NDOTO ZA KIPEPEO - 4

 

Simulizi : Ndoto Za Kipepeo

Sehemu Ya Nne (4)

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Karibu mjumbe, karibuni walimu,” Malecha aliwakaribisha. Macho yake aliyaangaza na kuona watu wenye machela wakiingia nyumbani kwake. Paa! Moyo ulimpasuka akasema nao kwa haraka. “Walimu wa Saraganda! Yeye hajarudi! Wamebeba nini? Machela? Ameumia,” Malecha alijihoji kisha kusimama wima kwa hofu. Mjumbe alimtazama kwa jicho la kukosa kisha kukitingisha kichwa chake. Baada ya kuona hivyo, Malecha alishikwa na uchungu kisha kusogea pale ambapo waliobeba machela walisimama. Aliuagiza mkono kufunua shuka ili aone kilichokuwa kimefunikwa kwenye machela ile. Funu! Alifunua na kuiona miguu ya mwanaye. Alitaka kuiona sura yake bado. Alizipiga hatua haraka kuelekea sehemu ya kichwa. Shwaa! Shuka alilivuta. Macho yake yalikutana na sura ya Saraganda aliyekuwa mauti. Damu zilifurika puani wakati macho walimfumba. Mkono wa kuume aliuagiza kulipima joto la uzima. Baridi! Alipoa na kwenda zake. Malecha alisimama akijaribu kukizuia kilio kilichokuwa kikifuata kwa kasi. Chozi lilimtoroka akajaaribu kulizuia lakini lilimshinda. Pua alizivuta kulizuia kamasi jembemba lililokuwa likisafiri kupitia kwenye mifereji ya utambuzi wa harufu, lakini pia alishindwa. Mkono aliutuma kulikamua kamasi. Alikizungusha kichwa kumtazama mkewe aliyekuwa kasimama na kukishika kiuno akingoja jawabu la mmewe angali macho kayatumbua kutaka kujua. Malecha bado hakusema zaidi ya kumtazama mkewe mkewe kwa sekunde chache akiwa hana tumaini.



“Amekufa!” Neno lilimtoroka Malecha na kuyagonga masikio ya mama Saraganda. Chango la uzazi liliuchokoza uchungu wa mama. Maumivu yalimkamata kisha alipasuka kwa kilio na mayowe. Kilio cha maombolezo kililitawala anga. Chini! Mama Saraganda alijibwaga wakati pumzi ikiwa ya kudunduliza. Mmewe alimzoa na kumpeleka ndani akisaidiwa na walimu. Hatimaye mwili wa Saraganda nao uliingizwa ndani kuhifadhiwa.



Baada ya kuukabidhi mwili wa Saraganda kwa wazazi wake, mjumbe alipiga mbiu kuwaalika wanakijiji. Ulikuwa msiba mzito ambao kila mmoja ulimsikitisha na kumfanya kujawa na simanzi. Kijiji cha Hamaniko kilikuwa kwenye hamaniko tena la kumpoteza kijana ambaye jamii yake ilimtegemea. Kama desturi hawakulingoja jua kutua ndipo wausitiri mwili wa kijana Saraganda. Baada ya mazishi kukamilika, mjumbe aliwatuliza wanakijiji wote kwa kuipaza sauti yake.



“Wahamaniko, kijiji chetu kimempoteza shujaa. Shujaa huyu uhai wake umekatizwa kinyama,” Mjumbe aliweka kituo kabla ya kuendelea. “Hatuwezi kuruhusu mashujaa wa kijiji hiki waumizane na hatimaye kupotezeana maisha. Haikubaliki!” Mjumbe aliongeza.



Malecha alisimama na kusogea mbele ya umati. Mwili wake ulikuwa ukitikisika wakati mdomo nao ulikauka kwa majonzi. Alisimama na kuwatazama wanakijiji wote akiyazungusha macho yake kwa kila mmoja.



“Shujaa ameondoka. Shujaa amesalitiwa. Shujaa amekufa kifo cha mashaka,” Malecha alisema. Alizikokota pumzi wakati kifua nacho kilijaa hasira. Aliendelea, “Familia yangu imesambaratika. Imekuwa vipandevipande na furaha imetoweka. Nguvu nilizowekeza kwa Saraganda zimeyeyuka kama barafu kwenye jua kali. Tumaini limezima kama mshumaa gizani. Nani kati yenu ataelekezewa msumari wa moto jichoni na asitake kuuondoa ili usimdhuru?” Malecha alisema na kunyamaza kidogo. Aliyafuta machozi yaliyokuwa yakimbubujika. Macho yake yaligeuka rangi na kuwa mekundu. Alizipepesa kope zake harakaharaka kuyazuia machozi kumwagika. Hayakuweza kuzuilika.



“Familia ya Dendego! Dendego amenielekezea misumari ya moto kwenye mboni ya jicho langu na anataka kuniangamiza. Sikubali! Nasema sikubali!” Malecha alizungumza kwa jazba. Alipiga hatua na kumsukuma mjumbe akimfuata Dendego aliyekuwa kasimama pembeni na mkongojo wake kwa hofu. Malecha alipomfikia Dendego alimkwida na kumshika koromea. Kwa uzee hakuweza tena kupambana zaidi ya kuifikia ardhi na kuanguka.



“Mwachie!” Mjumbe alisema wakati akijaribu kuinasua mikono ya Malecha kutoka shingoni kwa Dendego. Malecha alisimama huku akitweta. Kifua kilifurika hasira na kumvimba.



“Namtaka Roy! Lazima alipe damu ya mwanangu. Lazima nimfanye mtumwa wake huko kuzimu maana haiwezekani nimfukie aende angali mtesi wake akiendelea kuishi,” Malecha alisema wakati akitamba kama faru. Dendego jicho lilimtoka. Alipumua kwa shida kingali kikohozi kikipasua kifua chake. Alikosa utulivu na amani nafsini ilimhama.



“Roy hajafika nyumbani,” aliongea Dendego. “Tangu atoke asubuhi sijamwona,” aliongeza. Muda wote Dendego alikuwa akitikisika kama mashine ya kushindilia kifusi. Nguvu hakuwa nazo bali alinyong’onyea na kujibwaga chini. Waliokuwa sehemu ya msiba walimchukua hobelahobela hadi nyumbani kwake na kumlaza. Kifua kilimbana na kutishia kuuchukua uhai wake.



Fadhaa aliyoipata Dendego pamoja na hekaheka vilimpatia shambulio la moyo lililo mnyang’anya pumzi zake. Kama mkungu wa ndizi uliokatwa kwenye shina lake uhai uliuacha mwili, alilala kimya milele. Waliommsindikiza walipeleka taarifa kwa mjumbe ambaye aliwajuza wanakijiji kuhusu msiba mpya baada ya kuondoka kwa Dendego. Hamaniko ilipata hamaniko tangu asubuhi hadi machweo wakati ambao mazishi yalifanyika.



Siku hiyo safari ya Ramsi kutoka Hamaniko ilikuwa ya mafanikio. Alifika Amani kwa kuchelewa, ng’ombe aliyekuwa akimswaga kuna wakati ilimlazimu kumchunga na kumpumzisha. Alipofika katika kijiji cha Amani mzee Ganda alifurahi na kufarijika kumwona. Kama mila za ukoo wao, walimwagia maji ya mtungi kichwani na miguuni. Mtamba wa ng’ombe alikatwa ncha za masikio na singa chache za mkia wake kisha kuchomwa moto kwenye kigae cha chungu na kufukizwa moshi. Walipomaliza, walimfunga kwenye mti mmoja mkubwa ambapo alipumzika baada ya safari ndefu.



Ramsi baada ya kupumzika ilimpasa kueleza kila kitu alichokikusanya kipindi alichokuwa Hamaniko. Mzee Ganda na Majaliwa walitega masikio kwa makini. Haikuwa habari njema kuyasikia yaliyoikumba familia ya Majaliwa. Hali ile ilimfanya Majaliwa kuingiwa simanzi na kuipoteza furaha yote. Mwili ulinyong’onyea na kukilaani kijiji cha Hamaniko kwa vile kilimfanya awe mpweke. Aligusia pia habari ya uzao wa Lola kuwa, mwanaye aliyelelewa na familia ya Malecha alikuwa kigoli kwa kimo lakini naye yalimkumba masahibu ambapo alitoroka na hajui kule alielekea.



Japo aliyadondoa yote kwa weledi, Ramsi hakujua kama kulitokea ahamani mara tu baada ya kukipa kisogo kijiji cha Hamaniko. Kifo cha Saraganda kilitokea mchana wa siku ambayo Ramsi alikuwa njiani kurudi Amani, hivyo hakuwa na taarifa sahihi ya kifo kile. Kwa maana hiyo, salamu alizozifikisha na simulizi zote zilieleza kuwa familia nzima walikuwa salama na walimsabahi Ganda.



Majaliwa aliwaza juu ya mkewe ambaye hakuwa akijua kule alielekea. Japo kifo cha Lola kilimsikitisha, bado hakuwa na njia ya kufanya ili kuweza kumrudishia uhai. Jambo kubwa lilikuwa ni jinsi gani angeweza kumpata mkewe kule alielekea na hata kama alikuwa mfu ilikuwa haki yake kujua ambako alilala.



Wakati Ramsi anasimulia wema wa familia ya Malecha kwa mzee Ganda, Roy alikuwa kaitoroka tawala hiyo. Kutokea kwa kifo cha Saraganda, moja kwa moja kilimpa wazo la kwenda hadi kijiji cha Amani kama mkimbizi. Japo hakuwahi kufika huko ilimpasa kuifuata njia ambayo aliijua kupitia simuliza mbalimbali za wazee wake. Kwa muda ule pia hakuwa na taarifa kuhusu kifo cha baba yake ambaye alifariki kwa sababu ya vurumai zilizotokea baada ya kifo cha Saraganda. Mzee Dendego ambaye alikuwa na mtoto mmoja pekee ambaye ni Roy, alikuwa mfu. Ukoo wake ulikuwa ukipukutika na kumbakiza Roy baada ya mkewe kufariki na kumwacha Roy akiwa mtoto kitumbo.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Hofu ya kuhukumiwa kifo ilimfuma Roy na kumfanya kuipa kisogo elimu ya sekondari ambayo alikuwa akiipata. Hakujali kwani kifo kingeshinda ndoto zake zote hivyo aliamini ingetokea siku mpya ambayo angeweza kujipatia elimu popote ila tu awe hai. Kwa kuwa alianza kusafiri jua likiwa la utosi, baiskeli aliyokuwa ameipanda ilimsafirisha kwa kasi na kukiacha kijiji cha Hamaniko. Saa nne pekee zilimfanya afike kijijini Amani akiwa na hofu kwa kuhisi kuwa tabia za wanakijiji wa kule zilifanana na zile alizozipa kisogo. Usiku ulipokuwa ukiingia, ilimpasa moja kwa moja kwenda kwenye familia ya kwanza ambayo aliifikia. Hapo alieleza kule alikokuwa akitoka na alitaja kuwa alikuwa akielekea kwenye familia ambayo alikuwa akiishi kijana Ramsi. Alilikumbuka na kulishika jina lile tangu ambebe Ramsi kwa baiskeli na kumpeleka kwa mjumbe. Kwa kuwa familia ya Ramsi ilijulikana, waliagizwa watoto kumwongoza. Watoto walipomfikisha hawakukawia kurudi nyumbani kwao.



“Karibu sana kwetu. Amani ni sehemu salama kama jina lake,” alisema Ramsi baada ya kuwa amempokea Roy.



“Ahsante sana. Nimependezwa na ukarimu wa kijiji hiki tangu nilipotia mguu. Najisikia faraja kuwa huku,” alijibu Roy.



“Ukarimu si wa kijiji, watu wake ndio wakarimu. Hata Hamaniko, watu wema wapo japo wamezidiwa na waovu. Mmoja ya watu wema ni wewe. Ulinikarimu wakati ambao nilijua ungenihujumu na kunisaliti. Nilijisikia faraja, hadi naondoka sikuwa nimekusahau. Kwa kuwa leo umefika Amani, bila shaka kwa wema utakuwa mgeni mzuri. Wazee wangu wapo matembezini, wakirudi nitakutambulisha,” alieleza Ramsi. Alicheka hadi gego lake la mwisho lilionekana.



Ilichukua muda mfupi baada ya mazungumzo kati ya Ramsi na Roy, Ganda na Majaliwa waliwasili. Majaliwa na Roy hawakufahamiana kwani Majaliwa aliondoka katika kijiji cha Hamaniko angali Roy hajazaliwa. Hivyo haikuwa rahisi kufahamiana. Walipofika, Ramsi alimtambulisha Roy kwa mzee Ganda na pia kwa Majaliwa. Mzee Ganda baada ya kutambulishwa baada ya kuwa kimetajwa kijiji alikotoka Roy, fikrani alijiwa na wasiwasi.



“Kwema utokako kijana?” alihoji mzee Ganda.



“Kwakweli ni salama ya mashaka,” alijibu Roy kwa sauti ya chini.



“Una maana gani, salama ya mashaka?” alidadisi mzee Ganda.

“Muungwana hafichi jambo. Hamaniko nimeliacha hamaniko. Kuna msiba mkubwa wa kijana mwenzangu. Anaitwa Saraganda, mwanafunzi mwenzangu katika shule niliyokuwa nasoma,” alieleza Roy.



“Saraganda?! Amefariki?” alihoji Ramsi.



“Ndiyo, amefariki. Kipindi unatoka pale nyumbani nilikuona ukiwa umeongozana naye akielekea shuleni. Mimi nilikuwa nyuma yenu. Baada ya kufika shuleni tulifanya kila lililopaswa kulifanya na hatimaye wakati wa mapumziko, tulikuwa nje. Mimi nilitoka ndani ya darasa nikazunguka upande wa pili ambako niliketi kuliota jua. Baada ya muda, Saraganda alifika kujumuika nami kama mazoea yake kila siku. Wakati akiwa kasimama, liliporomoka tawi la mkaratusi, moja kwa moja lilitua kichwani kwake. Hapohapo alianguka chini na damu nyingi zikaanza kumtoka mdomoni na puani. Hali ile ilinipa wasiwasi sana. Nilinyanyuka kutaka kumnusuru nikamshika kumnyanyua, lakini hakuwa mzima tena,” alieleza Roy.



“Mh! Endelea,” aliitikia mzee Ganda.



“Katika harakati za kutaka kumwokoa na vile tulikuwa wawili, watu wengi walidhani nilihusika moja kwa moja na kifo chake. Kwa tuhuma hizo, nilipaswa kuuawa bila hata kupewa nafasi ya kujitetea. Hali hiyo imefanya nikimbilie huku kuiokoa nafsi yangu.”



“Hapana! Haiwezekani,” alisema mzee Ganda akitaka kumtuhumu Roy kuwa yawezekana kuwa alihusika.



“Mzee, mtu huyu ni mwema tangu siku niikanyage ardhi ya Hamaniko. Alinipokea na kunikarimu bila hiana. Yawezekana asemayo ni kweli,” alieleza Ramsi.



“Kwani wewe ni mwana kwa nani?” alihoji Majaliwa.



“Ni mwana kwa Dendego. Mtoto wa pekee,” alijibu Roy akiwa kajawa na wasiwasi.



“Dendego! Kama ndivyo, usemayo ni kweli maana mpapai hauzai limau. Dendego namkumbuka sana. Mtu wa hekima na busara nyingi. Kwa maana hiyo hawezi kuzaa na kumlea mwana katika hali ya ushetani,” alieleza Majaliwa. Wakati ule Roy alikuwa akigugumia kwa uchungu kila alipokumbuka jinsi ilivyokuwa. Ramsi alikuwa kimya akinung’unika, alimfahamu Saraganda kwa kipindi kifupi walichokutana naye pale nyumbani.



“Basi, umauti ni haki ya kila mja. Japo kila mmoja na njia yake, kifo ni kimoja. Hatuna la ziada hata kama tutazozana, maneno na kwaruzano hazitamnyanyua mfu kutoka kaburini. Yafaa kuwaomba wazee wake wampokee kwa wema,” alieleza mzee Ganda.



“Hakika. Umenena ya kweli,” alidakia Majaliwa.



“Bila shaka Hamaniko unaijua sana. Mimi ndiye Majaliwa kama ulishawahi kusikia mazungumzo kijijini wakinitaja. Nipo huku miaka mingi kabla hata hujazaliwa. Hamaniko huvitesa vizazi kwa vizazi,” alieleza Majaliwa.



“Habari za Majaliwa katika Hamaniko hurithishwa kwa simulizi kwa kila kizazi. Hata mimi nimekua nikilifahamu sana jina hili japo sikuota kuwa ipo siku tutakutana mahali hapa. Habari zako huko si nzuri. Watu wengi huamini wewe ndiye chanzo cha hamaniko ndani ya kijiji kizima,” alieleza Roy.



“Kwa nini husema hivyo?” alihoji Mjaliwa.



“Sababu za msingi huwa sizielewi. Binafsi nahisi ni ukosefu wa elimu kwa wazee wetu ambao huamua mambo kwa kusingizia mila na jadi za kijiji. Ukweli naamini siku elimu ikiwafika hasa vijana wa rika langu, mambo kama haya yatakoma,” alieleza Roy.



“Nasikitika sana, Hamaniko imesababisha mateso makubwa na hata kifo kwa mwanangu. Na sasa sijui aliko mke wangu hata mjukuu wangu,” alieleza Majaliwa wakati pumzi akizikupua kutoka kwenye kifua kilichokuwa kimejaa hamaniko. Roy alinyamaza kidogo kisha aliuagiza mkono wake wa kushoto kumbonyeza Majaliwa. Alijisogeza kidogo hadi mahali alipokuwa na kulifikia sikio lake kumnong’oneza.



“Kwa fununu, mjukuu wako Carolina na mkeo wanaweza kuwa Tuamoyo. Uhakika wa hilo naweza kuwa nao,” alieleza Roy. Majaliwa aliposikia hayo, hakuwa na subira. Ilimpasa kunyanyuka na kumvuta Roy chemba ili apate kumsimulia ya huko.



“Wahamaniko kuweni na uhuru, Amani yetu haina wa kumhofu,” alisema mzee Ganda kwa kejeli kisha kuangua kicheko. Majaliwa wakati huo alikuwa akichechemea kuelekea upande wa nyuma ya nyumba ambako pia Roy alikuwa akimfuata. Walisimama wakaanza kuzungumza.



“Nieleze kinagaubaga, mke wangu Maua yu hai? Tuamoyo?” alihoji Majaliwa.



“Kabisa, Tuamoyo ndiko waliko,” alijibu Roy.



“Habari hizi ulizipata wapi?” aliuliza Majaliwa. Alimshika Roy begani na kutega sikio kwa makini ili lisimpite hata neno moja.



“Habari hizi nilizipata kwa mzee wangu, mzee Dendego. Alinieleza kule aliko bibi Chausiku au Maua. Tangu hapo nilifahamu ukweli huu,” alijibu Roy. Bado Majaliwa hakutosheka.



“Ilikuwaje hadi mkazungumza haya?”

