IMEANDIKWA NA : NYEMO CHILONGANI
*********************************************************************************
Sehemu Ya Kwanza (1)
“Jamani leo natangaza rasmi….” alisikika jamaa mmoja akiwaambia wenzake.
“Tangaza…” wenzake walisema huku wakicheka.
“Kuanzia leo kwa hapa chuo, hakuna demu mkali kama yule Msukuma…” alisema jamaa huyo.
“Msukuma gani?” aliuliza jamaa mmoja huku akimwangalia mwenzake huyo aliyeamua kutangaza.
“Sarafina Butati! Yaani hakunaga!”
“Hahaha!” watu wote wakajikuta wakicheka.
“Jamani yule mtoto mkali! Jamani yule mtoto anaita! Jamani yule mtoto ana figa! Jamani! Jamani! Jamani! Nasema hivi! Kwa hapa chuo hakuna demu mkali kama Sarafina,” alisema jamaa huyo.
“Anamshinda Manka wa Kichaga?” aliuliza jamaa mwingine.
“Manka! Hivi yule demu anaingia kwa Sarafina? Hivi ushawahi kuvuta picha kichwani mwako ukamuona Sarafina akiwa mtupu? Yule mtoto jamani ni mkali sana, kuna kila haki ya sisi marijali kumpigia misele,” alisema jamaa huyo na wote kuanza kucheka.
Huyo ndiye msichana aliyekuwa gumzo katika Chuo cha Amazon kilichokuwa Temeke jijini Dar es Salaam. Kila mwanaume aliyekuwa katika chuo hicho cha ufundi alivutiwa na msichana huyo, uzuri wake uliwapagawisha wanaume wengi kiasi kwamba kila mmoja alimtolea macho.
Sarafina alikuwa msichana mrefu, mwenye mwendo wa maringo, alikuwa na hipsi pana ambazo kwa watoto wa mjini walipenda kuziita pisto, alikuwa na miguu iliyojazia kidogo huku akiwa na mapaja manene kiasi kwamba kila alipoyaruhusu yaonekane, kila mwanaume aliyamezea mate.
Usoni hakuwa wa kawaida, alikuwa na sura nyembamba, mdomo wake ulikuwa na lipsi pana, hata kama macho yake alikuwa akiyakaza, bado yalionekana kusinzia kwa mbali mithili ya mwanamke aliyekula kungu.
Mashavuni mwake alikuwa na vishimo viwili ambavyo viliufanya uzuri wake kuonekana kila alipokuwa akicheka hata kutabasamu. Hakuwa msichana wa kusuka, muda mwingi nywele zake alikuwa akizikata huku sura yake hiyo akiipendezesha na miwani meusi.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Sarafina hakujua kutembea kwa kasi, kila alipokuwa akitembea, alitembea kwa mwendo wa maringo kana kwamba hakuwa akikanyaga ardhi hiihii. Aliwadatisha wanaume wote waliokuwa chuoni hapo, kila mmoja alimpenda, kila mmoja alitamani hata siku moja msichana huyo mrembo awe mpenzi wake.
Sauti yake ilikuwa nyororo, kipindi cha kwanza wanaume wengi walihisi kwamba msichana huyo alikuwa akifanya kusudi lakini baada ya kumzoea wakagundua kwamba hiyo ilikuwa ndiyo sauti yake ya kila siku, sauti ya kumtoa nyoka pangoni, sauti iliyowadatisha hata wanaume waliokuwa mbali waisikiapo kutaka kumuona msichana huyo aliyeitoa sauti hiyo.
Sarafina alikuwa na sifa ya kuwa msichana mrembo, hakuonekana kuwa na kasoro, kila alipopita, alikuwa gumzo, wanaume walimsifia kwa kuwa alikuwa na mvuto wa ajabu.
Japokuwa alikuwa mzuri na wa kuvutia sana lakini Sarafina hakuwa mtu wa maringo, alipenda kuzungumza na kila mtu, wanaume wengi wakatumia nafasi hiyohiyo kumtongoza lakini msichana huyo hakuwa mwepesi kuingilika kama wasichana wengine, hakuwa msichana mwepesi hata kidogo.
Wanaume waliteseka, walihangaika, ikafika kipindi wakahisi kwamba inawezekana msichana huyo alipenda mwanaume aliyekuwa na gari, waliokuwa na magari wakamfuata kwa lengo la kumuingiza katika mitego yao lakini hawakufanikiwa.
Wengine wakahisi kwamba msichana huyo alihitaji pesa, wanaume wakajipanga vilivyo, wakamfuata huku mifuko ikiwa imejaa lakini msichana huyo hakuingilika, hakuwakubalia, kwake, hakujali pesa wala magari.
Wanaume hawakuchoka, kila mmoja alikuwa na uhakika wa kumpata msichana huyo kama tu wangeweza kuweka nguvu zao katika ufuatiliaji. Kitu walichokifanya ni kuanza kumtumia zawadi mbalimbali msichana huyo.
Hilo halikutosha, halikubadilisha moyo wake, aliendelea kuwa na msimamo uleule kwamba hakutaka kuingia kwenye uhusiano na mwanaume yeyote yule, kitu alichokuwa akikitaka ni kusoma na kufikia malengo yake.
Alikwenda Dar es Salaam kwa ajili ya kusoma chuo. Hakuzaliwa katika familia yenye uwezo mkubwa sana jijini Mwanza, ilikuwa familia ya kawaida iliyokuwa na maisha ya kawaida sana ambayo ilikuwa ikiishi katika mtaa wa kimasikini, mtaa choka mbaya wa Mabatini hapohapo Mwanza.
Alipomaliza kusoma katika Shule ya Sekondari ya Mwanza, wazazi wake wakakopa pesa katika kikoba cha Saccos moja kwa ajili ya Sarafina na kuelekea jijini Dar es Salaam kusoma, walipopewa, wakamlipia ada ya mwaka mzima na kumpa fedha nyingine kwa ajili ya maisha yake huko.
Sarafina alipofika chuoni, alionekana kuwa msichana wa kawaida, hakuonekana kama alikuwa na mvuto lakini baada ya kukaa kwa miezi sita, wanaume wakaona utofauti, uzuri wake wa asili ukaanza kuonekana.
Mpaka kipindi hicho, Sarafina hakuwahi kumjua mwanaume, alikuwa msichana bikira ambaye alijiapiza kwamba mwanaume wa kwanza ambaye angempa nafasi ya kuutoa usichana wake ndiye ambaye angekuwa mume wake.
Alijitunza, kila siku aliwakatalia wanaume, japokuwa alifuatwa sana lakini hakuchoka kuwakataa wanaume, kwake, bado ndoto yake ya kuolewa akiwa bikira iliendelea kuishi moyoni mwake, hakuwapenda wanaume wenye magari, hakuwapenda wanaume wenye pesa, alichokuwa akikihitaji ni kumpata mwanaume mwenye uwezo wa kawaida ambaye angemuonyeshea mapenzi ya dhati, mwanaume ambaye angemwambia ‘Nakupenda’ kila siku asubuhi na usiku.
“Sara! Unajua wewe ni mzuri sana!” alisema mwanaume mmoja, aliamua kumfuata Sarafina kama walivyokuwa wenzake.
“Umekwishaniambia sana Jumanne!”
“Nimetokea kukupenda bure!”
“Kwani wote wanaonipenda wananipenda na hela?” aliuliza Sarafina huku akitoa tabasamu lililompa matumaini mengi Jumanne.
“Hahah! Sarafina! U mzuri sana, hebu angalia jinsi unavyotabasamu, dimpozi zako zinaniua kishenzi, hakika nimeona wanawake wengi warembo lakini kwako! Haki ya Mungu hakuna kama wewe,” alisema Jumanne huku akitoa tabasamu ambalo aliamini kwamba lingemchanya msichana huyo.
“Nashukuru! Naomba niondoke.”
“Kwa hiyo?”
“Kuhusu nini? Si umeniita, nimekuja, umenisifia, nimekubali!”
“Ila sijamaliza.”
“Basi malizia!”
“Nakupenda.”
“Nashukuru! Kingine?”
“Ningependa uwe mpenzi wangu!”
“Haiwezekani Jumanne.”
“Sarafina, pamoja na tabasamu lako lote bado unanikataa?”
“Kwani tabasamu ndiyo kupendwa? Si kila tabasamu ni la furaha Jumanne. Mwingine anatabasamu lakini moyo wake unawaka moto. Naomba unielewe, sihitaji kuwa na mwanaume yeyote yule,” alisema Sarafina, tayari alisimama pale alipokuwa, hakutaka kuongea tena, huyo akaondoka zake.
Jumanne alibaki akiwa amekaa kitini, hakuamini kama kweli alimkataa, alikwishajigamba kwa wenzake kwamba angempata Sarafina kwa gharama zozote zile, waliwekeana dau lakini mwisho wa siku msichana huyo alimkataa huku akimtolea tabasamu pana.
Moyo wake uliuma, ulichoma mno, hakutaka kukubali, aliendelea kumfuatilia msichana huyo lakini hakukuwa na kilichobadilika, kama ulivyokuwa msimamo wake kipindi cha nyuma ndiyo ukawa uleule kwamba hakutaka kuwa na mwanaume yeyote yule.
“Nitaendelea kuwa bikira mpaka nitakapoolewa. Mwanaume wangu wa kwanza kumvulia nguo atakuwa mume wangu,” alisema Sarafina huku akiwa kitandani. Usingizi ukampitia.
****
Miongoni mwa wanaume waliokuwa wakimpenda Sarafina alikuwa kijana Richard Lema. Huyu hakumpenda msichana huyo kipindi hicho tangu siku ya kwanza alipokanyaga katika chuo hicho alitokea kumpenda kwani kila alipomwangalia, aliuona uzuri wa msichana huyo japokuwa hakuwa amelizoea jiji.
Richard alikuwa miongoni mwa watoto wa matajiri wakubwa jijini Dar es Salaam, alikwenda kusoma katika chuo hicho kwa sababu tu hakutaka kuishi maisha ya kifahari, siku zote alijihesabia kuwa mtu wa kawaida, kijana aliyetoka katika familia nyingine ya kimasikini.
Hakukuwa na mtu aliyejua maisha halisi yake, kila siku chuoni hapo alikuwa akienda kwa daladala, alikuwa na gari la kifahari nyumbani kwao lakini hakutaka mtu yeyote afahamu kama alikuwa mtoto wa kitajiri na hata marafiki zake walipotaka kumtembelea, aliwaita katika chumba alichopanga uswahilini Tandale.
Kila siku alipokuwa akimwangalia Sarafina, mapigo yake ya moyo yalikuwa yakidunda mno, alimpenda msichana huyo, alitamani sana kumfuata na kumwambia ukweli kwamba alikuwa akimpenda kwa moyo wote lakini aliogopa, hakujiamini, hakuwahi kuzungumza na msichana yeyote yule.
Hata uzuri wa msichana huyo ulipoanza kuonekana, bado alikuwa kwenye mapenzi ya dhati, alimpenda sana lakini kumfuata na kumwambia ukweli wa moyo wake lilikuwa jambo gumu sana kufanyika, aliendelea kuumia kila siku, aliendelea kuteseka lakini kufumbua mdomo wake na kumwambia msichana huyo ukweli, hakuthubutu kabisa.
