. Kwa jinsi alivyokuwa akilalamikia maumivu makali moyo wake ulimuuma, siku zote alitamani kumuona msichana huyo akipona na kuwa mzima kabisa lakini kila alipomuomba Mungu kwa ajili ya kufanya muujiza huo, ilishindikana kabisa.

“Nakufa Ibrahim!” alisema Malaika huku akilia kwa maumivu makali.

“Huwezi kufa! Huwezi kufa mpenzi!” alisema Ibrahim huku akimlalia juu yake kwenye zile nguo kama njia mojawapo ya kumpa joto.

Hakuacha kulia, kadiri muda ulivyokuwa ukizidi kwenda mbele ndivyo ambavyo alihisi maumivu makali. Ibrahim aliogopa, siku hiyo hali ilionekana kuwa tofauti kabisa, msichana huyo alikuwa kwenye maumivu makali kuliko siku nyingine.

Nje kulikuwa na mvua lakini hakutaka kukubali, ilikuwa ni lazima kumtoa msichana huyo na kumpeleka hospitalini. Akamnyanyua kitandani pale, akatoka nje, Malaika aliendelea kulia, kwa jinsi baridi lilivyokuwa likimpiga ndivyo alivyozidi kulia zaidi.

Wakatafuta Bajaj na kumpandisha. Kila neno aliloongea Malaika mahali hapo, alisema kwamba alikuwa akifariki dunia kwani maumivu aliyokuwa nayo kipindi hicho yalikuwa makubwa kiasi kwamba asingeweza kuvumilia hata mara moja.

Bajaj haikuchukua muda mrefu ikafika katika Hospitali ya Mwananyamala na kuanza kutibiwa. Alikuwa kwenye hali mbaya, tatizo alilokuwa nalo lisingeweza kutibika mahali hapo, akatakiwa kuhamishwa na kupelekwa katika Hospitali kubwa ya Moscow Medical iliyokuwa Posta jijini Dar Es Salaam.

“Kwa nini Moscow?” aliuliza Ibrahim.

“Kwa huu ugonjwa ulipofikia, apelekwe huko! Sisi hatuna dawa za kumpa,” alisema daktari huku akimwangalia Ibrahim.

“Ila ile hospitali ni gharama kubwa! Tutaweza kuzimudu?” aliuliza Ibrahim.

“Nyie nendeni huko tu! Lolote litakalotokea sawa tu! Sidhani kama watakataa kumtibu mtu mwenye hali mbaya kama huyu,” alisema daktari.

Hawakuwa na jinsi, Ibrahim akamchukua Malaika wake na kuondoka hospitalini hapo. Japokuwa hakukuwa mbali lakini kwa Malaika ilikuwa ni sawa na kutoka Dar mpaka Arusha, aliona kama wanachelewa kufika kwani maumivu aliyokuwa akiyasikia katika mifupa yake hayakuweza kuelezeka.

“Mungu! Kwa nini usiniue! Niue tu nikapumzike! Niue tu kama ulivyomuua mama yako kuliko kunitesa hivi,” alisema Malaika huku akiwa ndani ya Bajaj kuelekea hospitalini.

Hawakuchukua muda mrefu wakafika hospitalini hapo ambapo moja kwa moja Malaika akapeleka katika chumba cha matibabu na kuanza kutibiwa. Muda wote Ibrahim alikuwa nje ya chumba kile, kichwa chake kilikuwa na mawazo mno. Pale alipokuwa alishindwa kuendelea kukaa kwani muda wote alikuwa akisikia sauti ya kilio kutoka kwa Malaika aliyekuwa ndani ya chumba kile.

Akasimama na kuondoka kwani alizidi kuumia na kuhisi kwamba huo ndiyo ungekuwa mwisho wa msichana wake ambaye kila siku kwake alikuwa ni wa thamani kuliko mtu yeyote yule.

Akatoka nje ya hospitali hiyo, akakaa sehemu na kujiinamia, machozi yalikuwa yakimtoka kama mtoto mdogo, pale alipokaa peke yake, akaanza kusikia vishindo vya mtu akija kule alipokuwa.

Akayainua macho yake, akamuona dada mmoja, nesi akitembea kwa mwendo wa harakahara kuelekea sehemu huku akiwa amebeba mtoto. Hakujua nini kilitokea lakini kwa jinsi nesi yule alivyoonekana, alikuwa na hofu, hakujiamini na hata alipokutanisha naye macho, hakuonekana kuwa sawa.

Hakutaka kupuuzia, alipopita, naye akasimama na kuelekea kule alipokwenda nesi yule kwa mwendo wa kunyata. Alitaka kujua ni kitu gani kilikuwa kikiendelea mahali hapo.

Akamuona nesi yule akisogea mpaka sehemu fulani iliyokuwa na pipa safi na zuri kisha kumuweka mtoto yule kwa juu huku akiwa amemfunika vizuri. Hapohapo nesi yule akahukua simu, akapiga sehemu na kuanza kuongea na mtu fulani.

“Huku nyuma…ndiyo…kwenye pipa…sawa….usis

ahau kuniwekea kwenye akaunti ya simu ya namba hii…sawa…tupo wanne…haina shida,” alisema maneno hayo na kisha kukata simu, harakaharaka akaondoka na kumuacha mtoto yule.

Huku akiwa na maswali mengi, akaliona gari moja la kifahari likisimama umbali kama wa mita hamsini, mwanaume mmoja akateremka na kuanza kuelekea kule alipokuwa.

Akagundua kilichokuwa kikiendelea, ilionyesha kwamba mtoto alikuwa ameibwa ndani ya hospitali hiyo na mwanamke huyo ndiyo alikuwa akija kumchukua.

Kwa haraka sana akasimama na kuelekea kule kulipokuwa na mtoto yule, hakutaka kujiuliza maswali, akamchukua na kuanza kukimbia naye kwa machale pasipo kuonekana. Akapita salama getini, tena akisalimiana na walinzi kisha kutokomea zake.

****

Hicho kilikuwa kipindi cha huzuni kuliko vyote. Richard na mke wake walibaki wakimwangalia daktari, hawakuamini kile walichoambiwa kwamba walitakiwa kusubiri kwa mwaka mzima ndipo Bianca angepata mimba na kujifungua salama.

Wakaondoka hospitalini hapo wakiwa na huzuni tele, hawakuwa na jinsi, hawakupingana na daktari huyo, kama walivyoambiwa ndivyo walivyotakiw akufanya na hivyo kusubiri.

Siku ziliendelea kukatika, hakukuwa na mtu aliyekuwa na furaha ndani ya nyumba, kila mmoja alionekana kuwa mnyonge, tena katika kipindi kama hicho ambapo ukuta wa kizazi chake ulikuwa umechanika, Richard hakutakiwa kuingiza mbegu ndani ya Bianca kwa kuepuka kumsababisha matatizo makubwa, hivyoo alitakiwa kusubiri.

