KIFO CHA MTU ASIYE NA HATIA - 3

 

Simulizi : Kifo Cha Mtu Asiye Na Hatia

Sehemu Ya Tatu (3)





“Na wewe hicho kitoto chako unakipeleka wapi?” Walimuuliza Belinda kwa kejeli lakini hakuwajibu kitu alizidi kusonga mbele kuelekea nyumba kubwa waliyoishi.

Alikuwa nyumbani kwao kwa mara nyingine baada ya kukaa na kuteseka nje kwa muda mrefu, hakujua ni kitu gani kingetokea baada ya kukutana na baba yake lakini hilo hakulipa nafasi sana, alichotaka ni kukutana na baba yake na kumuomba msamaha basi!

Kabla hajaingia ndani mlango ulifunguliwa na baba yake alitoka nje na kumkuta, palepale sura yake ilibadilika.

 Belinda aliendelea kulia 
akiwa amemshika mtoto 
wake  Alicia mkononi na Prosper aliendelea kumbembeleza asilie lakini hakusaidia kitu! Kadri alivyobembelezwa ndivyo Belinda alivyozidi kutokwa na machozi, alilia akimwangalia mtoto wake kwa macho ya huruma.

Alikuwa na wasiwasi na hofu kubwa sana moyoni mwake,  alijua kama kweli kifo cha  Savimbi kilisababishwa na Ukimwi basi hata Prosper alikuwa ameambukizwa! Na kama Prosper alikuwa ameambukizwa  Belinda alikuwa na wasiwasi ni lazima na yeye pia alikuwa ameathirika kwa sababu alikutana naye kimwili na matokeo yake yakawa mimba iliyowapa mtoto wao Alicia.

Wasiwasi wake haukuishia hapo ulivuka mpaka hadi kwa mtoto wao, Belinda alijua kama yeye alikuwa ameathirika lazima na mtoto wao pia alikuwa katika hali hiyohiyo! Hakuna kitu alichokiogopa maishani mwake kama ugonjwa wa Ukimwi! Aliujua ulivyotesa watu  kabla ya vifo vyao, roho ilimuuma sana Belinda na kujikuta akimwaga machozi na kumtupia lawama nyingi Prosper.

“Prosper kwanini ulijiingiza katika mchezo huo na Savimbi?” Belinda aliuliza.

Badala ya kujibu swali aliloulizwa Prosper aliinamisha kichwa chini na kuendelea kulia, moyoni mwake alikuwa na maumivu makali na alijuta kwa uamuzi aliouchukua, hakuwa na namna ya kujitetea mbele ya Belinda, aliyoambiwa yote yalikuwa kweli tupu!

“Prosper naomba unijibu swali langu!”

“Darling huu sio wakati wa kunilaumu ninahitaji msamaha wako na msaada mkubwa wa mawazo! Niliingia katika mtego bila kujua hata mimi ninajuta! Nina uhakika nimeambukizwa  na mwisho wa maisha yangu upo karibu, ingawa najua nitanyongwa kwa kesi niliyonayo Mahakamani nisingependa hata kidogo kufa kwa Ukimwi! Nisamehe mke wangu” Alisema Prosper huku akilia.



Maneno ya Prosper yaliuchoma moyo wa Belinda na kumfanya  agundue kuwa kweli hakutakiwa kumtupia lawama nyingi kiasi hicho kwa wakati mgumu aliokuwa nao! Hilo alilifahamu lakini bado maumivu yaliendelea kuwepo moyoni mwake, hakutaka kuukubali ukweli kuwa alikuwa ameambukizwa Ukimwi na hakuwa tayari kulipokea jibu hilo hata kama angepimwa.

Moyo wa Belinda haukuwa tayari kwa matokeo ya Ukimwi na alijua angekuwa marehemu siku  moja baada ya kupewa majibu ya damu! Jambo ambalo hakutaka kabisa litokee kwa sababu kufanya hivyo kungemaanisha mateso kwa mtoto wake Alicia ambaye angekuwa Yatima tangu siku hiyo.

Alipenda sana kujua hali yake kiafya lakini aliogopa kupima damu! Alichofanya Belinda ni kumshawishi Prosper apime  na majibu ambayo angepata ndiyo yangeonyesha kama alikuwa ameambukizwa au la!

“Lakini kuna watu huwa wanatembea na watu wenye virusi vya Ukimwi na hawaambukizwi, acha nisimtupie lawama nyingi sana Prosper mpaka apime damu yake inawazekana hakuambukizwa lakini hata kama ni hivyo nitawezaje kuwa na mwanaume shoga?” Alijiuliza Belinda bila kupata majibu ya maswali yake na machozi yaliendelea kumbubujika.