“Nitamwambia tu! Lakini lini? Mbona nateseka tu kila siku?” alijiuliza lakini akakosa jibu kabisa.
Siku zikaendelea kukatika, idadi ya wanaume waliokuwa wakimpenda msichana huyo ikaongezeka, Richard alichukia, aliumia, alitamani kuwasimamisha wanaume wote kwa kuwaambia wasimfuate msichana huyo lakini ilishindikana, kila siku idadi ya wanaume hao iliendelea kuongezeka zaidi.
Baada ya kukaa kwa mwaka mzima chuoni ndipo alipoamua kujipanga, akatafuta siku maalumu ya kumwambia msichana huyo ukweli, hakutaka kuvumilia, kama kulikuwa na watu wanakataliwa, basi hata naye alitakiwa kujaribu bahati yake na kama ingetokea kukataliwa, isingekuwa mara ya kwanza.
“Ila ninaogopa! Mungu! Naomba unitie ujasiri,” alisema Richard, siku hiyo ilipofika, akaamua kumfuata msichana huyo.
CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Richard hakutaka kuvumilia, hakuwa radhi kuuona moyo wake ukiteseka na wakati mtu ambaye angempa pumziko alikuwepo katika dunia hii. Hakutaka kusubiri, aliogopa kuchoka na hivyo akapanga siku ya kumfuata Sarafina kwa ajili ya kumwambia ukweli jinsi moyo wake ulivyojisikia.
Alijipanga sana, muda wa kutoka darasani, akaanza kujivutavuta kwa ajili ya kuzungumza na Sarafina. Hakuwa na nafasi, wakati yeye akitaka kumsogelea msichana huyo mrembo na kumwambia ukweli, tayari wanaume wawili walimuwahi na kuanza kuzungumza na msichana huyo.
Moyo wake uliumia mno, siku hiyo aliitenga kwa ajili ya msichana huyo, hakuamini kama ingeshindikana kabisa kuzungumza naye. Akavumilia, akasubiri wale wamalize kuongea naye lakini cha ajabu wanaume hao walimng’ang’ania kama ruba.
Mpaka inafika saa kumi na moja alipokuwa akiondoka, wanaume hao wakaondoka naye. Alikasirika sana lakini hakuwa na jinsi, akaondoka mpaka nyumbani kwao, akaingia chumbani na kuwa na kujilaza kitandani.
Alikuwa mtoto wa bilionea mkubwa ambaye alitokea kumpenda msichana Sarafina. Utajiri mkubwa aliokuwa nao baba yake ulionyesha dhahiri kwamba hakuwa na hadhi ya kuwa na msichana kama Sarafina, alitakiwa kuwa na msichana aliyekuwa na hadhi kubwa, msichana ambaye kwenda Marekani, Italia ilikuwa ni sawa na kwenda Kariakoo.
Hakutaka kujali hilo, alipomfuata, utajiri wake aliuweka pembeni, aliyatanguliza mapenzi kwani aliamini kwamba pesa zisingeweza kununua mapenzi, hata kama angekuwa na pesa kiasi gani angeishia kununua ngono na si upendo.
“Kwa nini inakuwa hivi? Wale ni wakina nani? Kwa nini wanamng’ang’ania sana?” alijiuliza Richard pasipo kupata jibu.
Wivu mkali ukaukamata moyo wake, huo haukuwa mwisho, ulikuwa ni kama mwanzo wa harakati zake, aliendelea kumfuatilia lakini wanaume walewale hawakutaka kumuacha, kila siku walikuwa naye, walizungumza naye sana mpaka akawa anakasirika.
“Hawa ni wakina nani?” alijiuliza.
Hapo ndipo alipoanza kufuatilia, alitaka kuwajua wanaume wale walikuwa wakina nani na walihitaji nini kwa Sarafina. Kwenye kufuatilia kwake akagundua kwamba wanaume hao walikuwa marafiki wakubwa, mmoja aliitwa David Kimario, mwanaume aliyekuwa akitingisha kwa kuzifunua sketi za wanawake na mwingine alikuwa Paschal Malengo ambaye huyo alikuwa muonganishaji mkubwa aliyekuwa akitumiwa na David.
Japokuwa David alikuwa bingwa wa kutembea na wasichana wengi lakini kwa Sarafina alifua dafu, alijitahidi sana kumtongoza lakini alimkatalia kumtumia Paschal ambaye alijua sana kucheza na akili za wasichana.
Kitendo cha kuwa na Sarafina kila siku, Paschal alijitahidi kumuweka sawa, alijitahidi kuulainisha moyo wa msichana huyo ukubaliane na David ambaye alikufa na kuoza moyoni mwake.
“Kumbe! Kwa staili hii sitoweza kuongea naye, ngoja nitafute namba yake ya simu,” aliwaza.
Hilo ndilo alilolifanya, akaitafuta namba ya msichana huyo. Kuipata haikuwa kazi kubwa, watu wengi walikuwa nayo, alipoipata tu, akatafuta siku na kumpigia simu kwa lengo la kuonana naye.
“Wewe nani?” aliuliza Sarafina.
“Richard!”
“Okey! Nikusaidie nini Rich?” aliuliza Sarafina.
“Ningependa nionane na wewe!”
“Ili?”
“Nizungumze na wewe!”
“Kuhusu?”
“Stori tu!”
“Samahani! Sina muda kaka yangu!”
“Saraf….”
“Naomba unielewe! Sina muda!” alisema Sarafina na kisha kukata simu.
Moyo wa Richard ukauma vilivyo, akanyong’onyea, akajilaza kitandani na kuanza kumfikiria msichana huyo. Alijua kwamba alikuwa na muda wa kutosha wa kuonana naye lakini hakutaka kwa kuwa hakumfahamu, hakujua ni kwa jinsi gani alikuwa akimpenda.
Hakutaka kukubali, kwa kuwa alimpigia simu, alichokifanya ni kumtumia meseji. Ilikuwa vigumu sana kujibiwa, alipofikisha meseji ya ishirini ndipo akatumiwa meseji fupi tu iliyosomeka ‘Nalala’.
“Uwe na usiku mwema!” alimalizia kwa kumtumia na msichana huyo hakujibu kitu chochote kile.
Kwa jinsi mapenzi yalivyouendesha moyo wake, usiku mzima alibaki akiiangalia meseji ile ya ‘Nalala’ aliyoandikiwa na msichana yule. Moyo wake ulifarijika, hakuumia kwa kumtumia meseji ishirini na zote hazikujibiwa, kitendo cha kuambiwa meseji moja iliyomaanisha kwamba hakutakiwa kutuma meseji yoyote, moyoni mwake akaridhika.
Hakukoma, hata siku iliyofuata aliendelea kumtumia meseji lakini hakuwa akijibu mpaka alipotumiwa meseji nyingi mno. Hayo ndiyo yalikuwa maisha yake na baada ya wiki mbili, ili kuepuka usumbufu, Sarafina akakubaliana na Richard na kuonana naye.
“Tuonane wapi?” aliuliza Sarafina.
“Nakusikiliza wewe tu! Ila mimi naishi Tandale, sasa unaweza kuangalia sehemu rahisi ya mimi na wewe kuonana,” alisema Richard.
“Kule Tandale kwa vibaka?”
“Ndiyo hukohuko, mabonde kuinama kulipojaa roba za mbao!” alijibu Richard.
“Mmh!”
“Ungependa tuonane wapi?”
“Serena hotel”
“Mmh!”
“Mbona unaguna!”CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Nitaweza kugharamia jamani! Kule maji si yatakuwa shilingi elfu kumi! Nitaweza kweli?” aliuliza Richard, wakati huo walikuwa wakizungumza.
“Sasa wewe unamfuata msichana mzuri halafu huna hela?”
“Basi sawa. Sipendi kuacha kuonana na wewe! Nitajitahidi nifike huko,” alisema Richard na hivyo kupanga kuonana siku hiyo saa kumi na moja jioni.
Saa tisa na nusu tayari Richard alikuwa mahali hapo, alivalia simpo, kama kawaida yake hakutaka kwenda na gari lake la kifahari, alichukua daladala ambayo ilimshusha Akiba na kuchukua Bajaj iliyompeleka mpaka katika Hoteli ya Serena na kuingia ndani, sehemu ya mgahawa na kuagiza soda.
“Nimekwishafika!” alisema Richard.
“Sawa. Niandalie chakula. Mbuzi wa kuchoma, chipsi na soseji nne!” alisikika Sarafina.
“Mmh!”
“Mbona unaguna! Au niahirishe?”
“Hapana! Wewe njoo!”
Kwa kipindi kichache tu Sarafina alivyoanza kuzoeana na kina David alibadilika. Maneno matamu aliyokuwa akiambiwa na Paschal kuhusu David yalimteka. Moyo wake ukabadilika, matumizi makubwa waliyokuwa wakitumia wanaume hao pamoja naye akaona kwamba kila mwanaume aliyekuwa akija mbele yake ilimbidi kuwa na fedha za kutosha.
Alikumbuka kwamba alitoka kwenye familia iliyokuwa na umasikini mkubwa, kitendo cha David kuwa radhi kutoa kiasi chochote cha fedha kuhakikisha anampata kikamlevya Sarafina na kugundua kwamba pesa ilikuwa kila kitu katika maisha yake.
Hakuwahi kumuona Richard, hakuwa akimpenda ila alichokuwa akikitaka ni kutumia pesa zake tu. Alijua kwamba hakuwa na fedha kwa sababu hata mtaa aliokuwa akiishi ulikuwa ni walala hoi hivyo alimwambia vitu ambavyo aliamini kwamba asingeweza kuvitimiza hata mara moja.
Baada ya dakika kadhaa, Sarafina akafika mahali hapo. Richard alipomuona akiingia, hakutaka kubaki kitini, kwa heshima akasimama na kumkaribisha msichana huyo ambaye akatulia kitini. Kabla ya kufanya kitu chochote kile, Richard akamuita dada wa chakula na kumwambia kuhusu ile oda aliyokuwa ameiweka, mwenyewe alikuwa amefika.
“Karibuni sana,” alisema dada wa chakula huku akiweka chakula mezani.
“Ahsante sana,” alisema Richard huku akiwa na maji tu, akajifanya kutokuwa na fedha kabisa.
Richard alibaki akimwangalia Sarafina. Kwa jinsi alivyokuwa akionekana siku hiyo, alionekana kuwa tofauti na Sarafina aliyekuwa akimfahamu. Alibadilika, muonekano wake ulikuwa ni wa tofauti sana.
Kichwani alikuwa na mtindo mpya wa nywele, alizinyoa nywele zake kwa mtindo wa kiduku kwa mbali huku akiwa amezipaka blichi iliyomfanya kuonekana tofauti kabisa huku puani akiwa na kipini kilichosindikizwa na tattoo iliyokuwa kifuani mwake, pembeni kidogo ya titi lake. Japokuwa alikuwa na mabadiliko makubwa mwilini mwake lakini Richard hakuacha kumpenda msichana huyo, kwake, bado aliendelea kuwa namba moja moyoni mwake.