Siku zilikatika, miezi ikakatika na hatimaye mwaka kukatika. Wakarudi tena kwa daktari yuleyule wa magonjwa ya kinamama na kuzungumza naye, akampima Bianca, ule ukuta wa kizazi uliokuwa umechanika ukarudi katika hali yake ya kawaida na kuambiwa kwamba sasa walitakiwa kutafuta mtoto.

Hiyo ndiyo kazi iliyobaki. Wakajituma usiku na mchana, wala hawakuchukua wiki nyingi, Bianca akaanza kukosa siku zake za mwezi, akampa taarifa mumewe na walipokwenda kupima, akaonekana kuwa mjauzito.

Hicho ndicho walichokuwa wakikihitaji kwa kipindi kirefu, Richard akaanza matunzo mapya, akajitoa mara tatu ya vile alivyojitoa kipindi cha nyuma. Muda huo kila mmoja alikuwa makini, hawakutaka kuona wakimpoteza mtoto kama ilivyokuwa kipindi cha nyuma.

Walitaka kujua jinsi mapema kabisa, baada ya miezi kadhaa wakaenda kupima na kipimo cha Ultra Sound na kuambiwa kwamba Bianca alikuwa na watoto mapacha wa kiume kitu kilichomfanya kila mtu kuwa na furaha.

“Mapacha?” aliuliza Richard.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Ndiyo! “ alijibu daktari.

“Mungu wangu! Siamini! Mke wangu una watoto mapacha! Mke wangu una watoto mapacha!” alisema Richard, machozi yakaanza kumtoka kwa furaha, alirukaruka kama kichaa, kila alipomwangalia mkewe, alisikia furaha kubwa ambayo hakuwahi kuipata kabla.

Wakaondoka na kurudi nyumbani, waliendelea kufurahia, wakafanya shopping, tena mjini Dubai! Walizunguka sehemu nyingi, mpaka nchini Ufaransa kwa ajili ya kuwanunulia vitu watoto wao.

Bianca alipofikisha miezi nane akapelekwa katika Hospitali ya Moscow Medical Center kwa ajili ya kusubiri hukohuko kwa mwezi mzima, hata akishika uchungu, aushike akiwa hukohuko na si kuanza kukimbizana.

Kila siku Richard akawa na kazi ya kwenda hospitalini hapo kumjulia hali mke wake, alifurahi kila alipokuwa akimwangalia. Aliporudi nyumbani, mawazo yake yalikuwa kwa mkewe lakini zaidi yalikuwa kwa watoto wake mapacha ambao hakuwaona ila aliwasubiri kwa hamu.

“Umezungumza nao?” alisikika daktari mmoja akiuliza.

“Ndiyo! Wamesema wanatoa milioni kumi!”

“Haina shida. Wapange kabisa na walinzi ili mwanaume huyo akitoka na mtoto asiulizwe maswali yoyote yale,” alisema daktari.

“Sawa haina shida!”

Nesi akafanya kama alivyoambiwa, ilikuwa ni lazima waibe mtoto na kumpa bilionea mmoja aliyetafuta mtoto katika maisha yake bila mafanikio. Walinzi wakapangwa na kuahidiwa kupewa pesa, hakukuwa na tatizo lolote lile, na mtoto aliyetakiwa kuibwa alikuwa mmoja kati ya wale wawili ambao alitakiwa kujifungua Bianca.

Mchezo ukaenda kama ulivyotakiwa, Bianca akajifungua huku akiwa hoi, na bila kupima mara ya kwanza asingeweza kujua kama alijifungua mapacha. Akalala kitandani hoi, nesi mmoja akamchukua mtoto mmoja, akatoka naye mlango wa nyuma wakati Bianca akiwa hoi, akaenda naye mpaka nje, pale alipomuweka kwa ajili ya mwanaume mmoja kuja kumchukua, akamchukua Ibrahim na kuondoka naye, hata alipofika getini, walinzi wakaonekana kutokuwa na hofu, waliambiwa kuhusu mwanaume huyo, hivyo hata walipomuona Ibrahim wakahisi ndiye mwenyewe, wakamsalimia na kutokomea na mtoto huyo.



Moyo wa Richard ulikuwa na presha kubwa, pale alipokaa alikuwa akitetemeka kwa furaha, aliikutanisha mikono yake huku akimuomba Mungu, wazazi wake walikuwa pembeni huku wakimtia moyo kwa kumwambia kwamba mkewe angejifungua salama.

Hakutulia kwenye benchi alilokuwa amekaa, wakati mwingine alikuwa akismama na kuzunguka huku na kule, alitaka kusikia sauti ya watoto wake mapacha ambao aliamini kwamba Mungu aliwabariki.

Wala hazikupita dakika nyingi, akasikia sauti ya mtoto ikilia ndani ya chumba kile, akaruka kwa furaha, hatimaye ndoto yake ya kuwa na mtoto akaiona ikiwa imetimia.

Akawakumbatia wazazi wake, alikuwa akilia kwa furaha, hazikupita dakika nyingi mkewe akatolewa ndani ya chumba kile, alikuwa hoi, akapelekwa katika chumba cha mapumziko na kutakiwa kutulia huko.

Richard alibaki akimwangalia mkewe aliyekuwa amelazwa katika machela iliyokuwa ikisukumwa kuelekea katika chumba cha mapumziko. Kwa mbali, japokuwa hakuonekana kuwa na nguvu sana Bianca alikuwa akitabasamu kwa furaha, hakuamini kama alikuwa amejifungua salama kabisa.

Kumuona mkewe haikutosha, akamwambia daktari kwamba alitaka kuwaona watoto wake wa kiume kwani ndicho kitu ambacho alikisubiri kwa miaka mingi sana. Hapohapo daktari akamwambia asubiri katika chumba alicholazwa mkewe huku mtoto alikiandaliwa kwa ajili ya kupelekwa katika chumba cha mama yake.

Hilo halikuwa tatizo, yeye na wazazi wake na wakwe zake wakaondoka na kuelekea katika chumba kile, kila mmoja alionekana kuwa na furaha tele, hawakuamini kama mwisho wa siku walifanikiwa kupata wajukuu.

“Hongera sana mke wangu!” alisema Richard huku akimwangalia mkewe, Bianca aliyekuwa kitandani.

“Nashukuru!” alisema Bianca kwa sauti ndogo.

Wala hazikupita dakika nyingi, mlango ukafunguliwa, nesi mmoja akaingia huku akiwa na mtoto mikononi mwake, alipofika, akamgawia Bianca ambaye akampokea huku akiwa na furaha tele, hakuamini kama mwisho wa siku angekuwa mama.

“Mwingine yupo wapi?” aliuliza Richard huku akiwa na hamu ya kubeba mtoto.

“Mwingine nani?” aliuliza nesi.

“Mtoto!”

“Mbona alijifungua mtoto mmoja,” alisema nesi huyo huku akimwangalia Richard.