Muda mfupi baadaye huku Prosper na Belinda wakiendelea kulia mlango wa chumba ulifunguliwa na maaskari  Magereza wawili wakaingia hadi ndani ya chumba walichokuwa wameketi Belinda na Prosper.

“Dada muda umekwisha tunakuomba sasa uondoke!” Alisema  mmoja wa askari Magereza, mwanamke mwenye umri kati ya miaka ishirini na tano hadi thelathini aliyemwangalia Belinda kwa macho ya huruma.

“Ahsante dada   naondoka sasa hivi!” Alijibu Belinda huku akinyanyuka na kumfunga  mtoto wake mgongoni kwa kutumia khanga ndogo ya India.

“Belinda umenisamehe mke wangu?” Prosper aliuliza wakati maaskari wakimnyanyua kutoka sakafuni alipokaa.

Belinda hakulijibu swali hilo alianza kutembea kuelekea nje ya Gereza, kichwani kwake kulijaa mawazo mengi kupita kiasi! Mbele yake aliona giza, kimawazo alijiona tayari yupo kitandani hoi akiugua Ukimwi kwa sababu tu ya uzembe wa Prosper!

“Wanawake wengi sana wanaponzwa na wanaume zao katika suala hili la Ukimwi, nimejitahidi kadri ya uwezo  kuwa mwaminifu kwa Prosper lakini ameniangusha!” Aliwaza Belinda akitembea kuelekea kituo cha basi.

Mwili wa Belinda ulikuwa bado ukitoa harufu  kwa sababu ya tundu alilolipata wakati wa kujifungua,  kabla hajafika kituo cha basi kumbukumbu juu ya matatizo yaliyompata katika mabasi aliyopanda zilimrejea kichwani mwake, hakutaka kuzomewa tena na hakutaka tatizo lake limsumbue wala kumkosesha raha mtu yeyote! Kwa sababu hiyo Belinda aliamua kutembea kwa miguu kuelekea mjini Tabora.

           ****************

Aliingia Tabora mjini saa nane mchana jua likiwa linawaka kweli kweli, alitafuta kivuli na kuketi  huku akitafakari nini cha kufanya, alipofikiria kwenda hospitali ya Kitete moja kwa moja alishindwa kwa sababu zilikuwa zimebaki siku saba kutimiza mwezi kabla hajarudi, alijua manesi wasingempokea mpaka tarehe aliyopewa kurudi hospitali ifike!

Uamuzi uliomwijia akilini mwake wakati huo ni kwenda kijijini Tutuo kusubiri mpaka tarehe ifike ndiyo aende hospitali kurekebishwa tundu lake, alisubiri kwa hamu kubwa sana siku hiyo! Alitamani sana kupona na kurejea katika hali yake ya kawaida, alikuwa amechoshwa na kuzomewa pamoja na masimango aliyokuwa akiyapata.

“Na hili tundu ni kipimo tosha kama nina virusi vya Ukimwi au la! likipona nitakuwa sijaambukizwa lakini likikataa  kupona nitakuwa navyo!” Belinda aliwaza kulingana na taarifa zilizokuwepo mitaani juu ya uponaji wa vidonda vya watu wenye Ukimwi.

Baada ya kuwaza kwa muda mrefu akiwa amekaa chini ya mti wa Mwembe karibu  kabisa na shule ya sekondari ya Mihayo, Belinda alinyanyuka na kuamua kutembea hadi kituo cha basi ambako alipanda basi lililomfikisha hadi kijijini Tutuo, mtoto wake Alicia alilia kwa njaa lakini Belinda hakuwa na kitu cha kufanya ilikuwa ni mpaka afike  nyumbani kwao na Prosper ndipo apike uji na kumpa.

Alisababisha usumbufu mkubwa sana ndani ya basi lakini hakuna mtu aliyegundua kuwa ni yeye aliyesababisha hali hiyo itokee, alipoteremka kituoni alitembea moja kwa moja hadi nyumbani kwao na Prosper, njiani watu wengi walionekana kumshangaa na hakuelewa sababu ilikuwa ni nini! Aliifananisha hali hiyo na mara ya mwisho alipokuja kijijini na kukuta mama yao Prosper amefariki.

“Sijui kimetokea nini tena leo?”  Alijiuliza Belinda.

Mita chache kabla hajafika nyumbani alishangaa kuona ukuta mkubwa wa mabati ukiwa umekizunguka kiwanja chote cha nyumba ya akina Prosper! Belinda alishindwa kuelewa ni nini kilitokea ila alijua lazima kulikuwa na tatizo na aligundua ni kwanini watu walikuwa wakimshangaa.

“Nikusaidie dada?” Aliuliza mtu aliyemkuta mahali pale, aliyeonekana kama mlinzi.

“Nauliza waliokuwa wakiishi hapa wamehamia wapi?”

“Walikiuza kiwanja chao kwa mwarabu  mzee Mohamed na sijui wamehamia wapi!”