“Sarafina!” alimuita.
“Niambie! Umesema unaitwa nani vile?”
“Richard!”
“Ooh! Okey! Niambie Richard!”
Richard akavuta pumzi ndefu, akamwangalia msichana huyo, akashusha pumzi, kilichomuuma ni kwamba Sarafina hakulifahamu jina lake, alijiona kupuuzwa sana, alijiona kutokujaliwa na msichana huyo na ndiyo maana alisahauliwa jina lake japokuwa alikuwa akiwasiliana naye sana tu.
Richard hakutaka kujificha, aliteseka kwa kipindi kirefu moyoni mwake hivyo kumwambia jinsi alivyokuwa akimpenda. Sarafina alibaki kimya, alikuwa akimwangalia Richard na kumsikiliza kila neno alilokuwa akizungumza.
Kwa muonekano wake, mwanaume huyo alionekana kumpenda sana lakini kitu kilichompa wakati mgumu Sarafina ni kwamba hakuwa mwanaume wa ndoto yake, alitoka kwenye familia ya kimasikini, alitakiwa kuitoa familia yake kutoka pale ilipokuwa, kitendo cha kuwa na mwanaume masikini kama Richard kilimaanisha kwamba angeyafanya maisha yake kuwa vilevile.
“Unanipenda mimi?” aliuliza Sarafina.
“Ndiyo! Ninakupenda sana kutoka moyoni mwangu!” alijibu Richard huku akimwangalia kwa jicho lililomaanisha upendo mkubwa aliokuwa nao moyoni mwake.
“Daah!”
“Kuna nini tena?”
“Umechelewa!”
“Najua kwamba msichana mrembo kama wewe huwezi kuwa singo! Ila naomba unifikirie! Sarafina, ninakupenda, wewe ni msichana unayeufanya moyo wangu kutetemeka, ni msichana ambaye naamini nikiwa na wewe nitakuwa na furaha, amani moyoni mwangu,” alisema Richard huku akimwangalia Sarafina.
“Siwezi kuwa na wewe!”
“Kwa nini?”
“Richard! Mimi si hadhi yako! Samahani! Sikudharau ila ni bora nikwambie ukweli, halafu mbali na hilo, nina mpenzi!” aljibu Sarafina.
“Una mpenzi?”
“Ndiyo! Anaitwa David! Yule mwanaume ninayekuwa naye sana chuoni,” alisema Sarafina.
Hakukuwa na kitu kilichowahi kuuchoma moyo wake kama kuyasikia maneno hayo. Alihisi kitu kama msumari wa moto ukiuchoma moyo wake vilivyo. Akayafumba macho yake, akakiinamisha kichwa chake chini, alipokiinua, machozi yakaanza kujikusanya machoni mwake.
“Sarafina! Ninakupenda kupita kawaida, ninaomba niwe nawe. Nimepoteza muda wangu kwa ajili yako, nimekuwa nikikufikiria sana. Sarafina, ninakupenda, ninakupenda zaidi ya unavyofikiria, ninakupenda zaidi ya David anavyokupenda, ninakupenda kuliko mwanamke yeyote chini ya jua,” alisema Richard huku kwa mbali machozi yakianza kutoka.
“Haiwezekani Richard. Ahsante sana kwa chakula,” alisema Sarafina, hakutaka kubaki mahali hapo, akasimama na kuanza kuondoka huku akiwa hajui ni kwa jinsi gani mwanaume huyo alikuwa akimpenda moyoni mwake.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Alipoondoka, Sarafina hakuangalia nyuma, Richard alibaki mezani pale huku akiwa amechoka na kuumia vilivyo. Alimwangalia Sarafina alivyokuwa akiondoka, hata kuondoka mahali hapo akashindwa na hivyo kuchukua chumba katika hoteli hiyo na kulala siku hiyo.
Usingizi ulikuwa mzito, kichwa chake kilivurugika, alichanganyikiwa kupita kawaida. Kila alipofumba macho, taswira ya msichana huyo ilimjia kichwani mwake kitu kilichomfanya kuwa kwenye hali mbaya kupita kawaida.
“Sarafina! Nitakupata tu! Siwezi kuacha kukwambia kwamba nakupenda. Nitakupata tu,” alisema Richard na kutulia katikati ya kitanda, usingizi haukuja, usiku mzima alikesha kama popo akimfikiria Sarafina.
Sarafina hakuwa na habari na Richard, kwake, mwanaume huyo alionekana kuwa mtu wa kawaida, asiyejiweza ambaye hakuwa na uhakika kama angeweza kumnunulia hata wigi la Kibrazil. Hakutaka kuwa naye, umasikini wa nyumbani kwao ulikitesa kichwa chake na hakukuwa na kitu kingine alichokifikiria kama kupata pesa za kuweza kufanya kila kitu.
Alihitaji nguo, vipodozi na vitu vingine vingi kwa ajili ya maisha yake hivyo hakuona kama kulikuwa na sababu ya kuwa na mwanaume ambaye hakuwa na pesa.
Aliendelea kutanua, david hakuwa na hiyana, alimpa Sarafina kila kitu alichokuwa akikihitaji lakini pia naye alipata kila kitu alichokuwa akikihitaji kwa msichana huyo. Mapenzi yakamchanganya Sarafina, hakumfikiri mwanaume yeyote yule, kwake, David alikuwa zaidi ya mtu yeyote yule, kwake, hakukuwa na mwanaume ambaye alikuwa na thamani kubwa kama David.
Chuoni wakajua, watu wengi wakashangaa, sarafina hakutakiwa kuwa na mtu kama David, mwanaume huyo alikuwa mtu wa wanawake, aliwafunua wanawake wengi chuoni hapo, aliwafanya alivyotaka, wanawake wengi walilia kwa ajili yake, wengi walitoa mimba kwa kuwa alikuwa akizikataa, kitendo cha Sarafina kuwa na mwanaume huyo ilionekana kuwa kama marudio ya maisha ya wasichana wengine kwamba naye angepatwa na balaa kama yaliyowapata wanawake wengine.
“Sarafina! Ninakupenda, ninakupenda sana,” alisema David huku akimwangalia msichana huyo machoni.
“Nakupenda pia!”
“Ungependa twende wapi?”
“Maisha Basement! Nimesikia kuna wasanii, Diamond na Ali Kiba watapanda jukwaani kwa pamoja kutambulisha ngoma yao mpya. Jamani! Nawapenda wale mpaka naumwa!” alisema Sarafina huku akimwangalia David.
“Hakuna shida!”
Maisha ya starehe yakamteka msichana huyo, alikwenda huku na kule akila raha, kwake, kila kitu kilionekana kuwa chepesi kwa kuwa tu alikutana na mwanaume aliyekuwa tayari kumpa kiasi kingi cha fedha kwa ajili ya kufanyia mambo yake.
Hakutaka kumfikiria Richard, kila alipokuwa akimuona chuoni hapo, alimuonea huruma, alionekana kuwa mwanaume mwenye maisha duni, mwanaume ambaye alitakiwa kupata zali la mentali kumpata mwanamke mwenye pesa ili ayaendeleze maisha yake, kwake, kwa jinsi alivyomwangalia Richard, alionekana kuwa naye mbalimbali kama mbingu na nchi.
Maisha yaliendelea, kila siku walikuwa watu wa kula raha. Sarafina alibadilika kwa asilimia mia moja, hakuwa yule Sarafina wa zamani, yule mshamba mshamba ambaye hata kufika Mlimani City aliogopa.
Alikuwa na bwana mwenye pesa kidogo ambaye aliyafanya maisha yake kuwa na mteremko. Hakuwa akiingia sana darasani kama kawaida, muda mwingi alikuwa akilala kwani kwa nyakati za usiku alikuwa akitoka sana na kwenda klabu.
Baada ya miezi miwili ya starehe Sarafina akaanza kuona mabadiliko, yale mapenzi aliyokuwa akiyaonyesha David yalionekana kupungua. Hakuwa mtu wa kumpigia simu kama ilivyokuwa zamani, hakuwa mtu wa kumtumia meseji kama kipindi kilichopita.
Yeye ndiye alikuwa mtumaji wa meseji na mpigaji simu. Hilo lilimuumiza kwa kuwa alikuwa akimpenda mwanaume huyo, hakutaka kumuacha, mabadiliko hayo yaliufanya moyo wake kusikia maumivu makubwa mno.
Akatafuta muda wa kukaa na David kwa lengo la kuzungumza naye lakini kila walipokutana, kitu cha kwanza kabisa kilikuwa kufanya ngono. Maisha hayo yakamtawala, akawa mtumwa wa ngono kwa David kiasi kwamba hakupata muda wa kumuuliza kuhusu uhusiano wao kuanza kuyumba.
“Tatizo nini David?” aliuliza Sarafina.
“Kuhusu nini?”
“Umebadilika!”
“Nimekuwaje mpenzi? Mbona nipo kawaida. Halafu leo umetokelezea kweli! Kwa hicho kinguo ulichokivaa! Urembo wako wa asili unaonekana vilivyo,” alisema David, akamtoa Sarafina katika lengo lake. Akabaki anatabaamu.
“Huna tofauti na Jeniffer Lopez aliyokuwa kwenye ubora wake. Hebu njoo kitandani kwanza,” alisema David, hapohapo akamuinua Sarafika kutoka kwenye kochi lililokuwa chumbani kwake na kumuweka kitandani, kilichofuata ni kushikana hapa na pale, kuvuana nguo na ndani ya dakika kumi, kitanda kikaanza kulalamika.
Miezi mingine miwili baadaye, Sarafina akaanza kujihisi tofauti mwilini mwake, akaanza kusikia uchovu huku muda mwingi akitamani kulala. Hakujua ni kitu gani kiliendelea lakini hali aliyokuwa nayo alipowaambia marafiki zake, hawakumficha, wakamwambia kwamba inawezekana ikawa mimba.
Akashtuka, hakutegemea kusikia kitu kama hicho, aliogopa, japokuwa alikuwa akilala sana na David lakini hakutarajia kama ingetokea siku moja angepata mimba, aliogopa, kila alipowakumbuka wazazi wake, jinsi walivyohangaika kutafuta pesa ili asome, akaona kungekuwa na tatizo kubwa.
Hakutaka kusubiri, haraka sana akaelekea hospitalini kwenda kupima. Njiani alikuwa akitetemeka, aliogopa, kijasho chembamba kilikuwa kikimtoka. Hapo ndipo alipojuta kuwa na David, alijuta kuwa katika uhusiano na mwanaume huyo.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Alipofika hospitalini akakaa kwenye foleni na zamuu yake ilipofika akaingia ndani ambapo akaambiwa apeleke mkojo wake na kufanya hivyo, ulivyopimwa, akagundulika kuwa na mimba ya wiki mbili.
Alilia sana, alihuzunika kupita kawaida. Mbele yake maisha yakaanza kuonekana kuwa na ukungu mkubwa, hakuamini kama mwisho wa kila kitu ungekuwa namna ile.