“Mtoto mmoja? Kivipi na wakati alikuwa na ujauzito wa mimba ya mapacha?” aliuliza Richard, alishtuka, si yeye tu bali hata wazazi wake walishtuka baada ya kuambiwa kwamba Bianca alijifungua mtoto mmoja.

Richard akahisi kulikuwa na kitu kimetokea, hakuamini kile alichoambiwa, vipimo vyote vya ultra sound alivyokuwa amepiga mke wake vilionyesha kwamba alikuwa na watoto wawili tumboni, sasa ilikuwaje aambiwe kwamba alijifungua mtoto mmoja.

Kwa jicho alilokuwa akimwangalia nesi huyo, akaogopa, akatoka ndani ya chumba hicho kwa lengo la kwenda kumuita daktari mkuu. Richard hakubaki ndani, akatoka huku akiwa na hasira kali, alijua kulikuwa na kitu kilichokuwa kimetokea, alijua dhahiri kwamba madaktari na manesi walicheza mchezo wa kumuibia mtoto mmoja.

“Dokta…” aliita nesi huku akiingia ofisini kwa daktari.

“Kuna nini?” aliuliza daktari.

Richard akaingia ndani ya ofisi hiyo, alikuwa akitetemeka kwa hasira, alimwangalia daktari huku akitaka kujua ukweli juu ya kilichokuwa kikiendelea, alitaka kufahamu mahali mtoto wake mwingine alipokuwa.

Akamwambia daktari kila kitu kwamba alikuwa na uhakika kuwa mkewe alijifungua watoto mapacha kwani vipimo vyote vya ultra sound vilionyesha kwamba alikuwa na ujauzito wa watoto mapacha, sasa iweje aambiwe kwamba alikuwa amejifungua mtoto mmoja.

“Dokta! Ninamtaka mtoto wangu!” alisema Richard, alibadilika, alikuwa na muonekano uliomaanisha kwamba muda wowote ule angeweza kufanya jambo lolote.

“Hebu subiri kwanza!”

“Dokta! Unaniambia nisubiri! Nisubiri nini?” aliuliza Richard, alipoona hiyo haitoshi, akaufunga mlango kwa ufunguo na kisha kuuweka mfukoni, humo ndani walikuwa watatu tu, hapohapo akachomoa bastola yake.

“Nawapeni dakika mbili tu za kujua mahali alipo mtoto wangu mwingine! Vinginevyo nawamaliza wote humu ndani,” alisema Richard huku akiwa ameishika bastola yake.

Alidhamiria kuua, alikwishawahi kusikia namna watoto walivyokuwa wakiibwa hospitalini, hakutaka kuona hilo likimtokea na ndiyo maana alikuwa radhi kufanya jambo lolote lile.

Dokta mkuu hakuwa akijua lolote, alimwangalia Richard, aliogopa kwa kuhisi kwamba kweli mwanaume huyo angeweza kuwapiga risasi mahali hapo. Dokta akamtaka Richard atulie na amsikilize nesi kile alichotaka kukizungumza.

Nesi huyo hakutaka kuzungumza ukweli, alidanganya kwamba Bianc alijifungua mtoto mmoja na si wawili kama alivyosema Richard. Maneno hayo yakamtia hasira zaidi na ili kumuonyeshea kwamba alikasirika, akamnyooshea bastola, pasipo kuvutwa mkono na daktari risasi iliyotoka ingempiga kichwani.

“Paaa!” ulisikika mlio wa risasi ndani ya chumba cha daktari huyo.

“Nawaua wote wawili! Yaani mnanifanyia uhuni na hamjui nilisubiri kwa kipindi gani! Nawaua wote humu ndani,” alisema Richard huku akiikoki bastola yake.

Mlio ule wa risasi ukawashtua watu wengine waliokuwa nje ya chumba kile, haraka sana wanaume wawili wakavunja mlango, wakaingia ndani, wakamkuta Richard akiwa na bastola yake mkononi, alidhamiria kuua kwani kwa uhuni aliokuwa amefanyiwa asingeweza kuuvumilia hata mara moja.

Watu hao wakamuwahi na kumtuliza, kwa hasira alizokuwa nazo akabaki akilia huku akitetemeka, nesi yule akakimbia kwenda kutoa taarifa kwa wenzake kwamba picha ilikuwa imeungua kwani kabla ya kwenda hospitalini hapo tayari mwanaume alijua kwamba mkewe alikuwa na watoto mapacha tumboni.

“Una uhakika?” aliuliza Dk. Massawe ambaye naye alihusika katika wizi wa mtoto huyo kwa lengo la kupata pesa.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Ndiyo!”

“Hebu wasiliana na Mzee Ngamanywa umwambie kuhusu mtoto,” alisema Dk. Massawe huku akionekana kuchanganyikiwa.

“Tumwambieje?”

“Amrudishe, tutamtafutia mtoto mwingine,” alisema Dk. Massawe.

Nesi yule akachukua simu yake kwa lengo la kumpigia mzee huyo, kitu cha kwanza kabisa alichokutana nacho ni missed calls zaidi ya kumi kutoka kwa huyo mzee, alichofikiri zilikuwa simu za kumtaka kumshukuru kwa kile alichokuwa amemfanyia.

Akampigia simu, kitu cha kwanza kabisa alichokutana nacho ni malalamiko kutoka kwa mzee huyo kwamba hakumpata mtoto, pale walipokubaliana kwamba mtoto angekuwepo, hakumkuta.

“Unasemaje?” aliuliza nesi huku akishtuka.

“Hakuna mtoto! Yupo wapi?”

“Si nilikwambia kwenye lile pipa nililokuonyeshea jana!”

“Sikumkuta!”

“YoU must be kidding me,” (unanitakia) alisema nesi huku akionekana kuchanganyikiwa.

Hakutaka kubaki ndani ya hospitali, akatoka huku akiwa na presha kubwa, hakutegemea kusikia kile alichokisikia kwamba mtoto hakuwepo katika pipa lile na wakati alimuweka na kurudi ndani.

Alipotoka nje, akaelekea katika pipa lile, hakumkuta mtoto kitu kilichomchanganya. Hakuridhika kuangalia juu ya pipa tu bali akaanza kuangalia kila kona, hakikubadilika kitu, kila kona hakuona mtoto kitu kilichomfanya kuwa na hofu kubwa.

“Ila alikuwa hapa,” alisema nesi.

“Yupo wapi sasa?”

“Nilimuweka hapa,” alisema nesi na kuondoka mahali hapo, akaenda kwa walinzi getini, alijua fika kwamba kama mtoto alichukuliwa mahali pale ilikuwa ni lazima mtu huyo apite pale getini, akaenda mpaka kule, alipouliza akaambiwa kwamba kulikuwa na mwanaume aliyepita dakika chache zilizopita akiwa na mtoto.

“Mbona hamkumzuia?” aliuliza nesi huku akichanganyikiwa.