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Kipindi cha hivi karibuni wakati Carolina ambaye ni mjukuu wako akitaka kuuawa na wanakijiji, mzee alinishauri kumtorosha. Kweli nilimbeba Carolina kwa baiskeli hadi msitu wa Geza. Maelekezo niliyopewa na mzee ilikuwa nimfikishe kuko ili aende hadi kijiji cha Tuamoyo ambako mwenyeji wake alitajwa kuwa ni bibi Chausiku au Maua. Hicho ndicho kinaniaminisha kuwa watakuwa Tuamoyo,” alieleza Roy. Majaliwa aliingiwa na shauku ya kutaka kuwaona watu wake.



“Asante sana. Ujio wako nauona kuwa ni wa baraka kubwa katika jambo hili. Yanipasa kwenda Tuamoyo. Japo hali yangu si njema, nitajikaza hivyohivyo. Nitaomba msaada wako unichukue kwa baiskeli hadi huko,” alieleza Majaliwa.

“Bila shaka mzee, nitakupeleka,” alijibu Roy.

Baada ya kifo cha mkewe kwa kugongwa na nyoka, Koi hakuwa na uelekeo. Aliondoka moja kwa moja na mwili wa mkewe hadi kule ambako alikuwa kaolewa mtoto wake. Kijiji hicho kilikuwa si mbali na Kinyunya. Huko alipofika bahati haikuwa juu yake. Mwanaye aliyekuwa akimtegemea hakuwepo kijijini pale. Alipofika kwenye familia aliyokuwa ameolewa, akiwa kaongozana na wasamaria waliomkarimu mkokoteni wa kuvutwa na punda, aliishia kujawa na simanzi. Wenyeji wake walimjuza kinagaubaga kuwa, Tunu aliondoka kwa mmewe na kukimbilia ambako hakujulikani. Kwa fununu walieleza kuwa, alikwenda mjini Tumaini ambako aliamini maisha yake yangekuwa ya faraja. Hekima za wakweze zilimsaidia. Waliamua kuomba kibali kwa uongozi wa kijiji cha Sihiri ili kuweza kumsitiri mama Tunu kwenye familia ambayo palikuwa japo na mjukuu wake mdogo. Mazishi ya mama Tunu yalifanyika bila maombolezo kwani alizikwa kama mzoga wa mnyama asiye na thamani. Baada ya mazishi walianua matanga kwani mama Tunu hakuwa mzaliwa wa kijiji cha Sihiri na wala hakufariki akiwa ndani ya tawala ile. Sihiri kilikuwa kijiji cha walozi!



Baada ya mazishi kumalizika, Koi aliomba hifadhi kwa muda ili aendelee kukaa kwa wakwe hadi hapo hali yake kifikra ingetengemaa. Wakweze hawakumkatalia, walimpatia kijumba cha kuishi wakati ule wa kuomboleza. Fika aliishi mahali ambapo mwanaye alikuwa kaondoka na kwenda mjini kutafuta furaha aliyohisi kuikosa.



*****



Ilipofika saa 11:30 alfajiri, mama Tumaini alijidamka hadi shambani. Alijua lifikapo pambazuko angepata muda mzuri wa kumhudumia mgeni wake. Alifika shambani na kuchimba viazi kisha alirudi nyumbani. Muda huo Carolina na Tumaini walikuwa bado wamelala kitanda. Upepo wa baridi uliovuma na kuwafanya kujikunyata kama nungunungu aliyechokozwa kwa kijiti. Mama Tumaini alifika na kuwasha moto, aliinjika viazi. Alichukua ndoo ya maji na kuelekea kwenye kisima cha kijiji ili kujipatia maji ya kunywa ingali bado mapema.



Kelele za ndege zilizidi kupokezana. Carolina alipoachiwa na usingizi alikifunua kipande cha kitenge alichokuwa kajifunika. Macho yake yalikutana na mwanga mkali ulioyafunika macho yake. Alistaajabu. Aliyabinya macho na kukitazama kitundu kilichopitisha mwanga ule mkali. Alinyanyuka na kuketi akitafakari. “Hapa nipo wapi? Mh! Nimefikaje humu ingali…”



“Shangazi!” Sauti aliisikia ikimwita. Aligeuka na kukutanisha macho na Tumaini ambaye alikuwa amekiachia kitanda. Tumaini alimsogelea na kusimama sehemu aliyokuwa ameketi. Walitazamana wakati ukimya ukitawala. Carolina alikumbuka kuwa alimwona mtoto yule shambani. Hapo tayari alibaini kuwa hakujua kitu tena baada ya kumwona.



“Shikamoo!” Tumaini alimsabahi Carolina.



“Marahaba shangazi!” Carolina aliitikia wakati mikono yake aliinyosha kumsogeza Tumaini.



“Unaitwa nani?”



“Tuma!”



“Unaitwa Tuma au Tumaini?”



“Tumaini ndiyo.”



“Tumaini wa nani?”



“Tuma wa mama yangu!”



“Wa mama yako!” Carolina alishangaa kisha kucheka kidogo. Alimtazama Tumaini kisha kumvuta na kumpakata.



“Wewe unaitwa nani?” Tumaini alihoji.



“Naitwa…..”



“Tuma! Njoo mwanangu,” mama Tumaini aliita kabla Carolina hajajibu.



“Shangazi ameamka?” Mama aliuliza wakati akiinjika maji jikoni.



“Kaamka!” Tumaini alijibu kisha kumsabahi mama yake kwa adabu. Mama yake aliingia ndani na kumwendea Carolina alipokuwa ameketi.



“Umeamkaje mgeni?” Mama Tumaini alimsabahi Carolina. Tabasamu lilimjaa mdomoni.



“Salama dada. Shikamoo!” Carolina alisabahi. Alishuka alipokuwa kaketi na kupiga magoti. Mama Tumaini aliketi kidogo akimtazama.



“Kidonda kinaendeleaje?”



“Nashukuru nimelala hata sijakisikia. Nahisi ubaridi umetanda juu yake,” Carolina alijibu huku akijitahidi kutabasamu. “Asante dada kwa msaaada wako,” aliongeza Carolina.



“Usijali, utapona. Sasa naomba uje ingali mapema nikuoshe kisha nikamulie dawa tena. Halitakawia kupona kwa majani ninayo kukamulia,” mama Tumaini alisema wakati akinyanyuka na kuongozana na Carolina kutoka nje. Alimsafisha Carolina na kumkamulia maji ya majani aliyokuwa akitumia kumtibu kile kidonda.



“Naomba keti kwenye mkeka ili upate chakula kwanza ndipo tujuane. Unijuze unaitwa nani na unatoka wapi mwenzangu,” mama Tumaini alisema wakati akiipua chungu cha viazi vitamu na kuvitupia kwenye sinia. Alivibeba hadi kwenye mkeka ambapo Carolina aliketi.



Baada ya chakula Carolina na mama Tumaini waliendelea na mazungumzo. Carolina alisimulia kisa chote tangu mwanzo hadi wanakutana sehemu ile. Mama Tumaini alisikitika sana akiwa anamtazama kila wakati na kukitingisha kichwa. Japo alisimuliwa kila jambo, kiu ya mama Tumaini ilikuwa bado haijakatika. Alitaka kufahamu nia thabiti ya Carolina na kule alikokuwa akielekea.



“Caro karibu sana. Hiki ni kijiji cha Tuamoyo. Wakazi wa hapa wengi ni wanawake wajane. Ni watu waliokataliwa na jamii zao hivyo walivuka kutoka kila kona ya tawala hii na kuja kuishi huku. Tunaishi kwa amani na upendo mkubwa,” mama Tumaini alimweleza Carolina.



“Asante dada. Nimefurahi kusikia hivyo. moyo wangu nimeutua hapa Tuamoyo,” Carolina alisema kisha alitabasamu.



“Niambie, matarajio yako na ndoto za maisha yako ni zipi?” Mama Tumaini alihoji.



“Mi’ nataka kusoma hadi mwisho wa uwezo wangu. Napenda sana kusoma. Lakini…”



“Lakini nini?” Mama Tumaini alidakia. “Hapa kwetu tunakila kitu, lakini shule hata chumba cha darasa hatuna. Karibu wote ni wahamiaji tu,” aliongea mama Tumaini huku akimkazia macho Carolina.



“Lakini..mh! Basi nitajua la kufanya pia,” Carolina aliongea kwa kusitasita. “Hapa unaishi peke yako au umeolewa?” Carolina alihoji.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/



“Niko mwenyewe na Tumaini, mwanangu. Mwaka wa saba sasa,” mama Tumaini alijibu akimshikashika mwanaye kichwani. “Nilitokea kijiji cha Kinyunya kwa matatizo. Nilivuka msitu na mto hadi kufika huku. Maisha ya huku niliyapenda sana na kufanya shida nyingi kuzisahau,” mama Tumaini alisema huku tabasamu likizidi kumjaa. “Nilifika- aa-h! Miaka saba iliyopita baada ya kutekwa toka kijiji chetu na kuletwa msitu wa Geza. Watu ambao hata leo siwatambui walinifanyia mambo ya aibu kisha kunitelekeza msituni. Nilipozinduka nilitembea pasipo kufahamu niendako hadi nilivuka mto. Moyo wangu ulipatwa jeraha kubwa nikakata tamaa ya maisha. Nilipofika hapa, Mungu alinipokea vizuri na moyo wangu niliutua kabisa,” mama Tumaini aliongea kwa hisia kali. Machozi yalimbubujika kwa huzuni.



“Pole dada,” Carolina alimbembeleza mama Tumaini na kuyafuta machozi yake.

“Nilipovuka mto nilipokelewa na Bibi mmoja msamaria. Naye alifika huku baada ya kuokotwa na mwanaume mmoja msamaria,” alieleza mama Tumaini.



“Eh!” Carolina alidakia kwa haraka aliposikia bibi msamaria. “Bibi msamaria anaitwa nani na alitokea wapi?” Caro alihoji kwa mtego. Macho aliyatumbua kumtazama mama Tumaini akimtaka kulijibu swali lake.



“Anaitwa bibi Chausiku au Maua. Kwa historia yeye alisema alitokea kijiji cha Hamaniko kama wewe. Lakini miaka mingi enzi za vijiji vya kijamaa,” aliongea mama Tumaini. Carolina alilikumbuka jina vizuri. Alitabasamu, uso wake ulifunikwa kwa furaha.



“Na sasa najiandaa kwenda kumhudumia. Umri wake ni mkubwa sana hajiwezi tena kushughulika na kazi za aina yoyote,” mama Tumaini alisema na kumtazama Carolina. “Mbona naona umefurahi sana baada ya kumtaja bibi huyo?” Mama Tumaini alimhoji. Alinyanyuka na kuitwaa ndoo nakwenda zake nje. “Kaa upumzike, moyo wako utue ndipo utaijua Tuamoyo taratibu.”



______Miaka miwili baadaye____

Baada ya Saraganda kuwa amesahaulika kwa kifo cha ghafla, familia ya Malecha haikuwa na furaha tena. Kuondoka kwa Carolina pia kuliwaacha Malecha na mkewe wakiwa na mtoto mmoja ambaye ni Huruma. Malecha hakuwa akimhesabu sana Huruma katika uzao wake kwani aliamini kuwa hata kama angekua angeliolewa na kuiacha familia yake isiyo na mrithi.



Kadri siku zilivyozidi kwenda, mikosi nayo iliiandama familia ile ya wafugaji. Mifugo yao iliendelea kupukutika na hapakuwa tena na jinsi ya kuweza kuwanusuru. Haukujulikana ugonjwa mara moja uliokuwa ukiwaua mifugo zaidi ya kuilaumu familia ya Majaliwa Kijiji hakikuwa na uchangamfu tena kama awali, kilikuwa kimepooza kila kona kwa maombolezo. Kila mmoja aliishi roho mkononi.



Ardhi ya Hamaniko haikuwa na rutuba tena. Ukame ulisababisha kutoota kwa aina yoyote ya jani. Mito iliyokuwa ikitiririka maji enzi za uhai wa Lola yote ilikoma na mabonde yalijaa mchanga na vumbi. Kila mmoja alikuwa akihaha kutafuta namna nzuri ya kujinusuru dhidi ya hali ile.



Kukithiri kwa hali ile mbaya kuliwafanya watu wengi kukihama kijiji cha Hamaniko. Japo walikosa sehemu ya kuelekea, ilikuwa kusudi japo kufa wakijaribu kuondoka. Hali ya mahangaiko ilizivuruga familia nyingi za kijiji. Malecha na mkewe Kalunde nao walikuwa na mizozo ya kila uchao, ilikuwa sehemu ya maisha yao ya ndoa kufarakana. Wakati huo Malecha alizibaini kasoro za mkewe ambazo hapo awali hakuwa akiwaza hata kuzigusia. Huruma hakuwa mwenye furaha, japo hakukoma kwenda shuleni bado aliendelea kuishi kwa simanzi. Kuondokewa na watu wawili aliowapenda ulikuwa mtihani mgumu kuukabili. Alimzoea sana Carolina vilevile kaka yake Saraganda alikuwa mtu mhimu katika maisha yake.



Wakati yakitokea hayo katika kijiji cha Hamaniko, Carolina alikuwa kayazoea maisha ya Tuamoyo. Ilimchukua siku chache akiwa kwa mama Tumaini kupata nafuu ndipo alimchukua na kumpeleka kwa bibi yake, Maua. Baada ya kufika kwa Maua alimsimulia jinsi alivyofika na kuanza maisha katika kijiji cha Tuamoyo. Muda huo walizoeana na kushibana sawia. Japo alikuwa bado na nguvu, Maua alikuwa kafikwa na uzee sana. Kila wakati alikuwa akikaa na mjukuu wake akimsimulia mambo ambayo yalimtokea ujanani. Carolina hakuacha kumsikiliza bali aliyatia akilini maneno yote ili aweze kuyaishi. Japo Maua alimsimulia Carolina karibu kila kitu, hakuwahi kumjuza juu ya yale yalimkuta mama yake wakati wa kumzaa. Carolina alitaka kujua ukweli kuhusu yeye kulelewa na familia ambayo hadi kuondoka Hamaniko alikuwa akiijua ndiyo familia ya wazazi wake. Alitaka kulipata jibu sahihi la wapi alikuwa baba yake. Nani angeweza kumpatia jawabu sahihi kama si kumuuliza Maua? Ilimlazimu kufanya hivyo.



“Mjukuu wangu, ulipozaliwa nilikupatia jina, Chausiku. Hilo la Carolina uliitwa ama ulijiita kwa fahari ya moyo wako na mapambo ya ulimwengu,”alieleza Maua akimjuza mjukuu wake.

“Kwa nini bibi unasema hivyo. Kwa nini uliniita Chausiku?” alihoji Carolina.



“Ulizaliwa usiku ndipo nikaamua kukupa jina hilo. Ilikuwa jadi kwetu kuifuata miiko ya kila mzaliwa. Aliyezaliwa mchana alipewa jina kadri ya muda wake na aliyezaliwa usiku vilevile. Pia kila wazaliwa wa majira fulani walikuwa na majina yao. Kwa kuwa wewe ulikuwa ni msichana, jina la msichana mzaliwa usiku ni Chausiku. Ungekuwa mvulana ungekuwa Maziku,” alieleza Maua.



“Wakati nazaliwa ilikuwaje?” alihoji Carolina. Alibaki kimya akitafakari pia akimngoja bibi yake ampatie jawabu.



“Ilikuwa Hamaniko kama ulikotoka. Ujio wako ulikuwa wa ajabu. Kwa kifupi, mama yako alifariki siku ile ambayo alikuleta duniani. Japo kukueleza tukio lilivyokuwa ni sawa na kukitonesha kidonda changu kilichofubaa kwa sugu, nayakumbuka mengi. Mwanangu Lola, alikatika kama mpapai wakati wa kimbunga.”



“Bibi, nisamehe. Lakini nahitaji kufahamu kwa sababu mambo haya nayasikia kama simulizi. Siwezi kukubali akilini mwangu bila kuelezwa vema. Naomba jikaze unisimulie yote. Naamini nikijua, nitakuwa huru,” alieleza Carolina. Maua alimsimulia yote yaliyotokea. Carolina naye alilitega sikio kwa makini akiyasikia mengi yaliyomuumiza sana. Katikati ya simulizi aliyoitoa Maua, kulikuwa na maswali ambayo bado Carolina alitakiwa kupata majibu yake.



“Asante bibi kwa kunieleza yote haya. Pamoja na uliyonieleza, unahisi baba yangu anaweza kuwa nani na wapi ambako anaweza kuwa?”



“Huwezi kumpata. Kamwe huwezi kumpata. Hadi mama yako analala kwenye nyumba ya milele, alikuwa hajui aliyemtendea unyama ule. Inasadikika hakuwa mtu mmoja, walikuwa wengi. Kati yao japo haikuwahi kuwekwa wazi alikuwepo mtu aliyeitwa Koi. Sijui kama bado yupo Hamaniko. Ilikuwa enzi za ujana wake na rafikize. Ni vigumu sana kuupata ukweli,” alieleza Maua.



“Koi! Koi ambaye ali…….”



“Alifanyaje?” alidakia Maua. Carolina alibaki kimya kajiinamia akitafakari. Alijiwa kumbukumbu nyingi wakati Koi akitaka kumrubuni na kumfanyia yaleyale aliyoyasikia yaliwahi kumpata mama yake.



“Bibi, Koi si mtu mzuri. Yawezekana kabisa hata yaliyoendelea kunipata mimi kachangia kwa kiasi kikubwa. Mtu yule hawezi na hastahili kuwa baba. Lakini Mungu atamlipa,” alieleza Carolina na kumeza mate kulisafisha koo lililokuwa limesongwa na ukame. “Mama alikuwa anafananaje?” Carolina aliongeza swali.



“Alikuwa mrembo, kama wewe ulivyo. Hamtofautiani kabisa. Nikikutazama kuanzia macho, pua, midomo, masikio na kila kiungo chako mwilini, wafanana vyote na mama yako, Lola. Alijizaa kabisa! Hivyo ukitaka kuijua sura ya mama yako, jitazame mwenyewe. Alikuwa mpole, mcha Mungu asiyependa makuu. Tabia hii pia unayo tangu utoto wako. Labda kwa kuwa watu husema, hila ya mung’unya kuharibikia ukubwani uje uharibike mbeleni. Lakini naamini unajitunza na utaendelea kujitunza hadi Mungu akupe chaguo lako,” alieleza Maua.



“Ahsante bibi kwa kunieleza. Najua vile mama yangu alikuwa na ndoto za kutaka kufanikiwa. Simulizi zake kila ukinijuza natamani zitimie, japo maisha aliyokuwa akiyatamani nije niyaishi ili kumuenzi. Kwa sasa acha nifanye utaratibu wa kuandaa chakula cha mchana maana Babu yu karibu kufika.



“Babu yako si wa kurudi sasa. Mtegemee kurudi hapa jioni sana. Safari ya kwenda na kurudi Amani si ya polepole. Mhesabie lake jioni. Sasa hivi chemsha maboga tuitulize njaa na akirudi utatusongea ugali.”