Hakutaka kukaa kimya, akampigia simu David, mwanaume huyo alipoiona simu hiyo, hakuipokea, alitulia huku akiiiangalia tu. Mapenzi yalitoka moyoni mwake, hakumpenda Sarafina kama ilivyokuwa kipindi cha nyuma, alikuwa msichana wa starehe, alimuhitaji kipindi ambacho alikuwa na mhemko, kipindi ambacho wasichana wake wote walikuwa bize, ndipo alipopigiwa simu na kumfuata David ambapo huko, akavua nguo zake, akajilaza kitandani na kupanua miguu yake.
“Unasemaje?” lilisikika swali kutoka kwa David mara baada ya kupokea simu.
“Nataka nikuone mpenzi!”
“Kuna ishu gani?”
“Kuna kitu nataka tuzungumze!”
“Kuhusu nini?”
“Tuonane kwanza!”
“Sasa hicho kitu hakina hata intro? Niambie kwanza!” alisema David.
“Nimetoka hospitali!”
“Unaumwa?”
Hapo ndipo Sarafina akaanza kumuelezea David kila kitu kilichotokea, jinsi alivyokuwa akijisikia uchovu na kwenda hospitalini na kupima na kugundulika kwamba alikuwa na ujauzito.
“Mimba ya nani sasa?” aliuliza David.
“Yako!”
“Yangu? Eti mimba yangu! Unasema kabisa bila hofu, huogopi kudanganya mtoto wa kike, unajiamini na kusema mimba yangu,” alisema David, hakutaka kuongea sana, hapohapo akakata simu.
“Halo! Halo! Halo mpenzi!” aliita Sarafina lakini upande wa pili hakukusikika sauti tena.
Aliumia moyoni mwake, akalia kupita kawaida, hakuamini kile kilichotokea kwamba David, mwanaume aliyempenda kwa moyo wa dhati alimgeuka baada ya kumwambia kwamba alikuwa mjauzito.
Hapo ndipo alipoiona dunia chungu, hapo ndipo maneno ya wazazi wake walipomwambia kwamba alitakiwa kusoma ndipo yalipoanza kurudi kichwani mwake. Alijuta, kile kilichokuwa kimetokea kwake kilionekana kuwa kama ndoto ambapo baada ya muda angeshtuka na kujikuta akiwa kitandani.
Alimpenda David, alimwamini sana na muda mwingi walikuwa wakizungumza juu ya kutengeneza familia pamoja lakini kitu cha ajabu kabisa, alipopata mimba, mwanaume huyo akamwambia kwamba haikuwa yake.
Hakutaka kukubali, akampigia simu David kwa lengo la kumsisitizia kile alichomwambia kwamba kilikuwa ni ukweli lakini simu ya mwanaume huyo haikuwa ikipatikana na alipokuwa akipiga zaidi na zaidi, simu ikaacha kupatikana, kwa maana hiyo ikawa imezimwa.
“David….nini kimetokea? Mbona umebadilika?” aliuliza Sarafina na kuanza kulia.
Hiyo ndiyo siku iliyobadilisha maisha yake yote, huzuni kubwa ikamjaa moyoni mwake, akakosa furaha, akakosa amani, hakujua ni kitu gani alitakiwa kuwaambia wazazi wake kama tu wangegundua kuwa alikuwa na mimba.
“Sarafina! Kuna nini?” aliuliza rafiki yake aliyeitwa Catherine.
“Nina mimba!” alijibu Sarafina.
“Una mimba?”
“Ndiyo!”
“Ya nani? Ya David?”
“Ndiyo!”
“Imekuwaje? Imepitaje tena?” aliuliza Catherine kana kwamba hakujua mimba ilikuwa inapitaje.
Sarafina hakujibu swali hilo, akajilaza kitandani, akajifunika shuka na kuendelea kulia. Moyo wake ulichoma na kuchoma, aliumia lakini ukweli haukubadilika, bado uliendelea kubaki vilevile kwamba David alikataa mimba.
“Nitafanya nini? Ni lazima nimtafute!” alisema Sarafina.
Hakutaka kuchelewa, akaanza kumtafuta mwanaume huyo kwa lengo la kuzungumza naye. Hata walipokutana, hakubadilika, aliendelea kumwambia kwamba mimba haikuwa yake.
Hilo lilimuuma mno, David yuleyule aliyekuwa akimsiia ndiye aliyekuwa akimwambia maneno hayo ambayo moyoni mwake yalifanana na msumari wa moto.
Hakuwa na la kufanya zaidi ya kukubaliana na ukweli kwamba alikuwa na mimba na mhusika alikataa kwa kusema kuwa haikuwa yake.
“Kaitoe,” alisema rafiki yake, Catherine.
“Bora nifanye hivyo! Siwezi kuwa na mimba, nitawaambia nini wazazi wangu! Cathy! Siwezi kuwa na mimba, sipo tayari kuzaa, ni bora niitoe,” alisema Catherine.
“Basi mwambie David!”
“Nimwambie nini?”
“Kwamba unatoa mimba!”
“Atakubali?”
“Akikataa sawa. Ila ninachotaka akupe pesa ya kutolea,” alisema Catherine.
“Sawa.”
Hilo ndilo alilolifanya Sarafina, hakutaka kuchelewa, akampigia simu David na kumwambia lengo lake la kutaka kutoa mimba hiyo hivyo alihitaji kiasi fulani cha pesa. David hakutaka kuchelewa, hapohapo, tena kwa haraka sana akamtumia kiasi cha shilingi laki mbili.
“Kaitoe haraka sana,” aliandika ujumbe mfupi.
“Sawa mpenzi!” aliitikia Sarafina na kumpanga Catherine kwamba siku inayofuata ilikuwa ni ya kwenda kwenye zahanati ya uchochoroni kwa ajili ya kutoa mimba.
Moyo wa Richard haukuwa na nafuu, ulitawaliwa na majonzi tele, alikosa furaha ambayo alitegemea kwamba angeipata. Alihuzunika mno kwa sababu alikataliwa na msichana aliyekuwa akimpenda kwa moyo wote.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Hakuacha kumfikiria, kila alipolala usiku, taswira ya msichana huyo ilimjia ndotoni. Wakati mwingine alitamani kumwambia kwamba alikuwa mtoto wa bilionea mkubwa lakini aliogopa kufanya hivyo.
Kila siku ilikuwa ni ya mateso tele, alipokwenda chuo na kumuona Sarafina akiwa na wakina David, moyo wake ulimuuma kupita kawaida. Alitamani kuwafuata wanaume hao na kuwaambia wamuachie msichana aliyekuwa akimpenda kwa moyo wa dhati lakini hilo halikuwezekana kabisa.
Siku ziliendelea kukatika, baada ya miezi kadhaa, akamuona Sarafina akianza kubadilika. Hakuonekana kuwa na furaha kama kipindi cha nyuma, hakuonekana kuwa na ukaribu na David kama ilivyokuwa.
Hilo halikumsumbua, aligundua kwamba mwanaume huyo alimchezea msichana huyo na hivyo kuamua kuachana naye. Hiyo ilionekana kuwa nafasi yake na kumfuata lakini alihofia. Kama Sarafina alimkataa kipindi cha nyuma, alikuwa amebadilika nini? Ilikuwa ni lazima kumkataa kwa mara nyingine tena.
Akaachana naye, akaendelea na mambo yake lakini kila alipomuona, moyo wake haukuacha kuuma kwani alitamani kumuona akiwa na furaha siku zote, furaha isiyomuhusisha mwanaume yeyote yule zaidi yake.
Baada ya kupita miezi mitatu, akashtuka kumuona msichana huyo akiwa amenenepa na kugundua kwamba alikuwa na mimba. Huo ndiyo ulikuwa msumari mkubwa kuliko yote moyoni mwake. Aliumia kwani kwa jinsi alivyompenda Sarafina hakutegemea kumuona akiwa na mimba ya mwanaume mwingine.
Uongozi wa chuo ulipogundua hilo, haukutaka kumuacha, ukamfukuza. Richard aliumia zaidi, alitamani kumfuata Sarafina na kumwambia kwamba alikuwa tayari kumlea hata mtoto wake lakini mwisho wa siku awe naye lakini hilo lilishindikana kabisa.
Alikaa siku mbili, akaamua kumtafuta Sarafina, ili akimpata aweze kuzungumza naye lakini kitu kilichomchosha ni baada ya kuambiwa kwamba msichana huyo alirudi nyumbani kwao Mwanza.
“Lakini nasikia kwao ni masikini! Itakuwaje?” alijiuliza lakini hakupata jibu.
Hakutaka kuishia hapo, alichokifanya ni kumpigia simu, haikuwa ikipatikana, marafiki wa msichana huyo wakamwambia kwamba aliachana na matumizi ya simu kwani kila alipokuwa akiliona jina la David moyo wake ulimuuma mno.
“Na atarudi lini?” aliuliza Richard.
“Labda akijifungua!”
“Daah! Nitakwenda Mwanza kumtafuta. Anaishi wapi vile?” aliuliza Richard.
“Mabatini!”
“Mmh! Napafahamu! Nitakwenda huko!” alisema Richard.
Alipafahamu Mabatini, ulikuwa ni mmoja wa mitaa masikini jijini Mwanza. Moyo wake ulikuwa na hamu kubwa ya kumsaidia, ni kweli alimkataa, ni kweli hakumtaka lakini bado ndani ya moyo wake alisikia mapenzi mazito juu ya msichana huyo.
Alimpenda sana, hakutaka kubaki Dar es Salaam, siku iliyofuatia akapanda ndege na kuelekea Mwanza huku lengo lake likiwa ni kuonana na msichana huyo na kumwambia kwamba alikuwa tayari kumlea mtoto wake ambaye angemzaa.
****
Sarafina na Catherine wakafika katika zahanati moja uswahilini kwa ajili ya kutoa mimba. Msichana huyo alionekana kuogopa, katika maisha yake alisikia sana juu ya madhara ya kutoa mimba, alijua kabisa kwamba kizazi kingeweza kuharibika au yeye kufa lakini hayo hayakumtoa dhamira yake aliyotaka kuifanya.
Alikaa kwenye benchi na Catherine, japokuwa walikuwa wakiongea lakini Sarafina hakuonekana kuwa sawa kabisa, alikuwa kimya, kichwa alikiinamisha na muda mwingi machozi yalikuwa yakimtoka.
Kichwa chake kilisumbuliwa na fikira kuhusu David, bado hakuamini kama mwanaume huyo alimtenda kiasi chote hicho. Yaani pamoja na mapenzi aliyompa, pamoja na kumthamini sana lakini mwisho wa siku mwanaume huyo akaondoka mikononi mwake.
Baada ya dakika ishirini, daktari akatokea mahali hapo na kuwaita. Akawauliza tatizo walilokuwa nalo na wao kumwambia ukweli kile kilichowapeleka kuwa ndani ya zahanati hiyo.
“Kama ni ya wiki mbili, gharama ni elfu sitini,” alisema daktari huyo.
“Hakuna tatizo!”