Belinda aliishiwa nguvu miguuni na kujikuta amekaa chini bila kujua la kufanya, alishindwa kuelewa angekwenda nyumbani kwa nani na kuishi mpaka tarehe ya kwenda hospitali ifike! Kwa hali aliyokuwa nayo na harufu aliyoitoa alijua kusingekuwa na mtu ambaye si ndugu kijijini pale ambaye angevumilia kuishi naye ndani ya nyumba yake.

“Kwani vipi dada?”

“Kwani wewe hunifahamu mimi?”

“Ndiyo nilikuwa nakuona nyumbani kwa Mwarabu Mzee Mohamed lakini sikufahamu vizuri!”

“Nilikuwa naishi hapa na akina Nyamizi na Kasanda kabla sijaanza kazi nyumbani kwa Mwarabu mzee Mohamed, niliacha kazi   nilipotakiwa kwenda kujifungua na baada ya hapo nilikwenda nyumbani kwetu Dar es Salaam na  sasa nimerudi tena Tutuo nategemeo langu lilikuwa kufikia hapa hapa!” Alisema Belinda huku akimtoa mtoto wake aliyekuwa akilia mgongoni na kujaribu kumnyonyesha lakini maziwa hayakuwemo kifuani kwake.

“Ukweli ndio huo dada sasa sijui utafanya nini!”

“Kaka yangu nina matatizo makubwa nafikiri hata hapo ulipo unasikia harufu ninayotoa, ni kazi ngumu sana  kwa mtu  yeyote kuishi na mimi ndani! Ninatakiwa hospitali ya Kitete kutibiwa ugonjwa wangu siku saba kuanzia leo yaani tarehe nne, ninachokuomba kama binadamu mwenzangu mwenye huruma nisaidie niwe naishi hapa ndani mpaka siku hiyo ifike!”

“Dada lakini nyumba hii itabomolewa tarehe tatu! Ninaweza kukusaidia mpaka tarehe mbili baada ya hapo itabidi utafute utaratibu mwingine sababu mzee Mohamed anataka kuweka mashine zake za kusaga”

“Ahsante sana kaka na sijui nikushukuru vipi!”

“Usijali dada yangu matatizo ni ya wote, nyumbani kwangu ni kijiji jirani lakini nitakusaidia chakula mpaka hiyo tarehe mbili, kila nitakacholetewa na mke wangu tutakula pamoja!”

“Mungu akubariki sana kaka yangu!” Alisema Belinda huku akinyanyua mfuko wake wa rambo na kuingia ndani ya ngome ya mabati baada ya mlinzi kufungua mlango.

Nyumba ilikuwa haijabomolewa ila ndani yake hapakuwa na kitu chochote, si kitanda wala jamvi! Kasanda na Nyamizi walishachukua kila kitu, Belinda aliwashangaa sana wasichana hao kwa kitendo chao cha kuuza shamba na kumsahau kaka yao aliyekuwa gerezani.

Alichukua kitenge alichokuwa nacho ndani ya mfuko na kukitandika chini na yeye pamoja na mtoto wake wakalala na kujipumzisha, Alicia hakulala sababu ya njaa! Mlinzi ambaye baadaye Belinda alimtambua kwa jina la Juma alikuja ndani kuuliza ni nini kilikuwa kinasumbua.

“Ni njaa! Hajala kitu tangu jana na maziwa kifuani kwangu hayatoshi”

“Subiri nije!”

Mlinzi alitoka nje na aliporudi alikuwa na chupa ya maziwa na kumkabidhi Belinda.

“Mnyweshe hayo maziwa!”

“Ahsante sana kaka! Si ninahitaji kuyachemsha?”

“Ukiweza kufanya hivyo ni vizuri zaidi!”

Belinda aliipokea chupa na kuiweka pembeni alitamani kuyachemsha maziwa hayo lakini kwa sababu hakuwa na sufuria alishindwa na kulazimika kumnyesha Alicia maziwa ya baridi, alijua kulikuwa na magonjwa kama Kipindupindu, Kuhara, Kifua kikuu ambayo hutokana na kunywa maziwa yasiyochemshwa lakini yote hayo alimwachia Mungu.Baada ya kunywa maziwa hayo Alicia alitulia na kulala usingizi.

         ***************

Belinda alikaa ndani ya nyumba hiyo kwa msaada wa mlinzi Juma mpaka tarehe mbili nyumba ilipobomolewa! Hakuwa na mahali pa kuishi tena ilibidi ampe shukrani zake Juma na kupanda basi lililompeleka moja kwa moja hadi mjini Tabora, siku hiyo alishinda na kulala mtaani na siku iliyofuata saa kumi na mbili za asubuhi alikuwa ameshafika hospitali ya Kitete.