“Sisi tulijua ndiyo mtu wa mipango ndiyo maana tukaachana naye!” alijibu mlinzi mmoja.

“Mungu wangu! Tumekwisha!”

Nesi akarudi ndani huku akikimbia, kijasho chembamba kilikuwa kikimtoka, hakumjua mtu aliyemuiba mtoto huyo, alitetemeka kwa hofu kubwa, akawafuata wenzake, akawaambia kila kitu kilichotokea kwamba mtoto hakuwepo.

Kila mmoja alichanganyikiwa, wengine wakahisi kwamba kama wanataniwa kwani kila wapokuwa wakifanya dili la kuiba watoto walikuwa wakipelekwa huko na hakukuwa na mtu aliyekuwa akiwachukua, sasa ilikuwaje huyo achukuliwe?

Hospitalini kulikuwa ni kizaazaa, kitendo cha kutumia bastola humo kiliwafanya polisi kumkamata na kumpeleka kituoni ambapo huko akaelezea kila kitu kilichokuwa kimetokea.

Kwanza polisi hawakujua kama mtu huyo ndiye alikuwa yule Richard bilionea aliyekuwa akivuma kwa utajiri lakini baada ya kujielezea kidogo polisi wote wakaonyesha heshima kwani mtu aliyesimama mbele yao hakuwa wa mchezomchezo, mbaya zaidi mpaka namba ya rais alikuwa nayo kwenye simu yake.

Aliwaambia kila kitu kilichokuwa kimetokea kwamba mkewe alikuwa na ujauzito wa watoto mapacha na si mtoto mmoja kama ilivyojionyesha. Akatakiwa kupeleka ushahidi hilo halikuwa tatizo, kwa sababu karatasi ngumu za Ultra sound alikuwa nazo, akazipeleka na kuwaonyeshea, hakuishia hapo, mpaka madaktari ambao walimpima katika Hospitali ya Taifa ya Muhimbili wakaripoti kituoni na kuthibitisha kwamba kweli Bianca alikuwa na mimba ya watoto mapacha.

“Kwanza manesi na madaktari wote waliokuwa ndani ya chumba kile wanatakiwa kufikishwa polisi,” alisema mkuu wa kituo.

Hilo likafanyika, haraka sana polisi wakaelekea hospitali na kuwakamata madaktari na manesi waliokuwa katika chumba cha leba na kuelekea polisi. Kila mmoja hakuona kama wangenusurika katika kesi hiyo, walikuwa wakimuomba Mungu kuwaokoa kwani Richard alikuwa tofauti na watu wengine kabisa.

“Nyie hamnijui! Mimi nawafunga jela maisha,” alisema Richard huku akiwaangalia wauguzi hao waliokuwa wakiingia ndani.

Wote wakafikishwa selo na kutakiwa kutulia huko. Kila mmoja alijuta kushiriki mchezo huo mchafu na maneno ya Richard aliyokuwa akisema kwamba angewafunga maisha yaliwatisha zaidi.

Huko wakaambiwa kwamba yule Richard bilionea waliyekuwa wakimsikia sana ndiye huyo, kila mmoja akashtuka, hofu waliyokuwa nayo ikaongezeka zaidi kitu kilichowafanya wote kuona kwamba huo ndiyo ungekuwa mwisho wao.





Gloria alisimama mbele ya kitanda alichokuwa mume wake, mashavu yake yalilowanishwa na machozi yaliyokuwa yakimtoka, aliumia, hakuamini kama huo ndiyo ungekuwa mwisho wa mume wake aliyekuwa akimpenda.

Moyo wake ulichoma, japokuwa mwanaume huyo alikuwa mtumiaji wa madawa ya kulevya lakini kwake hakujali, alikuwa mume bora, aliyemfanya kuwa mwanamke bora ambaye kamwe hakutaka kumuona akiondoka mikononi mwake.

Alisimama huku akimwangalia, hakuwa mume wake, hakuwa akihema, alibadilika na kuwa marehemu. Madaktari wakfika katika kitanda hicho, walipogundua kwamba alikuwa amefariki wakamfunika kwa shuka la kijani na kuanza kumuondoa mahali hapo.

Wakati wakimtoa ndipo ile barua aliyoiandika David ikaanguka chini. Gloria akaichukua na kuanza kuisoma. Ilikuwa ni barua yenye kuchoma, iliyomtoa machozi mno moyoni mwake.

Alimkumbuka Sarafina, alimkumbuka yule mtoto aliyekuwa amebebwa, moyo wake uliumia mno na hakuamini kama kungekuwa na mwanaume ambaye angekuwa na moyo kama wa mume wake.

Alimsikitikia mwanamke yule, alijua kwamba Sarafina aliacha chuo kwa kuwa alikuwa na mimba, mimba ile aliitunza miezi yote na kujifungua, kwa kuwa hakuwa na maisha mazuri ndipo akaamua kuishi mitaani.

Alitakiwa kumlaumu mume wake lakini kutokana na mapenzi ya dhati aliyokuwa nayo moyoni, hakumlaumu zaidi ya kumuachia Mungu. Alilia, alihuzunika, macho yake yakawa mekundu mno kwa ajili ya kulia sana.

“Why did you do this?” (kwa nini ulifanya hivi?) aliuliza huku akiwa na barua ile mikononi mwake.

Huo ndiyo ulikuwa mwisho wa kila kitu, mume wake alifariki dunia na baada ya siku tatu wakamzika David katika makaburi ya Kinondoni jini Dar es Salaam.

****

“Juma…Juma fungua mlango!” alisema Ibrahim huku akiwa amesimama mlangoni, hakuonekana kujiamini, alikuwa akiangalia huku na kule kuona kama kulikuwa na watu waliokuwa wakimfuatilia.

Mlango ukafunguliwa na mwanaume mmoja, alivalia pensi nyekundu na juu hakuwa na nguo yoyote ile. Alibaki akimshangaa Ibrahim, hakumuelewa kutokana na mazingira yaliyokuwepo, mikononi mwake alikuwa na mtoto mdogo aliyekuwa akilia sana.

“Imekuwaje? Mbona mtoto? Kwani shemeji alikuwa na mimba?” aliuliza Juma huku akimshangaa Ibrahim.

“Subiri niingie ndani kwanza!” alisema Ibrahim na kuingia.

Juma hakuwa na majibu, kila alipomwangalia Ibrahim, alichanganyikiwa, hakujua ni kitu gani kilikuwa kimetokea mpaka mwanaume huyo kuja na mtoto. Alijua kabisa kwamba Malaika hakuwa na mimba, mbaya zaidi Ibrahim hakuwa na msichana mwingine kiasi cha kusema kwamba aliachiwa mtoto, sasa yule mtoto alitoka wapi?CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Imekuwaje na mtoto?” aliuliza Juma.