Baada ya kuwa amepewa maelekezo na bibi yake, Carolina aliandaa maboga waliyoyavuna shambani mwao. Aliyamimina kwenye sinia ndipo waliketi kitako kwenye mkeka wakaanza kula.



“Bibi, maboga haya matamu sana, kama yametiwa asali,” alisema Carolina.



“Si haba. Mbegu zake alizileta babu yako kutoka kijiji cha Amani. Kipindi kile analetwa na yule nani, sijui Koi au Goi…”



“Si Goi wala Koi bibi, anaitwa Roy!” Carolina alimsahihisha bibiye.



“Aha! Loy. Naona jina umelishika kama shilingi. Ndo mchumba tena, utamsahauje!”



“Bibiiii! Yashakuwa hayo tena. Yule ni mtu mwema. Ni mtu mwenye upendo kwa kila binadamu. Alinisaidia mimi, hata babu alimsaidia kufika huku pia. Isingekuwa yeye unadhani furaha iliyopo kati yetu ingetoka wapi? Hata kama una roho ya choyo, utachukia wote lakini Roy lazima kumhifadhi nafsini,” alieleza Carolina.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Haya, usemayo hayana chembe ya uongo. Kijana wa watu mpole, mtaratibu. Anahuruma na yuko tayari kuweka rehani maisha yake kwa ajili ya binadamu mwenziwe. Mungu ambariki huko aelekeako,” alisema Maua.



“Alikuaga akimfikisha babu kijijini Amani anaelekea wapi? Au kakuficha bibiye?” alihoji Carolina.



“Thubutu! Atakuficha wewe wa rika lake, lakini mimi hawezi. Hata kama angenificha ningefahamu kwa kuitazama midomo yake na macho. Kanieleza yote awazayo kule aendako. Alisema anaenda mjini Tumaini ambako nia yake ni kujielimisha zaidi baada ya kushindwa kumaliza kidato cha nne,” alieleza Maua.



“Mtu na mjukuu bwana! Ndivyo hivyo alivyonieleza mie. Mungu atamtilia wepesi mambo yake yafanikiwe,” alisema Carolina. “Lakini nitamkumbuka sana, kwa kipindi alichokaa hapa, kila kitu kimebadilika na kuwa kwenye mstari. Si shambani hadi kuijenga hii nyumba halikuwa zoezi dogo. Kapambana kufanya vibarua hadi kapata fedha ya kumtosha kwenda mjini kujipatia elimu. Hakika Roy nitamkumbuka sana. Mapungufu yake siwezi kuyahesabu,” aliongeza Carolina.



“Atafanikiwa kwa kila alifanyalo. Nimemtakia kila la heri na mate ya nuio viganjani nikambariki. Bahati imfuate, upepo wa jaha na umjae. Kila atakalo liwe jepesi kulipata,” alieleza Maua.



“Bibi ushaanza sasa. Kila alitakalo alipate! Akitaka mke ampate hukohuko na mimi ataniacha na nani?” alichombeza Carolina.



“Kila dua njema humrudia mwenyewe. Roy akipata fahari za dunia najua atakutaka kuwa mke. Kijana yule mashallah! Mungu amrudishe siku aje kukuposa tena ungali dunia haijakuzomea,” alieleza Maua.



Familia ya Maua na Majaliwa ilikuwa imeunganishwa tena. Nafasi ya Lola wakati ule ilichukuliwa na Carolina. Tangu Roy afike Amani na amjuze Majaliwa kuwa familia yake ilikuwa Tuamoyo, hakuweza kulala usingizi. Kila wakati alitaka kufika Tuamoyo japo akutane nao ndipo angemwomba Mungu kama kumpumzisha ampumzishe.



Afya ya Majaliwa ilikuwa njema japo chongo ndiyo ilikuwa kilema pekee kwenye mwili wake. Waliishi kwa furaha na kijiji kizima cha Tuamoyo kiliwapokea kwa furaha. Busara za Majaliwa na hekima za mkewe zilikifanya kijiji kizima kuwatambua kwa haraka. Carolina ambaye alikuwa na juhudi ya kazi, bidii yake ilishinda huzuni yote. Alikuwa hodari shambani na kila kazi ya mikono. Familia ilikuwa na kila aina ya chakula. Walikula na kusaza na kila walilolihitaji hata kama lilihitaji jasho jingi walilipata. Maisha ya ugenini katika ardhi mpya nje ya Hamaniko yalikuwa ya kuutua moyo baada ya kuishi wakiwa roho mkononi.



Familia ya Malecha iliyoishi kwa mashaka hatimaye ilisambaratika. Kalunde na bintiye Huruma waliondoka kijijini Hamaniko. Hawakuwa na sehemu nyingine ya kuelekea zaidi ya kuelekea kwenye shina lao. Waliuvuka mto hadi kijiji cha Amani. Mzee Ganda aliwapokea na kuwapatia hifadhi kadri ya mahitaji yao.



Kwa kuwa kijiji cha Amani kilikuwa na shule ya kijiji, Huruma hakukatisha masomo. Aliendelea kusoma kama kawaida japo kumbukumbu mbaya za familia yake zilizidi kumtesa fikrani. Siku waliyofika Amani, ilikuwa ndiyo siku ambayo Majaliwa alifikishwa na Roy kwa ajili ya kutoa taarifa kuwa aliwapata ndugu, watu wa damu yake. Isivyo bahati, Kalunde na Huruma hawakufanikiwa kuonana na Roy hata Majaliwa kwani walikuwa tayari kila mmoja kaondoka na njia yake. Roy alielekea mjini Tumaini na Majaliwa alirudi mapema Tuamoyo ambako familia yake ilikuwa.



Walipoondoka kutoka Hamaniko, mzee Malecha yeye aliapa kufa akiwa ndani ya ardhi ya baba yake, Hamaniko. Pamoja na ugumu wa maisha katika himaya hiyo, aliahidi kusimama imara hadi auone mwisho wa uhai wake. Alisema hakuwa tayari kuyaanza maisha ya ugenini akiwa kama mtumwa wa tawala ya jirani. Kwake aliamini kuwa, ugenini ni utumwani.



Imani ya Malecha haikuwa sawa na ya Majaliwa. Yeye alikuwa na furaha japo jicho lake halikuwa sawa kama awali. Safari yake kutoka kijiji cha Amani baada ya kuchana na Roy haikuwa ya muda mfupi. Njia ilimchukua kutoka Amani hadi Kinyunya na hatimaye aliuvuka msitu wa Geza. Baada ya kuuvuka msitu, ilimpasa kuuvuka mto ndipo alipokifikia kijiji cha Tuamoyo. Majaliwa alikuwa na baiskeli ambayo aliachiwa na Roy baada ya kuwa amemfikisha Amani.



Alipofika nyumbani mjukuu wake, Carolina alimpokea baiskeli na kuisukuma hadi kwenye kibanda ambamo ilipaswa kuhifadhiwa. Ilikuwa majira ya saa moja wakati giza likiwa limekazana kukimeza kijiji cha Tuamoyo.



Baada ya kupumzika kidogo, Carolina alimkorogea babu yake uji alioutia limau na ukwaju. Babu aliufurahia naye alikuwa tayari kwa chakula kizito ambacho Maua aliagiza. Ilikuwa ni ugali ambao kila jioni aliupenda kuula kwa kisamvu na wakati mwingine aliula kwa asali tamu. Wakati wakipata chakula usiku ule, ilikuwa wasaa mzuri kwa Carolina na Maua kuongea na mtu waliye mkumbuka.



“Babu, safari ilikuwaje?” Alichokoza Carolina.



“Safari yangu ilijaa baraka. Kijana yule nitamkumbuka sana. Na huko aendako Mungu amtilie wepesi afaulu kila hatua,” alijibu Majaliwa.



“Kwani ilikuwaje?” Carolina aliongeza swali.



“Ilikuwa safari nzuri sana. Kijana aliendesha baiskeli kwa mwendo mzuri na tulifika salama pasipo kikwamo. Huko aliponifikisha hakutaka kukaa, aliondoka kuwahi njia panda ambako alisema atakwenda kusubiri magari yaendayo mjini. Nilimtakia kila lililo heri aendako. Jambo moja tu aliloniachia kama mtihani mkubwa ni moja. Amenisihi nitumie njia yoyote kwenda kumchukua mzee wake kutoka Hamaniko na kumleta Tuamoyo. Hilo ndilo agizo lake,” alieleza Majaliwa.



“Sasa kidume umebaki peke yako, mjukuu kaondoka,” alisema Maua.



“Hainitii hofu kwani bibi yupo. Huyu ni zaidi ya kidume. Hakuna kinacho mtia hofu. Tutasaidizana bega kwa bega ili mambo yaendelee kama kawaida,” alieleza Majaliwa.



“Babu hujui mwanaume ni mwanaume tu. Kazi alizokuwa akizifanya Roy unadhani nitaziweza zote? Lakini nitajaribu,” alisema Carolina.



“Hadi sasa naamini jinsia ya mtu si kigezo cha kuweza au kushindwa kufanya jambo fulani. Naamini kabisa mwanamke anaweza kufanya sawa na mwanaume. Kinachotakiwa kuondoka akilini mwetu ni dhana tunayoikumbatia kuwa mwanamke hana uwezo wa kufanya kitu fulani kwa viingizio kuwa ni mwiko ama mila haziruhusu. Kijiji cha Amani nilikokuwa, wanaotunza na kusimamia miji nI wanawake na ndio maana kijiji kile kimepiga sana hatua kimaendeleo. Huko ni mbali, tazama hapa Tuamoyo utaelewa. Miji yote hii uionayo, chanzo chake ni wanawake walionyanyaswa watokako kwa kuwa tu mila na deturi ziliwatenga. Sasa walipofika katika kijiji hiki kwa bidii yao wamekijenga kijiji na kuwa lulu. Kila hitaji la mwanadamu lipo hapa kijijini tena kwa jasho ya wanawake. Bibi, oneni mnavyonitunza, sina cha kueleza zaidi ya haya,” alieleza Majaliwa kwa kirefu.



“Usiseme hivyo mme wangu. Unanikumbusha enzi zile tungali tukivutana kuhusu jinsia ya mtoto umtakaye. Kuyasikia hayo leo kutoka kwako, najisikia faraja. Mtoto umleavyo ndivyo akuavyo. Awe wa kiume au wa kike, Mungu akimleta humpa vipawa si kwa jinsia yake. Asante mme wangu,” alieleza Maua.



“Unajua tangu niwe hapa nakula, nakunywa hadi nasaza. Achilia mbali kula na kunywa, nalala bure hata sijawahi kuuliza mwenzangu ardhi hii uliipataje? Nakumbuka Hamaniko kuipata ardhi lazima uwe mtoto wa kiume mzaliwa wa kwanza wa familia. Huku ilikuwaje?” aliuliza Majaliwa.



“Kijiji cha Tuamoyo hakina miiko juu ya umiliki wa ardhi. Yeyote apataye nafasi humiliki. Enzi nafika hapa, nililetwa na baba mmoja mfanyabiashara za masafa. Aliponiokota msituni huko, nilitumikia shambani kwake kumsaidia mkewe kwa kipindi cha mwaka mmoja wakati yeye akiwa na biashara zake za masafa. Msimu wa mavuno ulipofika alirudi lakini kahuwa na afya njema. Kwa mapenzi ya Mola kabla hajafariki alimwita mkewe na mtoto wao mmoja wa kike, hapo alinikabidhi nusu ya ardhi yake kuwa mali yangu. Niliogopa sana, lakini baadaye niliamini na kuanza kutia juhudi kuiendeleza. Hadi mliponikuta, ardhi hii ni halali kwa uzao wetu. Naamini, utu ni kila kitu ukiukosa hufadhiliki,” alieleza Maua. Muda huo walimaliza kula na ilikuwa muda wa kupumzika tayari kuingoja asubuhi kufika ili waendelee na mavuno ya msimu ule.



Tangu Roy aondoke na kwenda mjini, ulipita muda mrefu. Carolina alimkumbuka sana. Hakuisha kuyakumbuka maneno na matendo yake yaliyokuwa yakimtia moyo na kumhimiza kutokata tamaa na kuiacha njia ya kuisaka elimu. Roy kila wakati alipokuwa pamoja naye kwenye familia aliyoiasisi Maua, alimhimiza sana kutoupoteza muda wa kuisaka elimu. Aliyakumbuka maneno yaliyomchoma moyo, ‘Caro, utu wa mtu ni chake kitu, usipokuwa na chako walimwengu watakuchuuza. Jitahidi siku zote kuitafuta elimu. Mimi sitakata tamaa, natangualia najua utafuata nyayo zangu’ alipo yakumbuka maneno haya waliyosemezana kwa siri, hakuwa na jambo la kutafakari. Aliuhidi moyo wake kusimama asadi.



Aliikumbuka siri waliyokubaliana kuwa, mambo yakaapo sawa mjini, Roy angeweza kumjuza kwa barua Carolina ili apate nafasi ya kwenda kuendelea na masomo yake. Carolina hakuisha kuwaza na kuwazua. Hakujua huko mjini Tumaini alikoenda Roy alipokelewa na nani na wapi alikuwa amefikia. Alikuwa mtu wa kuwaza lakini hakuuruhusu moyo wake kuingiwa na pepo wa kumkatisha tamaa. Aliahidi kufanikiwa kwa njia yoyote hata pasipo uwepo wa Roy. Aliamini popote angeenda lakini mjini ndiko aliafikiana na moyo kuwa ndiko kulikuwa na huduma za kielimu zilizo bora.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Carolina akiwa kigoli mwenye mvuto, tayari aliyachoka maisha ya shamba. Aliota na kuwaza jinsi angekuwa bora kwa kuyapa kisogo maisha ya kijiji. Alitamani kufanikiwa kwa kuzitimiza ndoto zake alizojiwekea tangu utotoni. Aliingojea kwa hamu siku ambayo angefanikiwa kuishika njia ielekeayo mjini. Alihisi kuwa, siku hiyo moyo wake ungeimba kwa furaha na kupunga pepo ya furaha.



Kwa kuwa wahenga husema, ndoto ya mja mwema humjengea ngazi ya kuifika pepo, ndoto ya Carolina ilimjengea ngazi ndefu iliyoivuka mbingu kwa matamanio. Ilimfanya kuwa imara juu mwamba wa shida nyingi zilizomzonga. Aliuamini moyo na matendo yake kuwa kwa pamoja vilimsitiri na kumvisha utu wema. Hakungoja mtu yeyote kumwaminisha kuwa ipo siku angefaulu kuzishinda shida na kutwaa medali ya mafanikio katika maisha yake.



Hatimaye ilikuwa kama jiwe lililorushwa kutoka kusikojulikana. Vuu! Siku ya bahati ya Carolina ilivuma kama jiwe, I jiwe la kumponda bali ni jiwe la bahati lenye wingi wa dhahabu. Bahati ilitua na kusimama kwake. Asiye bahati wasaa huo alibahatika. Carolina alipata bahati dume. Ilikuwa bahati iliyoshinda huzuni yake yote. Bahati kubwa aliyoisubiri kwa kipindi kirefu cha maisha yake ilikuwa kubwa kuliko kuhinda zote. Kwake ilikuwa kama ndoto, ndoto ya mchana peupe.



Ilikuwa adhuhuri moja siku ambayo Carolina alikuwa akitokea kisimani kuteka maji. Akiwa katikati ya njia ielekeayo na kutoka kisimani, alikutana na bahati yake. Kwa mbali aliwaona watu wawili wakiwa mbele yake. Walikuwa vijana ambao kwa kipindi chote cha maisha yake katika kijiji cha Tuamoyo hakuwahi kuwaona. Mmoja alikuwa mrefu mwembamba, uso wake wa duara, macho yake madogo, rangi ya ngozi yake ni maji ya kunde. Mwingine alikuwa mweusi tii, mfupi, mnene, kisogo chake mning’inio na macho makubwa kama ya bundi. Alikuwa tipwatipwa na mkakamavu wa miguu kama mpagazi wa mlima Kilimanjaro. Paaa! Moyo wa Carolina ulilipuka. Si kwa baruti bali kwa hofu ya kukutana nao. Mawazo yalimvaa akajikuta anatoa jawabu ambalo swali lake hakuulizwa. ‘Sitaki! Sihitaji mwanaume wa kunipumbaza sasa hivi. Nahitaji kusoma.’ Alijiandaa kuwajibu vijana waliokuwa wamemkaribia. Kijana mrefu aliliparamia tuta na kusimama juu yake kumpisha. Mfupi yeye alijisogeza pembeni kidogo ya njia ile nyembamba, lakini upande wa pili na ule mwenzake alisimama. ‘Mama yangu!! Wamesimama. Wanataka ku…’ Carolina aliwaza kwa haraka akiwa hatua chache kuwafikia. Macho yao yalimmulika kutoka juu hadi chini wakiwa kimya pasipo kuzungumza. Mate waliyameza kila walipoyatazama maungo yake yaliyokuwa yakionekana wazi baada ya gauni lake kulowa maji. Katikati yao aliwafikia wangali macho waliyatumbua kwa uchu. Carolina alikuwa akihema kama mwanapunda aliyebeba mzigo mzito mgongoni. Kichwani kwa Carolina kulikuwa na ndoo mbili, moja kubwa iliyoibeba ndogo wakati galoni la maji lilikuwa mkononi.



“Habari zenu?” Carolina aliwasalimu kwa sauti yake nyembamba. Sauti ilikuwa nyembamba ilijipenyeza hadi masikioni mwa vijana wale. Shingo yake iliyumba wakati ndoo nazo zilitaka kumponyoka.



“Nzuri dada! Kazikazi dada’ngu!” Mvulana mrefu alitoa maneno ya pole.



“Alimungu kaka!” Carolina aliitikia akiwapita kwa karibu. Wote walizizungusha shingo zao kumtazama kwa kumsindikiza kisha alitokomea. Walibaki kutazamana kama jimbi waliochoshana kwa vita, yote ababu ya kile walichokiona nyuma, chini ya mgongo. Baada ya muda mfupi, kijana mrefu aliuvunja ukimya.



“Sinde, binti huyu anaitwa nani?” Tora alihoji.



“Anaitwa Carolina. Vipi, nafsi yako imeshaliwa na mwezi ingali nazi changa mtini? Nawajua watu wa mjini, siku zote hutembea zipu wazi..usha..” Sinde alimjibu angali akimsukuma waendelee na safari yao.



“Si hivyo, Sinde! Kuna jambo nimekumbuka baada ya kumwona. Kwani anaishi wapi?” Tora alimdadisi Sinde.



“Anaishi Tuamoyo hapahapa, kwenye nyumba kama binadamu wengine. Unadhani anaishi peponi au mtoni kama jini kwa alivyo kipusa?” Sinde alijibu huku akitia masihara. Aliangua kicheko kisha kumtazama Tora ambaye hakupenda majibu ya Sinde wakati ule. “Usichukie jamaa yangu. Anaishi kijiji hiki cha Tuamoyo. Anakaa na ajuza mmoja aitwaye Maua.” Sinde aliongeza.



“Unajua nini…” Tora alisema angali akitafakari.



“Mimi sijui bwana! Nitajuaje wakati hujasema?” Sinde alidakia kwa haraka.