Saa mbili kamili aliingia katika chumba cha daktari aliyefurahi kumwona Belinda tena.

“Belinda mwanangu umerudi?”

“Ndiyo baba!”

“Pole sana najua umeteseka kiasi cha kutosha lakini mateso yako leo yanafikia mwisho!”

“Kweli baba?” Belinda alimuuliza daktari.

“Ndiyo mwanangu!” Alijibu daktari huku akiandika kitu fulani kwenye karatasi, alipomaliza alinyanyuka na kumwomba Belinda amfuate na waliongozana hadi katika chumba kilichoandikwa Laboratory!  Wote wawili waliingia hadi ndani.

“Mzee Simba naomba umpime huyu binti damu!”

“Sawa daktari!”

“Daktari!” Belinda aliita.

“Naam Belinda!”

“Unataka kunipima damu?”

“Ndiyo! Ni lazima tujue!”

“Lakini mimi sitaki kufahamu!”

“Hutaki kufahamu nini?”

“Sitaki kufahamu kuwa nina virusi vya Ukimwi!”

“Siyo hivyo Belinda hatukupimi Ukimwi! Tunataka kufahamu una damu kiasi gani kwa sababu utafanyiwa operesheni leo”

“Kama ni hivyo sawa!” Aliitikia Belinda.

Daktari na mzee Simba wote waliangua kicheko kwa woga aliouonyesha Belinda.

“Kwanini mnaogopa sana kupimwa Ukimwi?” Daktari alimuuliza Belinda.

“Basi tu mimi sipendi!”

Usiku wa siku hiyo baada ya majibu kuwa mazuri Belinda alipelekwa chumba cha upasuaji na kurekebishwa kasoro yake akawa mwanamke kamili tena lakini wasiwasi wake uliendelea kuwa juu ya Ukimwi.

         *****************



 Mwezi mmoja baadaye:

Hali ya Belinda ilikuwa nzuri kabisa, hakuwa na harufu tena! Furaha ilijaa maishani mwake kasoro pekee iliyomchukulia sehemu ya furaha yake ni tatizo la Prosper! Lakini aliendelea kujipa moyo kuwa huenda Prosper hakuambukizwa virusi vya Ukimwi na Savimbi.

Uhakika pekee angeweza kuupata kwa kuongea na Prosper mwenyewe na kupata taarifa za majibu ya damu aliyomwomba apime! Baada ya kutoka hospitali aliamua kwenda moja kwa moja gerezani Isanga  lengo lake likiwa kwenda kuyaona majibu ya damu ya Prosper.

        *****************

Prosper alikuwa amekonda na alionekana mwenye mawazo mengi kupita kiasi na muda wote wakati wakiongea aliendelea kulia akimwomba Belinda msamaha kwa yote yaliyojitokeza.

“Prosper nieleze juu ya majibu yako ya damu!” Belinda aliuliza.

Walikuwa watu watatu tu ndani ya chumba Prosper alipoanza kueleza kila kitu kilichokuwa kikiendelea mwilini mwake.

“Nieleze kwanza juu ya majibu, hayo mambo ya homa na kuharisha yaache kwanza, nieleze kwanza juu ya majibu nataka kujua ukweli huo!” Belinda alizidi kumbana.Dunia ilionekana kubadilika 
na kuwa sehemu ya mateso 
makubwa kwa Belinda. Hakuamini  kama   binadamu wote waliishi katika shida kama alizokuwa nazo yeye, alibadili matatizo kama nguo! Likitoka hili linaingia jingine, Belinda alihisi kukata tamaa. Baya na lililomsumbua zaidi lilikuwa ni la virusi za Ukimwi ambavyo alihisi Prosper aliambukizwa na Savimbi katika mchezo wa  wanaume kwa wanaume kuingiliana gerezani.


Belinda alikuwa ameamua kuufahamu ukweli  wa majibu ya damu kutoka kwa Prosper ili auondoe wasiwasi moyoni mwake



“Ulipimwa damu?”Belinda alimuuliza Prosper!



“Ndiyo nilipima Belinda!”



“Majibu yako wapi?”



“Ninayo!”



“Nipe basi niyaone!”



“Naogopa kukupa!”



“Kwa nini? Wewe nipe tu!”



“Sijui kama utaweza kuyakubali!”



“Kwani una virusi katika damu yako Prosper?”



“Nd….i…o Belinda ila nisamahe sana!” Prosper alianza kulia machozi na alishindwa kumwangalia Belinda usoni.



“Kweli?” Belinda aliuliza tena, hakuliamini jibu alilopewa.



“Prosper tafadhali nionyeshe cheti chako cha majibu!” Aliendelea kusisitiza Belinda.



“Niamini na  naomba unisamehe sana Belinda!”