Hapo ndipo Ibrahim alipoanza kumwambia Juma kila kitu kilichotokea hospitalini, jinsi alivyomuona mtoto yule na kwenda kumchukua. Alimsimulia kila kitu na wote kugundua kwamba inawezekana manesi walikuwa wamepanga njama za kumuuza mtoto huyo kama hospitali nyingine zilivyofanya.

“Inabidi uwe na uhakika na hili! Rudi hospitalini!” alisema Juma.

“Hivihivi?”

“Badilisha nguo halafu vaa kofia!” alishauri Juma.

Hilo ndilo alilolifanya, alitaka kujua ni kitu gani kilikuwa kimetokea. Akabadilisha nguo na kuanza kurudi huko. Akasahau kuhusu mpenzi wake, Malaika, kitu kilichokuwa kichwani mwake ni mtoto yule aliyekuwa amempata.

Alipofika getini, walinzi hawakumgundua, akaingia mpaka ndani ambapo kule akakuta watu wakiwa wamekusanyana, wengine walikuwa wakijadili ishu ya mtoto iliyomfanya Ibrahim kusogea karibu ili apate ukweli juu ya kila kitu kilichokuwa kimetokea.

“Basi ndiyo hivyo! Jamaa kavimba ile kinoma. Hawa manesi siyo kabisa, wameiba mtoto bhana,” alisema jamaa mmoja.

“Kweli kabisa. Yaani unawezaje kuiba mtoto! Mtu anakuja ana mimba, mnamuhudumia, kapata mapacha halafu mnaiba mtoto mmoja, kweli haki hii?” alihoji jamaa mwingine.

“Siyo haki kabisa.”

“Kwa hiyo jamaa yupo wapi?” aliingilia Ibrahim.

“Kakamatwa! Kapelekwa polisi. Kapiga risasi kama kumi hivi,” alisema jamaa mwingine na kuongezea chumvi na wakati risasi iliyopigwa ilikuwa moja tu.

“Duuh! Yupo kituo gani?”

“Hapo Osterbay!”

Ibrahim hakutaka kubaki mahali hapo, akaondoka na kuelekea katika kituo hicho. Hakuchukua muda mrefu akafika huko, stori iliyokuwa ikibamba kituoni hapo ni juu ya mtoto aliyekuwa ameibwa.

Polisi wanawake walionekana kuchukia zaidi, walijua uchungu wa mwana, walipokuwa wakiwaona madaktari na manesi ambao walihusika katika wizi ule waliwaonyeshea chuki kubwa.

“Samahani bro!” alisema Ibrahim huku akiwa amemsogelea Richard.

“Naomba baadaye! Waandishi naomba mnihoji baadaye!” alisema Richard, kwa jinsi Ibrahim alivyoonekana, jinsi alivyovaa shati lake na kuchomekea kinadhifu, akahisi kwamba alikuwa mwandishi wa habari.

“Ila bro!”

“Naomba uniache!” alisema Richard kwa hasira, tena kwa sauti ya juu, hakuonekana kuwa sawa, akaelekea kaunta, baada ya dakika chache akatoka nje, akaingia ndani ya gari lake, akaliwasha na kuondoka kurudi hospitalini.

****

Hali ya Malaika ilikuwa mbaya kitandani, ugonjwa wa Sickle Cell uliendelea kumtesa, alikuwa akilia, muda wote ule aliona dhahiri kwamba alikuwa akienda kufa.

Madaktari walikuwa wakihangaika kuyaokoa maisha yake, hawakutaka kumpoteza binti huyo aliyekuwa na sura ya kipole, kwao, hakukuwa na kitu ambacho kingewauma kama kuona msichana huyo akifariki dunia.

Madaktari walikuwa wakiingia kwa zamu, walimuwekea dripu za damu kwani alikuwa amepoteza damu kwa kiwango kikubwa sana. Alitia huruma pale kitandani alipokuwa na kwa jinsi alivyokuwa akisikia maumivu, alimuona malaika mtoa roho akiwa ameingia wodini kwa ajili yake.

Alibaki akimuomba Mungu, alimshukuru kwa kila kitu, alijua dhahiri kwamba alikuwa akienda kufa lakini alitaka Mungu ampe nafasi ya kufanya mambo yaliyo mema, pale alipokosea, arekebishe na kufariki kwa amani kabisa.

Hakuwahi kuwa na maisha mazuri, siku zote maisha yake yalitawaliwa na umasikini mkubwa. Hakuwa na pesa lakini alimuomba Mungu amponye ili aweze kuwasaidia watu wengine, wale waliokuwa na matatizo, awasaidie watoke kwenye matatizo hayo waliyokuwa nayo.

Alimuomba Mungu kwa dakika kadhaa, machozi yalikuwa yakimtoka, moyo wake ulimuuma mno, ilikuwa ni kama Mungu alisikia kilio chake kwani baada ya kusema Amen, akahisi mwili wake ukianza kurudi katika hali ya kawaida, maumivu aliyokuwa nayo katika mifupa yake yakaanza kupotea.

Moyo wake ukawa na furaha kubwa, hakuamini kile kilichokuwa kikitokea, alilia sana, wakati mwingine alikuwa na hisia kwamba kulikuwa na mtu aliyekuja kitandani pale, alikuwa akimshika kuanzia miguuni mpaka kichwani, alitamani kuzungumza kitu lakini akauona mdomo wake kuwa mzito.

Alitaka kuuliza mtu huyo alikuwa nani lakini alishindwa kufanya hivyo. Mifupa ikaacha kuuma, alibaki akishangaa, ulikuwa ni muujiza ambao hakuwa ameutegemea maishani mwake kwani kwa kawaida mifupa yake ilivyokuwa ikiuma, mpaka kupata nafuu ilikuwa ikichukua muda mrefu.

“Ugonjwa huu ni kusudio langu ili upate kile nilichomuahidi mama yako siku moja,” alisikia sauti hiyo ikizungumza, ilikuwa ni kama pembeni yake kulikuwa na mtu aliyekuwa akimwambia maneno hayo.

Haraka sana akageuka upande wa kulia ambapo alihisi kulikuwa na mtu akiwa amesimama na kumwambia maneno hayo, hakukuwa na mtu na hakujua alikuwa nani.

Aliposikia sauti hiyo, ghafla maumivu ya mifupa yakaanza kurudi tena, kwa kasi mara mbili zaidi ya ile aliyokuwa nayo kipindi cha nyuma. Alilia kwa sauti, maumivu yalizidi, alihangaika pale kitandani, alirusha miguu yake huku na kule kiasi kwamba kila mtu aliyekuwa ndani ya wodi ile alihisi kwamba hiyo ndiyo ilikuwa dakika za mwisho za kuvuta pumzi ya dunia hii.

“Lete dripu nyingine, lete dripu nyingine,” alisema daktari aliyekuwa akimhudumia, haraka sana nesi mmoja akachomoka mahali hapo na kwenda katika benki ya damu ambapo baada ya sekunde hamsini akarudi akiwa na dripu nyingine ya damu.