“Mama aliniagiza wakati nakuja huku. Alinitaka kumtafutia msichana wa kazi wa kusaidiana naye kazi za nyumbani. Vipi huyu atafaa?” Tora alijieleza na kuhoji.



“Ahhh! Mi nikajua unataka awe shemeji?! Kumbe unataka beki tatu! Hana shida. Ana tabia nzuri sana. Kila mtu anamheshimu hapa kijijini. Anajuhudi sana katika kazi pia, lakini hana mazoea na wavulana. Si umeona hata tulipokutana naye. Kama hanijui vile wakati tunakaa kijiji kimoja,” Sinde alizifafanua sifa za Carolina. “Kama vipi tumjulishe, lakini sijui kama unaweza kuzima ndoto yake. kila ukimtilia neno lolote, utasikia anakuletea habari za kubukua tu,” Sinde aliongeza.



“Bila shaka. Mjini ndo sehemu bora ya kujipatia elimu aitakayo. Tafuta nafasi umjulishe. Tena uende kwa huyo bibi ili asione kama unamwendea kutaka kumnyenga. Lakini……… atafaa katika familia yetu,” Tora alimpatia maagizo Sinde.



Wakati huo Tora na Sinde waliongoza moja kwa moja hadi sehemu ya kisima kwenye miembe mingi. Nia yao ni kwenda kuyakagua maembe aliyokuwa ameagizwa na baba yake. Wasifu wa Carolina ulimvutia, achilia mbali uzuri aliokuwa akionekana nao msichana huyo yatima. Alimwona kama lulu itakayokuwa ndani ya familia yao.

Akiwa mwenye shauku, Tora alirudi mjini Tumaini kutokea Tuamoyo. Uso wake ulimiminika furaha na kumfanya atabasamu kila wakati. Baada ya kuutia mguu wake ndani ya nyumba aliyozaliwa, moja kwa moja nafsi yake ilikosa subira. Alitaka kumjuza mama yake juu ya safari yake, hasa matamanio ya kumpata Carolina kama msaidizi wa kazi za ndani. Kwa haraka aliketi kwenye kochi pale sebuleni na kuyaangaza macho yake kila upande, hauona mtu. Mdomo wake ulimfunguka na kuita kwa nguvu.



“Mama!” Kimya! “Mama!” Tora aliita tena wakati akinyanyuka kutaka kuchungulia jikoni.



“Abee, mwanangu! Umerudi Tora?” Mama Tora aliitika huku akielekea sebuleni kutokea jikoni.



“Unasemaje baba? Nimesikia sauti ukiniita kama kuna jambo unataka kusema,” Mama Tora alimhoji mwanaye wakati macho yake kayaangaza kumtazama.



“Heee-h! Uzee ushanikamata tena mama yako,” mama Tora alilalama kisha kujibwaga kwenye zulia lililokuwa limetandikwa chini. “Haya, habari za kule utokako?” mama Tora alihoji.



“Heri mama yangu. Mbona unahema kama mkwea mlima?” Tora alimhoji mama yake aliyekuwa akizivuta pumzi kwa shida.



“Alaaa! Unauliza wakati unajua shida yangu ni nini. Kutwa nalalamika, kazi za juakali sitakiwi kufanya. Afya yangu si njema mnitafutie msaidizi. Haya! Nieleze ulichoniitia, kazi zaningoja jikoni. Unamfahamu baba yako akirudi toka sokoni hapa patakuwa hapatoshi. Anaogopa njaa kama mwarabu ubwabwa!” Mama Tora alibwabwaja. “Haya, nimetega sikio. Leta habari maana mwenda bure si mkaa bure bali huenda akaokota!” Mama Tora alitega sikio kuambiwa.



“Nimepata binti!”



“Binti! Umepata mchumba? Ama una maana gani?”

Mama Tora alistaajabu.



“Mamaa! Mbona hivyo?” Tora aligutuka.



“Basi nieleze, binti gani huyo? Unatakiwa kuoa Tora! Umekua na sasa ni muda muafaka mwanangu!” mama Tora alisema huku uso wake ukionekana kujawa na furaha.



“Mama, mimi bado mtoto kitumbo! Kuoa wakati wake utafika. Wewe uliniagiza….msichana wa kazi!” Aliongea kisha kulitandaza tabasamu mdomoni.



“Ah-a-aa! Haya mtoto kitumbo. Kumbe ndo hilo! Umenitia mshawasha nikajua umepata mwanamwali unataka kuoa! Nikajua muda wa kujimwayamwaya umefika. Haya, nipe habari. Binti huyo ni nani? Ni hawa wa mjini wanaoning’inia kama maembe bolibo mtini?” Mama Tora alisema wakati akiushumburua mdomo na kuikunja sura yake kisha kusikiliza kwa makini.



“Hapana Mama. Ni binti mmoja kutoka kijiji cha Tuamoyo. Anafaa! Hasa kwa vile nimemwona na kuzisikia tabia zake. Yaelekea anaweza kuwa mwema na mwenye staha. Lakini tu, aliyeniambia kadokeza kuwa anapenda sana kusoma,” Tora alimpamba Carolina.



“Ni vema. Mbona hujaja naye?” Mama Tora alihoji wakati akiianika mikono yake.



“Nilitaka kukueleza kwanza kisha twende ukaonane na walezi wake. Mimi peke yangu nilihisi hawawezi kunielewa. Wangedhani pengine nataka kumtorosha. Uzee dawa! Panga siku nikupeleke,” Tora alidondoa maneno.



“Unasema walezi wake? Anakaa na nani binti yule?” Mama Tora alihoji.



“Niliambiwa anakaa na bibi yake,”

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Bibi! Hana babu?…. Haya tutaona! Umefanya vizuri kunijuza juu ya jambo hili maana nimechoka na kazi za jiko. Wakati ukifika nitakueleza. Kwa sasa ngoja nimalizie kazi za jikoni, tumngoje pia baba yako naye nimjuze,” mama Tora aliongea kisha alijitutumua kunyanyuka kutoka pale alikuwa ameketi.



Muda ulipita, mama Tora akiwa kasongwa na kazi za nyumbani na kibanda cha biashara kwa wakati mmoja. Alikuwa akikusanya nguvu ya kumfanya afike kijijini Tuamoyo kwenda kumchukua kijakaza aliyeambiwa na Tora. Hatimaye siku ya kwenda kukutana na mlezi wa Carolina ilipowadia, alikuwa tayari.



Kupurukupuru! Mifuko ya sandarusi aliikurupua Tora na kuitia kwenye buti la gari. Haraka, aliufunga mlango ambao mama yake aliingilia, mikono yake aliibandika kwenye usukani kama nahodha jadidi wa safari ile. Injini ya gari iliamka kwa kutoa muungurumo kwa ukali. Ilikuwa tayari kwa safari ya kukifuata kijiji cha Tuamoyo. Kwa kasi, tairi za gari zililalama zikauchota mchanga na kuurusha kwa nyuma. Gari iliambaa na kuuacha uga wa nyumba yao kisha kutumbukia barabarani kwa maringo. Shangingi lilinuna barabarani kama kifaru cha jeshi. Liliikamata barabara ya vumbi ikakamatika. Shimo kwa shimo, bonde kwa bonde, miinuko kwa tambarare, shangingi lilitimua vumbi kwa madaha. Kila aliyekutana nalo ilimlazimu kufunga breki miguuni au baiskeli kisha alichepuka kichakani. Vumbi liliwafunika na kuwafanya vipofu kwa sekunde chache. Baada ya kuwa simba wa njia amepita ndipo kila mmoja alijikung’uta kulitoa vumbi na kusonya kwa ukali. Lilikuwa limepita na halikujua adha iliyowapata wachochole wenda kwa miguu na miswaki ya baiskeli.



Ilikuwa saa moja, hatimaye saa tano za asubuhi iliwadia. Shababi kwenye usukani aliuganda kama ruba. Macho yake aliyanyosha mbele kwa makini. Soga zilikuwa adimu wakati wa safari hiyo, Tora alitia soga moja kila baada ya mwendo mrefu. Ilikuwa mwendo wa ling’ang’a, juu chini kisha kushoto demedeme kwa upande. Hatimaye macho yalikiangaza kijiji cha Tuamoyo. Uhfuuu! Tora aliishusha pumzi kisha kuupunguza mwendo wa kuruka na kuanza kwenda mwendo wa konokono. Taratibu alivishusha vioo vya upande aliokaa mama yake ili kuiruhusu hewa iliyokuwa ikipaparika kuingia. Mwayo ulimvamia na kukipasua kinywa chake. Hatimaye chafya ilimfumania na kuzitandika pua zake zikalimimina kamasi jepesi. Tora aliuzungusha usukani na kuiacha barabara iliyokuwa pana na kuingia barabara uchochoro. Mama Tora mdomo ulimwasha kisha kuufungua akitaka kusema jambo. Munyamunya! Aliutafuna mdomo wake kisha maneno yalimtoka.



“Tushafika? Naona tunaingia kondeni?” Mama Tora.



“Ndiyo, tumefika ambapo yule kijana hamali anaishi,” alijibu wakiwa tayari wameuingia uga wa jumba la tope lililokuwa limeezekwa kwa nyasi. Hamali Sinde alikuwa mgonjwa, alinyanyuka kutoka pale alipokuwa kajilaza kwenye jua lile la saa sita. Aliwasabahi na kuwakaribisha kuketi kwenye kigoda. Safari ya kumsaka kijakazi ilikuwa imefikia kikomo, kilichokuwa usoni ni Sinde kuwaongoza hadi sehemu ambayo Carolina aliishi. Sinde alirejea kuusimulia wasifu wa Carolina kumjuza mama Tora ambaye hakupata kuujua ukweli kutoka kinywani mwa mtu mwingine zaidi ya Tora. Ustadi na umahiri wa Carolina ulitawala maelezo yote. Kwa furaha, mama Tora alijawa hamu ya kumtia machoni binti yule.



Kama bendera, jua lilikuwa likipanda na kuwa la utosi. Tora na mamaye waliondoka kwa pamoja kwa kuhesabu hatua hadi nyumbani kwa Maua. Haikuwachukua dakika kufika katika uga wa nyumba aliyoishi Carolina. Walimwona binti mmoja mrembo amesimama chini ya mwembe. Kwa kumtazama, alikuwa amependeza zaidi ya ahali wa mtu. Tora alimnong’oneza mamake.



“Mama, umwonaye mbele yako ndiye!”



“Mashalah! Alifaa awe mwanangu wa kumzaa! Kwa jinsi alivyo na bashasha!” alisema mama Tora. Carolina aliwakaribisha na kuwalaki wote kwa pamoja. Aliwakarimu kwa maji ya kunywa pia maziwa ya mgando. Kitendo alichokifanya Carolina kilimfanya mama Tora kumtunuku binti huyo nishani ya uhodari wa kazi za kutunza mji. Hakuwa na ubishi zaidi ya kumpongeza mwanaye Tora.



“Leo nimekiri kuwa jicho lako hodari,” aliongea kisha kuliruhusu tabasamu kuutawala mdomo wake. Tora alicheka kisha aliendelea kuzungumza na Carolina. Carolina alipendeza kwa gauni lake lenye mshono wa jongonene. Msuko wake wa mkusi ulimfanya aonekana mwanaharusi aendaye kufunga ndoa. Kila wakati Tora alimtumbulia macho binti huyo kwa kumtamani. Baada ya kuketi kimya kidogo, mama Tora aliamua kuuvunja ukimya.



“Binti, bila shaka unaitwa Carolina!”



“Ndiyo mama, naitwa Carolina!”



“Unamfahamu huyu?” Mama Nasoro alihoji akimwonesha Tora kwa kidole.



“Ndiyo mama! Kaka huyu huwa namwona nyakati fulani akiwa na Sinde,” Carolina alijibu angali vidole vyake vya miguu vikichora chini.



“Sawa. Huyu ni mwanangu, anaitwa Tora. Na mguu huu ni wako,” mama Tora alijieleza.



“Kwa vipi mama?” Carolina alihoji akiwa na mshangao.



“Bila shaka umeshahitimu darasa la saba?”



“Eee! Siku nyingi sana. Lakini sikuchaguliwa.”



“Basi usijali. Kila jambo lina wakati wake. Mimi nakuhitaji nyumbani kwangu.”



“Unanihitaji! Kuna nini?” Carolina aliendelea kuhoji.



“Wala usiwe na wasiwasi. Nataka tukaishi sote mjini ili unisaidie kazi mwanangu. Nitakulipa na kwa lolote lililo katika ndoto zako nitalisimamia na utalitimiza,” mama Tora alijieleza. Carolina aliposikia hayo alitabasamu. Mwanya wake mdomoni ulionekana sawia kisha alijibu baada ya kukaa kimya kwa muda.



“Mjini! Sawa! Lakini…. bibi hayupo mpaka arudi. Yeye ndiye mwenye mamlaka. Akiafiki nitaenda,” Carolina alijieleza. Japo Carolina alionesha kukubali, alihofu tofauti ya mazingira ya mjini na kijiji ingekuwa kikwazo kwake. Aliamua kuyameza maswali mengi yaliyokuwa kinywani mwake. Mazingira ya mjini hata ya kijijini aliamini hayawezi kumtenga na ndoto zake. Alijua angeweza kuyakabili maisha ya mjini.



Wakati wakiendelea kusogoa, Maua ambaye ni bibi yake Carolina aliwasili kwa kujikokota na mkongojo wake. Carolina alimlaki na kumpokea mzigo wa kuni alizokuwa amechanja. Aliwakaribisha wageni kwa bashasha. Baada ya kukaribishwa, mama Tora alimweleza dhumni lake. Maua alipoelezwa alikaa kimya kwa muda kabla ya kuwajibu.



“Nimesikia na kuwaelewa, lakini umri na jinsia ya mjukuu wangu ni hatari kwa maisha ya mjini. Mjini kuna kila aina ya fataki pamoja na wanaume afriti wanaoweza kumharibia maisha yake,” Maua alijieleza.



“Nitamlea kama mwanangu. Nafahamu bado ni msichana mdogo, hivyo anahitaji kulelewa na kutunzwa,” mama Tora alieleza. Baada ya kuyasikia maneno ya mama Tora, Maua aliwakubalia. Aliwataka warudi kumfuata baada ya juma moja. Pamoja na kuwakubalia, Maua aliwapa hadhari akisema, “Ndugu zangu, uungwana ni kitendo. Ombi lenu nimeliafiki ila tu kama anayehusika naye kaafiki. Anayo mengi ambayo binafsi hutamani kuyatimiza. Ninachowataka ni kumlinda, kumtunza na kumlea kama mtoto wa familia yenu. Msimtenge. Maisha ya mjini ni kizungumkuti. Mjitahidi kumlinda na awe salama kama mlivyomkuta hapa,” Maua aliwaasa.



Baada ya kuyasikia maneno ya Maua, Tora alijawa na furaha. Mama yake pia furaha ilimjaa kupita kifani. Kwa pamoja walinyanyuka na kuaga kisha kuomba Carolina awasindikize kidogo. Wangali wakipiga hatua, mama Tora aliutuma mkono wake mkobani na kutoa alfeni kisha kumpatia Carolina.



“Shika kidogo hiki kikufae kwa dhiki,” alisema mama Tora.



“Asante mama,” Carolina alisema baada ya kupokea. Uso wake ulipambwa na tabasamu. Aliikunjakunja pesa aliyopewa na kuitia kiganjani sawia. Maneno yalimtoroka tena, “Mungu akubariki!...asante!” Carolina aliongeza.



Hatimaye Tora na mamaye walirejea mjini Tumaini kuliko makazi yao. Walimwacha Carolina katikati ya furaha akiamini kuwa ndoto zake zilielekea kutimia. Alipanga na kupangua jinsi ya kuyaanza maisha mapya, maisha ya kuishi kwenye nyumba ya umeme na runinga. Aliupiga moyo konde na kuusihi uwe wenye subira. Hakuisha kuwaza, alimkumbuka Mola aliyemfaa kwa dhiki kisha fumanizi la mawazo lilimteka. ‘Mungu wangu. Asante kwa wema wako. Nilinde hadi nitimize ndoto zangu. Leo ni siku ya furaha kubwa. Maisha ya mjini yananingoja, huko nitasoma. Nitalala usingizi mnono juu ya godoro! Kweli dhiki ikizidi faraja hubisha hodi. Asante Mungu!’ Carolina alinong’ona na moyo wake baada ya furaha kumzidi. Hakuamini bahati iliyomtemmbelea katikati ya dhiki yenye jua na vumbi kali. Aliuchepua mguu wake kuingia ndani na kulivuta foronya lenye nguo zake. Moja baada ya nyingine aliziangalia nguo kwa kuzipekua. Maswali yalimvamia mfulilizo.‘Nitavaa nguo gani siku hiyo? Nitabebea nini nguo hizi wakati wa safari? Sijui itakuwaje? Au wataniletea?’ Alijihoji Carolina. Majibu hakuwa nayo.



Baada ya juma moja kukatika, Carolina hakuisha kuikagua njia itokayo mjini. Alijawa na shauku. Kwa kuwa siku ziliyeyuka kama mshumaa, siku ya ahadi ilifika. Tora ndiye aliagizwa kumfuata Carolina siku ile. Alivyokuwa muungwana, Carolina aliwaaga rafiki zake wote pasipo kubagua. Hakumsahau mama Tumaini. Aliwataka wamwombee aendako naye aliahidi kuwaombea. Carolina alipata wosia wa kila hali toka kwa babu na bibi kabla ya kuwaaga. Maua yalimtoka maneno ya hekima.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Tora mjukuu wangu, nakukabidhi binti huyu mdogo mikononi mwako. Naomba mfikishe salama kwa mama yako. Naomba mkaishi kama ndugu, mpendane, mshikamane na mheshimiane. Pia uwe mstari wa mbele kumtetea ili kumwepusha na mabaya yote. Huyu ni dada yako,” Maua aliongea kwa hisia kubwa wakati Tora na Carolina wakiwa kimya wakimsikiliza.



“Ndiyo bibi,” Tora alidakia. Alinyamaza kidogo kisha kumgeukia Carolina na kumtazama machoni kwa muda mrefu.



“Carolina mjukuu wangu wa pekee. Nakuruhusu kwa moyo mweupe, nenda! Lakini usisahau mbachao kwa msala upitao. Najua ndoto yako ni pevu. Tangu Hamaniko hadi Tuamoyo, kilio chako ni kisomo. Basi nenda katende na kuishi kwa kumtumaini Mungu ili ndoto zako zisipotee. Usitusahau Carolina. Uonavyo sie vikono. Tunatembea kwa miguu mitatu ingali kiama kikikaribia. Tukumbuke! La mwisho, naomba jichunge! Wewe ni kipepeo katikati ya maua mazuri. Kinyonga adui yako jihadhari kumkwepa. Umenielewa?” Maua alitia kituo kwa swali. Carolina alimkodolea macho bibi yake kwa mshangao.



“Unamaana gani bibi?” Carolina alihoji. Wakati huo kumbukumbu zake zilimrudisha tena hadi kijiji cha Hamaniko. Aliikumbuka siku ambayo alimwona kipepeo akitiwa mdomoni mwa kinyonga.