“Nipe cheti Prosper siwezi kuamini hivi hivi!” Belinda alisema kwa ukali.



Katika maisha yake Prosper  hakuwahi kumwona Belinda katika hali hiyo, ilimlazimu aingize mkono ndani ya kaptura yake, alionekana   akivuta  kitu fulani ndani ya nguo yake ya ndani na mkono ulipotoka ulikuwa na kikaratasi kidogo kilichokunjwa kikiwa kimelowa jasho alimkabidhi Belinda!”



Huku akitetemeka Belinda  alianza kukikunjua kikaratasi hicho na kuanza kukisoma, kadri alivyozidi kusoma ndivyo machozi yalivyozidi k ummiminika  hatimaye alijikuta akilia machozi huku kichwa chake akiwa  amekiinamisha chini! Kilionyesha tayari Prosper alikwishaambukizwa virusi vya Ukimwi.



“Hivi mimi nina mkosi gani?”



“Wewe huna mkosi hata kidogo Belinda, mwenye mkosi ni mimi niliyewaua  wewe na mwanangu bila hatia”



“Prosper ni heri  ningekufa mimi kuliko  Alicia ana makosa gani mtoto huyu?” Aliongea Belinda huku akizidi kulia.



Prosper alipomwangalia mwanae Alicia mikononi mwa mama yake naye alijikuta machozi mengi zaidi yakimtoka, alijilaumu kwa  kila kitu kilichotokea na  alijilaumu kwa kuua watu wasio na hatia, alijisikia mkosaji mbele za Mungu na mbele za Belinda na Alicia! Kwa kosa hilo aliamini hakustahili kuishi.



“Prosper nimejitahidi kuwa mwaminifu kwako lakini bado umeniua, nimeacha mambo mengi pamoja na utajiri wa baba yangu kwa ajili yako na   ninateseka leo hii tena umenitia virusi vya Ukimwi mwilini mwangu!”



“Belinda ni shetani aliniingia usinilaumu sana  Belinda utanifanya nikose sababu ya kuishi!” Prosper alipiga magoti mbele ya Belinda na kuanza kumshika miguu kama ishara ya kumwomba msamaha!



“Hii haitoshi Prosper umekwishaniua basi inatosha!”



“Sikujua itakuwa hivyo Belinda ilitokea  kama ajali  na kama ningepewa nafasi nyingine nisingefanya hivyo na ninajuta   moyoni mwangu  nisamahe Belinda kwa kukatisha maisha yako!”



Belinda hakujibu kitu alibaki amesimama wima   mtoto wake akiwa  mgongoni, alihisi akili yake kuchanganyika, ubongo wake kusimama kufanya kazi sawasawa, alijilaumu kwa kila kitu alichokifanya maishani mwake.



Hakuwa na kimbilio tena maishani kwake  na alikiona kifo chake kikija kwa kasi! Katika maisha yake hakuna kitu alichoogopa kama kifo cha Ukimwi kwani kiliwatesa   watu wengi  na kilionekana kama kifo cha aibu na hakutaka kufa katika jina la umalaya  kama jinsi watu wengi walivyokitafsiri  kifo cha Ukimwi, Belinda aliamini hakuwahi kuwa malaya katika maisha yake.



“Prosper!”



“Naam Belinda!”



“Sitakusamahe maishani mwangu na hata kama nitakusamahe basi sitasahau siku zote!” Alisema Belinda na kuanza kutembea  kwa haraka kutoka chumbani kwenda nje ya gereza.



“Belinda! Belinda! Belinda usiondoke!” Prosper aliita wakati Belinda  akitoka chumbani lakini  hakugeuka kuangalia nyuma alizidi kutembea kwa haraka huku akilia.



            *****************



Alitoka hadi nje ambako alitembea hadi kituo cha mabasi madogo na muda mfupi baadaye daladala moja lilikuja na kusimama pembeni yake,  alimbeba vizuri mtoto wake na kuingia ndani  na kuchukua kiti cha nyuma kabisa, alikuwa bado na hofu ya kusababisha harufu lakini alipokumbuka kuwa alishafanyiwa operesheni na kuwa mkavu hofu hiyo ilitoweka mara moja.



Belinda aliendelea kububujiwa  na machozi  hadi wakati anafika mjini, watu wote ndani ya gari walimshangaa na walipomuuliza ni kwanini alilia machozi kiasi kile hakueleza chochote.



Alipomwangalia mtoto wake mzuri Alicia, aliyekuwa ameketi mikononi mwake roho yake ilimuuma zaidi, alikuwa mtoto mzuri mno kufa kwa Ukimwi! Ilimuuma sana Belinda kujua kuwa hata mtoto wake hakuwa na maisha marefu mbele yake, lakini Alicia hakuwa na taarifa na kilichokuwa kikiendelea aliendelea kutabasamu huku akimpigapiga mama yake usoni.