Wakamuwekea harakaharaka, walikuwa wakijaribu kuyaokoa maisha yake, hawakujua sababu ya hali yake kubadilika ghafla kitandani pale alipokuwa. Baada ya kuwekewa dripu ile ya damu, kidogo akarudi katika hali yake ya kawaida, machozi yalikuwa yakimtoka huku akiwa ameyafumba macho yake.

Alitia huruma pale alipokuwa. Daktari yule na nesi hawakuondoka, walibaki mahali hapo wakiangalia kila kitu kilichokuwa kikiendelea mahali hapo. CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Is she going to die?” (atakufa?) aliuliza nesi huku akionekana kuwa na hofu kubwa.

“No! I guess God is going to do something!” (hapana! Nafikiri Mungu anakwenda kufanya jambo) alisema daktari huyo huku akimwangalia Malaika aliyekuwa kimya kitandani pale.

Wala hazikupita dakika nyingi, Ibrahim akaingia ndani ya wodi hiyo, kitu cha kwanza kabisa kilikuwa ni kutaka kujua hali ya mpenzi wake. Madaktari hawakumwambia kitu, walijua fika kwamba wangemshtua hivyo kumwambia kwamba alikuwa akiendelea vizuri na angeweza kuruhusiwa baada ya siku kadhaa.

“Alikuwa analia?” aliuliza Ibrahim.

“Ndiyo! Alikuwa akihitaji kukuona wewe!” alidanganya daktari.

“Na damu imepungua kwa kiasi kikubwa mpaka kuwekewa dripu ya pili?’ aliuliza Ibrahim huku akimwangalia Malaika.

“Ndiyo! Ila ni mzima!”

“Mmh!”

“Nini?”

Ibrahim alikuwa akimwangalia Malaika kitandani pale, kwa jinsi alivyoonekana ilikuwa ni vigumu kugundua kama msichana huyo alikuwa mzima. Alikuwa akipumulia mashine ya gesi, alionekana kuzidiwa na hata mapigo yake ya moyo yalivyokuwa yakidunda alionekana kama mtu ambaye alikuwa katika hatua za mwisho kuvuta pumzi ya dunia hii.

“Malaika! Ongea nami, Malaika usiniache peke yangu,” alisema Ibrahim huku akimwangalia msichana huyo kitandani pale.

“Usilie Ibrahim,” Ibrahim aliisikia sauti ya Malaika ikimwambia hivyo, ilikuwa ni sauti ya chini kabisa, ya kunong’oneza ambayo ilimshtua sana Ibrahim, akayainua macho yake na kumwangalia msichana huyo.

“Malaika…Malaika…” aliita.

“Usilie! Mungu anataka kufanya muujiza juu ya afya yangu,” alisema Malaika kwa sauti ya chini sana na kisha kutoa tabasamu pana, tabasamu lililowashtua hata madaktari wenyewe kwani lilikuwa tabasamu lililojaa matumaini makubwa kwamba ni kweli Mungu angekwenda kufanya muujiza juu ya afya yake.

****

Ilikuwa ni kesi kubwa, Richard hakutaka kukubali, moyo wake ulikuwa na hasira kubwa kutokana na kile kilichokuwa kimetokea. Alikuwa akilalamika na muda wote aliwaambia madaktari kwamba ilikuwa ni lazima kufanya jambo baya ambalo lingebaki na kuwa historia mahali hapo.

Kila mtu aliona jinsi mwanaume huyo alivyokuwa akimaanisha, sura yake ilionyesha msimamo mkali juu ya kile alichokuwa akikizungumza, watu wote waliokuwa wakimsikia alivyokuwa akiongea, wakahisi kwamba mwanaume huyo angekwenda kuichoma moto hospitali hiyo.

Alisimama mbele ya mke wake, wote walikuwa wakilia. Bianca hakuamini kile kilichokuwa kimetokea, kilimuumiza mno, hakutegemea kumuona mtoto mmoja, aliambiwa kwamba alikuwa na watoto wawili na hata walivyokuwa wakichezacheza tumboni alihisi kabisa kulikuwa na watoto wawili.

Kujifungua kwake kulileta maumivu makubwa, alitegemea kwamba angepata furaha baada ya kupata mtoto lakini matokeo yake moyo wake ulikuwa na majonzi tele.

Manesi na madaktari waliohusika katika mchezo huo walikamatwa na kufikishwa polisi, kila mmoja alikuwa na hofu, walitamani kumrudishia mwanaume huyo mtoto wake lakini kitu cha ajabu kabisa, mtoto hakuonekana pale alipokuwa ameweka, kulikuwa na mtu aliyemfuata na kuondoka naye.

Hospitali hiyo ikaingia kwenye kashfa kubwa, watu wakazungumza mambo mengi kuhusu tukio lile lililokuwa limetokea. Tabia hiyo ya kuiba watoto ikawafanya watu wote kuikacha hospitali hiyo kwa kuona kwamba hata kama wao wangekwenda kujifungua hapo kulikuwa na uwezekano wa watoto wao kuibwa.

“Tena hii tabia imekuwa kubwa sana. Juzikati kuna mwanamke aliibiwa mtoto hivyohivyo katika hospitali hiyohiyo. Kumbe ndiyo mchezo wao,” alisema mwanamke mmoja, alikuwa akimwambia mwandishi wa habari.

“Tena ndugu mwandishi! Kuna dokta Zabroni, huyo ndiyo noma kwa kucheza michezo hiyo, anajenga majumba ya kifahari kwa kuwauza watoto wa wenzake,” alisema mwanamke mwingine, dokta Zabroni ndiye aliyesuka mipango yote.

Zilipita siku mbili wauguzi hao wakafikishwa mahakamani, wakakiri kuhusika kwa tukio hilo na hivyo kuhukumiwa kifungo cha miaka kumi na tano gerezani. Hilo halikumpa furaha Richard, alicheza mchezo mzima wa watu hao kufungwa gerezani kama kisasi kwa kile walichokuwa wamemfanyia.

Pamoja na hayo yaliyotokea, kuwafunga wauguzi hao, bado kulikuwa na swali moja tu kichwani mwake; mtoto wake alikuwa wapi?

****

Juma alibaki na mtoto chumbani kwake, kichwa chake hakikuwa sawa, alichanganyikiwa kwani kila alipomwangalia mtoto yule hakujua ni kitu gani alitakiwa kumfanyia.

Hakuwa na uji ndani ya chumban chake, hakuwa na kitu chochote kile zaidi ya maji na wali wa jana uliokuwa umebaki. Moyo wake ulikuwa na hofu, mtoto alikuwa akilia sana ishara iliyoonyesha kwamba alikuwa akisikia njaa kali.

Hakutaka kubaki ndani ya chumba hicho, alichokifanya ni kutoka na kwenda dukani ambapo akanunua maziwa na kurudi chumbani pale na kuanza kumnywesha mtoto yule ambaye akawa anakunywa huku akiachia tabasamu pana.