“Usienende hovyo. Jihadhari na wanaume ambao watazifanya ndoto zako zikuruke kama sufi kwenye upepo mkali. Jitunze kama vile ulitunzavyo jicho lako. Bila shaka umenielewa,” Maua alifafanua.



“Ndiyo bibi, sasa nimekuelewa,” Carolina alijibu kisha kutabasamu. “Nitatenda yote kama nilivyoishi nanyi. Nitakukumbukeni. Hakuna jinsi nitafanya zaidi ya kuwaombea na kuwatembelea. Naomba pia mniombee. Nawapenda,” Carolina alijieleza kisha macho yake ya duara yalitekwa na machozi. Kumbukumbu za maisha yake tangu ohola na ohoriba yalimvaa akiyakumbuka yote. Kimya! Alibaki kumkodolea macho bibi yake. Alinyanyuka kisha kuyafuta machozi kwa gauni. Miguu aliichepua kuingia ndani. Aliuzoa mfuko wake wa nailoni na kutoka nje. Macho yake yalikuwa mekundu na uso wake ulipoteza bashasha.



“Babu yako huyo anakuja. Yaweza kuwa ana neno la kuongeza,” alisema Maua. Majaliwa alikuwa tayari kafika hadi alipokuwa kasimama Carolina na furushi lake la nguo.



“Bibi, naona safari imeiva?” alihoji Majaliwa.



“Ndiyo babu. Kama nilivyokueleza mapema leo. Nilijua utachelewa kurudi na aliyenifuata ana haraka,” alieleza Carolina.



“Hakuna shaka, aliyokueleza bibi yako ni yangu pia. Sisi tunakutakia kila jema huko uendako. Kikubwa ni kujilinda. Kwa ujuavyo, historia ya familia yako…. Wewe ndiye jicho pekee kwetu katika maisha yetu yaliyosalia. Nenda salama!” alisema Majaliwa.



“Asante babu. Nitayazingatia yote kwa wema na kwa kudra za Mungu nitafanikiwa,” alijibu Carolina.



“Njoo nikuage mjukuu wangu, uende salama,” alisema Maua. Wakati huo Carolina alimfikia bibi yake baada ya kuchutama. Bibi yake aliushika mkono wa Carolina na kukirushia mate kiganja chake. Carolina alikifunga kiganja na kukifikicha kisha alisimama.



“Ahsante ukafanikiwe. Kila ukishikacho kiwe cha manufaa na heri,” aliongea Maua.



“Ahsante bibi na babu, kwa..heri mbaki salama!” Carolina aliaga. Aliyakokota maneno wakati chozi likimwagika. Maua na Majaliwa walibaki kimya kwa huzuni. Walimkodolea macho mjukuu wao kisha walitazamana. Tora aliwafuata Majaliwa na Maua hadi walipokuwa wamesimama. “Bibi na babu, bakini salama,” Aliongea Tora wakati mkono wake ukitoka mfukoni na kuwashikisha Maua na Majaliwa kila mmoja noti ya shilingi elfu kumi.



“Itawafaa kwa chochote,” alisema Tora.



“Asante mjukuu,” waliitikia Majaliwa na Maua kila mmoja akiitazama pesa iliyokuwa mkononi mwake. Majaliwa alimpatia mkewe noti ya elfu kumi.



“Fahari ya mme ni mke mwema. Changu chako, chako changu, ongeza kwenye akiba yetu,” alisema Majaliwa. Maua aliipokea pesa na kuushika mkono wa Majaliwa. Kwa pamoja waliwaazia macho Carolina na Tora wakiwa tayari wanaingia ndani ya gari. Carolina aliushika usukani na Carolina aliketi kwenye kiti cha pili pembeni karibu na dereva.



Haikuchukua muda, mwenda kwa hiari aliianza safari yake ya kuelekea mjini Tumaini. Maua na mmewe waliwapungia mkono kuwaaga. Carolina alifunikwa kwa furaha aliyoihisi ikimbubujika na kuutanda mwili mzima. Akiwa ndani ya gari, macho yake aliiyaangaza njiani ambako hakuwahi kuwaza kupita pasipo jasho kumtoka kwa kibaiskeli chake. Taswira kichwani ilimjia tena, wakati huo fikrani aliuona mji mzuri ambao alikuwa akielekea kuufika na kuishi ndani yake. Aliliona jumba kubwa la kifahari likiwa limezungukwa na ukuta wenye seng’enge. Haraka aliingia ndani na kuviona vyumba vya kila aina vilivyosheheni samani za kila aina. Akiwaza! Chumba chake kizuri kilisawiri heshima ya moyo wake. Kitanda kikubwa na zulia maridadi. Alah! Yote hiyo ilikuwa jazanda katikati ya safari kuufuata mji wa Tumaini. Mji wenye kumpokea mgeni na kumtoa vumbi la shamba na kumtia kikaangoni kwenye mafuta na harufu za kila aina. Mji wenye kila aina ya viroja na wasaka tumaini wasiokata tamaa.



Wakati huo ndani ya nafsi yake alijiwa na minong’ono, ‘Mungu asante. Hatimaye naenda kuuishi mji wa Tumaini.’ Yalikuwa mawazo tu aliyojiwazia. Tora hakuwa na neno lolote muda wote zaidi ya kuichezesha mikono na miguu yake. Macho yake yalitazama mbele. Mikono ilisimama kwenye usukani, miguu yake ilikuwa tayari kwa breki na mafuta kukipanda kilima cha barabara iliyojaa vumbi. Moyo wake haukumsahau Carolina, aliwaza lakini alipuuzia na kuendelea na unahodha wa chombo chake. Carolina alijihisi fahari kumpanda kichwani. Alikuwa mshindi mwenye kustahili tunzo kwa kuwa mvumilivu hadi wakati ule. Hakuwahi kuishi mjini, hata wakati ule wa mashindano ya umtashumta alipokuwa Hamaniko shuleni, mara nyingi alilala vijiji vya jirani na aliwahi mjini mapema asubuhi.



“Nitaanzaje!” Moyo wa Tora ulinong’ona wakati akiliongoza gari kukimaliza kilima. Alipandisha na kushusha pumzi kisha kumtazama Carolina kwa jicho la wizi. ‘Haswaaa! Msichana huyu ni mrembo kweli.’ Moyo wake ulizidi kumhamasisha baada ya macho kuona. Mkono mmoja ulikubali kuuachia usukani na kukikuna kichwa chake ambacho hata hakikuwasha. ‘Siju atanielewa? Asije…’ Tora aliingiwa pagaa. Mpiga domo ayari wa mjini Tumaini aliwaza. Alitaka kuyaanzisha mazungumzo ya usuhuba japo apate kujua uelewa wa Carolina. Haraka kichwani alijipanga kumsemesha. ‘Lakini ngoja…redio kwanza nimburudishe kwa mziki mtamu.’ Tora alipata mbinu. Mkono aliupeleka kwenye redio na kukibonyeza kitufe. Sauti ilitoroka na kutiririsha mziki upendwao na vijana barobaro, ukanguruma kwa taratibu. Maneno matamu yalisikika kulitekenya gari na Carolina angalimo. Tora aliimba na kukichezesha kichwa chake kufuatia midundo iliyokuwa ikimhamasisha. Mashairi yalimwingia mshairi kichwani, Carolina aliyasikiliza neno kwa neno.



Mwili sanduku la siri

Moyo kuusitiri

Ujana wingu lasiri

Hutanda na kusafiri

Upe moyo msiri

Akutoe lasuri

Karibu nizuzuri

Mtima hana siri

Kipusa ninakiri

Meumbwa nisitiri

Nipe tunda la siri

Ujana raha sitiri

Nakupenda si kwa siri

Chumbani ndiko siri

Nakupenda sana wewe,

sasa kubali kuwa msiri.



Mujarabu! Wimbo uliendelea kuingia akilini mwa Carolina. Alitafakari na kupuuza. Alijihoji kile kilimfanya Tora kuweka wimbo huo kwa kijirudiarudia. Kila aina ya wimbo wenye kumnyenga Carolina ulisikika. Tuli! Carolina alikuwa katulia mwenye kuustahi moyo wake. Kodo! Macho ya Tora aliyakodoa kumtazama Carolina ambaye hakuwa na papara. Kwa aibu Carolina aliyashusha macho yake kisha kuangalia nje kupitia kioo cha gari iliyokuwa ikichechemea kwa taratibu juu ya mashimo yaliyoipamba barabara ile. Tora aliimba nafsini mwake akiongeza ujasiri ili auvunje ukimya.



“Hakika, wewe ni mrembo sana!” Alitamka Tora wakati akimtazama tena Carolina usoni. Tayari Carolina alikigeuza kichwa chake pembeni kwa aibu. “Sijui kwa nini ulikuwa ukiishi maisha ya vumbi kijijini?” Tora alizidi kumchombeza angali akiendesha gari.



“Asante! Namshukuru Mungu,” Carolina alijibu kwa mkato baada ya kuguna kwa mshangao. “Mungu mpagaji wa yote lazima magumu kuyapitia,” Carolina alijibu.



“Kweli tupu. Unajua mimi nafanya kazi gani?” Tora alihoji. Carolina alimtazama wakati akitafakari jibu la kumpatia.



“Hapana sijui, kwani unafanya kazi gani?” Carolina alijibu. Tora macho aliyatumbua kumtazama Carolina kwa ujasiri.



“Hujui! La!...kweli uko nyuma sana. Nina kaka yangu yuko mbele! Yeye ni meneja wa shirika la ndege huko. Kanifungulia biashara lukuki kila kona ya mji wa Tumaini,” alieleza Tora. Carolina alitabasamu baada ya kuyasikia maneno yale.



“Hivyo vyote ni vyako au vya kaka yako?” alihoji Carolina.



“Ah! unauliza nini?..... vya kwangu!” Tora alijibu kwa ujasiri.



“Mshukuru Mungu, pia tumia mali zako vizuri naye aliyekupa atakubariki,” Carolina alijibu. Muda huo Tora alimtazama Carolina kwa kumkazia jicho.



“Hivi Caro, umeshawahi kufika mjini Tumaini?”



“Ndiyo! Wakati wa michezo ya UMITASHUMTA nilipokuwa mwanafunzi,” Carolina alijieleza huku akiangaza macho yake kutazama pembeni mwa barabara na kuona majumba yaliyomvutia.



“Mimi sijapata mke bado. Natarajia punde nitampata, wewe je, una mchumba?” Tora alieleza na kuhoji. Alicheka kidogo kwa kejeli kabla ya kujibu.



“Kwani lazima kuwa na mke au mume? Naamini yote ni mipango ya Mungu. Kwanza mimi bado ni msichana mdogo sana. Hayo hata siyawazi bali nawaza kusoma tu, si vingine,” alijibu Carolina. Tora alipunguza mwendo wa gari kisha kumtazama Carolina tena.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Unatamani kusoma ee! Basi usijali, ongea na watu uvae viatu Caro. Mimi nitakusaidia bega kwa bega usome. Pesa ninayo na kila kitu nitakusaidia. Nawe utatakiwa uwe muungwana kulipa fadhila,” alisema Tora. Carolina alitabasamu kwa maneno yaliyomtoka Tora.



“Usijali kaka Tora. Mimi nitafurahi kama nitasoma. Mungu atawabariki na kuwalipa nyote!” Alisema Carolina na kunyamaza kwa muda. “Hivi, hili gari ni la nani?” aliongeza Carolina.



“Ni la kwangu!” Tora alijibu kwa haraka. “Kwani vipi?” aliongeza.



“Mbona limeandikwa Oli Bin Tora ubavuni, ndilo jina lako?” Carolina alihoji. Tora alinyamaza kidogo kwa tafakari.



“Hilo ni jina tu. Ni jina la mzee wangu ambaye nilimpatia heshima kama zawadi ya kunizaa. Kwani kuna ubaya?”



“Hakuna ubaya. Lakini…”



“Umelipenda?” Tora alidakia na kumkatisha Carolina.



“Ulisema kuwa, kaka yako yuko mbele, ni wapi huko? Au tunakoenda?” Carolina alizidi kudadisi. Maswali ya Carolina yalionekana kumkera Tora.



“Mbona unanishangaza, hata mbele hupajui? Ni Ulaya, Mamtoni,” Tora alifafanua. Carolina alicheka kwa chinichini.



“Sawa nimekuelewa. Na hii biashara ya maembe ambayo huwa unafuata kijijini kwetu ni ya nani? Pia, kwani huyo kaka yako hampendi mzee wake hadi asimsaidie biashara za maana?” Carolina alizidi kuuliza maswali ya kukera.



“Achana na hayo. Tunza maneno ya kinywa yatakufaa baadaye.Tutaongea mengi tukipata muda. Kwa sasa acha nizingatie usukani wasije askari wa usalama barabarani wakatutia kimiani kwa uzembe. Unaona, tunaingia mjini sasa, hapa ni mnadani. Unapafahamu?” aliuliza Tora.



“Ndiyo! Napafahamu ingawaje si saaana!”



Safari ya Carolina ilifika mjini Tumaini jioni. Mwenyeji wake kwa kumtega hakutaka kumfikisha nyumbani moja wa moja bali aliamua kumkarimu japo kwa maji. Tora aliliendesha gari hadi mahali palipoitwa Makutano. Sehemu hiyo palikuwa na nyama choma, chipsi na mishikaki ya kila namna. Baada ya kuutua mguu wake kutoka kwenye gari, harufu nzuri ilizipiga pua zake. Mate ya hamu yalimjaa kwa tamaa. Peke yake alijinong’oneza akisema, ‘Chakula kitamu kipo hapa.’ Baada ya kuunong’oneza moyo wake, Tora alikuwa tayari kamaliza kuifunga milango ya gari na kumfuata pale alikuwa kasimama. Alimtazama kwa tabasamu kisha maneno ya tahamia yalimtoka.



“Pole, nahisi una njaa. Karibu upate japo kitu kidogo ndipo twende nyumbani,” Tora alisema wakati mkono wake wa kushoto akiutuma kumshika Carolina begani.



“Asante kaka Tora. Kwa nini tusingeenda nyumbani moja kwa moja?”



“Hapana. Wakati huu wote hawapo, hata chakula kitakuwa hakuna hadi jioni,” Tora alijieleza wakati akijaribu kumvuta mkono mgeni wake.



“Kaka, mi najua kupika. Ni vema tungeenda nyumbani nikapika kuliko gharama itakayotumika hapa,” aliongea Carolina wakati mkono wa Tora ukiwa umemshika begani sawia.



“Usijali Caro. Ni kawaida tu. Kila siku sehemu hii ni sawa na nyumbani kwetu. Hula na kunywa kadri nitakavyo. Pata japo chipsi moja na soda ndipo nikupeleke nyumbani,” Tora alimzidi Carolina kwa ushawishi. Waliingia na kutafuta pahala tulivu ambapo waliketi.



“Mishikaki kumi, chipsi yai moja na sharubati ya embe kasha kubwa,” Tora aliagiza. Alimtazama Carolina aliyekuwa kaketi kimya akistaajabu ya eneo lile.



“Mimi niletee kama kawaida yangu, alvaro moja ya baridi, maji makubwa ya kilimanjaro, mbuzi kilo moja, tia pilipili za kutosha na ugali laini,” Tora aliagiza chakula cha kilichokuwa akilini mwake kisha kumgeukia Carolina na kumkazia macho.



“Kula ungali mzima, kifo kikija unakufa na uzito wako,” aliongea kisha kuupeleka mkono shavuni kwa Carolina kumchokoza. “Hili shavu dodo lazima litoe mafuta umeremete. Sahau maisha ya shamba, mjini ni ahera na pepo la furaha,” aliongeza Tora.



“Kaka inatosha. Nahisi nimechoka tungeenda nyumbani nikapumzika kidogo,” alisema Carolina akiwa amejaa aibu usoni. Kila pahala alipokuwa akiyangaza macho yake alikutana na watu wakiwa wawili, mme na mke wakipigana vikumbo vya mahaba na kumfanya ayafumbe macho yake na kuinama. Tora alimtazama na kumcheka sana.



“Macho hayana pazia. Uyaonayo hapa ni sehemu tu ya maisha ya mjini. Hapa ni kujali hamsini zako, zingine unawaachia wenzako. Bila shaka utazoea maana kila siku nitakuleta hapa,” Tora alijieleza.



Wangali wakimalizia mazungumzo, chakula na vinywaji vilitua mezani na kuichafua meza. Tora kama kijakazi, alimnawisha Carolina na kumkaribisha kwa chakula. Ikawa kijiko mdomoni, kijiko kwa sahani hadi shehena ya chakula chote kilimalizika. Hapo Carolina alianza kuingia kwenye mitego ya ibilisi hata kabla siku haijaisha.



Hatimaye alichukuliwa na kupelekwa nyumbani ambako alitakiwa kuishi kama kijakazi. Mama Tora aliandaa hafla ya kumkaribisha mgeni hamumu aliyengojewa kwa kipindi kirefu kwa bashasha. Ujio wa Carolina kwenye nyumba ya mama Tora ilizalisha furaha isiyokifani ndani ya familia nzima. Mama Tora alipomwona akiingia ndani kwake tayari alimlaki na kumyongoa kama mtukufu mja wa heri. Alifurahia sana kumwona. Kwa ufundi wake jikoni, mama Tora alimpikia mgeni wake vunana la mchele ambalo Carolina hakuwahi kulitia mdomoni. Hakuujali uzee na uzito wa mwili wake muda ule, alimtwalia maji ya kuoga na kumpatia nguo mpya alizokuwa amemwandalia. Baada ya kuupoza mwili wake, alikaribishwa kwa chakula ambacho alikula na kutosheka.



Binti mtoka Tuamoyo hakuwa na papara. Alijisitiri kwa ukimya akiwatazama wenyeji wake kila hatua. Machoye hayakuisha kuyatazama mapambo ya ukuta wa jumba lililompendeza. Kila alipowatazama wanawake ndani ya jumba lile, hakika walipendeza kwa mavazi yao marefu yenye staha. Nafsi yake ilifarijika kwa mazingira mwanana aliyoyatamani.



Kwa kuwa mja leo hakosi mwenyeji, ulifika wakati wa Carolina kuwafahamu wenyeji. Kabla hajalala, mama Tora aliitisha baraza la utambulisho. Ilikuwa wasaa wake mzuri kuwakutanisha wanafamilia na kutoa wosia yake kwa familia nzima.



“Ndugu wanafamilia, huyu ni Carolina,” alisema mama Tora. Alimshika bega kisha kuwatazama wote waliokuwa wameketi kimya kusikiliza. “Ndiye msaidizi wetu humu ndani. Ndiye hewa, chakula na maji ya kila mmoja wetu. Ndiye daktari wa afya zetu hapa nyumbani. Naomba mpendeni, mheshimuni na mlindeni sana zaidi ya chochote.Yeye ni kila kitu,” mama Tora aliongea akiwakazia macho Tora na dada zake.