Alipofika mjini Tabora aliteremka ndani ya basi, alihisi kukata tamaa ya kila kitu! Hakuona sababu ya kurudi tena  Tutuo, kijijini kwao Prosper  alichofikiria wakati huo ni kurudi tena  Dar es Salaam kwa baba yake na kujaribu kumwomba msamaha! Lakini alipokumbuka jinsi baba yake alivyomfukuza  kama mbwa roho iliingiwa wasiwasi na kujikuta akisita kuchukua hatua hiyo.



“Kwa kweli baba asingekuwa na matatizo ningerudi Dar , acha tu nirudi  Tutuo!”



Baada ya kuwaza sana hatimaye mawazo yake yalimfikisha katika hatua  hiyo lakini  alipokumbuka kuwa  nyumba aliyofikia ingekuwa tayari imekwishabomolewa na mwarabu aliyeinunua ili ajenge mashine, Belinda  alikosa mahali pa kuelekea kwa sababu hakuona   mahali  pengine popote pa kufikia kijijini Tutuo.



“ Lakini acha tu niende, Wanyamwezi ni watu wakarimu sana, nitaomba kukaa kwa mtu yeyote au nitarudi tena kuomba kazi nyumbani kwa Mwarabu Mzee Mohamed nafikiri safari hii atakubali kwa sababu sina mimba na sinuki kama ilivyokuwa zamani!”



 Belinda aliamua kurudi kijijini na alichofanya  ni kwenda stendi ya basi ambako alipanda basi la kumpeleka kijijini Tutuo, njia nzima aliendelea kulia alijua maisha yake yalikuwa yamefika mwisho! Alihisi hakuwa na maisha tena  mbele yake, binafsi  hakujionea huruma sana  aliyemtia simanzi zaidi alikuwa ni  mtoto wake Alicia.



“Masikini Alicia anakufa kwa kosa lisilo lake akini kwanini hasa mtu amuue mtoto  asiye na hatia?  Prosper alishindwa  kuvumilia shida? Nasema sitaki kumwona tena maishani mwangu!” Alisema kwa uchungu Belinda, hakujua alikuwa akiongea kwa sauti kiasi kwamba watu wote ndani ya basi waligeuka kumwangalia.



            *******************



Gerezani:



Baada ya kuachwa chumbani Prosper alinyanyuka kwa unyonge na kutembea hadi chumba cha mahabusu  na kwa muda mrefu aliendelea kulia na hakuona tena sababu ya kuendelea kuishi, alitamani kufa kukwepa aibu ya kuwaua mke na mtoto wake kwa Ukimwi lakini alishindwa kuelewa ni kwa njia ngani angeweza kujitoa uhai  akiwa ndani ya gereza.



Alilia usiku mzima hadi asubuhi, alijuta kwa yote aliyoyafanya  na  alitamani sana kuonana tena na Belinda  ili apate kuongea naye na kumwomba msamaha!  Alijua hilo lisingewezekana hata kidogo kwani  alikuwa na  uhakika Belinda  asingerudi  tena.



“Laiti ningejua nisingejiingiza katika mchezo huo  mbaya, shida za gerezani zingeniua mbona watu wengine wanaishi?” Aliwaza Prosper huku akilia.



Prosper alikuwa na  watu wengi sana wa kuwalaumu kuhusiana na suala hilo lakini watu waliopaswa kuzibeba lawama zote hizo walikuwa ni mama  na dada zake kwa kitendo chao cha kumuua baba yake, bila wao kufanya hivyo Prosper aliamini asingeingia gerezani  katika maisha yake!



“Ni wao ndio walilaumiwa niliingia gerezani kumwokoa mama na dada zangu, mama mwenyewe amekwishakufa na hata hao dada zangu hakuna hata mmoja anayefika hapa  gerezani kunitembelea na bado nyumba na  kiwanja alichoacha baba wameuza na kupotea, huu ni ukatili wa hali ya juu sana!” Aliendela kuwaza  Prosper.



Baada ya siku hiyo Prosper hakuwaona tena Belinda  na mtoto wake Alicia, kesi yake  iliendelea katika mahakama kuu kanda ya Tabora na miezi mitatu baada ya Belinda kuondoka kesi   hiyo ilifikia hukumu yake, alionekana kuwa na hatia mbele ya sheria  baada  ya yeye mwenyewe kukiri  mauaji hayo ya baba yake mzazi  mbele ya  jaji Mohamed Simbila na  kuhukumiwa kifo  kwa kuchomwa sindano ya sumu



Mahakama nzima ilipigwa na butwaa baada ya hukumu hiyo,   Prosper hakuonyesha huzuni wala kulia  badala yake alitabasamu kwa furaha baada ya hukumu hiyo kutolewa.



“Una namna yoyote ya kujitetea?”