Moyo wake ukaridhika, akachukua simu yake na kumpigia Ibrahim kwa lengo la kwenda nyumbani na kumchukua mtoto huyo lakini hakuwa akipatikana.

Akawa na wasiwasi kwamba inawezekana Ibrahim alikwenda pale kumtelekeza mtoto yule na kuondoka zake. Akaanza kumsubiri huku muda wote macho yakiwa kwa mtoto yule.

Maneno aliyoambiwa kwamba mtoto yule alikuwa ameibwa hayakuingia akilini mwake, hakuamini kama kungekuwa na hospitali ambayo ingethubutu kufanya kitu cha kijinga kama hicho, alichohisi ni kwamba Ibrahim aliamua kutumia uongo huo ili akubaliane naye na kukaa na mtoto huyo.

Alikaa mpaka baada ya saa kadhaa ndipo Ibrahim akarudi chumbani hapo na kuanza kuzungumza naye. Hakuonekana kuwa sawa, alikuwa amechanganyikiwa, hali aliyokuwa nayo mpenzi wake hospitalini ilimchanganya kupita kawaida.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Picha ya mpenzi wake alipokuwa kitandani ilipomjia kichwani mwake moyo wake ulimuuma kupita kawaida. Hakuamini kama kitendo cha kuwa na Malaika kingemfanya kuishi maisha ya machungu, yenye maumivu makali kama aliyokuwa akiishi.

Alimwambia Juma kilichokuwa kikiendelea hospitalini, Malaika hakuonyesha dalili zozote za kupona, kila alipokuwa akizungumza, ilionekana kabisa alikuwa akienda kufa japokuwa yeye mwenyewe alisema kwamba Mungu angemponya ugonjwa ule, kuumwa kwake kusingekuwa mwisho wa maisha yake.

“Kwa hiyo vipi kuhusu huyu mtoto?” aliuliza Juma.

“Sijajua! Ninataka akae hapa kidogo kabla ya kwenda kumwambia baba yake,” alisema Ibrahim huku akimchukua mtoto yule.

“Akae hapa?”

“Ndiyo! Kwa siku kama mbili hivi!”

Juma alikataa katakata kubaki na mtoto huyo. Alikuwa msumbufu, kwa saa kadhaa alizokuwa naye tu ilikuwa balaa, alikuwa akilia muda wote kiasi kwamba mpaka mwenyewe akaona kero.

Ibrahim hakuwa na jinsi, ilipofika usiku, akamchukua mtoto huyo na kwenda naye nyumbani kwake. Huko, akamnunulia maziwa, akamnunulia pempasi na kuanza kumuhudumia kwa kila kitu.

Moyo wake ulimuuma mno, hakuamini kama mtoto mzuri kama alivyokuwa huyo alikuwa akiuzwa kwa mtu mwingine. Hakutaka kuona hilo likitokea na ndiyo maana aliamua kumchukua na kuondoka naye.

Usiku hakulala kwa raha, muda mwingi mtoto huyo alikuwa akiamka na kuanza kulia. Alichokuwa akikifanya Ibrahim ni kumpa maziwa pasipo kujua kama alikuwa akisikia njaa au kulikuwa na kitu kingine.

Ni kama alikesha, ilipofika asubuhi, akamuita mpangaji mwenzake, mama Issa na kumwambia kuhusu suala la kumuacha mtoto huyo kwake mpaka pale atakaporudi na kumchukua tena.

“Ni mtoto wa nani?”

“We acha tu!”

“Niambie ukweli kwanza!” alisema mama Issa.

“Ukweli ni kwamba kuna msichana nilizaa naye ndiyo kaja kumtelekeza kwangu,” alisema Ibrahim, hakutaka kumwambia ukweli kwani kama angethubutu kufanya hivyo basi stori zingeenea na hatimaye kuanza kutafutwa yeye.

Mama Issa alimwangalia Ibrahim, alimshangaa, angewezaje kutembea na msichana mwingine na wakati ndani alikuwa na Malaika. Moyo wake ulimuuma mno, aliyaamini maneno yote aliyoambiwa na Ibrahim, ila hakuwa na jinsi, kishingo upande akamchukua.

“Ila Malaika akirudi siyo unihusishe katika mambo yako,” alisema mama Issa.

“Wala usijali! Sitomwambia chochote kuhusu wewe.”

Akaondoka na kwenda hospitalini. Njiani alikuwa na mawazo tele, alitaka kufanya mambo mengi kwa wakati mmoja. Hakuacha kumuomba Mungu amponye msichana wake aliyekuwa hoi hospitalini.

Hakuchukua dakika nyingi akafika hospitalini hapo na moja kwa moja kuelekea katika chumba alichokuwemo Malaika. Kama alivyokuwa jana ndivyo alivyokuwa siku hiyo, alikuwa hoi na alionekana kama mfu kitandani pale.

Dripu za damu zilikuwa zikipishana tu, ilipotoka hii, ilitundikwa hii. Madaktari walikata tamaa, walijua kabisa kwamba msichana huyo alikuwa akienda kufa ndani ya siku chache zijazo lakini hawakutaka kumwambia Ibrahim kwa kujua kwamba angeumia sana.

Siku hiyo alizungumza naye kwa shida, msichana huyo alizidi kumwambia kwamba asiwe na hofu juu ya afya yake kwani aliamini kwamba Mungu wa Mbinguni angeweza kumponya ugonjwa aliokuwa akiumwa.

“Nitapona tu! Sitokufa mpenzi! Nitapona tu,” alisema Malaika huku akimwangalia mpenzi wake.

Ibrahim akaondoka hospitalini hapo, hakutaka kumwambia kitu chochote kuhusu mtoto aliyekuwa amemuiba hospitalini hapo. Alipofika nyumbani, akamchukua mtoto yule na kukaa naye chumbani kwake. Hayo ndiyo yakawa maisha yake ya kila siku, mpaka wiki inakatika bado alikuwa na mtoto huyo kitu kilichompa wakati mgumu.

“Ni lazima niwatafute wazazi wake, siwezi kuwa na huyu mtoto kila siku,” alisema Ibrahim, watu wa kwanza kabisa kuwasiliana nao walikuwa polisi, kile kituo ambacho Richard alikwenda kwa ajili ya kutoa taarifa.

Hakutaka kuchelewa, siku hiyohiyo akaondoka mpaka katika Kituo cha Polisi cha Osterbay, alipofika, akawaambia polisi kwamba alitaka kumfahamu mwanaume yule aliyekwenda pale wiki mbili zilizopita kuhusu kuibiwa mtoto hospitalini.

“Wewe wa nini?” aliuliza polisi mmoja.

“Ninataka kuzungumza naye!”

“Unaye mtoto?”

“Hapana! Ila ninataka kumsaidia!”

“Kumsaidiaje?”