“Huyu ni mtoto wangu, nisisikie maneno wala nisione vitendo vya kumbagua kama kijakazi,” mama Tora aliongeza. Aliyageuza macho yake kumtazama Carolina aliyekuwa katulia kama maji ya mtungi. “Haya mwanangu, karibu jisikie salama nyumbani,” mama Tora aliongea kisha kubaki kimya kidogo. “Wajibu wako wa kwanza ni kutogubua lolote la ndani kwenda nje ya familia. Wewe ni mwanafamilia, mtoto kati ya watoto wangu. Usolitaka kutendewa nawe jiepushe kulitenda mwanangu,” mama Tora alieleza.



Mama Tora, mnene mwenye kimo cha wastani, sura angavu nyeupe kama shombe hakuwa mchoyo wa maneno hasa kuhusu nasaha kwa wanawe. Habedari yake ilikuwa juu ya wanaume guberi, wachuuzi wa miili ya wasichana. Carolina alikuwa bado usungo, mshamba asojua la jimbi wala la mkwezi mwilini kwake. Mama Tora kama ada, maneno yalimtiririka kumfunda mwanamwali wake. Aliwaruhusu wengine wote kumpisha ili apate kuzungumza naye kwa faragha.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Mwanangu, wewe ni ua changa kondeni. Kila mdudu anavutwa na harufu nzuri ya ubichi wako. Shime usikivunje kikombe kwa mwiko wa kuazima. Kamwe, usiwe ua la konde furahaye msimu wa mvua. Usiwe kama saa ya jiji, mmilikiye hajulikani,” mama Tora alisisitiza. Carolina alibaki kimya kaduwaa kwani alikuwa hayaelewi vema maneno ya mama yake.



“Muda wote kumbuka, kila mwanaume atakufuata kwa tamaa na kukuacha kama kituo cha basi. Isitoshe, ua la konde halina mtunzaji, japo humvutia mwanadamu, hulichuma kwa mkono wake wa kuume na kulifurahia. Limchoshapo hulitupa kwa mkono wa kushoto. Bila hiana jua hulikausha ndipo binadamu huyo huyo, hulitwaa kwa mfagio na kuliviringa kwenye vumbi pamoja na uchafu wa kila namna. Kwa kuwa hakumbuki kuwa lilimpendeza, hulitia kiberiti katikati ya uchafu pasipo huruma. Mwishowe ua zuri hugeuka jivu ambalo husafishia choo cha shimo. Huo ndio mwisho wa ua la kondeni,” mama Tora alieleza kwa mafumbo.



“Mama mbona sikuelewi?” Carolina alihoji. Mama Tora alitabasamu kisha kucheka kidogo.



“Si kila usikialo inapaswa kulielewa lakini wapaswa kulitii. Wewe bado binti mbichi usiyejua kitu sawa na kipepeo mchanga. Hapa mjini kuna kila aina ya afriti. Nina maana, jitunze kama ua la uani. Ua la uani hutiwa maji na mbolea kisha hustawi. Ukijirahisi kama kipande cha pweza, hapa mjini kila mwanaume mwenye njaa atakufanya kitoweo. Lazima ufahamu kuwa, wanaume ni kama mvua, hunyesha popote bila kujali wanyeshapo kuna nini. Hawajali ubaya wala uzuri, watakufuata asubuhi, mchana, jioni hata usiku. Shida yao ni moja tu, kukutumia. Jitahidi kuishi maisha ya imani. Waepuke wanaume hadi upate utakayemwita mmeo. Umenielewa?” Mama Tora alifafanua. Carolina aliyekuwa kaketi na kutulia aliipandisha na kuishusha pumzi.



“Ndiyo mama, nimekuelewa. Asante kwa maneno yako mazuri. Nitajitahidi kuishi kwa nikaha, Lakini….” alieleza Carolina. Kabla ya kumaliza aliyameza maneno yake.



Kuondoka kwa Carolina katika kijiji cha Tuamoyo kuliwaacha Maua na Majaliwa wapweke. Hawakuzoea kuishi peke yao hasa kwa sababu ya umri ambao ulihitaji msaidizi mwenye nguvu. Carolina hakuwa na namna. Japo aliliwaza hilo, hakuwa na njia ya kuweza kuahirisha safari yake. Aliuahidi moyo wake kuwatumia fedha walezi wake. Huenda fedha hizo zingeweza kuwasaidia kumlipa msaidizi wa kazi za shamba. Aliutegemea sana mshahara wake wa kwanza kuitekeleza nia yake hiyo. Baada ya hapo alipanga kujihifadhia fedha kwa ajili ya masomo aliyokuwa akiwaza kujiunga nayo awapo mjini.



Usiku ulipoingia na kuuteka mji, Carolina alichukuliwa na kupelekwa kwenye chumba ambacho wenyeji walimwandalia. Alipatiwa chumba cha kulala kilichokuwa uani. Kilikuwa chumba chenye nakshi na mvuto kwake. Mbali na chumba kuwa kizuri, Carolina alipatiwa redio ya kumliwaza. Aliitumia kupata taarifa mbalimbali za kila siku. Alikipenda chumba chake na kukifanya rafikiye. Kilimsitiri naye alikisitiri kwa usafi.



Akiwa mwenye furaha usiku ule, aliwaza mengi. Alimkumbuka mama Tumaini na mwanaye kwa jinsi walivyomkarimu. Pia alimkumbuka Roy ambaye kwa kiasi kikubwa aliyanusuru maisha yake. Kumbukumbu zake zilimtuma pia kukumbuka maovu yaliyomtokea wakati akiwa katika kijiji cha Hamaniko. Tangu wakati wa kutaka kufanyiwa ubaya na Koi bustanini hadi siku jambia la Malecha lilitaka kumtoa koromeo. Alijawa huzuni. Aliutuma mkono wake hadi kwenye kovu lililobakia baada ya kidonda kupona. Alimshukuru Mungu kwa kuwa alimnusuru.



Taswira ya safari ndefu kuitoroka Hamaniko haikuacha kumjia. Alikumbuka jinsi alivyohangaika kuupita msitu wa Geza na hatimaye kuuvuka mto hadi kukifikia kijiji cha Tuamoyo. Yote yalimstaajabisha na kumfanya asiamini kule zilitoka nguvu alizokuwa nazo wakati ule. Tukio moja lililomhuzunisha na kumfanya apige magoti kutubu nalo lilimjia. Jaribio la kujinyonga kwenye mti wa maua alioupenda halikuwa jambo jema. Alijua jinsi alivyomkosea Mungu hivyo alijutia. Wakati akiyawaza hayo, usiku ule alihitimisha kwa kumkumbuka Roy. Alitamani sana kuonana na Roy. Shauku yake ilikuwa angalau aweze kumjuza juu ya kile kilimtokea baada ya muda mrefu kupita bila taarifa. Kwa bashiri, alihisi Roy alikuwa katika njia ya kuyafuata mafanikio. Hatimaye kuwaza kwake kulikatishwa na usingizi uliomchukua, alisinzia.



Asubuhi iliyofuata, Carolina aliamka mapema asubuhi. Kwa roho safi alimkabidhi mama Tora kiasi cha fedha alichokuwa kajitunzia tangu shamba. Ilikuwa fedha kwa ajili ya maisha yake mapya ya mjini. Carolina hakuwa mtu wa mashaka dhidi ya yeyote akiamini kuwa, binadamu wote walikuwa sawa. Aliwaamini. Alikusudia kujiongezea akiba ili siku ambayo angetaka kujisomesha angeweza kuwa na akiba ya kutosha.



Wakati akizipokea fedha hizo, mama Tora alistaajabu. Alishangaa jinsi Carolina alimwamini na kumpatia fedha zake ambazo hata hakujua alikozitoa. Kwa hadhi aliyokuwa nayo Carolina mahali pale ugenini, haikuwa jambo rahisi kuweza kukabidhi mali yake kwa watu asio wajua. Lakini yeye alimtumaini Mungu kuliko mwanadamu.



Akiwa tayari katika kazi yake, miongoni mwa majukumu aliyopewa yalikuwa ni kupika na kupakua chakula. Alipaswa pia kuiweka nyumba katika hali ya usafi na kuwahudumu wageni ambao walikuwa hawapungui katika nyumba ile. Hakupangiwa mshahara wa kumtunza bali tajiri yake baada ya kumuandika, alitaka kwanza kuona ufanisi wa kazi zake ndipo wangeweza kuzungumza kuhusu malipo ya kandarasi yake.



Angali kuku mgeni, Carolina aliishi kwa kuzingatia miiko na kanuni za wenyeji wake. Aliamini kuwa, mtaka ya nyani maishaye kinyani. Ilimlazimu kuishi maisha ya uani na kuusitiri mwili kwa tabia njema na mavazi. Hakuwa msununu, alijaa ucheshi na tabasamu kwa yeyote aliyeonesha kumpenda na kumheshimu. Kila mwenda guu aliyeifika familia hiyo kwa salamu wakati wa Carolina, alijihisi kuwa na furaha isiyo kifani. Taarifa za wageni na watembezi waliomfahamu binti huyo, zilimsukuma mama Tora kumwandika kazi kwa mshahara wa alfeni kumi. Kiasi hicho kwa mwezi kilikuwa sawa na tone la maji katikati ya jangwa lenye mchanga. Hakikuwa kiasi cha kutosha mbadala wa kazi alizofanya wakati huo.



Ujio wa binti yake Lola uliifanya familia hiyo kujawa na furaha. Akiwa mwenye mji, aliruhusiwa kwa nadra kwenda matembezini akiushangaa mji wa Tumaini. Watu wengi waliomtupia macho na kuyaona maungo yake ya thamani, walimeza mate na kujishusha thamani dhidi yake. Alioneka kuwa bora akiwaacha wenye mji kama watwana. Wenye roho nyepesi ziliwapepea kama bendera kwenye upepo. Carolina aliumbika sawia, kila rijali aliyemtupia macho alimtamani kwa huba kama chakula cha msimu.



Yangali majuma yakikatika, maisha yalimwendea mswano pasipo kilima wala mashimo yenye mumkwaza. Alihisi maisha kumnyokea na kujiita mwenye bahati. Ramsa yake ilionekana kwa macho ikimpandisha na kumkweza hadi mbingu ya tumaini ndani ya familia ya kigeni. Stahifu alizotegemea kama binti mja wa familia hiyo, aliiweka mikononi mwa Rabana. Alikuwa mwenye heri, mshiriki wa matendo mema.



*****

Safari ya Carolina katika maisha ilikuwa ngumu ndani ya familia ya kigeni. Ilikuwa juu ya barabara yenye mashimo, milima na mizunguko ambayo ilionekana kwa fikra na upeo wa macho ilivyomkabili. Hakufika katika kilele cha ustawi na mafanikio pasipo kukumbana na kikwamo.



Wakati hajafikia hata nusu ya safari yake akisaka maisha bora ya ndoto zake, alipambana na vizingiti vingi visivyohesabika. Alilazimika kupigania roho yake kwa uchungu wa moyo na mwili kwa kufanya bidii mfululizo.



Ama kweli maisha yamejaa pingamizi mbalimbali. Carolina alipigana kiume kutaka kujinasua ili kufaulu alivyotegemea. Hii ilimfanya ajitahidi kwa kila hali kuyazuia maswahibu kumvaa. Harufu aliyoivuta ya umasikini na uchungu wa kifo cha mama yake na hata kutomfahamu baba yake, alitia juhudi kujitegemeza.



Punde Carolina alianza kuandika historia tofauti baada ya nusu mwaka tangu aingie mjini. Alionesha uwezo mkubwa na bidii kuliko ilivyotazamiwa, aliifanya familia aliyoifika kumpa heko.



Ungemtazama wakati huo, Carolina alikuwa amenenepa na alistahili kuitwa tipwatipwa. Wakati hajafikia utu uzima alikuwa amebobea katika kazi za ndani. Wakati wote alipokatiza kuelekea sokoni, upepo uliompunga pamoja na miali ya jua la asubuhi vilimpigia saluti. Hakuweza kusimamishwa mlingoti na yeyote mwanaume kwa alivyokuwa imara. Njia yake ilikuwa nyoofu kama miale ya jua. Wakati wote alipokuwa njiani akiivuka mitaani kutoka ama kuelekea sokoni, wakware walimchombeza kwa maneno ya kumzoea. ‘Habari Malaika!’ zilikuwa nyingi. Hakujibu kingine zaidi ya salamu. “Malaika si sifa yangu,” Carolina aliitikia. Mara zote alitoa majibu mafupi ili kuwakatisha tamaa wanaume wasimzoee. Aliamini mwanzo wa salamu ni mazoea. Alifahamu kuwa, staha ya familia alimokuwepo ilimtosha.



Akiwa ndani ya familia, Tora na abu yake walimmezea mate kila alipokatiza mbele zao. Iliwapa mtihani mioyo yao ya karatasi alipokatiza kuwatengea chakula. Macho yao yaliwatoka wakitamani kujua kilichomfanya awe vile kwa maumbile. Mwili na maumbile yake vilionekana barabara hata kama alijisitiri ndani ya vazi lililomfunika hadi unyayoni kwake.



Dada huyu hakuwa mmoja wa baradhuli wengi waliowahi kuishi katika uso wa dunia hii. Carolina hakuwa na tabia ya utalakeshi kama asili aliyozaliwa nayo. Hakuwahi kujianika kama unga juu ya jabali ama kama chaza mwambani. Zaidi alijisitiri kuficha maumbile yake. Na kama watu wote waliokuwa na akili njema, hakupenda ustawi wake utokane na pendeleo la aina yoyote. Alitaka ustawi wake utokane jasho lake mwenyewe.



Alijizolea umaarufu katika mji wa Tumaini. Si kwa tabia chafu wakati huo, tabia yake ya kujilinda na kujiheshimu ilimtangaza. Alijulikana kwa kila mtu na alivuma kama mchaguliwa uraisi wa Marekani. Watu wa kila rika, wanaume na wanawake, walishikwa hamu ya kuzipenda tabia zake. Iwe suheli wala kaskazini, magharibi hata mashariki sehemu waliyoishi alikuwa mwaminifu. Hakufaulu kuanzisha usuhuba na yeyote jinsia ya kiume. Kwa watu wa jinsia yake wote walikuwa mwanga na hewa aivutayo kwa maisha yake na kumfanya aishi nao vizuri kama ndugu.



Japo alisimama imara, ilifika siku yenye kuukabili utelezi katika safari yake. Hakupata kuisahau siku ambayo alipatwa na tashwishi iliyokuu hasa kutokana na ubedui alioanza kupambana nao ndani ya mji alioishi. Hakutokea mwanaume tofauti kutaka kuzitibua furaha za Carolina. Matumaini na imani yake vilianza kufifia kama kibatari kilichoishiwa mafuta. Tora ndiye aliifurusha furaha ya Carolina katika mji wake. Tora alikuwa mwiba na thakili mkubwa machoni pia moyoni mwa Carolina. Kila wakati alitaka kumnyenga Carolina lakini binti wa Lola alisimama imara kumpinga.



Carolina alikuwa na uoga. Binti huyu mwenye mwanya, alikuwa bado ni mbichi. Hakuwahi kuingiwa na pepo wabaya katika maisha yake. Aliwaza kila wakati kuwa, angependa kuishi peke yake na kama angelishindwa angeliolewa na mwenye huba wa kumpenda awe ahali yake ndiyo angeruhusu kuwa mfalme katika maisha yake. Mawazo ya Carolina yalikuwa yakiendelea kumlinda.



Ukiachilia sabihi yake katika maisha, Carolina alikuwa na subira. Pamoja na uimara wake, magumu yalianza kumnyemelea. Ilikuwa jioni moja ambapo kulifanyika harusi ya mjomba yake Tora. Hafla hiyo ilifanyika nje kidogo na mji wa Tumaini. Huko familia nzima nzima ilipaswa kushiriki. Kwa kuwa ratiba na siku ya harusi ilifahamika kwa Tora, alijiandaa kwa hila. Alienda hospitali akijidai kuugua. Alijadili na daktari ampatie cheti cha kupumzika kwa siku tatu. Yote hiyo ilikuwa hila ya kutaka kutimiza haja zake.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/



Janja ya Tora ilikuwa ngumu kuinusa. Siku ya harusi ilipofika wote nyumbani isipokuwa Tora na Carolina walielekea harusini. Furaha aliyoihisi Tora ilikuwa kubwa kuliko fahari zake. Alipobaki na Carolina ndani ya jumba kubwa, aliona ni fursa adimu. Hakuonesha tena kama ni mwenye homa.



Alivyokuwa na huruma, Carolina alimtayarishia mgonjwa staftahi kwa ajili ya kuianza siku kama stahifu yake. Alitenga kikombe kimoja cha chai mezani. Tora Alimtaka Carolina kuongeza kikombe cha pili ili wote wapate kushiriki chai.



“Caro! Ongeza kikombe kingine tupate chai pamoja,” lilikuwa agizo la Tora. Carolina alivyosikia hivyo aliogopa. Haikuwa tabia ya familia ile kuwaona wake wakichangamana na waume pamoja mezani. Carolina alijitetea ili apate nafasi ya kutovunja miiko ya familia yake. Kwa kuwa alilazimishwa, ilimpasa aheshimu amri ya mwenyeji wake.



“Sawa kaka Tora. Lakini naomba kuta unaendelea!” alijibu Carolina akiwa bado jikoni. Kwa raghba yake, Tora alikuwa akiwaza jinsi angeweza kufanya ili kumpata Carolina. Sura ya Carolina ilimjaa akilini. Akiwa katikati ya tafakari, Carolina aliwasili mezani na kuimimina chai ya maziwa iliyokuwa kwenye birika. Wakati Carolina anamimina chai, Tora alikuwa akimtazama kwa huba. Mapigo yake ya moyo yalimwenda mbio kama jibwa la polisi. Alimtazama Carolina akiketi kwenye kiti na kukivuta kikombe tayari kwa chai.



Wakati huo Tora alijaribu kumtazama Carolina kwa kurudiarudia. Nafsini hakuwa na saburi. Kwa akisi ya macho yake, ubongo ulimsaliti wakati mwili ulimtuma naye akautii. Alikata shauri kuwa lolote na liwe.



“Caro! Naomba uketi karibu yangu. Tuongee! Unakumbuka hatukumaliza mazungumzo siku ileee wakati tunatoka Tuamoyo!” Tora aliongea kwa unyenyekevu huku akiyabinya macho yake.



“Sawa, lakini acha nikae hapahapa nilipo. Utanisikia nami nitakusikia!” Carolina alijibu kwa hadhari. Wakati huo Tora alinyanyuka kitini alipokuwa na kuelekea kuliko lango kuu la kuingilia. Alilifunga kisha alirudi ndani. Wasaa huo aliwaza nje ya ubinadamu. Akili yake ilitawaliwa na uchu wa kumjua Carolina. Aliingia ndani na moja kwa moja alienda hadi alipokuwa Carolina.



“Caro, ujue nakupenda sana! Hujui nini nakuwazia. Ungejua fika ungenisikiliza ninachokueleza! Nakupenda sana hakuna mfano!” alieleza Tora. Wakati ule alikuwa kaketi kwenye mkono wa kochi ambalo Carolina alilikalia.



“Kwani kuna nini, kaka Tora? Halafu.......!”