Wakaambiwa wasubiri kwenye benchi, muda wote Sarafina hakuonekana kuwa na raha, mapigo ya moyo yalikuwa yakidunda huku mbele yake akikiona kifo. Hakuhitaji mtoto kipindi hicho, bado alihitaji sana kusoma na ndiyo maana alikuwa mahali hapo.
“Naogopa sana Cathy!” alisema Sarafina huku akimwangalia rafiki yake.
“Unaogopa nini? Wala huwezi kufa, ni kitendo cha dakika kadhaa tu, hata maumivu husikii tena,” alisema Catherine.
“Kweli?”CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Ndiyo!”
Alimwamini sana, wakaendelea kusubiri na baada ya dakika kadhaa, daktari akamuita Sarafina ambaye aliingia ndani ya chumba kile na kumtaka kulala kitandani. Akafanya hivyo.
Mapigo yake ya moyo yaliendelea kudunda zaidi, aliogopa, moyo wake ukajawa na hofu huku kijasho chembamba kikianza kumtoka. Alipoiona mikasi na visu juu ya meza, alizidi kuogoa zaidi.
“Mbona unatetemeka binti?’ aliuliza daktari.
“Hapana! Hapana dokta! Siwezi!” alisema Sarafina huku akijitoa katika kitanda alichokuwa amelala.
Akatoka ndani ya chumba kile, daktari akabaki akimshangaa. Hakusimama kuzungumza na Catherine aliyekuwa akimsubiri kwenye benchi, aliunganisha na kutoka nje kabisa. Rafiki yake huyo alibaki akishangaa, hakuamini kama kazi ile ilifanyika kwa dakika chache namna ile.
Alipomfikia, akamuuliza kama daktari alimaliza lakini Sarafina alimwambia kwamba aliahirisha, hakutaka kuitoa mimba hiyo, alikuwa radhi kuzaa lakini si kuua kiumbe kisicho na hatia.
“Unasemaje?” aliuliza Catherine huku akionekana kutokuamini.
“Acha nizae. Naweza kumzaa Lady Jay D au Nyerere. Sipo tayari kutoa mimba,” alisema Sarafina.
Catherine alishangaa lakini ndiyo ulikuwa msimamo wa msichana huyo, hakutaka kutoa mimba na alikuwa tayari kuona akizaa na kumtunza mtoto wake. Wakaondoka na kurudi chuo, huko, maisha yaliendelea, hakuacha kumpigia simu David, mwanaume huyo hakuwa akipokea na wakati mwingine alihisi kama anasumbuliwa na hivyo kuizima simu hiyo.
Sarafina aliendelea kuumia moyoni mwake lakini hakuwa na jinsi. Alipokuwa akimuona Richard alijishtukia, wakati mwingine alikuwa akijificha kwani mwanaume huyo ndiye aliyeonyesha kuwa na shida naye kwa hali na mali japokuwa alionekana kuwa masikini wa kutupwa.
Baada ya miezi kadhaa, kila mtu akajua kwamba alikuwa na mimba, muonekano wake ukawatia hofu wanachuo wote. Uongozi ukamuita na kuzungumza naye, hakubisha, akawaambia kwamba kweli alikuwa na mimba hivyo kufukuzwa chuoni.
Hakuwa na pa kwenda zaidi ya nyumbani kwao. Ingekuwa rahisi kwenda nyumbani kwa kina David kama tu wangekuwa pamoja lakini kwa kuwa alikuwa amekataliwa na mwanaume huyo, hakuwa na jinsi zaidi ya kujipanga kurudi jijini Mwanza.
Ndani ya basi mawazo yake yalikuwa kwa wazazi wake, hakujua wangemfanya nini baada ya kugundua kwamba alikuwa mjauzito. Walitumia kiasi cha fedha kwa ajili yake, walikopa kuhakikisha anapata elimu bora lakini mwisho wa siku alikuwa akiwapelekea mimba nyumbani.
Alipofika Mwanza, kabla ya kwenda nyumbani akatafuta saluni, akatoa blichi na kiduku kisha kujiweka kama msichana wa kawaida asiyekuwa na tatizo lolote lile. Alipofika nyumbani, wazazi wake walishangaa, hakikuwa kipindi cha likizo lakini alikuwa amerudi, alirudi kufanya nini?
“Una mimba?” aliuliza mama yake huku akimwangalia kwa mshtuko, aliligundua hilo baada ya kuona mabadiliko makubwa.
“Ndiyo mama! Naomba unisamehe!” alisema mama yake.
“Yeleuwiiiiiiii….una mimba!” alisema mama yake kwa kupayuka.
Hakuzungumza kitu zaidi ya kupiga kelele, akamwambia kwamba hiyo ilikuwa kesi kubwa na alitakiwa kumsubiri baba yake. Sarafina akabaki akitetemeka, alimfahamu baba yake, alikuwa mwanaume mkorofi ambaye hakuwa na masihara hata kidogo.
Alibaki nyumbani hapo akilia tu, alimsubiri baba yake, wakati mwingine alijisemea kwamba ilikuwa ni lazima kufukuzwa lakini wakati mwingine aliamini kwamba baba yake asingeweza kumfukuza kwa kuwa alikuwa mtoto wake.
Ilipofika saa kumi na mbili jioni, Mzee Butati akafika nyumbani hapo, kwanza alishangaa kumkuta sarafina, hicho hakikuwa kipindi cha likizo sasa ilikuwaje binti huyo awe nyumbani hapo. Akamsalimia na kwenda chumbani, huko, mkewe akamwambia kilichokuwa kimetokea.
Maneno hayo yalimtia hasira, hakuamini kama kweli mtoto wake kipenzi, Sarafina alirudi nyumbani hapo akiwa na mimba. Alikumbuka mkopo waliokuwa wakikopa kwa ajili ya msichana huyo, alikumbuka maumivu aliyokuwa akiyapata kufanya kazi ili kulipa mikopo aliyokuwa akichukua kwa ajili ya binti yake, leo hii, pamoja na tabu zote, alirudi nyumbani akiwa na mimba.
“Unasemaje?” alimuuliza mkewe kana kwamba hakujua alichoambiwa.
“Amekuja na mimba. Huyo hapo na tumbo lake,” alisema mkewe.
Mzee Butati akatoka chumbani na kuelekea sebuleni, alionekana kama mbogo, alikuwa na hasira mno, hakutaka kuzungumza kitu chochote kile, akamshika mkono Sarafina na kutoka naye nje kwani aliamini kwamba kama angempiga basi angeweza kusababisha matatizo kwa mtoto.
“Umekuja kufanya nini na mimba yako?” aliuliza Mzee Butati huku akimwangalia sarafina.
“Nisamehe baba!” alisema Sarafina huku akilia kwa uchungu, tayari majirani waliokuwa ndani ya nyumba zao wakatoka nje na kuangalia kilichokuwa kikiendelea.
“Ninasema hivi! Ondoka nyumbani kwangu, sitaki kukuona, yaani kuanzia leo wewe siyo mtoto wangu! Ondoka nyumbani kwanguuuuuu…” alisema Mzee Butati kwa hasira kiasi kwamba mpaka akawa anatetemeka.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Sarafina aliogopa, aliwahi kumuona baba yake akiwa kwenye hasira lakini siku hiyo alionekana kuwa tofauti, alionekana kuwa na hasira kuliko siku zote. Akaondoka huku akilia, katika mfuko wa sketi yake alikuwa na kiasi cha shilini laki moja tu, hakujua maisha yangekuwaje na kiasi hicho cha fedha.
Giza likaanza kuingia, akaondoka nyumbani hapo huku akilia. Wazazi wake walimfukuza, hakuamini kama angeweza kupokelewa na watu wengine, mawazo yaliyomjia kichwani mwake ni kurudi Dar es Salaam.
Usiku wa siku hiyo akachukua chumba gesti na siku iliyofuata akapanda ndani ya basi na kuanza safari ya kurudi Dar. Moyo wake ulikuwa na huzuni kubwa, hakujua ni wapi alitakiwa kuelekea, aliwaza kwenda nyumbani kwa kina david lakini hakuamini kama mwanaume huyo angeweza kumpokea, alijua kabisa kwamba angemfukuza kwa kuwa tayari alimpa hela ya kutoa mimba lakini hakufanya hivyo.
Siku hiyo usiku gari likaingia Ubungo jijini Dar, akateremka na kwenda katika Mtaa wa tandale na kuchukua chumba katika gesti moja na kutulia humo. Usiku mzima hakulala, kichwa chake kilikuwa na mawazo tele, alikuwa na ndoto za kuwa mtu mwenye heshima hapo baadaye lakini ndoto yake hiyo ikafutika kama upepo, mimba aliyokuwa nayo ikayaharibu maisha yake.
Usiku huo ulikuwa mgumu kupata usingizi, alikuwa akiyafikiria maisha yake, aliharibu hivyo ilikuwa ni lazima kufikiria namna ambavyo angeishi na mimba yake mpaka kujifungua salama.
“Nitafanya kila kitu kumtunza mtoto wangu!” alisema.
Asubuhi ilipofika, akatoka ndani ya chumba kile, akaanza kuelekea katika sehemu mbalimbali, hasa migahawa akitafuta kazi. Hakutamani kuishi maisha ya kumtegemea mtu mwingine, alitaka kuishi kwa kujitegemea yeye mwenyewe.
Alizunguka katika migahawa yote Tandale japo apate kazi, hakupata kazi, akaelekea Mwananyamala napo mambo yalikuwa magumu. Siku hiyo ilikuwa ni siku ya kuzunguka kila kona, akakosa kazi, mpaka inafika saa moja usiku, alikuwa amechoka, mfukoni alikuuwa na shilingi elfu kumi na tano tu na hakuwa amekula.
Akaelekea katika mgahawa mmoja na kula, alipomaliza, akaondoka na kuelekea mitaani. Hakuwa na sehemu ya kulala, alipopaona kufaa ilikuwa ni kwenye nyumba moja ya kawaida ambayo ilikuwa na kigiza fulani huku kukiwa na kibaraza, hapo ndipo palionekana kuwa sehemu sahihi ya yeye kulala, akatafuta maboksi, akayakosa hivyo kutafuta viroba vya gunia, akavipata, havikuwa visafi, hakujali, akavitandika na kulala kwani hakuwa na jinsi.
Kutoka katika uzuri wa ajabu, kupapatikiwa na wanaume wengi mpaka kufikia hatua ya kulala mtaani, tena juu ya viroba ilikuwa ni hatua moja kubwa kushuka chini. Usiku huo akayafikiria maisha yake kwa ujumla, jinsi alivyokuwa akipapatikiwa na wanaume wengi, jinsi alivyokuwa akipendwa kila sehemu.
Mtu ambaye alimjia kichwani mwake mara nyingi hakuwa mwingine bali Richard. Akamfikiria sana mwanaume huyo, jinsi alivyokuwa akimpenda, aliamini kwamba kama angepata mimba ya mwanaume huyo asingeweza kumfukuza japokuwa alikuwa masikini.