“Mimi ni mganga wa kienyeji kutoka Sumbawanga. Nilisoma kwenye gazeti kuhusu tukio hilo. Ninataka nimfanyie dawa na ndani ya wiki moja tu atafanikiwa kumpata mtoto wake,” alidanganya Ibrahim, polisi wale wakamwangalia kijana huyo, kwa jinsi alivyokuwa akionekana, hata aliposema kwamba alikuwa mganga, hakukuwa na aliyebisha kwani hakuwa msafi sana, fukara ambaye alihitaji msaada.

“Mmh!”

“Mkuu! Najua unaweza ukawa huamini kabisa kuhusu uwezo wangu, ila unaweza kuniruhusu nikakufuata usiku twende sehemu ili uniamini. Ikifika asubuhi tu utakubaliana na mimi,” alisema Ibrahim huku akimwangalia polisi huyo.

“Unichukue mimi?”

“Ndiyo! Nikupeleke baharini uone mambo yanayotokea huko usiku,” alijibu Ibrahim.

“Wewe kijana acha masihara. Hebu kaa hapo niwasiliane naye,” alisema polisi huyo, Ibrahim akakaa kwenye benchi, polisi yule akapekua faili ambapo baada ya kuona jina la Richard, akampigia simu kwa lengo la kuzungumza naye kuhusu ‘mganga’ yule aliyefika kituoni hapo.

****

Moyo wa Richard uliuma, alihuzunika usiku na mchana, japokuwa kwa kutumia pesa zake aliwafunga wauguzi wale lakini hakuridhika hata kidogo. Kuwa na mtoto mmoja haikuwa mipango ya Mungu, yeye alipanga wawe na watoto wawili lakini kutokana na ukatili wa binadamu, wakajikuta wakiwa na mtoto mmoja.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Aliogopa hata kumwangalia mkewe, muda wote Bianca alikuwa mtu wa kulia na kuhuzunika, hakuwa na furaha hata kidogo na muda mwingi alikuwa akijifungia chumbani na mtoto wake akilia.

Siku zikaendelea kukatika, moyo wake uliendelea kuumia zaidi, kila siku alikuwa mtu wa mawazo na wakati mwingine hata kwenda kazini alishindwa kabisa kwani alihitaji kubaki nyumbani na kumfariji mke wake.

“Mtoto wetu hayupo mikononi mwetu, yupo sehemu anaishi! Kwa nini Mungu ameamua kutuadhibu namna hii?” aliuliza Bianca huku akilia.

“Usilie mke wangu! Kuna siku mtoto wetu atapatikana tu!” alisema Richard huku akimwangalia mke wake aliyembeba pacha wake mmoja.

“Ni wiki sasa imepita!”

“Haijalishi mke wangu, hata ukipita mwaka mzima, jua kuna siku mtoto wetu atakuwa mikononi mwetu,” alisema Richard, japokuwa alikuwa akizungumza kwa kujiamini lakini moyo wake haukuwa na imani hata kidogo.

Wakati akizungumza hayo na mkewe mara akasikia simu yake ikianza kuita. Akaitoa mfukoni mwake na kuiangalia. Namba ilikuwa ngeni, alitamani sana kuipokea lakini kwa kipindi hicho haukuwa muda sahihi wa kuipokea simu hiyo kwani alihitaji kuzungumza na mkewe.

Mpigaji hakukata, ilipokatika, akapiga tena na tena mpaka kuwa kero na hivyo Richard kuipokea na kuipeleka sikioni. Akasikia sauti nzito kutoka upande wa pili, alikuwa mwanaume ambaye alijitambulisha kama polisi na kumpa taarifa kwamba kuna mtu alitaka kuonana naye hapo.

“Nani?” aliuliza.

“Kijana mmoja! Amejitambulisha kwamba yeye ni mganga,” alijibu polisi huyo.

“Nimsaidie nini?”

“Kwamba anataka kuonana na wewe ili uweze kumpata mtoto wako,” alisema polisi, moyo wa Richard ukapiga paa.

“Ni mganga!”

“Ndiyo!”

“Sasa mimi na waganga wapi na wapi?”

“Naomba uje kumsikiliza!”

“Sawa nakuja!”

Richard akakata simu na kumwangalia mke wake. Alikuwa na hasira kali, hakuwaamini waganga na hakuona kama kwenye tatizo kubwa kama hilo mganga angeweza kumsaidia kwa lolote lile.

Akamwambia mke wake kuhusu simu ile iliyokuwa imepigwa, mkewe akamwambia kwamba aende huko kuonana na huyo mtu kwani siku zote binadamu hakutakiwa kukataa wito.

“Ila ni mganga!”

“Najua! Haimaanishi ukienda kumsikiliza tu basi atakuwa amekufanyia dawa. Nenda tu mume wangu,” alisema Bianca kwa sauti ya upole kabisa.

Kwa kuwa alisema mke wake, akachukua ufunguo wa gari na kuelekea huko. Hakuonekana kuwa na raha hata kidogo, moyo wake haukuwahi kumwamini mganga hata kidogo, alikwenda huko kwa ajili ya kumridhisha mke wake tu.

Alipofika, akateremka na kuelekea kaunta ambapo akamkuta Ibrahim ambapo baada ya kumuona Richard tu, akasimama kwa lengo la kuongea naye.

“Twende sehemu tukaongee!”

“Kwani hapa haiwezekani?”

“Ni muhimu sana! Twende tukaongee kaka,” alisema Ibrahim huku akimwangalia Richard.

Kwa jinsi alivyoonekana, Richard hakumwamini Ibrahim, alionekana kama mwizi, alimuogopa na kuona kwamba kama angeingia naye ndani ya gari angeweza kufanya tukio lolote baya.

Kila alipomwambia kijana huyo kwamba wazungumze sehemu yeye alitaka ndani ya gari tu. Polisi aliyekuwa akiwasikiliza yeye mwenyewe alishangaa, hakujua sababu ya kijana huyo kutaka sana kuzungumza na Richard ndani ya gari.

“Kwa nini ndani ya gari?” aliuliza Richard.

“Wewe twende! Nitakwambia kwa nini!”

Hakuwa na jinsi, akamchukua Ibrahim na kuelekea naye ndani ya gari. Walipofika, wakaanza kuangalia kana kwamba kila mtu alikuwa akimsikiliza mwenzake azungumze kitu chochote kile.

“Kuna nini?”CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Nina mtoto wako,” alisema Ibrahim huku akimwangalia Richard ambaye moyo wake ukapiga paaa.

“Unasemaje?”

“Ninahitaji kuzungumza zaidi na wewe juu ya jambo hili. Kuna mengi ya kukwambia ila kwa kifupi ni kwamba ninaye mtoto wako,” alisema Ibrahim na kumfanya Richard kuanza kutokwa na kijasho chembamba, hakuamini kile alichokuwa akiambiwa, alihisi kama alikuwa akidanganywa ila kila alipomwangalia Ibrahim, aliendelea kumwambia kwamba alikuwa na mtoto wake.



ITAENDELEA