“Sitaki kujitetea  Mhesimiwa Jaji, hukumu yako ni sahihi na hii ndiyo niliyoisubiri ili iniepushe na kifo cha mateso kilichopo mbele yangu!Nakushukuru sana mheshimiwa jaji na ninakupongeza sana kwa  hukumu hiyo nzuri!” Alisema Prosper huku akicheka.



Bila kuchelewa maaskari walimpiga pingu mkononi na kumwondoa mahakamani, jaji aliyemkuhumu alibaki na maswali mengi sana kichwani mwake, alishafanya kazi ya kuhukumu watu kwa miaka  karibu ishirini na alishahukumu watu wengi  kifo lakini hakuwahi hata siku moja kumhukumu mtu kifo akicheka! Wengi walilia na kuomba kupunguziwa kifungo!



Siku iliyofuata  Prosper  ilitolewa amri  Prosper  ahamishiwe gereza  la Keko  jijini Dar es Salaam  ambako angepambana na kifo chake! Alipakiwa ndani ya treni la abiria kutoka Mwanza kwa safari ya kwenda Dar es Salaam.



Prosper alilia lakini  hakulia sababu ya hukumu ya kifo  aliyopewa ila alilia kwa sababu alikuwa anapelekwa  kufa bila kuonana na mke na mtoto wake kwa mara ya mwisho, alikuwa anakwenda kufa bila Belinda kufahamu ukweli juu yake! Pia alilia sababu yeye alikuwa anakwenda kufa na kuwaacha mkewe na mwanae wakiteseka kwa ugonjwa wa Ukimwi aliowaambukiza  yeye.



               *****************



Alicia, kijijini Tutuo:



Tayari alishazoea maisha ya nyumbani kwa mzee Mohamed, alifanya kazi kwa nguvu zake zote ili aweze kumridhisha mama mwenye nyumba, alipewa chumba kidogo ambacho alilala na mtoto wake kwa kutandika jamvi chini kila siku!



 Ilikuwa ni kawaida yake siku zote kudamka mapema na kufanya kazi  zote za ndani na ilipotimu sawa nne aliacha kazi hizo na kuanza kupasua kuni,   baada ya kupasua kuni alianza kupika chakula cha mchana na baadaye alianza shughuli za ufuaji   wa nguo za kila mtu nyumbani.



Zilikuwa ni   kazi ngumu  lakini Belinda alizifanya ili aweze kuishi na mtoto wake, katika miezi yote    aliyokaa nyumbani kwa mwarabu Mzee Mohamed hakuwahi kumkumbuka Prosper lakini asubuhi ya siku hiyo  akipasua kuni kumbukumbu  za Prosper zilimsumbua kichwani, alitamani sana kumwona na  aliona uamuzi aliouchukua  haukuwa wa  busara kwa sababu usingeweza kuubadilisha kitu chochote  katika maisha yake kama ni virusi alishavipata na ni lazima yeye na mtoto wake wangekufa.



“Ninaamini hivi sasa Prosper anahitaji msaada wangu  kuliko wakati mwingine wowote katika maisha yake!” Aliwaza Belinda huku akiendelea kupasua kuni.



Alimfikiria Prosper kwa muda mrefu hatimaye aliamua kuliweka shoka pembeni na kuketi chini, mawazo juu ya Prosper yaliendelea kumiminika mwake.



“Hapana nakwenda gerezani!” Alisema Belinda na kulitupa shoka pembeni, akambeba mtoto wake mgongoni na kwa kutumia khanga yake iliyochanika alimfunga vizuri na kuondoka kuelekea ndani ambako alimkuta mke wa mzee Mohamed na kumwomba ruhusa lakini hakuruhusiwa kuondoka.



“Belinda wewe hapana ondoka iko kazi nyingi leo!”



“Hapana mama ni lazima nikamwone Prosper   nikishindwa leo ni  mpaka wiki ijayo!”



“Hapana!” Mke wa mzee Mohamed alikataa katakata.



“Mama nimekwishasema naondoka,nitafanya kazi nikirudi!” Belinda alisema na kunyanyuka.



“Wewe ondoka kwa nguvu eh! Pana rudi hapa!”



“Sawa mama!”



           *****************



Alifika gerezani saa nne asubuhi, kitu cha kwanza alichofanya ni kuomba kuitiwa Prosper.



“Dada yangu ulikuwa wapi siku zote hizi?”



“Nilikuwa safarini!” Belinda alidanganya!”



“Karibu sana!”



“Ahsante! Prosper yupo!”



“Prosper?” Askari magereza aliuliza.



“Ndiyo mbona unauliza kwa mshangao!”



“Amesafirishwa jana kwenda gereza la Keko Dar es Salaam,  alihukumiwa kifo!