Akajuta, akalia sana, akaumia lakini hilo halikuweza kubadilisha maisha yake. Pale alipokuwa, akapata kazi kubwa ya kufukuza mbu waliokuwa wakimuuma, baridi lilimpiga lakini hakujali, akaingia katika maisha ya mitaani, alikuwa na kazi kubwa ya kuendelea kuishi katika maisha hayo. Hakujua angeishi kwa kipindi gani, hakujua kama angeishi mpaka kifo chake, hakuwa na jinsi, alikubaliana na maisha hayo yaliyosababishwa na uzuri wake wa sura na umbo lake matata.
Wakati akiwa na mawazo lukuki, akapitiwa na usingizi, akalala na kuamshwa na adhana iliyokuwa ikiadhiniwa alfajiri, akaamka, hakulala tena, alikaa na ilipofika saa moja asubuhi, akaanza kuzunguka huku na kule kutafuta kazi.
Hakuchagua kazi, alitaka yoyote ambayo ingeyafanya maisha yake kuwa na afueni. Alizunguka na kuzunguka, mfukoni alikuwa na elfu kumi na moja, alikula na kuendelea kuzungumza, jua likamchoma lakini hakujali, mpaka inafika saa moja usiku, hakupata kazi, akabakiwa na kiasi kidogo zaidi cha fedha na ilipofika majira ya saa tano usiku, akarudi katika nyumba ileile, akaweka viroba vyake na kulala huku akiwa hoi. Kila alipoyatathmini maisha yake ya baadaye, aliiona dhiki kubwa ikimsogelea.
Baada ya saa kadhaa ndege ikaanza kuingia katika uwanja wa ndege jijini Mwanza, Richard akateremka na kuanza kuelekea katika jengo la uwanja huo. Hakutaka kuzungumza na mtu yeyote, kitu pekee kilichokuwa kichwani mwake wakati huo kilikuwa ni msichana Sarafina ambaye katika kipindi hicho aliamini kwamba alikuwa nyumbani kwao.
Akatoka ndani ya jengo la uwanja huo, alipofika nje akachukua teksi ambayo ilimpeleka mpaka katika Hoteli ya Tausi na kutulia hapo. Siku hiyo hakutaka kuzunguka, kwa kuwa ilikuwa ni jioni, akafanya mambo mengine huku akipanga siku inayofuatia ndiyo ya kwenda nyumbani kwa kina Sarafina kumuona kwa kuamini kwamba kama angefanya hivyo basi msichana huyo angeweza kukubaliana naye kwamba alikuwa akimpenda kwa moyo wa dhati.
“Hakuniamini! Sasa nitataka aniamini niliposema kwamba ninampenda,” alisema Richard.
Alishindwa kuuficha moyo wake, ulikuwa kwenye mapenzi ya dhati, alimpenda sana Sarafina zaidi ya msichana yeyote yule, hakujali kuhusu mimba aliyokuwa nayo, alichokuwa akikiangalia ni jinsi moyo wake ulivyokuwa ukimpenda.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
Usiku huo akalala na ilipofika asubuhi, kitu cha kwanza kabisa kilikuwa ni kwenda katika Mtaa wa Mabatini kwa lengo la kuonana na Sarafina aliyekuwa ameelekea huko kutokea Dar es Salaam.
Hakuwa akipafahamu lakini kwa kuwa aliulizia sana, akapelekwa mpaka katika mtaa huo na alipoulizia jina la sarafina, ilikuwa rahisi kupelekwa huko. Hakuchukua dakika nyingi akafika, hali aliyoikuta nyumbani hapo haikumvutia kabisa.
Aliwakuta wazazi wote wawili wakiwa wamekaa nje, kwa jinsi walivyoonekana, walikuwa na hasira kupita kawaida. Hakujua ni kitu gani kilikuwa kikiendelea mahali hapo, hakujua kama Sarafina alikuwepo ndani au la.
Aliwasalimia na kusimama kiheshima, akawaambia kilichokuwa kimewaleta. Mzee Butati akasimama kwa hasira, akili yake ilimwambia kwamba mwanaume aliyesimama mbele ya macho yao ndiye aliyempa ujauzito binti yao kwani hata lafudhi yake ilisikika kama mtu aliyetokea Dar.
“Wewe ndiye uliyempa mimba binti yangu?” aliuliza mzee Butati huku akionekana kuwa na hasira, palepale alipokaa, akachukua panga lililokuwa pembeni yake.
“Mzee! Nimekuja tuzungumze kwanza!”
“Niambie kama wewe ndiye uliyempa mimba mtoto wangu?” aliuliza mzee Butati kwa hasira, tayari watu waliokuwa pembeni wakasogea kwani hali ilivyoonekana mahali hapo, ilikuwa ni lazima mzee Butati afanye jambo.
Richard aliogopa, alitetemeka, kwa jinsi alivyomwangalia mzee yule, aliziona hasira zake usoni mwake, kijasho chembamba kilikuwa kikimtoka, kwa lile panga alilokuwa nalo mkononi mwake akahisi kabisa kwamba mzee huyo angeweza kumfanyia jambo baya.
Hakukimbia, alitulia huku akimwangalia mzee huyo machoni, alijaribu kumwambia ukweli kwamba yeye hakuhusika, alimfahamu sana Sarafina lakini ukweli ni kwamba hakuwahi kupendwa na msichana huyo mrembo.
Mzee Butati akatulia, akahisi kwamba kijana huyo alikuwa na mambo mengi ya kumwambia hivyo kumpunguza hasira zake na kumruhusu kukaa chini na kusikiliza ni kitu gani kijana huyo alitaka kumwambia.
Richard hakutaka kuficha, alitaka kuwa mkweli kwa kila kitu, alichoamini ni kwamba msichana huyo alikuwa ndani ya nyumba hiyo na kitu ambacho kingemfanya kuwa na amani ni kuwaambia wazee hao ukweli juu ya kile kilichokuwa kimetokea.
Akaanza kuwahadithia kilichokuwa kimetokea jijini Dar. Hakutaka kuwaficha kwa kitu chochote kile, aliwaambia jinsi alivyokuwa na malengo na binti yao, alivyodhamiria kuwa naye na mwisho wa siku kumuoa lakini msichana huyo alikataa.
Wazazi wa Sarafina walikuwa kimya wakimwangalia Richard, alizungumza kwa kujiamini, aliwaambia wazazi hao jinsi alivyokuwa, alikuwa mtoto wa bilionea mkubwa nchini Tanzania na lengo lake kubwa la kutaka kuwa na Sarafina ni kumzalia watoto, kujenga familia na kumsaidia yeye na familia yake.
Mzee Butati alivyosikia hivyo, akapiga hatua fupifupi kurudi nyuma, akaliweka panga chini kisha kushika mikono yake kichwani. Alichanganyikiwa, alikuwa kwenye umasikini mkubwa sana lakini mwisho wa siku, alimfukuza binti yake, kwa maana hiyo msaada ambao alitakiwa kuupata asingeweza kuupata.
“Mke wangu! Tumefanya makosa,” alisema mzee Butati huku akimwangalia mke wake, uso wake tu ulionyesha kujuta kwa kile alichokuwa amekifanya.
Huo haukuwa muda wa majuto, ulikuwa ni muda wa kukubaliana kwa kile kilichokuwa kimetokea, walimwambia Richard ukweli kwamba walimfukukuza Sarafina siku iliyopita, na mpaka muda huo hawakujua binti huyo alikuwa wapi.
Richard alishangaa, hakuamini kama Tanzania bado kungekuwa na wazazi wenye roho kama hiyo, alinyong’onyea, moyo wake ukaingiwa na hasira, katika vitu ambavyo hakuwa akivipenda ni kuona msichana aliyekuwa akimpenda akipata shida. Hakuzungumza kitu, akaondoka mahali hapo.
Kilichofuata kilikuwa ni kuzunguka kila kona jijini Mwanza, alijua kwamba angebahatika kumuona msichana huyo mjini. Alifanya kazi hiyo ya kuzunguka kwa siku tatu lakini hakufanikiwa, akaamua kurudi jijini Dar ambapo hakukaa sana, baada ya wiki mbili, akaondoka na kuelekea nchini Marekani kusoma katika Chuo cha Mississippi kilichokuwa katika jiji hilohilo.
****
Maisha ya Sarafina hayakubadilika, bado yalikuwa kwenye msoto mkubwa, hakuwa na pa kulala, aliendelea kulala katika vibaraza vya nyumba mbalimbali. Usiku, baridi lilimpiga, mbu walimuuma lakini hakuwa na cha kufanya.
Alikwishakwenda kwa marafiki zake kuomba msaada, kwa Catherine, alifukuzwa kama mbwa, alipomfuata rafiki yake mwingine, Matilda, hakumfungulia mlango, kwa kifupi hakutaka kabisa kuonana naye.
Mrembo yule, aliyewatikisa wanaume akaanza kufifia, urembo wake aliokuwa akiringia ukaanza kupotea, figa yake kali ikaanza kondoka, Sarafina alilia mno, aliyajutia maisha yake, tamaa ya kupenda pesa leo hii ilimfanya kuishi katika maisha aliyokuwa akiishi.
Mchana wanaume walipokuwa wakimuona walimmendea, walihisi kwamba alikuwa msichana aliyekuwa akiishi nyumba fulani na usiku ulipoingia, walishangaa kumuona akiwa analala mitaani, tena katika vibaraza vya nyumba.
Hawakumuelewa msichana huyo, wanaume hawakutaka kumfuata, alikuwa mzuri lakini kila mmoja alimuogopa kwa kuhisi kwamba alikuwa ofisa wa Usalama wa Taifa ambaye alifika Tandale kwa ajili ya kuchunguza kitu fulani.
Uoga wa wanaume hao ukamfanya kupata nafuu, hakusumbuliwa, hakubakwa, aliendelea kuishi maisha hayohayo huku asubuhi akiamka na kwenda kutafuta kazi ya kuwahudumia wateja katika migahawa mbalimbali.
Baada ya kuzunguka sana, hatimaye akafika katika Baa ya Las vegas iliyokuwa hapohapo Tandale. Alikwenda hapo kwa lengo moja la kutafuta kazi. Hakutamani kuwa mfanyakazi wa baa lakini kwa hatua aliyokuwa amefikia, hakuwa na jinsi, alikuwa radhi kuifanya kazi hiyo na mwisho wa siku apate hela ya kula.
“Hapa kazi ipo! Upo tayari kuuza baa?” aliuliza mwanaume mmoja huku akimwangalia Sarafina kwa macho ya matamanio.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Nipo tayari mzee wangu!”
“Sawa. Mshahara utakuwa elfu thelathini kwa mwezi!” alisema mwanaume huyo.
“Elfu thelathini?” aliuliza Sarafina, hakuamini kama kungekuwa na kazi yenye mshahara mdogo kama huo.
“Ndiyo! Unaona mdogo?” aliuliza mzee huyo huku akianza kubadilika.
“Hapana! Ni mkubwa na ndiyo maana nimeshangaa,” alisema Sarafina, japokuwa ilikuwa ni kazi ya kuuza baa lakini hakutaka kuiacha.