“Caro sikiliza, mimi siumwi wala sihisi maumivu. Zaidi nimefanya hivi ili angalau nipate muda wa kuwa na wewe mke wangu mtarajiwa,” Alitamka huku akimsogelea Carolina.



“Usiwe mwendawazimu. Mbona maneno yako na wewe ulivyo….ah!” Carolina aliyauma maneno huku hasira ikiwa imemjaa. Alijaribu kumuepa. Hamadi! Tora naye alizidi kumsogelea. Alimsukuma kwa nguvu hadi kikombe kikamponyoka na kusambaa sakafuni.



“Niache Tora! Unataka nini?” aling’aka Carolina wakati akifurukuta kumtoka Tora.



“Tulia! Mimi nakupenda. Nipatie pato langu. Ujira wa kukupatia kazi hapa. Ungepata kazi bila mimi wewe?” Tora alijibu. Alikuwa kambwaga Carolina na kumweka katikati ya uwanja wa sofa.



“Niache nasemaaa! We—we!” Carolina alipiga kelele akijaribu kujinasua. Akiwa kabanwa kwenye sofa aliangaza macho kutafuta cha kumnusuru. Tora alikuwa katokwa na utu. Hali aliyokuwa nayo Tora ilimfanya Carolina kutambua. Ghafla alibadili kauli kumhadaa.



“Ngoja nikwambie Tora.Unajua nini?”



“Unanipenda?” Tora alihoji kwa shauku.



“Ndiyo, nakupenda. Niachie basi ni…..”



“Fanya haraka basi, kwani unatakaje?”



“Nataka utulie. Kwani hujui? Huwezi kubeba mishale kuwinda njiwa wako.Tulia, najua unahitaji nini….” Carolina alisema kwa upole.Tora alikuwa hajamwachilia bali alikuwa akifurahia na kupandisha midadi kwa vile alikuwa kamkumbata akipumua karibu na mdomo wake. Kila alipoitazama pua ya Carolina, Tora aliingiwa hamu ya kuyaharakisha mambo. Muda huo Carolina alikuwa akiutuma mguu wake wa kuume kuubana mshikio wa birika la chai kwa vidole. Alivyoona birika limekaa sawa mguuni, aliendelea kumhadaa Tora.



“Unajua kiu yangu hapa haiwezi kukatika. Niachie kidogo twende chumbani,” alisema Carolina.



“Ngojangoja….. hakuna mtu hapa sasa unaogopa nini?” alisema Tora wakati akiwa tayari kutekeleza kile alikusudia. Alianza kuhangaika kutaka kuzipurua nguo za Carolina. Binti wa Lola alijua fika kilichokuwa kikielekea kutokea. Aliuvuta mguu wenye birika la chai, alijikunja hadi birika lilitua mgongoni kwa Tora. Chai ya moto ilimwagika na kumchoma vibaya.



“Caro! Nitakuua leo! ..kwa nini unilipe moto!” Tora alilalama akiwa kamwachilia Carolina aende zake. Tora alitimka mbio hadi chumbani kwake. Alijifungia na kutia komeo wakati akielekea kujitupa kitandani. Kibuhuti kilikuwa juu ya kilichotokea. Alinusurika!



Japo aliunguzwa vibaya, Tora bado hakukoma. Alizunguka hadi chumbani kwa Carolina na kuuparamia mlango.



“Caro…..fungua!”Alimtaka Carolina amfungulie mlango. Carolina hakutaka kumjibu wala kumsemesha. Alibaki kimya kakiatamia kitanda.



“Nikubali nitakusamehe pia jua nitakuoa,” alisema Tora. Carolina bado alikuwa kimya. Tora aliiweka roho yake ya utu rehani na kubaki kama jinamizi. Alitoka hadi ndani kwa mamaye na kuichukua nondo kubwa ili kuuvunja mlango.



Harakari za Tora aliyekuwa kaifuata nondo ili apate kuuvunja mlango hakurudi. Baada ya kuupa mgongo mlango wa Carolina, sehemu aliyokuwa ameungua ilianza kuuma na kumfanya ayahisi maumivu ya kidonda. Ngozi ya mgongoni iliumka kama unga wa maandazi uliotiwa hamira. Kwa kuwa alitaka kulificha jambo hilo, aliamua kujipeleka hospitalini. Huko alitibiwa na kupewa dawa ya kupaka. Baada ya tiba, hakutaka kurudi nyumbani mapema bali aliondoka na kwenda kwa rafiki yake.



Baada ya kulisikia lango la kutokea nyumbani kwao, Carolina alichungulia na kumwona Tora akiwa anatoka. Hapo ndipo aliufungua mlango. Japo alikuwa na hofu alitaka kwenda kusafisha sebuleni. Alikishika kifagio na dekio lakini ghafla alijiwa na wazo, ‘nikisafisha hapa lolote nitakalosema halitakuwa na maana. Niache.’ Carolina alijipa ushauri.



Alikaa na kuwaza akiwa ndani ya chumba chake. Pia hakutaka kuingia jikoni kwa ajili ya maandalizi ya siku ile. Hatimaye alikata shauri kumweleza mama Tora ili alitatue tatizo lililotishia ustawi wake nyumbani pale. Lo! Ilikuwa ni vigumu kwake kumweleza moja kwa moja mama Tora. Alijiuliza jinsi ya kuelezea tukio lile. Alihofu kutosikilizwa kwa kuwa alikuwa kijakazi. Alivyofahamu umbuji wa Tora hakika angeweza asimshinde kutoa ushahidi ingawaje kweli aliutenda unyama huo.



Ilipowadia saa kumi na mbili na nusu za jioni, aliona jambo la busara aandike barua kumjulisha mama Tora yaliyomsibu. Hakuona ni vema kuketi naye kwani angeogopa kuyasema yote akihisi ni aibu. Katika barua yake, Carolina aliandika maneno yasiyoweza kusahaulika kichwani mwa mama Tora. Yalimfanya kushindwa kustahimili.



Mpendwa Mama!



Fahari ya muumba iwe nawe. Mola akujalie heri. El Amiri ndiye stahili ya wote.

Katika maisha yangu, sijamfahamu mwanaume. Najitahidi kuilinda stahifu yangu na familia yako ili nipate thawabu. Kwa barua hii mama, sitakuwa na stara kwani mficha maradhi mauti humuumbua. Hakika mimi siwezi kukumbatia uovu.

Ujumbe wangu kwako na barua hii ni kuwa, mwanao Tora nusura anifanyie ubedui usiopimika. ALITAKA KUNIBAKA. Pengine kuwa kijakazi ndiyo maana hatambui haki yangu.

Kwa kudra za Mungu nilifanikiwa kujinasua, hadi sasa ninahofu nashindwa hata kutoka humu ndani asije kunidhuru. Nahisi aibu sana. Nahisi kazi yangu imeingiwa dosari.

Sabihi nitamtumaini Manani. Kama mwenye shufaa mwano, nimemsamehe hajui alitendalo na kama anajua atajutia nafsi yake.

Nilifahamu TORA ni mtu wa imani, kumbe ni afriti asiyemfano. Usishangae wala kustaajabu japo itatokea nikatoweka hapa wakati wowote.

Tamati siwezi kuendelea. Machozi yananilenga. Rabi akupe maisha, wewe pamoja na wako ghulama. Sitaendelea kuishi kwa amani.



Carolina Yatima!



Katikati ya mji wa Tumaini kulikuwa na maduka yaliyokuwa na bidhaa mbalimbali. Yalikuwepo maduka ya samani za ndani, nguo na mapambo. Upande mwingine katikati ya mji kulikuwa na maduka ya mahitaji muhimu ikiwemo vyakula, dawa za mifugo na binadamu. Kila hitaji la binadamu lilipatikana. Upande uliokuwa nje kidogo ya mji wa Tumaini kulikuwa na huduma za kijamii. Ilikuwepo hopitali ya mji, nyumba za ibada na taasisi nyingi za elimu. Kila kona ambayo watu waliishi, mji ulifikiwa na nishati ya umeme. Ulikuwa mji wa kupendeza hasa nyakati za usiku.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

Harakati za mji wa Tumaini hazikumwacha Roy kitandani. Asubuhi ilivyofika alikuwa tayari akielekea kwenye moja ya kituo cha elimu ya watu wazima ambapo alikuwa kajiandikisha kuendelea na masomo. Alikusudia kufanya mtihani wa kidato cha nne kama mtahiniwa wa kujitegemea. Pamoja na bidii alizokuwa nazo kijijini, alipofika Tumaini, mazingira yalimtia kasi maradufu. Kwa kipindi chote alikuwa akiwaza jinsi ya kuweza kukutana na Carolina. Kila mara alitaka kuandika barua na kutaka kuituma. Jambo moja lilimkwamisha mara zote, hakuwa na namba ya sanduku la barua.



Angali akikaribia kabisa na muda wa kufanya mitihani, Roy hakuwa na namna. Japo alimkumbuka Carolina na baba yake pamoja na jamaa wengine, hakuwa na namna. Ilimlazimu kwanza kumaliza mitihani ndipo angekuwa na uhakika wa kwenda kijijini Tuamoyo ambako wakati ule aliamini baba yake yaweza kuwa alifikishwa na kuungana na familia ya Majaliwa. Hakuwa na taarifa wala fununu kuwa baba yake alifariki punde tu yeye alipotoroka kutoka Hamaniko. Roy pia hakuwa na fununu wala taarifa kuwa, Carolina alikuwa ndani ya mji wa Tumaini. Kila mmoja alikuwa akifanya mambo yake.



Wakati hayo yakiwa katika dhahania nafsini mwa Roy, upande wa Carolina nao ulikuwa na yake. Binti wa Lola naye hakuwa na habari wala fununu kuhusu kule Roy alikuwa. Japo alikuwa akifahamu kuwa Roy alikuwa mjini Tumaini, bado hakuwa akijua mahali alipokuwa. Kama kusoma, napo hakujua taasisi ambayo ilimpokea Roy. Wakati huo, ya Roy yalikuwa yake na ya Carolina yalikuwa yake kwa wakati ule.



Asubuhi ambayo Roy alikiachia kitanda na kwenda masomoni, Carolina alikuwa barazani. Baada ya barua yake kumfikia mama Tora hakupata jawabu. Mama yule ilimpasa kumjuza mmewe ambaye alimsahuri kuitisha kikao cha familia. Ilipaswa Carolina na Tora wote wasikilizwe ili ukweli ufahamike. Lilikuwa jambo ambalo mama Tora hakutaka kabisa liyafikie masikio ya majirani kwani lingeifedhehesha familia. Asubuhi hiyo ndipo kikao kilikuwa kikiendelea.



“Carolina mama, ni wakati wako kutueleza, ilikuwaje?” alihoji Oli. Alimkazia macho Carolina ambaye alikuwa kajiinamia kwa aibu. Alikuwa akichorachora chini kwa kijiti.



“Baba na mama, maneno yote nimeandika kwenye barua,” alijibu Carolina ambaye macho yalimuiva na kuwa mekundu.



“Sawa, barua alinipa mama yako, nimeisoma nakuielewa. Huna la ziada?” aliongeza Oli.



“Ni hayo tu baba. Sina mengi,” alisema Carolina.



“Baba yako anataka kujua kama uliyoandika ndiyo pekee yalitokea. Kama kuna zaidi ya hapo, unapaswa kusema ili tujue la kufanya,” alifafanua mama Tora.



“Hajafanya zaidi ya niliyoandika,” alijibu Carolina. Muda huo Tora alikuwa kaketi na kujikunya. Alijitupia sweta zito mwilini kuuficha ukweli.



“Tora, anayosema Carolina umeyasikia?” alihoji Oli.



“Ndiyo, nimesikia. Asemayo ni uongo mtupu,”



“Uongo wake ni upi?” alihoji mama Tora.



“Kwanza mimi naumwa, ningewezaje kumfanyia hayo anayoyasema?” alijitetea Tora.



“Hivyo unataka kutuambia anakusingizia?” alihoji Oli.



“Sana. Muongo huyu msichana. Nilipokuwa nimelala chumbani aliniita. Nilipokuja sebuleni alinitengea chai mezani. Alinitaka kunywa chai nami sikukaidi. Nilipoanza kunywa chai kikombe kikiwa mkononi alinitekenya hadi kikaniponyoka. Tangia hapo chai ilinimwagikia na kuniunguza miguuni. Niliruka, kwa bahati mbaya hata birika lilianguka chini,” alieleza Tora kwa kugushi maneno.



“Ahaa! Kumbe ndivyo ilikuwa?” alimaka Oli.



“Carolina, umekusudia kutudanganya?” alihoji mama Tora.



“Sidanganyi. Tora alitaka kunifanyia vile nimeandika. Mimi ninao ushahidi wa tukio zima,” alisema Carolina.



“Ushahidi gani unao?” alihoji Oli kwa makini.



“Tora alivue sweta, aufunue mgongo,” alisema Carolina.



“Kuna nini mgongoni kwa Tora,” mama Tora alidadisi.



“Tora, hebu sogea hapa nione kinachosemwa. Kuna nini mgongoni?” Oli alisema wakati anasimama na kumfikia Tora. Alipojaribu kumvuta sweta kwa nguvu, Tora alilalama kwa maumivu. Baba yake alimkazia kauli akimtaka kuwaonyesha. Alipofanikiwa kumvua mwanaye sweta, mama Tora aliufumba mdomo wake kwa kile alikiona.



“Tora, nini hicho?” alihoji mama Tora.



“Wakati amenikamata ili anifanyie alichotaka nilimrushia birika la chai. Nisamehe mama. Nisamehe baba,” alisema Carolina wakati akipiga magoti.



“Msichana muuaji huyu. Ulitaka kuniulia mwanangu. Shetani mkubwa!” alifoka Oli. Alitaka kumwendea Carolina ili kumkung’uta kwa kiboko. Mama Tora hakukubali. Alimkinga Carolina ili asipokee kipigo kutoka kwa Oli.



“Kwanza mama Tora ulinikosea sana. Mtu huyu mwenye roho ya kinyama namna hii alitokea wapi? Wapi alikotokea mtu huyu. Nimekua nikimwona tu humu ndani lakini sijajua kule mlimtoa,” alihoji Oli.



“Muda wote ulikuwa wapi kuhoji? Carolina si mkosaji. Kwa hili nakuhakikishia mzee wewe. Mkanye mwanao. Si kila amwonaye na wanja machoni ni kahaba. Wengine ni watawa nje ya hekalu, hawafanyiwi hiana. Akome kuwaparamia watoto wa watu,” alisema mama Tora. Alimchukua Carolina hadi chumbani mwake wakati Oli aliondoka na mwanaye hadi kwenye sebule ya nyumba yao.



Mama Tora alijua mambo hayakuwa shwari. Carolina naye nafsini alijua kuwa mambo yalimwendea upogo. Fika alijua siku za kuishi katika familia hiyo zilihesabika. Japo mama Tora aliumia jinsi mwanaye aliungua, bado alijua tabia za Tora hazikuwa njema. Mama Tora alimpenda sana Carolina hasa kwa tabia za kujichunga na kuwaheshimu kwa kipindi chote alichokuwa akifanya kazi pale.



“Mwanangu, umekuwa hapa kwa kipindi kifupi sana japo ni kirefu kwa maisha ya dunia. Na sasa ndipo wakati ambao nilitaka kwenda kukuandika kwa masomo ya jioni ili ujiendeleze. Sasa hata huyu baba yako sijui nitamwelezaje hadi akubaliane na hilo. Huyu Tora mwenyewe hapa ni kama mbwa koko. Kutwa kiguu na njia kwenye miji ya watu, hana lolote la msingi. Hadi umri alionao bado anakula kwa shikamoo! Sasa kazi ipo na uwe tayari kwa vita,” alieleza mama Tora.



“Mama naogopa. Kama baba na kaka Tora watanichukia, nitaishije hapa? Siwezi kuishi, heri nirudi kijijini,” alieleza Carolina.



“Usikubali kushindwa. Bado unahitaji kusoma kama nia yako. Hamu yako ya kutaka kujiendeleza isikutoke moyoni,” alisema mama Tora.



“Mama siwezi kufaulu. Sina mahali pa kukaa hata fedha ya kunisaidia kulipia masomo yangu siioni. Nitatoa wapi fedha ya kunifaa?” alisema Carolina.



“Hebu kwa siku hizi tuliza akili, sitabandua mguu hapa nyumbani. Nitakuwa bega kwa bega nawewe hadi tutapata jawabu. Fedha ulizonipatia na unazodai zinaweza kuwa mwanzo mzuri. Nipe siku mbili hizi nione ninaloweza kukusaidia,” alieleza mama Tora.



“Asante mama. Nitashukuru ukinifanya nitimize ndoto zangu. Sina wa kumtumaini maana mimi ni baba pia ni mama,” alisema Carolina.



“Ondoa shaka binti yangu. Siwezi kuona ndoto zako zinazima ukiwa mikononi mwangu. Siku zote huwa hatujui kesho itakuwa ya nani. Jihadhari dhidi ya Tora na ikiwezekana nitafanya namna ili asikubughudhi,” alieleza mama Tora. Carolina alipata faraja baada ya kuyasikia maneno ya mama Tora. Aliondoka na kwenda jikoni kuendelea na shughuli zake.



Wakati Carolina anaingia jikoni, alibaini hapakuwa na baadhi ya mahitaji. Ilimlazimu kumjuza mamaye juu ya mahitaji ambayo aliyakosa ili aweze kukamilisha maandalizi ya chakula cha siku ile. Mama Tora aliondoka mara moja kwenda sokoni. Alimwacha Carolina angali bado jikoni wakati Tora na baba yake walikuwa wameketi wakiteta sebuleni.



“Huyu msichana ulimtoa wapi hadi analeta ahamani humu ndani?” alihoji Oli.



“Nilimtoa Tuamoyo ambako ulikuwa ukiniagiza kulangua maembe kila msimu,” alijibu Tora.



“Historia ya familia yake unaifahamu?” alihoji Oli.



“Hapana. Lakini kwa nilivyomtazama na jinsi wanakijiji walivyonieleza juu ya tabia zake njema, sikuwa na shaka,” alijibu Tora.CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/



“Lakini…… nitajua,” alisema Oli na kuyameza maneno yake.



“Kwa nini unasema lakini? Au kuna nini,” alihoji Tora.



“Kila nikimtazama, kwa kipindi chote alichokaa hapa, kama namfahamu. Lakini nikilinganisha umri wake na msichana ambaye namfahamu ndipo napata walakini. Pengine atakuwa siye maana watu hufanana,” alisema Oli.



“Anafanana na nani?” alihoji Tora.



“Naona ni kufanana tu, duniani watu wawiliwawili. Hamaniko na Tuamoyo ni vitu mbalimbali. Nakumbuka enzi nikiwa kijana wakati biashara zangu zilinichukua hadi Hamaniko. Pale nilipokuwa nikifikia kulikuwa na rafiki yangu mwenye duka. Alikuwa akiitwa Koi. Walikuwa na duka kubwa nyumbani kwao, sasa msichana kama huyu alikuwa akija pale kila siku. Ndipo nimemfananisha. Lakini ni kweli wanafanana sana, kila kitu,” alieleza Oli.