Belinda alichanganyikiwa na kwa kutumia basi alirudi hadi mjini ambako alipanda basi jingine lililompeleka hadi  Tutuo. Hakukaribishwa tena  nyumbani kwa mzee Mohamed na  kwa sababu hakuwa tena na haja ya kufanya kazi aliomba mishahara yake na kuondoka tena hadi stesheni ya treni  mjini Tabora ambako alipanda treni jioni ya siku hiyohiyo kurejea Dar es Salaam lengo lake likiwa ni kuishi kabla Prosper hajanyongwa!



             *******************



Treni iliingia Dar es Salaam saa saba mchana, Belinda aliona bado muda ulimruhusu kwenda gerezani Keko kuonana na Prosper,  hakutaka kabisa afe kabla hajaongea nae na kumjulisha kuwa tayari alishamsamehe yote yaliyotokea.



Kutoka stesheni ya reli ya Dar es salaam hadi gereza la  Keko ilikuwa kama nusu kilometa hivi, kwa umbali huo mdogo Belinda hakuhitaji gari  alitumia njia ya mkato hadi kufika gerezani.



“Dada mwenye mtoto nikusaidie nini?” Askari magereza aliyekuwa akilinda nje ya gereza alimuuliza



“Nimekuja hapa kumwona mume wangu!”



“Leo siyo siku ya kuwaona wafungwa njoo Jumamosi ama Jumapili umesikia!”



“Sawa lakini……..!” Alisema Belinda huku akimsogelea askari.



“Lakini  nini? Dada hiyo ni sheria ya gereza!”



“Nilikuwa naomba kukuuliza kitu sababu sijui!”



“Kitu gani?”



Belinda alimsimulia askari huyo kila kitu juu ya Prosper na kwamba alitaka kuhakikisha kama kweli alikuwepo  gerezani au la!



“Katokea gereza gani?”



“Isanga Tabora!”



“Nisubiri hapa niulizie!” Alisema askari huyo na kuingia hadi ndani ya gereza na  alipotoka alikuwa na jibu la Belinda.



“Nasikitika hayupo!”



“Hayupo? Hayupo vipi wakati mimi Tabora wamenieleza amehamishiwa gereza hili!”



“Amepelekwa gereza la Segerea sababu hapa hakuna nafasi ya wafungwa kama yeye!”



“Ah! Sawa nashukuru sana kaka yangu!” Belinda alishukuru lakini hakuwa tayari kusubiri hadi jumamosi ndio aonane na  Prosper alihisi kufikia siku hiyo tayari angekuwa  amekwishayongwa!



“Na nitakwenda huko segerea       wakinizuia nitatumia hata hii pesa kidogo niliyonayo mpaka nimwone!” Aliwaza Belinda.



Kutoka gerezani  Keko hadi kituo cha mabasi cha Shule ya Uhuru ambako mabasi ya Tabata na Segerea yaliegeshwa ilimchukua dakika 30  na kutoka shule ya Uhuru sababu ya ubovu wa  barabara ya Tabata  ilimchukua saa nzima  hivyo alifika gerezani segerea saa tisa na nusu ya jioni na kwenda moja kwa moja hadi mapokezi ambako alimkuta askari magereza wa kike.



“Shikamoo dada!” Belinda aliamkia.



“Marahaba, nikusaidie nini mdogo wangu?”



‘Dada unavyoniona hivi ninatoka Tabora, huyu ni mwanangu nimekuja hapa kumfuata mume wangu anaitwa Prosper, yeye  kahamishwa kutoka gereza la Isanga huko Tabora ni mfungwa aliyehukumiwa kifo, nataka kumwona kabla ya kifo chake.



“Kwani vipi mbona unanieleza vitu vingi kwa wakati mmoja?” Askari magereza aliuliza.



“Nisaidie dada, nisaidie mimi mwanamke mwenzio!” Aliendelea kusema Belinda na baadaye kumsimulia askari huyo kila kitu kilichotokea katika maisha yake na Prosper, askari alishindwa kujizuia na kujikuta akichukua kitambaa chake na kujifuta machozi usoni mwake.



“Ni sawa nimehuzunishwa sana lakini sina jinsi ya kukusaidia kwa sababu si rahisi kukuingiza gerezani  siku ya leo mdogo wangu,nenda uje Jumapili!”



“Dada tafadhali nisaidie!”



“Haiwezekani labda nimwite tu umwone kwa mbali lakini siwezi kukuruhusu uingie ndani ya gereza, kwani unaitwa nani?”



“Naitwa Belinda!”



“Belinda nani?”



“Belinda Thomson  Komba!”



“Thomson Komba yule mfanyabiashara?”



“Ndiyo!”



“Sawa wewe mbona una hali hiyo?”



“Maisha tu dada yangu!” Belinda alijibu huku akilia.

ITAENDELEA