Akaanza kazi katika baa hiyo, walevi walipokuwa wakifika mahali hapo, walipenda sana kuhudumiwa na Sarafina kwa kuwa alikuwa msichana mrembo na msafi. Kila wakati alipenda kutabasamu japokuwa moyoni mwake kulikuwa na maumivu makali mno.
Kama ilivyokuwa kwa wahudumu wengine, hata yeye alikuwa akishikwashikwa, kila alipobeba chupa ya pombe na kupeleka katika meza za wateja, huko alishikwa makalio na hata wakati mwingine kusifiwa kwa uzuri aliokuwa nao.
“Unajua wewe dada mzuri sana,” alisema jamaa mmoja huku akimwangalia Sarafina.
“Ahsante!”
“Unakunywa pombe?”
“Hapana!”
“Daah! Unakosa ladha moja matata sana duniani! Pole. Hivi unaweza kunipa namba yako ya simu?’ aliuliza jamaa huyo.
“Sina simu!”
“Basi nikupe yangu moja ili tuwasiliane!” alisema mwanaume huyo.
“Huwa sijui kutumia simu!”
“Nitakufundisha!”
“Hapana! Usijali! Unataka Safari na nini?” aliuliza Sarafina.
Hakupumzika, kila siku alikuwa akisumbuliwa na wanaume hao, walimsfia kutokana na uzuri aliokuwa nao. Ni kama wanaume waliambiana kwani baada ya siku kadhaa wanaanza kujaa hapo baa na kila mmoja alitaka kuhudumiwa na Sarafina.
“Mimi namtaka yule dada mweupe ndiyo anihudumie,” alisema jamaa mmoja baada ya kufika hapo baa.
“Nani? Asnath?”
“Hapana yule mcheshi!”
“Mariamu?”
“Yule pale. Psipsiiiii…cheupe!” aliita jamaa huyo baada ya kumuona Sarafina.
Japokuwa tumbo lake lilikwishaanza kuonekana kwa mbali lakini msichana huyo alionekana kuwa kivutio kwa wateja wengi. Aliifanya kazi hiyo kwa kujitoa sana, kila mmoja alimpenda kutokana na upole wake.
Maisha yalikuwa na unafuu japokuwa yaliendelea kuwa mabaya. Hakuwa na chumba, alichangia chumba na wenzake, kama ikitokea mmoja akapata mteja, basi siku hiyo wengine wote walitakiwa kulala nje, na kama ulitaka kulala ndani basi ujue kwamba ni lazima uingiliwe na ukubali.
Hilo, kwa Sarafina lilikuwa gumu, wenzake walipokuwa wakipata wateja, alikwenda baa na kulala kwenye viti. Yalikuwa ni maisha yenye mateso mno lakini alivumilia.
Baada ya miezi miwili tumbo lake likaanza kuonekana, watu wakagundua kwamba alikuwa na mimba, wanaume waliokuwa wakimuona mrembo wakaanza kuondoka. Mimba iliharibu kila kitu lakini kwa Sarafina hakutaka kujali, hakuitoa mimba yake kwa kuwa alimuonea huruma mtoto aliyekuwa tumboni mwake, hivyo kubaki na mimba wala hakuona kama kulikuwa na tatizo.
Miezi ikasonga, ilipofikisha miezi sita, meneja wa baa hiyo akaamua kumfukuza Sarafina kazi. Msichana huyo akakimbilia mitaani, kulekule alipokuwa akiishi zamani. Hakuwa na fedha za kutosha kupanga chumba bali alianza upya kulala mitaani kama kawaida yake.
Mbu walimng’ata, alipigwa na baridi kali lakini hakujali, ndiyo kwanza aliendelea kufanya mambo yake, asubuhi anaamka na kuzurura kuombaomba mitaani na jioni anarudi kwenye kibaraza kulala.
****
“Nesi….nesi fungua mlango!” alisikika mwanaume mmoja akipiga kelele, saa ilionyesha ni saa saba usiku.
“Kuna nini jamani?”
“Huyu dada! Analalamika tumbo! Nadhani anataka kujifungua,” alisema jamaa huyo aliyekuwa na wenzake wawili.
Sarafina alikuwa akipiga kelele, alilishika tumbo lake, miezi tisa ilikatika na sasa alisikia uchungu wa kutaka kujifungua. Usiku huo alikuwa kwenye wakati mgumu, alikuwa akilia huku akiomba msaada, wanaume hao waliokuwa wakipita njiani ndiyo waliomfuata na kumsaidia.
Walimpeleka katika Hospitali ya Halmashauri ya Tandale, kwa kuwa alitaka kujifungua, wakamchukulia usafiri na kutakiwa kupelekwa katika Hospitali ya Wilaya ya Mwananyamala. Njiani ilikuwa tabu tupu, msichana huyo alikuwa akipiga kelele za kutaka kujifungua.
“Damu! Jamani damu!” alisema jamaa mmoja, tayari aliona damu zikianza kumtoka Sarafina sehemu za siri.
“Kaka ongeza mwendo! Kama kanyaga moto,” alisema mwanaume mmoja.
“Nakufa! Nakufa! Nisaidieni nakufa!” alisema Sarafina huku akisikia maumivu makali chini ya kitovu.
“Nesi…nesi…sogeza machela…” alisema jamaa mmoja kwa sauti kubwa iliyowakurupusha manesi waliokuwa nje.
Hawakutaka kupoteza muda, haraka sana wakachukua moja ya machela zilizokuwa nje na kuwasogezea watu wale kisha kumuweka Sarafina na kuanza kuisukuma kuelekea ndani.
Damu hazikukoma, alionekana kuwa kwenye hatua za mwisho kujifungua. Wakampeleka katika chumba cha kujifunguliwa kilichoandikwa Labour mlangoni na kumlaza kitandani.
Ilikuwa ni lazima wafanye haraka sana kwani kama wangechelewa walihofia kuyapoteza maisha ya mama na mtoto. Ndani ya dakika moja tu, tayari walikuwa wakimtoa mtoto kutoka katika mfuko wa uzazi wa Sarafina. CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Sukuma…sukumaaaa…” alisema daktari aliyekuwa ndani ya chumba hicho.
“Naumiaaaaa…siweziiiiii…” alisema Sarafina huku akipiga kelele.
Hawakutaka kukubali, tayari mtoto alianza kuonekana, kitendo cha kukubaliana naye kwamba hawezi kusukuma kulimaanisha kwamba mtoto angekufa na hata yeye maisha yake yangekuwa hatarini.
Wakaanza kumpiga vibao mapajani na mashavuni kwa kumtaka kusukuma zaidi. Alijitahidi, alisukuma kwa nguvu zote, kichwa cha mtoto kikaanza kutoka, hakukoma, aliendelea kusukuma zaidi na zaidi na baada ya dakika chache, mtoto akatoka na nesi kumkata kitovu.
Sarafina akawa hoi, hakuamini kama alijifungua salama, akataka kujua ni mtoto wa jinsia gani alikuwa amejifungua, alikuwa mtoto wa kike, mzuri. Akapewa na kumuweka kifuani mwake kwa ajili ya kuchukua harufu yake.
Uso wake ukawa na tabasamu pana, alipomaliza kumuweka kifuani kwa dakika moja, manesi wakamchukua na kwenda kumuogesha kisha kumletea. Sarafina hakutakiwa kuondoka, walimtaka kubaki hospitalini hapo kwa siku mbili kwani hali yake haikuwa nzuri kama watu wengine walivyokuwa wakijifungua.
Hospitalini hapo, hakuwa na ndugu, hakujua ni kwa namna angeweza kuishi na mtoto wake baada ya kutoka hospitalini hapo. Aliendelea kuwa mahali hapo huku vyakula vya wagonjwa vilivyokuwa vikiandaliwa na uongozi wa hospitali hiyo ndivyo alivyokuwa akila kila siku.
Kichwa kilimuuma, alikuwa na mawazo tele, aliyafikiria maisha yake, yalikuwa ni ya kuumiza sana na hakujua ni kwa jinsi gani angeweza kuishi kama ilivyokuwa zamani. Alivyokuwa peke yake tu alikuwa na maisha ya tabu, vipi kama angekuwa akiishi na mtoto wake.
Kwenye kufikiria sana, ndipo akakumbuka kwamba zamani alipokuwa akipita katika mitaa ya kitajiri ya Masaki na Mikocheni kulikuwa na nyumba nyingi za matajiri ambazo hazikuwa zimemaliziwa na ndani kulikuwa na familia za mafundi waliokuwa wakiishi.
Hukoo ndipo alipotaka kwenda kuanza maisha mapya, hakujua kama angepokelewa na familia za mafunid hao au la. Siku aliyoruhusiwa, akamchukua mtoto wake aliyempa jina la Malaika na kuanza kwenda naye huko.
Hakuwa na pesa, hakukuwa na kitu chochote zaidi ya mtoto wake tu. Safari ya kwenda Mikocheni ikaanza mara moja. Ilimchosha, ilikuwa ni safari yenye kuchosha lakini alipambana njiani mpaka kufika huko akiwa hoi.
Alisimama mbele ya jumba moja kubwa na la kifahari, halikuwa limemaliziwa, lilizungushiwa ukuta na alipoangalia kwa ndani, aliona kukiwa kumeanikwa nguo na kugundua kwamba humo ndani kulikuwa na moja ya familia za mafundi waliokuwa wakiishi.
Akaingia huku akiwa na mtoto wake, hakuogopa, aliufuata mlango ambao ulizibwa kwa khanga na kuingia ndani. Macho yake yakatua kwa watu watatu, mwanamke mmoja, mwanaume na mtoto wao.
“Hodi!” alipiga hodi huku tayari akiwa ndani ya nyumba ile.
Watu wale wakaamka na kumwangalia Sarafina. Walishtuka! Hawakumfahamu mwanamke huyo na hawakujua alifuata nini. Wakakaa kitako kwa lengo la kumsikiliza shida zake.
Sarafina hakutaka kuwaficha, alikuwa mahali hapo kwa kuwa alihitaji sana msaada hivyo kuwaambia watu hao kwamba alikuwa masikini hivyo alihitaji msaada. Kwa kumwangalia tu ilionyesha dhahiri alikuwa masikini wa kutupwa, alikonda sana, macho yaliingia ndani, maziwa yake yalilala na hata nguo alizokuwa amezivaa zilionyesha ni kwa jinsi gani alikuwa masikini.
“Huyu ni nani?” mwanamke alimuuliza mumewe kwa sauti ya chini, japokuwa Sarafina aliwahadithia historia ya maisha yake lakini bado walitaka kujua zaidi.
“Sijui! Tumsaidie kweli au?” aliuliza mwanaume huyo, walikuwa wakiteta kwa sauti za kunoing’ona.
“Labda! Haina jinsi, ila tumebakiza miezi sita tu ya kuishi hapa, itakuwaje?” aliuliza mke.
“Haina jinsi! Japokuwa sisi ni masikini, haina jinsi, tumsaidie hata masikini mwenzetu,” alinong’ona mwanaume huyo.