“Ahh baba, ni kitambo sana. Haiwezekani akawa bado vilevile. Tangu upo kijana kama mimi hadi leo yeye hazeeki. Hali ilivyo, wasichana huzeeka haraka kuliko wavulana. Ninao uhakika kuwa sasa atakuwa bibi tena zaidi ya mama alivyo,” alieleza Tora.



“Maneno mengi ni ugonjwa. Ngoja nitatafuta muda nijaribu kumdodosa. Yawezekana anaweza kuwa na uhusiano na kijiji cha Hamaniko,” alisema Oli.



“Sawa mzee. Sasa nipatie japo miatano nikapunguze mawazo pale Konasaba. Nikiendelea kukaa hapa mambo yatazidi kunienda hovyo,” alisema Tora. Baba yake hakukataa. Aliutia mkono wake mfukoni na kuchambua noti ya shilingi elfu moja na kumpatia. Mtu na mwanaye, Tora aliondoka na kutokomea Konasaba ambako huuzwa pombe za kienyeji.



Mama Tora aliporudi, alimpatia Carolina mahitaji aliyokuwa akiyahitaji. Baadaye aliondoka na kwenda sokoni ambako alikuwa na kibanda cha biashara. Ilikuwa kawaida yake kwenda kibandani kila siku ili kusimamia biashara aliyokuwa akiifanya na mmewe.

Oli baada ya mkewe kuondoka, alipata nafasi ya kumhoji Carolina. Alikuwa na shauku ya kujua asili yake kwani akilini mwake alijihoji maswali mengi. Kila alipomtazama, Carolina alifanana sana na Lola ambaye alimfahamu. Kuondoa mashaka na kuyapata majawabu ya maswali yake, aliketi kitako na Caolina.



“Baba nisamehe, naona umeniita kwa sababu ya…..” alijitetea Carolina pasipo kuulizwa.



“Hapana, usiwe na haraka mama. Nimekuita hapa ili uweze kuyajibu maswali machache niliyonayo,” alieleza Oli.



“Ndiyo baba. Nitajibu,” alijibu Carolina wakati akiwa na hofu.



“Unaweza kuniambia kwenu ni wapi?” alihoji Oli.



“Kwa nini unauliza hivyo baba?”



“Niwajibu wangu kujua kama mkuu wa familia hii. Huwezi kujua kesho au kesho kutwa kitatokea nini. Lazima nifahamu.”



“Sawa baba. Mimi natokea Tuamoyo.”



“Tuamoyo ndiko uliko zaliwa? Na mzee wako ni nani?”



“Aam! Tuamoyo nilienda tu lakini nilikozaliwa ni Hamaniko.”



“Hamaniko!”



“Ndiyo baba. Nilizaliwa Hamaniko na kulelewa na familia ya Malecha. Baba yangu simjui kwani mama yangu ali…..” alieleza Carolina kisha kusita kuendelea. Oli alikuwa kashikwa na bumbuwazi baada ya kusikia Carolina alizaliwa Hamaniko.



“Humjui baba yako, mama je?” alihoji Oli.



“Mama yangu naye si mzima. Alifariki siku akiwa ananizaa mimi. Nilisimuliwa haya na bibi yangu baada ya kuwa nimefika Tuamoyo. Bibi aliniambia, mama yangu aliitwa Lola. Alikuwa mtoto wa pekee kwa babu yangu Majaliwa na bibi anayeitwa Maua. Waliishi Hamaniko baada ya kutokea Pwani,” alijieleza Carolina.



“Ahaaa! Nimekuelewa vema. Nimekuelewa binti yangu,” alisema Oli.



“Ahsante kama umenielewa,” alisema Carolina.



“Haya, nenda kaendelee na shughuli zako,” alisema Oli. Carolina alinyanyuka na kwenda jikoni. Oli alibaki kaketi kitini akitafakari. Jambo lililomtatiza lilikuwa limepata jibu. Alimjua sana Lola hasa wakati ule wa kumfanyia unyama ambao uliacha kovu katika ardhi ya Hamaniko. Alimjua Majaliwa hasa baada ya kuwa wamempiga na kuamini kuwa alipoteza maisha na wao walimtupa mtoni. Siku ya kumhujumu Majaliwa ndipo Oli akiwa kijana alimuuza ng’ombe mnadani. Alipozipata fedha zile ndizo zilimfanya aufufue mtaji uliokuwa umekwisha. Kutokea hapo, alikuwa mtu wa biashara kubwakubwa iliyomfanya hadi kujinunulia gari, kujenga nyumba na kuoa mke. Hivyo familia yake ilijengwa juu ya jasho la Majaliwa.



Wakati Oli akiwaza, alimkumbuka rafiki yake Koi ambaye walishirikiana naye kumfanyia ufirauni Lola. Alikumbuka pia hujuma aliyomfanyia Koi baada ya kumuuza ng’ombe. Oli hakurudi kijijini Hamaniko wala hakumrudishia mgao Koi ambaye walishirikiana naye kumhujumu Majaliwa lile fahali alilohitajika kulitoa kama haka. Katikati ya kuwaza, Oli aligusia kumhujumu Carolina. Alijua fika kuwa Carolina alifika pale ili kuweza kulipa kisasi. Ilikuwa vigumu kukaa na Carolina mtu ambaye ni mtu wa damu na familia ambayo alishiriki kuihujumu. Alipanga kumfanyia hiana.



Ulipotimia mwaka mmoja, Majaliwa aliikumbuka fadhira. Alilazimika kusafiri ili kwenda hadi kijijini Hamaniko. Safari yake ilimchukua hadi Kinyunya ambapo ilikuwa kituo chake cha mwisho. Hakukusudia kwenda moja kwa moja hadi Hamaniko kwani alihisi huko angeweza kuzua taharuki na pengine wanakijiji wangemfanyia makubwa hata kumuua. Alipofika Kinyunya, alipata vijana wa kukodi ambao walikuwa wakifanya kazi kwa niaba ya watu waliowakodi kwenda sehemu mbalimbali kwa niaba yao. Majaliwa aliwalipa nusu ya gharama ndipo walikwenda kwa niaba yake. huko walifika na waliporejea walimrudishia jibu ambalo lilibaki simanzi na majonzi kwake. Dendego hakuwa hai tena.



Baada ya kuzipokea taarifa zile, Majaliwa aliamua kurudi Tuamoyo ili kuendelea na majukumu yake ya kila siku. Safari yake haikuwa ya mafanikio kwani alichokitarajia hakikuwa sawa na matarajio yake. Safari yake ndefu ilipomfikisha Tuamoyo alimweleza mkewe kila lililotokea. Maua naye aliingiwa na simanzi baada ya kujua kuwa Roy naye alikuwa yatima bila mzazi wa pande yoyote.



Akiwa mjini, Roy alikuwa amehitimu masomo yake kwa mafanikio. Baada tu ya kumaliza masomo ya kidato cha nne hakukoma kumkumbuka baba yake. alilikumbuka pia agizo aliloliacha kwa Majaliwa walipokuwa wakiagana katika kijiji cha Amani. Ilimpasa siku hiyo kusafiri hadi Amani kisha Tuamoyo ambako alitarajia kwenda kukutana na familia ya Majaliwa. Shauku yake hasa ilikuwa ni kukutana na baba yake ambaye alikuwa kamkumbuka kwa kiasi kikubwa. Kwa kuwa alikuwa na shauku ya kujua kule walikuwa Carolina na baba yake, alimtaka Majaliwa kumjuza habari zao.



“Babu, tangu nifike hapa sijamwona Carolina na mzee wangu. Ulifanikiwa kama nilivyokuagiza?” alihoji Roy. Alimtazama Majaliwa usoni kwa kumkazia macho. Majaliwa aliumizwa sana na swali la Roy. Alibaki kimya kidogo akitafakari.



“Mjukuu wangu, bila hiana nilifanya kama ulivyokuwa umeniagiza. Nilienda hadi Kinyunya na kuagiza watu waende Hamaniko kumchukua mzee wako. Kadri ya maelezo waliyonipatia baada ya kurudi bila kuwa naye ………”



“Alikataa?” alidakia Roy kwa kuhoji akiwa makini kumsikiliza Majaliwa.



“Heri angekataa. Mzee wako alifariki,” alinena mzee Majaliwa. Roy alibaki kimya alitafakari. Alipoyakumbuka mengi nafsi yake ilichanika kama karatasi. Maumivu makali yaliupiga moyo wake. Alilia kwa uchungu hadi machozi yalimtiririka mashavuni. Hakuweza kujizuia, ilikuwa simanzi kubwa kwake kuipata habari ile. Baada ya kupunguza kilio, aliendelea kutaka kujua kwa Majaliwa.



“Walimuua kwa sababu yangu ama ilikuwaje?” alihoji Roy.



“Hakuuawa. Kadri ya maelezo ya niliowatuma, walinieleza kuwa, mzee Dendego alipoteza maisha mara tu baada ya wewe kukipa kisogo kijiji cha Hamaniko. Wanakijiji walimwandama sana na kumlaumu kwa niaba yako. Hofu ya kuhukumiwa ilimzalishia hofu na hatimaye alipoteza maisha yake kwa shinikizo la damu. Siku hiyo hiyo wakati wanamzika Saraganda na mzee wako aliwekwa kwenye nyumba yake ya milele. Pole sana mjukuu wangu,” alieleza Majaliwa.



“Mzee wangu amekufa na kuniachia deni kubwa ambalo nilipaswa kumlipa. Mungu amlaze mahali pema peponi. Lakini itaweza kumsahau, nitamkumbuka milele kwa jinsi alivyokuwa akihangaika kunilea. Nitafanya mema kama kumbukumbu yake kumuenzi,” alisema Roy kwa uchungu. “Carolina je?” alihoji.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Sasa ni zaidi ya mwaka mmoja tangu Carolina aende Tumaini. Mpaka ninavyozungumza nawewe hatujapata kusikia habari zake. Hata waliomchukua hatujawaona tena wakirudi kijijini hapa. Sasa mimi na bibi yako hatujui kama alifika salama na anaendeleaje. Tunaamini atakuwa mzima kwani kama angekuwa kapatwa na matatizo tungekuwa tumeshapata taarifa,” alieleza Majaliwa.



“Sasa babu, Carolina aliondokaje hapa?” alihoji Roy.



“Carolina hakuyafurahia maisha ya shamba tena bila elimu. Ndoto yake kubwa ilikuwa ni elimu elimu elimu, kila siku. Baada tu ya mavuno alianza kuwaza kwenda mjini japo apate nafasi ya kujiendeleza ungali umri wake ukimruhusu,” alieleza Majaliwa.



“Sawa babu. Lakini wasiwasi wangu ni juu ya nani alimchukua na wapi alimpeleka. Mji wa Tumaini ni sawa na msitu mnene, kuna kila aina ya hatari,” alisema Roy.



“Aliyemfuata hapa ni kijana nimjuaye kwa jina moja, Tora. Familia yake ni maarufu kwa biashara za maembe. Na kwa maelezo ya mama yake walipokuja mara ya kwanza, alisema wanamiliki kibanda cha matunda katikati ya mji. Mama yule ni mnene, uso wake ni mweupe shombeshombe. Ametoboa pua yake na anavaa kidani,” alifafanua Majaliwa.



“Walikuja na gari gani?” alihoji Roy.



“Gari walilokuja nalo kwa kumbukumbu zangu ni Shangingi,” alijibu Majaliwa.



“Hapana babu. Hakuna gari aina ya Shangingi. Itakuwa Pajero babu, ndilo gari siku hizi wanaliita shangingi,”



“Mambo ya vijana hayo, sisi na uzee huu tutajulia wapi mjukuu wangu. Itakuwa hilo jero sasa,” alisema Majaliwa.



“Sawa babu. Hivi hawakutaja mtaa wanaoishi,” alihoji Roy.



“Sikumbuki kwakweli. Lakini kwa kumbukumbu zangu, walipokuwa wakisimuliana nilisikia kama ni Ushirika au Majengo. Wanaonekana ni watu wenye nazo ambao hawawezi kukaa mitaa ya walalahoi,” alijibu Majaliwa.



“Ahsante babu. Nimemkumbuka sana Carolina. Nitamtafuta lazima, sitakaa sana hapa. Inanipasa kumtafuta Carolina hadi nimpate,” alieleza Roy.



“Itakuwa vizuri. Lakini vijana mkienda mjini basi ya nyuma huwa hamkumbuki. Ukimpata tutoe wasiwasi,” alisema Majaliwa.



“Usijali babu, nitawajuza maramoja na ikibidi nitakuja naye.”



“Nakuombea. Nakuona unawakawaka, tayari ushapata kazi huko?” alihoji Majaliwa.



“Hapana babu. Sijapata kazi bado. Baada ya matokeo ya kidato cha nne kutoka, nilifanya vizuri. Sasa nangoja nafasi ya kwenda kuchukua mafunzo ya kijeshi, napenda sana kujiunga na jeshi la polisi hasa kitengo chake cha upelelezi,” alijieleza Roy.



“Mungu akufanikishe. Kila mtu na ndoto yake, amini utapata ukitakacho,” alisema Majaliwa.



“Asante babu. Kesho asubuhi sana nitaondoka kurudi mjini. Nilitaka kwenda kuliona kaburi la mzee lakini ijajua mambo ya huko. Lakini nitamwombea na hali ikitulia nitakwenda huko kwa nafasi,” alisema Roy.



“Ni uamuzi mzuri. Kila jambo litakuwa jepesi kwako. Utaniaga ukitaka kuondoka maana siku hizi nalala usingizi wa maskini, hadi jua lipande,” alisema Majaliwa.



Usiku ulipoingia, Oli na mkewe waliingia chumbani kulala. Carolina pia alikipanda kitanda alichokuwa amepatiwa na wenyeji wake. Alihangaika kuutafuta usingizi lakini bado haukupatikana kwa urahisi. Fikrani alikuwa na maswali mengi hasa kutokana na maswali ya dodoso aliyohojiwa na Oli mchana uliopita. Hakupata kujua kilichomfanya kumhoji asili ya alikozaliwa. Kilichompa tafakari ni juu ya hali ya mshtuko ambao alikuwa nao Oli baada ya kusikia kuwa asili ya Carolina ni Hamaniko. Oli akiwa kitandani naye hakuisha kuwaza. Alitafakari sana juu ya uwepo wa Carolina pale nyumbani. Fika mkewe hakuwa na wasiwasi wowote kuhusu Carolina kwani hakuwa akijua historia ya siri aliyokuwa nayo Oli tangu waoane naye. Oli hakuweza kustahimili, ilimlazimu kuzungumza na mkewe.



“Katarina, unalionaje jambo lililotokea kati ya kijakazi wako na mwanao Tora?” alihoji Oli.



“Ha! Mwanaume, usiku wa kulala unaleta maneno. Kitandani si mahali pa mashitaka,” aling’aka mama Tora.



“Unategemea mambo haya tuyazungumze wapi?” alihoji Oli. Wakati huo aliketi na kulishika shavu aliwa anatafakari.



“Tangu litokee hukutaka tuketi na kulizungumza. Matokeo yake ukamchukua huyo kiguu na njia wako mkateta weee! Mliyoteta mimi siyajui wala siwezi kuota. Kwani hamkuafikiana?” alisema mama Tora.



“Tatizo lako Katarina ndo hilo. Kwani mimi kuongea na Tora nimefanya kosa? Nilitaka kujua undani wa swala hili,” alijieleza Oli.



“Basi nieleze alilokueleza uliyeona wa maana kumhoji,” alisema mama Tora. Alijizoazoa kuketi pale kitandani na kumkazia macho mmewe.



“Hapa mambo si shwari. Msichana huyu hana lengo zuri na familia hii. Unadhani hatua aliyoifikia anaweza kuishi tena humu ndani kwa amani kama awali? Na je, kwa maumivu aliyoyapata Tora, unadhani atakaa akimtazama tu bila kutaka kulipa kisasi?” alihoji Oli.



“Sasa wewe unasemaje?” mama Tora alijibu kwa swali.



“Aondoke! Hakuna njia nyingine,” alieleza Oli.



“Aende wapi?”



“Kwani ulimtoa wapi? Huko kuko ndiko arudi.”



“Oli! Wakati mwingine hata ukweli tuupime. Mwanetu huyu ndiye chanzo cha haya. Kisa gani atake kumbaka binti wa watu. Kwa nini kama ni muungwana asiseme naye taratibu kisha kwa hiari yake kama anamkubalia basi afanye atakacho. Kisa kumlazimisha? Hata kama ningekuwa mimi, nisingekubali kufanyiwa hivyo. Pili, tufanye kuwa Carolina ndiye binti yetu na Tora ni kijakazi wetu, ungemtetea Tora kwa alichofanya?” alieleza mama Tora.



“Alaaa! Awepo hapa kwa sababu gani? Tena ningekuwa nimemfyekafyeka hiyo miguu haraka,” alieleza Oli kwa ukali.



“Unaona! Mkuki kwa nguruwe, kwa binadamu mchungu. Kuna tofauti gani sasa na alivyofanya mwanao. Naye alifaa kufyekwa hiyo miguu yake. Tora anafaa kuonywa, tena aombe msamaha kwa Carolina. Alimkosea sana,” alieleza mama Tora.



“Kumbe wazimu wako haujakwisha. Yaani mwanaume kama Tora ampigie magoti huyu kijakazi asiye kwao? Fedheha gani unataka mwanangu akue nayo?” Oli alifoka.



“Basi amua wewe uonavyo. Kuna maana gani kunishirikisha kuamua wakati tayari unao uamuzi wako?”



“Laiti ungejua alilonalo Carolina moyoni, usingemtetea. Kwa jeuri yako ipo siku utaelewa ninayoyasema. Huyu si mtu mwema. Ukarimu wake wote wa kinafiki. Wasiwasi wangu ipo siku atatutilia sumu kwenye chakula na wote tutakufa,” alieleza Oli.

CHANZO:  https://deusdeditmahunda.blogspot.com/

“Kisa gani kinakufanya hadi mtoto wa watu umhisi kwa mambo mazito kama hayo? Oli huishi hila kama tumbiri wa maonyesho. Acha Carolina akae hadi hapo mwenyewe atachoka.”



“Akae wapi? Hapa kamwe hatakaa. Lazima atatoka, akiwa hai hata mfu. Hujui kauli yangu ni ya mwisho humu ndani? Nasema atatoka. Aliyoniambia siwezi kuyapuuza.”



“Aliyokuambia! Nani? Wapi? Oli kumbe ndiyo tabia yako. Nikitoa mguu tayari unaanza kummendea. Yaleyale ya Tora. Baba na mwana wote mnapepetwa nyoyo. Sasa kawakataa mnamtafutia visa ili awapishe. Sasa nakwambia, Carolina hatoki hapa. Mtamtoa nikiwa nimefumba macho mnanitwaa kaburini. Mkiona anawakera basi mtatafuta mahali pa kuishi,” alieleza mama Tora.



“Katarina naona unanipanda kichwani. Nitakufanyia ….”



“Thubutu! Kawafanyie huko barabarani lakini kwangu utakipata kisichofikiriwa na watu. Nakwambia usijaribu ukadhani mimi ni hao uliozoea kuwa……”





ITAENDELEA