Hawakuwa na kitu chochote kile, walikuwa wakiishi ndani ya nyumba hiyo kwa mwaka wa pili. Hayo ndiyo yalikuwa maisha yao, wakati nyumba za matajiri zilivyokuwa zikijengwa, waliomba hifadhi, walikuwa wakipewa, kwa kifupi maisha yao yalikuwa ya kuhamahama.
Wakaishi na Sarafina nyumbani hapo, hakukuwa na maisha mazuri hata kidogo, sakafu ilikuwa ni ya mchanga, madirisha hayakuwekewa nyavu wala kioo, yaliwekewa khanga kwa ajili ya kuzuia wadudu kuingia humo ndani.
Malaika alikuwa msumbufu, mara kwa mara alikuwa mtoto wa kulia, alisumbua sana lakini Sarafina hakuonekana kukasirika hata mara moja. Huyo alikuwa mtoto wake, aliyemzaa yeye mwenyewe, alimpenda zaidi ya kitu chochote kile.
Siku zikaendelea kukatika. Mtu aliyekuwa akitegemewa nyumbani hapo alikuwa mzee Hamidu, mwanaume aliyekuwa akiishi na mkewe. Yeye ndiye aliyekuwa akitafuta pesa ya matumizi kwa kwenda kwenye kazi zake za ujenzi na kufanya mishemishe yake nyingine.
Miezi iliendelea kukatika huku mtoto Malaika akiendelea kukua pamoja na mtoto wa wasamaria wema hao aliyeitwa Saleh aliyekuwa na miaka mitatu. Maisha hayakuwa rahisi hata mara moja, wakati mwingine walilazimika kulala na njaa hasa pale walipokuwa wakikosa chakula.
Baada ya kutimiza miezi mitano tangu aishi mahali hapo Aisha akaanza kujisikia hali ya tofauti mwilini mwake. Uchovu ukamuanza na muda mwingi alikuwa akisikia maumivu katika maziwa yake.
Alijishangaa, hakuwahi kuwa katika hali hiyo hata siku moja, alikuwa na hofu kwamba inawezekana alikuwa na kifua kikuu lakini kitu kilichompa maswali mengi. Hakutaka kubaki kimya, akamshirikisha Aisha ambaye alimwambia kwamba ni lazima waende hospitali kwani inawezekana maziwa yake yalikuwa yakiisha kwa haraka.
“Naogopa!” alisema Sarafina.
“Unaogopa nini?”
“Basi tu kwani hata huku kwapani nimepata uvimbe!” alisema Sarafina.
Hilo lilimuogopesha zaidi Aisha na hivyo kumlazimisha kwenda hospitalini ili kujua ni kitu gani kilisababisha hali hiyo mwilini mwake. Wakaondoka hapo mpaka katika Hospitali ya Mwananyamala ambapo baada ya kuonana na daktari, Sarafina akaambiwa kwamba alikuwa na saratani ya matiti ambayo kwa Kiingereza iliitwa Breast Cancer).
“What?” (nini?)CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“You have breast cancer,” (una saratani ya matiti) alijibu daktari.
Sarafina akanyamaza, akakiinamisha kichwa chake chini, machozi yakaanza kumtoka. Moyo wake ulikuwa na maumivu makali, hakuamini kama aliathirika kwa kupata ugonjwa huo.
Aisha akaanza kumbembeleza anyamaze lakini mwanamke huyo hakunyamaza, aliendelea kulia zaidi. Wakapewa dawa na kurudi nyumbani. Mimba aliyopewa na David ikaharibu kila kitu, ikayaharibu maisha yake kwa ujumla na kujikuta akipata matatizo makubwa zaidi.
Alijuta kuwa na mwanaume huyo, alimwamini kwa asilimia mia moja lakini matokeo yake mwanaume huyo akamuumiza, hakumuonea huruma hata kidogo.
Kitendo cha kuumwa ugonjwa huo, tayari aliliona kaburi mbele yake, hakuona kama angeweza kupona kwani aliwafahamu watu wengi waliowahi kuumwa ugonjwa huo, wengi walikufa na yeye mwenyewe kuwazika.
“Ninakufa,” alisema Sarafina huku akiendelea kulia.
“Hutokufa! Kuumwa si kufa!”
“Ila ninaumwa kansa!”
“Hata kama kuumwa si kufa Sarafina!” alisema Aisha.
Matumaini ya kuendelea kuishi yakafutika, aliuona mwisho wake, alichokuwa akikifikiria kilikuwa ni mtoto wake tu. Hakujua kama angekufa mtoto huo angekuwa mgeni wa nani. Kila alipokuwa akimwangalia Malaika, moyo wake ulikuwa kwenye maumivu mazito.
“Who will love my baby?” (nani atampenda mtoto wangu?) alijiuliza, kila alipomwangalia Malaika, alikosa nguvu kabisa.
Kuanzia siku hiyo maisha yake hayakuwa kama yalivyokuwa kipindi cha nyuma, yakabadilika na mwezi wa sita ulipoingia, mwenye nyumba akafika na kuwaambia kwamba alitaka kuendeleza ujenzi wa nyumba yake na hivyo walitakiwa kuondoka haraka iwezekanavyo.
“Nyie mnakwenda wapi?” aliuliza Sarafina.
“Hatujajua! Ila tutaishi popote pale! Na wewe?” aliuliza Aisha.
“Sijajua! Ila nitakwenda mtaani, nitaishi hivyohivyo na mtoto wangu!” alisema Sarafina.
Hakutaka kubaki mahali hapo, siku hiyohiyo akaondoka kuelekea mitaani. Hakuwa na pa kwenda, kwa Dar es Salaam hakuwa na ndugu yeyote yule, marafiki zake hawakumtaka tena.
Sarafina hakuwa mrembo tena, alisinyaa, mwili ulikwisha na kwa jinsi alivyoonekana alionekana kama bibi aliyekaribia kufa. Maisha ya mitaani yakaanza, akaanza kuombaomba fedha ya chakula. Mtoto wake alimsumbua, ili anyonye, alitakiwa kula chakula cha kutosha.
Alipokuwa akipita mitaani, watu wlaimuonea huruma, hawakujua historia ya maisha yake, walimsaidia kwa kuwa alionekana kuwa mwanamke aliyehitaji sana msaada.
Hakuwa na pesa za kununua dawa, kansa aliyokuwa nayo ikaendelea kusambaa, ikatoka katika maziwa na kusambaa katika kifua chake. Akaanza kukohoa, mwili ulipata tabu lakini alivumilia.
Hakuacha kumuomba Mungu, alijua kwamba asingepona lakini alimwambia Mungu kwamba amchukue wakati mtoto wake amefikisha hata miaka saba, kipindi ambacho angekuwa na uwezo wa kufanya kitu chochote kile.
Akayarudia maisha ya kulala vibarazani, usiku aliumwa na mbu, alipigwa na baridi lakini hakuwa na jinsi. Kila alipokuwa akilala, alihakikisha Malaika anamfunika vizuri kabisa. Si kila mtu aliyependa Sarafina alale kibarazani kwake, wakati mwingine alikuwa akifukuzwa kama mbwa, aliondoka na kwenda kulala katika kibaraza cha nyumba nyingine.
“Nyamaza mwanangu! Nyamaza Malaika!” alisema Sarafina huku akimwangalia mtoto wake aliyekuwa akilia.
Usiku wa siku hiyo ulionekana kuwa tofauti! Malaika alikuwa akilia kupita kawaida, alionekana kuwa na tatizo, ilimuogopesha mno Sarafina na kuhisi kwamba huo ndiyo ungekuwa mwisho wa maisha ya mtoto wake.
Mwili wake ulichemka mno, aliogopa, alipomwangalia machoni, mboni nyeusi haikuwa ikionekana, alikuwa akitetemeka mno huku aking’atang’ata ulimi wake kwa fisi zake zisizokuwa na meno.
“Mungu wangu! Malaika! Kuna nini mpenzi?” aliuliza Sarafina.
Aliuona mwisho wa mtoto wake, aliona kabisa kwamba alikuwa akienda kufa. Alikuwa tayari kushuhudia kila kitu maishani mwake lakini si kushuhudia mtoto wake akifariki dunia.
Akainuka pale kibarazani alipokuwa, hakutaka kubaki mahali hapo, akambeba na kuanza kuondoka. Alikuwa Magomeni Mapipa, kuelekea katika Hospitali ya Mwananyamala ilikuwa mbali sana lakini hakuwa na jinsi, hakuwa na nauli, ilikuwa ni saa nane usiku, kama hakuwa na nauli, alitakiwa kukimbia kuelekea hospitalini huko.
Hali ya Malaika iliendelea kubadilika, kila alipopiga hatua ndivyo hali yake ilivyozidi kuwa mbaya. Sarafina alilia, kilio chake hakikubadilisha kitu! Malaika aliendelea kuwa vilevile.
“Please my baby! Don’t go! Please don’t leave me,” (tafadhali mtoto wangu! Usiondoke! Usiniache!) alisema Sarafina huku akilia.
Alikuwa akikimbia, alifika Magomeni Morocco huku hali ya mtoto wake ikiwa mbaya kabisa. Aliendelea kugongagonga fizi zake huku akionekana kuwa kwenye hatua za mwisho kabisa za kuishi. Angefanya nini kama mtoto wake, Malaika angekufa? Angelia vipi? Angemlaumu Mungu kiasi gani?
“Mungu! Nina kansa! Najua nitakufa! Ila naomba uniachie mtoto wangu! Mungu! Nisikie kilio changu, naomba uniachie mtoto wangu! Mungu! Niue mimi, nipo tayari kufa hata sasa hivi, niue Mungu, niue Mungu, nipo tayari kufa hata sasa hivi ila naomba uniachie mtoto wangu! Ni mdogo mno, sijajua ataishi vipi baada ya mimi kufa, ila nipo tayari kufa kwa ajili ya mtoto wangu! Niue Mungu hata sasa hivi ila umuache Malaika aishi!” alisema Sarafina huku akilia.
Hakujua kama mwilini mwake alikuwa na nguo ya ndani tu. Khanga aliyokuwa nayo mwilini ilidondoka, hakujua, alikuwa akikimbia. Mwananyamala kulikuwa mbali, hakusimama, hakujua kama alikuwa na nguo ya ndani, kitu alichokuwa akikifikiria ni kumuokoa mtoto wake tu ambaye mwili wake ulipata joto kali mno na kila alipomwangalia, alikuwa na uhakika kwamba usiku huo ndiyo ulikuwa wa mwisho kumuona mtoto wake akiwa hai.CHANZO: https://deusdeditmahunda.blogspot.com/
“Niue Mungu!” alisema huku akikimbia kama mtu aliyechanganyikiwa. Kwa jinsi alivyokuwa, kila mtu aliyemuona alifikiri kwamba mwanamke huyo alikuwa chizi, wengi wakaanza kumpiga picha na kuchukua video, yeye hakutaka kujali, alikuwa akikimbia kuelekea katika Hospitali ya Mwananyamala huku tayari ikiwa imefika saa nane kasoro usiku.
Je, nini kitaendelea?
Je, huo ndiyo mwisho wa mtoto Malaika?
Je, Sarafina atakufa?
ITAENDELEA
0 comments:
Post a Comment